O kadar yoruldum ki. Bir insan her konuda mı şanssız olur merak ediyorum. Aşk hayatımı biliyosunuz az çok. Hayatıma aldığım kimse tarafından değer görmedim. Hepsi sadece beni kullandı heveslerini alıp terk etti. Anlattığım bi eski sevgilim mesela çocuk bana kahve bile ısmarlamazdı düşünün şimdi yeni sevgilisini bodruma tatile götürmüş hediyeler vs. Kuzenimin ilişkisi var mesela evlerine gidiyorum. Kızın odası çiçek dolu. Sevgilisi o kadar çiçek almış ki her buluşmada. Bana bir tek gül verseler mutlu olurdum ama onu bile alan olmadı. Ve bu kuzenim çocuğu aldatıyor gözü dışarıda ona rağmen gördüğü değer ortada. Ben o kadar sadık kaldım düşündüm ama yine seven olmadı. Sevilmeye layık olacak kadar güzel değilim demek ki sadece arzulanacak kadarım. Arkadaşlarım bile artık yazık sana diyor bir yüzün gülmedi seven olmadı diyolar. Keşke tek aşk hayatım yolunda olmasa ama ailemle de aram kötü. Annemle sürekli tartışıyorum. Daha yeni mezun oldum ve bana sürekli kaç yaşına geldin hala çalışmıyosun işe yaramazsın diyor. Keşke hiç doğurmasaydım seni bi şey becerdğin yok. Ben de sinirlenip en sonunda kendimi öldürücem dedim, git öldür dedi sanki bir işe yarıyorsun. Sürekli annemden bu sözleri duyuyorum. Ama daha yeni mezun oldum zaten biraz dinlenip çalışıcam. Arkadaşlarımın ailelerine bakıyorum o kadar anlayışlı ve destek oluyolar ki. Dedim ki bu sürede yüzmeye gideyim yüzme öğreneyim su korkum olduğu için öğrenemedim. Gittim ilk derste boğluyordum. Orda da alay konusu oldum herkes tarafından ve devam etmedim kursa. Anlayacağınız ben gerçekten de annemin dediği gibi beceriksiz bi insanım bu saatten sonra da benden bir bok olmaz. Çoğu arkadaşımla küstüm zaten. Şu an derdimi anlatacak burası hariç kimse yok. Kimseyle konuşmuyorum. İntihar etmeme ramak kaldı.