kızlar merhaba
daha önce de yazmıştım sorunlarım vardı eşimle. daha ilk günlerde başladı sorunlarım. evlilikte hiçbir şeyi istediğim gibi yaşamadım. ankara dan eşimin babasıyla iş yapmak istemesi üzerine çıkıp küçük bi şehrin küçük bir ilçesine yerleştim. 10 ay oldu evleneli. işlerin yogunlugundan dolayı balayına gidemedk. çıkıp gezemedik. yaz boyu eşim çalıştı. bir günümüz birlikte geçmedi. bu şehirde kimsem yok. yapayalnız kaldım. hergün ağladım. üzerine eşimle tartışmalarım. mutsuzlugum. ailemin yanına 2 ayda bir gittim geldim duramadım burada çok sıkıldım. eşim bir şey demedi sağolsun. işler yazın istediğimiz gibi gitmedi. o kadar çaba ugraşa karşılık kazandıgımızla düğün orcu ödendi. tabi benim tüm altınlarım da bunun için harcandı. yani sadece kazanılanla ödenmedi herşey. kışa işimiz hiç olmadı. iş yeri arabalarından biri satıldı. yazın kazanınca tekrar alırız diye. yani kazandığımız bilmiyorum nasıl harcandı ama yazın kazanılan tamamiyle bitti gitti. ben de kışın paraya el koydum açıkçası. çünkü benim eşim de kayınbabamlar da tutumlu insanlar değil. kışın bişi yapmadım bi yere çıkmadım. hep oturdum evde yine. eşim ve hatta kayınbabamlar işe girdim yazın geri çıkardılar. buralarda çalışılmaz herkes laf eder dediler.
iş yeriyle ilgili bir sürü sorun çıktı. kayınbabam hastalıgı için ankaraya gitti kayınvalidem 15 gün kadar bizde kaldı. eşimin amcası vefat etti akrabaların bir kısmı bizde kaldı. görümcem doğum yaptı. kayınvalidem yanına gitti kayınbabam bizde kaldı. ben ders bile çalışamadım. hamileyim yeni öğrendim cenazenın olduğu zaman. mutlulugunu yaşayamadım. azıcık eşime naz yapamadım. el üstünde tutar dedim cok güzel olur hersey dedim olmadı. aöf sınavlarım var yarın adam akıllı çalışamadım. üstüne eşimle tartışmalarım yine. çok boğuldum. ben işyerini saıp ankaraya gidip eskisi gibi ikimizde çalışıp ayaklarımız üzerinde duralım istiyorum. eşim yanaşmıyor. hayalleri varmış vs. küçcük memlekette açtığı küçücük iş yeriyle türkiyeye mi yayılmayı hayal ediyor anlayamadım bir türlü. üstelik ne zaman bu konu açılsa hep kavga ediyoruz. ben burada duramıyorum artık dayanamıyorum. yazın tatile gidelim diyorum kayınbabam yazın işler yogun diyor. yahu ben evlendim ne hayallerle. hep yalnızım hep mutsuzum. ankaraya gideceğim 20 günlüğüne falan. eşimden bugün yaklaşık 1 ay kaıcam dedim 400 tl kadar alıyım 1 aylık harclıgım olsun kuzenlerle falan gezeriz annemlere bişiler alırım sonuçta orada kalıcam yicem içcem dedim. hamile olduğum için fındık fıstık balık falan tarzı şeyleri çok yiyorum onları falan babama yıkmayım dedim. yok 1000 lira al dei. astı suratını. halbuki ben ne kadar tasarruf ediyorum. kira şu bu falan bir sürü şey saydı. ama paramız var yani. hesabı zaten ben tutuyorum. ve 1 aya kalmıcak işler de başlıcak. ben sonuçta kimseye muhtaç olmayı aileme param yok demeyi sevmiyorum. onlar bu konuda rahattır o yüzden sanırım beni anlamıyor. çalışmama da izin vermedi. hep kendimi muhtaç hissediyorum. ben babamdan para istemezdim bekarken çalışıp kazanırdım. ne varsa kendim yapardım. üstelik aileme yardım ederdim. şimdi eşime el açıyorum. para istiyorum. surat asınca zoruma gidiyor. benim annem babam azarlamazdı beni şimdi şim en ufak şeyde çocuk gibi azarlıyor. mesela benim kedim var ankaraya gideceğiz. aşim de gelecek. o bi hafta kalacak ben de kediyi ne yapalım vs konuşuyorduk. ben kalıyım siz gidin ben arkadan geliyim olmazsa dedim. çünkü veterinere verip para vermek istemedi. ben de 1 hafta tek kalsın istemedim. bana babasının yanında surat astı bağırdı. sonra yüzüme bakmadı. babası sadece gülümsedi ama o kadar zoruma gitti ki.
daha birsürü şey. kayınvalidemin yanında kızıyor. artık kv bile benim ne kadar çok konuştugum dırdır yaptıgımla ilgili laf sokuyor gülerek tabi o kırmaz beni. çünkü eşim onlara öyle yansıtıyor.
çok zoruma gidiyor çok. hergün aglıyorum. aşırı duygusal bi yapım var. eşim de hep beni bişilerle üzüyor. annemlerden uzaktayım dertleşecek kimsem yok yanımda. hep tek başıma odaya kapanıp ağlıyorum. çok mutsuzum. ayrılmak istiyorum. onu da beceremiyorum.