- Konu Sahibi esmerbomba_88
-
- #1
Gercekten denilebilecek pek birsey yok, siz yapmaniz gereken herseyi yapmissiniz gibi. Ama bence en dogrusu kafaniza mümkün oldugunca az takmak olur. Düsünüp kendinizi üzmenin bir faydasi olamayacak ki...
Meme kanserinin ucundan döndüm sayılır,aslında tam da iyileştim sayılmaz.Ama kanserli hücre çok erken teşhis edildi de.tedaviye başladım.göğsümdeki kitle orta okuldayken çıkmıştı. orta okul 3 deydim o zamanlar.Anneme söyledim olur herkeste dedi.ben farkettiğimde mercimek kadardı.şimdi ceviz kadar.Eğer annem o zaman beni iyi bir uzmana götürseydi şimdiye çoktan yok olmuştu. Ben liseye başlayınca staj paramla gizli gizli gittim doktora. Elime ultrason resmini verip 6 ayda bir geleceksin dediler. Ben de gittim ama sadece kızılaya gidip ultrasona yetecek kadar param oluyordu çünkü sigortam yoktu. Sadece büyümesini izleyebiliyordum. Annem şidiye kadar senin göğsündeki şey ne oldu bile demedi.Kontrollere gittiğimi biliyor ama nası oldu, geçti mi, büyüdümü diye sormadı bile.evlendim kocam götürüyor beni düzgün hastaneye.Abilerim hem miyo hemde hipermetroplar 2 side annemim katkılarıyla amerikada çizdirdiler gözlerini.BAna gelince herkeste olur demişti annem hiç unutmuyorum.ben böyle kendimi kahredp üzdükçe nükseti hastalığım birken ikiye çıktı kistlerim.Ama Allh'tan eşim yanımda da bana bu dünyaya onun için geldiğimi söyleyip avutuyor. neyse başınızı ağrıttım.benden daha kötü durumdaki arkadaşlarıma ayıp etmiş oluyorum.Allah herkese önce sağlık sonra bir anne versin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?