- Konu Sahibi hello_kitty
- #1
Herkese Merhaba. Ben de burda kendi hikayemi anlatmak istiyorum. Direk uzatmadan konuya girmek istiyorum.
1,5 sene önce nişanlımla tanıştık. Herşey muhteşem başladı. Askere gitti kısa dönem. Sabırla bekledim, o dönem bile çok güzel geçti. Sonra geldi, iş aramalar vs... Bir an önce evlenmek istiyordu. Aşkım bir an önce evlenmeliyiz derdi. Ancak tam o dönemlerde ben iş için yurt dışındayken , bir iş teklifi almış ve bu teklifi kabul etmiş. Bu işte şu ; 1 seneliğine bir şirketin temsilcisi olarak Kahire ' ye gidecek ve bu teklifi kabul etmiş. Döndüğüm zaman anlattığında şok oldum. Böylesine önemli bir kararı bensiz vermiş, beni düşünmemiş gibi geldi. Ona bir mektup yazıp, ondan ayrıldım. 1 hafta ayrılık çok zor geldi. İkimizde dayanamadık, barıştık. Ne yöne gittiğimi bilmeden , sadece onla geçmesini istiyordum günlerimin. Bu konu hakkında uzun uzun konuştuk. İkimizin geleceği için böyle bir karar aldığını , bana sorarsa kabul etmemesini sağlayacağımı söyledi. İlerde iyi bir kariyer, yüksek bir maaş için, geleceğimiz için yaptım dedi. 1 sene 1,5 sene sonrada evleniriz dedi. İşi çok iyi sonra sonra benimde kafama yattı, destekledim onu. Nasılsa evlensekte , biranda olmayacak Türkiye ' ye sık sık gidip - gelecek bu sürecide atlatırız hayırlsıyla 2011 yaza evleniriz , o da dönmüş olur diye düşündüm.
Herşey çok güzel devam etti. Yılbaşında resmi olarak bana evlenme teklif etti, sözlendik kendi aramızda. Sonra tutturdu sen de gel diye. Evlenelim işini bırak gel diye. ısrarla benden cevap istedi. Evlendiğimizde benle gelir misin diye. Cevap veremedim bu ağır tartışmalarımıza neden oldu. Sonra tamam dedim. Mayısta kendisi Kahire ' ye gitti. Haziran sonu geldi. Temmuzda nişan yaptık. Bu esnada Kahire ' ye gitmem konusunda fikrini değiştirdi. Orda benim yapamayacağımı söyledi. Şartlar burdakinden çok farklı ben bile yaşamakta zorluk çekiyorum , sen hiç yapamazsn ne yapacaksın burda iş yok güç yok senin için dedi. Ama kendisi çok azimli bu işi bitirmeden geri dönmez biliyorum.
Uzun lafın kısası geçenlerde konuştuk. Bu işi 1,5 sene hatta 2 sene uzayabilirmiş. Ekim 2011 ' e düğün düşünüyormuş. Ekim den önce olmazmış. 2 seneyede uzarsa 5-6 ay ayrı kalırız sen sık sık gelirsin ben sık sık gelirim diyor. Bir bekleyiş içindeyim ne olacağını ben de bilmiyorum. Bazen yine diyor evlensek Kahire ' ye gelsen diye. İşimi gücümü bırakıp başka yere gitmek kolay sanki. Yani ya herşeyi bırakıp gideceğim oraya ya da burda bekleyeceğim. Eşim dostum , kuzenlerim , arkadaşlarım evlendi hep. Çoğu kucağına bebek bile aldı.
Bizimkiside; gelecek, kariyer, seni rahat yaşatmam lazım diyor. İlerde çocuklarımız için diyor. Doğru ama ben ne kadar bekleyeceğim bilmiyorum. Hayatımızı erteliyoruz. Onu çok özlüyorum
1,5 sene önce nişanlımla tanıştık. Herşey muhteşem başladı. Askere gitti kısa dönem. Sabırla bekledim, o dönem bile çok güzel geçti. Sonra geldi, iş aramalar vs... Bir an önce evlenmek istiyordu. Aşkım bir an önce evlenmeliyiz derdi. Ancak tam o dönemlerde ben iş için yurt dışındayken , bir iş teklifi almış ve bu teklifi kabul etmiş. Bu işte şu ; 1 seneliğine bir şirketin temsilcisi olarak Kahire ' ye gidecek ve bu teklifi kabul etmiş. Döndüğüm zaman anlattığında şok oldum. Böylesine önemli bir kararı bensiz vermiş, beni düşünmemiş gibi geldi. Ona bir mektup yazıp, ondan ayrıldım. 1 hafta ayrılık çok zor geldi. İkimizde dayanamadık, barıştık. Ne yöne gittiğimi bilmeden , sadece onla geçmesini istiyordum günlerimin. Bu konu hakkında uzun uzun konuştuk. İkimizin geleceği için böyle bir karar aldığını , bana sorarsa kabul etmemesini sağlayacağımı söyledi. İlerde iyi bir kariyer, yüksek bir maaş için, geleceğimiz için yaptım dedi. 1 sene 1,5 sene sonrada evleniriz dedi. İşi çok iyi sonra sonra benimde kafama yattı, destekledim onu. Nasılsa evlensekte , biranda olmayacak Türkiye ' ye sık sık gidip - gelecek bu sürecide atlatırız hayırlsıyla 2011 yaza evleniriz , o da dönmüş olur diye düşündüm.
Herşey çok güzel devam etti. Yılbaşında resmi olarak bana evlenme teklif etti, sözlendik kendi aramızda. Sonra tutturdu sen de gel diye. Evlenelim işini bırak gel diye. ısrarla benden cevap istedi. Evlendiğimizde benle gelir misin diye. Cevap veremedim bu ağır tartışmalarımıza neden oldu. Sonra tamam dedim. Mayısta kendisi Kahire ' ye gitti. Haziran sonu geldi. Temmuzda nişan yaptık. Bu esnada Kahire ' ye gitmem konusunda fikrini değiştirdi. Orda benim yapamayacağımı söyledi. Şartlar burdakinden çok farklı ben bile yaşamakta zorluk çekiyorum , sen hiç yapamazsn ne yapacaksın burda iş yok güç yok senin için dedi. Ama kendisi çok azimli bu işi bitirmeden geri dönmez biliyorum.
Uzun lafın kısası geçenlerde konuştuk. Bu işi 1,5 sene hatta 2 sene uzayabilirmiş. Ekim 2011 ' e düğün düşünüyormuş. Ekim den önce olmazmış. 2 seneyede uzarsa 5-6 ay ayrı kalırız sen sık sık gelirsin ben sık sık gelirim diyor. Bir bekleyiş içindeyim ne olacağını ben de bilmiyorum. Bazen yine diyor evlensek Kahire ' ye gelsen diye. İşimi gücümü bırakıp başka yere gitmek kolay sanki. Yani ya herşeyi bırakıp gideceğim oraya ya da burda bekleyeceğim. Eşim dostum , kuzenlerim , arkadaşlarım evlendi hep. Çoğu kucağına bebek bile aldı.
Bizimkiside; gelecek, kariyer, seni rahat yaşatmam lazım diyor. İlerde çocuklarımız için diyor. Doğru ama ben ne kadar bekleyeceğim bilmiyorum. Hayatımızı erteliyoruz. Onu çok özlüyorum
Hiç heveslenme. Hiç güzel değil, insanlar çok başka. Türkiye ' nin 20 yıl gerisindeler. Türkiye ' de gördüğün o güzel binaların hiçbiri yok Kahire ' de. Dubai olsa neyse 
