kimse yokmu farklı fikirleri olan lütfen desteğinize ve fikirlerinize ihtiyacım var yorumlarınızı bekliyorum
Merhaba Arkadaşlar 7 yıllık evliliğim vardı her evdeki gibi tartışmalar kavgalar oluyordu ben cilveli,dokunarak seven ,güzel kelimeler söyleyen,kocasına cilve yapan bir kadındım ama eşim işten gelir elinde telefon yemek yer elinde telefon oyun oynar ne oğlumla nede benimle ilgilenmedi pek çalıştığım için oğlumu yatırır bende uyurdum saat 10.30 yatağa çağırırdım gelmezdi uykum yok oğlum oyun oynamak istese yanına gitse oyun oynuyorum ben sonra hafta sonuı biyere gitmek istesek söylenirdi biraz pintiydi .Son zamanlarda oğlumla ben gitmeye başlamıştım dışarı o gelmediği için.Geçen yıl nisan ayında tartıştık yine ve kavga ettik onun aılesi geldi benimkiler geldi bizden daha çok aileler gerildi tabi aileleler daha öncede bikaç kere daha gelmişti o gün ağır kelimeler söylendi benim ailem ona onun ailesi bana sonra dedi ki bana mahkeme de görüşrüz.Ailemde film koptu ve dediler ki topla eşyanı gidiyoruz ben istemedim ağırdan aldım ailem ısrar etti oğlumu da aldım çıktım evden.Eşim asla adım atmadı kendi o evde yaşamaya devam etti asla geri adım atmadı bende çok sinirlendim kadınlık gururum bide hiç arayıp sormaması çocugunu hafta sonları alıyordu gittim evden ayrıldıktan 6 ay sonra boşanma davası açtım taki bikaç ay öncesine kadar hala çok kızgındım boşanma da kararlıydım ama 4 aydır o kadar pişmanım ki dava açtığıma ben karşıdan adım beklerken ben adım attım buluşmak istedim 1 kere buluştuk ama kavga etmeye devam etti senin annen bunu dedi böyle yaptı bırakalım artık bunları yuvamıza bakalım dedim ama onda ki kin gözünü bürümüş olumlu bakmadı araya arkadaş soktum olmadı araya görümcemi soktum olmadı evine kadar gittim kapıyı açmadı şu an çok üzgünüm ağlamaktan düşünmekten harap oldum.Çünkü çalışıp evine getiriyordu parasını, içkisi kumarı yoktu ,aldatma görmedim yani çoook üzgünüm ne yapıcam bilmiyorum ben evden ayrılalı 1 yıl olacak ben hatalarımı kabul ettim kendi adıma özür diledim ama o hiç olumlu değil 5.ayda mahkeme var ayrılmak istemiyorum arada yavrum var zaten tek üzüldüğüm nokta oğlum 4 yaşında ailemin yanındayım kendi evin gibi olmuyor ayrı eve çıkmamı istemiyor ailem sıkıştım kaldım kafayı yiycem düşünmekten ne olur bir çıkar yol gösterin..Ne yapmalıyım ...
adam seninistemiyor . sen zaten fedakarlık yapmıssın yeterince adama evliliktede ilgisizmiş . bence ilk önce kendini topla . ruhunu düzelt. gün dogmadan neler dogar. oglun için evet acı . ama adam istemiyorsa ne yapacaksınMerhaba Arkadaşlar 7 yıllık evliliğim vardı her evdeki gibi tartışmalar kavgalar oluyordu ben cilveli,dokunarak seven ,güzel kelimeler söyleyen,kocasına cilve yapan bir kadındım ama eşim işten gelir elinde telefon yemek yer elinde telefon oyun oynar ne oğlumla nede benimle ilgilenmedi pek çalıştığım için oğlumu yatırır bende uyurdum saat 10.30 yatağa çağırırdım gelmezdi uykum yok oğlum oyun oynamak istese yanına gitse oyun oynuyorum ben sonra hafta sonuı biyere gitmek istesek söylenirdi biraz pintiydi .Son zamanlarda oğlumla ben gitmeye başlamıştım dışarı o gelmediği için.Geçen yıl nisan ayında tartıştık yine ve kavga ettik onun aılesi geldi benimkiler geldi bizden daha çok aileler gerildi tabi aileleler daha öncede bikaç kere daha gelmişti o gün ağır kelimeler söylendi benim ailem ona onun ailesi bana sonra dedi ki bana mahkeme de görüşrüz.Ailemde film koptu ve dediler ki topla eşyanı gidiyoruz ben istemedim ağırdan aldım ailem ısrar etti oğlumu da aldım çıktım evden.Eşim asla adım atmadı kendi o evde yaşamaya devam etti asla geri adım atmadı bende çok sinirlendim kadınlık gururum bide hiç arayıp sormaması çocugunu hafta sonları alıyordu gittim evden ayrıldıktan 6 ay sonra boşanma davası açtım taki bikaç ay öncesine kadar hala çok kızgındım boşanma da kararlıydım ama 4 aydır o kadar pişmanım ki dava açtığıma ben karşıdan adım beklerken ben adım attım buluşmak istedim 1 kere buluştuk ama kavga etmeye devam etti senin annen bunu dedi böyle yaptı bırakalım artık bunları yuvamıza bakalım dedim ama onda ki kin gözünü bürümüş olumlu bakmadı araya arkadaş soktum olmadı araya görümcemi soktum olmadı evine kadar gittim kapıyı açmadı şu an çok üzgünüm ağlamaktan düşünmekten harap oldum.Çünkü çalışıp evine getiriyordu parasını, içkisi kumarı yoktu ,aldatma görmedim yani çoook üzgünüm ne yapıcam bilmiyorum ben evden ayrılalı 1 yıl olacak ben hatalarımı kabul ettim kendi adıma özür diledim ama o hiç olumlu değil 5.ayda mahkeme var ayrılmak istemiyorum arada yavrum var zaten tek üzüldüğüm nokta oğlum 4 yaşında ailemin yanındayım kendi evin gibi olmuyor ayrı eve çıkmamı istemiyor ailem sıkıştım kaldım kafayı yiycem düşünmekten ne olur bir çıkar yol gösterin..Ne yapmalıyım ...
Canım yeterli gelirin varsa oğlunla ayrı eve cik, annenlerle kalmaÇalışıyorum zaten ayaklarimin üstünde duruyorum sadece oğlum babasız büyümesi tek başına olmasi çok uzuyor beni oğlumu kimseye muhtaç etmiyorum ama hiç bi yer kendi evin gibi olmuyor onca yıllık alışkanlıklar çok zor çok yaşayan bilir ...daha önce böyle şeyler anlatanlara şöyle yap böyle yap diyordum emin olun İçinnde olunca insan gözü görmüyor evliliğini kurtarmak için herşeyi yapıyor bu acimasizca eleştirilenler yaşamdan bilrmezsiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?