• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Beklentiler herşeye rağmen var

  • Konu Sahibi Konu Sahibi KESS
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi

KESS

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
17 Mart 2017
13
5
1
36
Merhaba Arkadaşlar 7 yıllık evliliğim vardı her evdeki gibi tartışmalar kavgalar oluyordu ben cilveli,dokunarak seven ,güzel kelimeler söyleyen,kocasına cilve yapan bir kadındım ama eşim işten gelir elinde telefon yemek yer elinde telefon oyun oynar ne oğlumla nede benimle ilgilenmedi pek çalıştığım için oğlumu yatırır bende uyurdum saat 10.30 yatağa çağırırdım gelmezdi uykum yok oğlum oyun oynamak istese yanına gitse oyun oynuyorum ben sonra hafta sonuı biyere gitmek istesek söylenirdi biraz pintiydi .Son zamanlarda oğlumla ben gitmeye başlamıştım dışarı o gelmediği için.Geçen yıl nisan ayında tartıştık yine ve kavga ettik onun aılesi geldi benimkiler geldi bizden daha çok aileler gerildi tabi aileleler daha öncede bikaç kere daha gelmişti o gün ağır kelimeler söylendi benim ailem ona onun ailesi bana sonra dedi ki bana mahkeme de görüşrüz.Ailemde film koptu ve dediler ki topla eşyanı gidiyoruz ben istemedim ağırdan aldım ailem ısrar etti oğlumu da aldım çıktım evden.Eşim asla adım atmadı kendi o evde yaşamaya devam etti asla geri adım atmadı bende çok sinirlendim kadınlık gururum bide hiç arayıp sormaması çocugunu hafta sonları alıyordu gittim evden ayrıldıktan 6 ay sonra boşanma davası açtım taki bikaç ay öncesine kadar hala çok kızgındım boşanma da kararlıydım ama 4 aydır o kadar pişmanım ki dava açtığıma ben karşıdan adım beklerken ben adım attım buluşmak istedim 1 kere buluştuk ama kavga etmeye devam etti senin annen bunu dedi böyle yaptı bırakalım artık bunları yuvamıza bakalım dedim ama onda ki kin gözünü bürümüş olumlu bakmadı araya arkadaş soktum olmadı araya görümcemi soktum olmadı evine kadar gittim kapıyı açmadı şu an çok üzgünüm ağlamaktan düşünmekten harap oldum.Çünkü çalışıp evine getiriyordu parasını, içkisi kumarı yoktu ,aldatma görmedim yani çoook üzgünüm ne yapıcam bilmiyorum ben evden ayrılalı 1 yıl olacak ben hatalarımı kabul ettim kendi adıma özür diledim ama o hiç olumlu değil 5.ayda mahkeme var ayrılmak istemiyorum arada yavrum var zaten tek üzüldüğüm nokta oğlum 4 yaşında ailemin yanındayım kendi evin gibi olmuyor ayrı eve çıkmamı istemiyor ailem sıkıştım kaldım kafayı yiycem düşünmekten ne olur bir çıkar yol gösterin..Ne yapmalıyım ...
 
ZATEN EVLİYKENDE SENDE İLGİLENMİYOMUŞ çocuklada suanda seni istemediği belli cnm neden zorluyosun yıpratıyosun kendini
 
kimse yokmu farklı fikirleri olan lütfen desteğinize ve fikirlerinize ihtiyacım var yorumlarınızı bekliyorum
 
kimse yokmu farklı fikirleri olan lütfen desteğinize ve fikirlerinize ihtiyacım var yorumlarınızı bekliyorum

Mune MuneMune hesabı doğrulanmış üye. konu bir derdim var bolumune tasinsa daha uygun olur sanirim.

Konu sahibi sana verebilecegim tavsiye kendini gelistirip bir ise sjip olman olur. Cocugun artik buyumus zaten calisip cabalayip kendi kendine yetecek duruma gelirsen seni ve oglunu istemeyen adama yalvarmaktan cok daha onurlu olursun diye dusunuyorum.
 
sizi istemeyen adama daha ne kadar yalvarmayı düşünüyorsunuz
1 yıl olmuş belki hayatında biri bile var
bu zamanı yalvarmaya kullanmak yerine kendinize bir şeyler katmak ya da cocugunuzun geleceğine bir şeyler yapmak için daha faydalı işlere harcamış olurdunuz
adamın umurunda bile değilsiniz
 
Eşine ısrar etmekle sadece onu daha çok kaçırırsın.
Adamın seni sevmediğini düşünüyorum. Ayrıca tek özellik çalışıp eve ekmek getirmesi midir? Çocuk sadece bununla mı büyütülür nir ebeveyn olarak?
Ayaklarınızın üzerinde duran biriymişsiniz acele etmeyin aileniz de duruma alışsın güzelce konuşur isterseniz evinizede ayırırsınız.
 
Üzücü bir durum tabiki alışkanlıklar vs var, adım da atmışsınız ancak olumlu yaklaşmamış. Keşke bu kadar üstelemeseydiniz. Tabiki takmamak elde değil, söylenildiği kadar kolay olmuyor anlıyorum ama bu saatten sonra üstelemeniz daha da itici duracaktır diye düşünüyorum. Daha sağlam bir duruş sergileyin ve artık birşey yapmayın. Yeni bir hayata başlamanın endişelerini yaşıyorsunuz her kadın gibi ama bunlar çok normal süreçler ve geçecek. Biraz toparlanınca kendinize göre bir düzen de kurarsınız bu kadar karamsar olmayın.
 
Uzuldum hic bir yuva yikilmasa keske.
Aileleri karistirmasaydiniz keske.
Esinizn huyunu en iyi siz bilirisniz bir sekilde hosuna gidecek bir hirisim daha deneyin insallah olumlu sknuc alirisniz
 
Yaşadıklarını kabullenip hayatına devam etmekten başka bir seçenek yok gibi.Bir psikologtan randevu alsan belki bu süreci daha kolay ve sağlıklı atlatmana faydası olur.Ne diyecegimi bilemedim güçlü olmaya çalış zaten evliyken de pek de mutlu değilmişsin .Insan katlanmak için evlenmez ki canım ya.
 
evliliğinizin kurtarılacak tarafı yokmuş zaten, adamın içinde bir parça sevgi kalmış olsa sizin bir adımınıza o koşardı, belli ki bitmiş, kendinizi yıpratmayın önünüze bakın.
 
İlk başta yerinde bi hareket yapmışsın. Sonra ayrılma psikolojisiyle pişman olup gururunu çok fazla kırdırmışsın. Şu an yaşadıkların gurur kırılmasından onu diyebilirim sana.

Aldatmamak içki içmemek kumar oynamamak zaten yapması gereken şeylerdi. Bunlar için aferin denemez kimseye. Ayrılma sebebi illa aldatma kumar olacak değil. Bence zaten aldatmaya bile gerek olmadan çok sebebin varmış. Zaten varlığı yokluğu birmiş aldatsa ne içse ne kumar oynasa ne. Doğru yoldasın geri adım atma.
 
Zorla güzellik olmuyor arkadaşım. Durumu kabullenmekten başka çaren yok, yalvararak kendini aciz duruma düşürüp iyice uzaklaştırmışsın zaten. Kendine hiç mi saygın yok? İlla olay çalışıp eve ekmek getirmekse sen getir, ne kadınlar biliyorum çocuklarını okutmak için vızır vızır gündeliğe giden, aslanlar gibi parasını kazanan. Bir erkeğe mi ihtiyacın var, sağlam bir duruşun olsun çocuğun için, kendin için. İnsanlar birlikte bir hayatı paylaşmak için evleniyor, sen hayat mı paylaşmışsın, seninle ilgilenmiyormuş bile. Onu geçtim çocuğunla ilgilenmiyormuş, ilgisiz baba olsa ne olmasa ne çocuğunun yanında? Yok bir de içkisi, kumarı, aldatması olsaydı, illa böyle olunca mı kötü olunuyor? Gayet kötü bir evlilik sürdürüyormuşsun.

Kalk güzelce ayağa, aynaya bak bir gülümse kendine, "Biz oğlumla birbirimize yeteriz" de, silkelen, kendi düzenini kurmak için adım at. Belki ileride hayatına bambaşka, seni seven, değer veren insanlar çıkacak karşına. Hayat sürprizlere gebe, güzelliklerle karşılaşırsın umarım hep bundan sonra.
 
Merhaba Arkadaşlar 7 yıllık evliliğim vardı her evdeki gibi tartışmalar kavgalar oluyordu ben cilveli,dokunarak seven ,güzel kelimeler söyleyen,kocasına cilve yapan bir kadındım ama eşim işten gelir elinde telefon yemek yer elinde telefon oyun oynar ne oğlumla nede benimle ilgilenmedi pek çalıştığım için oğlumu yatırır bende uyurdum saat 10.30 yatağa çağırırdım gelmezdi uykum yok oğlum oyun oynamak istese yanına gitse oyun oynuyorum ben sonra hafta sonuı biyere gitmek istesek söylenirdi biraz pintiydi .Son zamanlarda oğlumla ben gitmeye başlamıştım dışarı o gelmediği için.Geçen yıl nisan ayında tartıştık yine ve kavga ettik onun aılesi geldi benimkiler geldi bizden daha çok aileler gerildi tabi aileleler daha öncede bikaç kere daha gelmişti o gün ağır kelimeler söylendi benim ailem ona onun ailesi bana sonra dedi ki bana mahkeme de görüşrüz.Ailemde film koptu ve dediler ki topla eşyanı gidiyoruz ben istemedim ağırdan aldım ailem ısrar etti oğlumu da aldım çıktım evden.Eşim asla adım atmadı kendi o evde yaşamaya devam etti asla geri adım atmadı bende çok sinirlendim kadınlık gururum bide hiç arayıp sormaması çocugunu hafta sonları alıyordu gittim evden ayrıldıktan 6 ay sonra boşanma davası açtım taki bikaç ay öncesine kadar hala çok kızgındım boşanma da kararlıydım ama 4 aydır o kadar pişmanım ki dava açtığıma ben karşıdan adım beklerken ben adım attım buluşmak istedim 1 kere buluştuk ama kavga etmeye devam etti senin annen bunu dedi böyle yaptı bırakalım artık bunları yuvamıza bakalım dedim ama onda ki kin gözünü bürümüş olumlu bakmadı araya arkadaş soktum olmadı araya görümcemi soktum olmadı evine kadar gittim kapıyı açmadı şu an çok üzgünüm ağlamaktan düşünmekten harap oldum.Çünkü çalışıp evine getiriyordu parasını, içkisi kumarı yoktu ,aldatma görmedim yani çoook üzgünüm ne yapıcam bilmiyorum ben evden ayrılalı 1 yıl olacak ben hatalarımı kabul ettim kendi adıma özür diledim ama o hiç olumlu değil 5.ayda mahkeme var ayrılmak istemiyorum arada yavrum var zaten tek üzüldüğüm nokta oğlum 4 yaşında ailemin yanındayım kendi evin gibi olmuyor ayrı eve çıkmamı istemiyor ailem sıkıştım kaldım kafayı yiycem düşünmekten ne olur bir çıkar yol gösterin..Ne yapmalıyım ...


boşanma davasını açmışssınız ne güzel
ama tabi baba evinde rahat edemediniz o yüzden de şimdi pişman olmuşsunuz
keşke iş aramak gibi bi çözüm yoluna gitseydiniz
 
Merhaba Arkadaşlar 7 yıllık evliliğim vardı her evdeki gibi tartışmalar kavgalar oluyordu ben cilveli,dokunarak seven ,güzel kelimeler söyleyen,kocasına cilve yapan bir kadındım ama eşim işten gelir elinde telefon yemek yer elinde telefon oyun oynar ne oğlumla nede benimle ilgilenmedi pek çalıştığım için oğlumu yatırır bende uyurdum saat 10.30 yatağa çağırırdım gelmezdi uykum yok oğlum oyun oynamak istese yanına gitse oyun oynuyorum ben sonra hafta sonuı biyere gitmek istesek söylenirdi biraz pintiydi .Son zamanlarda oğlumla ben gitmeye başlamıştım dışarı o gelmediği için.Geçen yıl nisan ayında tartıştık yine ve kavga ettik onun aılesi geldi benimkiler geldi bizden daha çok aileler gerildi tabi aileleler daha öncede bikaç kere daha gelmişti o gün ağır kelimeler söylendi benim ailem ona onun ailesi bana sonra dedi ki bana mahkeme de görüşrüz.Ailemde film koptu ve dediler ki topla eşyanı gidiyoruz ben istemedim ağırdan aldım ailem ısrar etti oğlumu da aldım çıktım evden.Eşim asla adım atmadı kendi o evde yaşamaya devam etti asla geri adım atmadı bende çok sinirlendim kadınlık gururum bide hiç arayıp sormaması çocugunu hafta sonları alıyordu gittim evden ayrıldıktan 6 ay sonra boşanma davası açtım taki bikaç ay öncesine kadar hala çok kızgındım boşanma da kararlıydım ama 4 aydır o kadar pişmanım ki dava açtığıma ben karşıdan adım beklerken ben adım attım buluşmak istedim 1 kere buluştuk ama kavga etmeye devam etti senin annen bunu dedi böyle yaptı bırakalım artık bunları yuvamıza bakalım dedim ama onda ki kin gözünü bürümüş olumlu bakmadı araya arkadaş soktum olmadı araya görümcemi soktum olmadı evine kadar gittim kapıyı açmadı şu an çok üzgünüm ağlamaktan düşünmekten harap oldum.Çünkü çalışıp evine getiriyordu parasını, içkisi kumarı yoktu ,aldatma görmedim yani çoook üzgünüm ne yapıcam bilmiyorum ben evden ayrılalı 1 yıl olacak ben hatalarımı kabul ettim kendi adıma özür diledim ama o hiç olumlu değil 5.ayda mahkeme var ayrılmak istemiyorum arada yavrum var zaten tek üzüldüğüm nokta oğlum 4 yaşında ailemin yanındayım kendi evin gibi olmuyor ayrı eve çıkmamı istemiyor ailem sıkıştım kaldım kafayı yiycem düşünmekten ne olur bir çıkar yol gösterin..Ne yapmalıyım ...
adam seninistemiyor . sen zaten fedakarlık yapmıssın yeterince adama evliliktede ilgisizmiş . bence ilk önce kendini topla . ruhunu düzelt. gün dogmadan neler dogar. oglun için evet acı . ama adam istemiyorsa ne yapacaksın
 
Çalışıyorum zaten ayaklarimin üstünde duruyorum sadece oğlum babasız büyümesi tek başına olmasi çok uzuyor beni oğlumu kimseye muhtaç etmiyorum ama hiç bi yer kendi evin gibi olmuyor onca yıllık alışkanlıklar çok zor çok yaşayan bilir ...daha önce böyle şeyler anlatanlara şöyle yap böyle yap diyordum emin olun İçinnde olunca insan gözü görmüyor evliliğini kurtarmak için herşeyi yapıyor bu acimasizca eleştirilenler yaşamdan bilrmezsiniz
 
Eşinizin nesini özlüyorsunuz?
Kaç defa adım atmışsın, eşin adımlarına olumlu cevap vermediği gibi oldukça kabaca davranmış. Eve kadar gitmişsin kapıyı bile açmamış.

Toparlan bundan sonra tek bir adım bile atma. Şayet eşin pişman olursa zaten adım atar.
Şuan eşin senin çabalarınla dönse bile evliliğin eskisinden daha kötü olacaktır. Ben böyleyim sen bunu bilerek geri döndün diyecek belki seni ve çocuğunu kapıya bırakacak.
Eşinde çaba olsa uzman yardımı alın derim ama eşin istemiyor gibi.bir taraf istemiyorsa ne yapsanız boşuna .
 
Çalışıyorum zaten ayaklarimin üstünde duruyorum sadece oğlum babasız büyümesi tek başına olmasi çok uzuyor beni oğlumu kimseye muhtaç etmiyorum ama hiç bi yer kendi evin gibi olmuyor onca yıllık alışkanlıklar çok zor çok yaşayan bilir ...daha önce böyle şeyler anlatanlara şöyle yap böyle yap diyordum emin olun İçinnde olunca insan gözü görmüyor evliliğini kurtarmak için herşeyi yapıyor bu acimasizca eleştirilenler yaşamdan bilrmezsiniz
Canım yeterli gelirin varsa oğlunla ayrı eve cik, annenlerle kalma
 
değmez bu adama. o da istemedikçe ne yapsan boş. senin yerinde olsam aileme bu denli kin tutmuş adama, 1 yıldır annemin evinde olup beni ve evladını özlemeyen ve birlikte olmak için kılını bile kıpırdatmayan adam için hiç bişey yapmam vala. inceldiği yerden kopsun derim
 
Back