olay çıkabilirdi,ama ben müsade etmedim...
elimdeki telefonu o vermişti bana,toparlanırken kutusunu gördü,gözüme bakıp "telefon" dedi...(yani telefonu istedi bir anlamda) ben de dur hatları çıkarıp getireyim dedim,sen telefonsuz kalırsın ama neyse senin olsun diye vazgeçti:) ama nihayetinde bir telefonun lafını etmiş oldu,üstelik bu telefona para bile vermemişti...
beraber ödediğimiz küçük ev aletlerini bile alacaktı,yine neyse senin olsun dedi.ben de onlar zaten benim dedim...
ilk kez bu sabah işten eve geldim,yatağa yattım ve hüngür hüngür ağladım.
bu yaptığı basitliklere...
düşünsenize,yarın gelip bu evden altımdaki koltuğu alıp gidecek...bir düşünün!
kocanızla ayrılıyorsunuz,salonu o satın almış...bir süre daha belki bu evde yaşayacaksınız tek başınıza.kocanız geliyor ve oturduğunuz koltuğu,izlediğiniz tv yi alıyor...
eşyasında değilim,yanlış anlamayın..
o anı,geriye kalışınızı düşünün... çok acı mafoldumben