İşin bir de o tarafı var tabii. Eşim bunlara sessiz kalmakla birlikte anneme kaba davranıyor. O böyle yapinca benim de hoşgörü göstermem mümkün olmuyor. Kaç kez uyardım, sen ne yaparsan aynısını bulacaksın, kendine cekiduzen ver diye. Yani benlik bir şey değil. Ne yapıyorlarsa kendilerine yapıyorlar.
Saçmalık olmayan bir gün geçmiyor bunlarla. Mesela tanışmak için akrabalarına gittim. Yaşlı başlı kadın bana diyor ki oğlumuza iyi davran yoksa seni kovariz. Eşim de gülüyor
Bir gun hamileyken sehirdisina çıktık iki gün için. Eşim dönüşte ablasının şehrine uğramak istedi yaranmak icin. Kırmadım. Köy yolu gibi kestirme bir yoldan kusa kusa gittim. Kadınla hoş bir şekilde sohbet ederken beni taklit etmeye başladı, ağzını gözünü eğip gülüyor falan. Sok oldum gerçekten, hiçbir anlam veremedim, kreş çocuğu gibi davranıyorlar.
Bizim düğünde akrabalarından biri kardeşimin yanına gidip demiş ki buna mı güzel diyorlar, neresi güzel, ablasına benziyor.
Amcasına bayram ziyaretine gitmiştik. İkramda bulundular, tok olduğumu söyledim teşekkür ettim ve az yedim. Yengesi diyor ki neden yemiyorsun, kocan emir vermedi mi yemen için... Yani düşünüp konuşan kimse yok
bende yapıyorum aynısını cunku 
sarılasım geldı valla kocaman cok zor bu durumlar yarın sorunsuz hallolur umarım hersey
