- 10 Aralık 2023
- 61
- 82
- 8
- 33
herkese merhaba çok detay vermiycem ama uzun olursa kusura bakmayin.
33 yasimda ailemle yaşıyorum. atanalı 3 yıl oldu. ayrı eve çıkmakla ilgili birkaç kez konu açmıştım.
biz cok kalabalık bir aileyiz babam yok, annem sessiz sakin kendi halinde çok yaşlı. ablamlar yıllarca bekarken ve evliyken türlü olaylar,entrikalar,kavgalar,belalı sevgililer,etik dısi ilişkiler vs ile huzursuzluk yarattikları bir evde çocukluk ve ergenlik yasadim. panik atak ve anksiyetem olduğu icin sehir disinda okuyamadim. 2 üniversitemi de ailemle okudum. atandigim sehir de ayni yerdeyim hep aynı ev
şimdi olay şu benim hic evlenmemiş 45 yasimda ablam var epilepsi hastasi.diger ablam da 52 yasinda o da bekar ama o ablama nöbet esnasinda müdahele edemiyor gecen gün banyoda nöbet gecirdi ben mudahele ettim. ayrı eve ciksam kim ilgilencek dogrudan bir sorumluluk yüklendi bana ,bu ablamın emekliligi yok ve calisamiyor.hem de vicdan sorumlulugu yüklendi,tükenmiş gibi hissediyorum.(bu arada sorunlu olan kardesler evli olanlar,bu olaylari cekenler ise bekar olanlar
evde baska calisan yok abim calisiyor ama asla eve para vermeyip üstelik zorbalik yapan biri. bu sabah da sehir disinda yasayan ablam" kocamla kavga ettim sen ayrı eve cikmak istiyormussun beraber cikalim " demez mi. resmen halâ beynim zonkluyor.
ayrı eve çiksam bu sefer kocasiyla sorun yasayan herkes evime mi toplancak. tayin isteyip gitsem bu sefer nasil olsa yalniz yasiyor deyip yine yanima gelcekler. evli kardeslere kimse sormuyor.
yani ayrı eve ciksam bir dert kalsam başka dert. ne yapacagimi sasirdim. burda hayat tecrübesi fazla olan,bu yollardan gecmis biri belki bana akil verir.
yıllarca anksiyete icin tedavi oldum hem calistim hem okudum, hem terapilerle kendimi bir düzeye getirdim ama olmuyor yine aile olayı karsima cikiyor. ne yapmaliyim bencil gibi görünüp cikip gitmeli miyim, lütfen,akıl akıldan üstündür,kaybolmuş gibiyim. umarım hepimizi doğru yolumuzu buluruz,sevgiler
33 yasimda ailemle yaşıyorum. atanalı 3 yıl oldu. ayrı eve çıkmakla ilgili birkaç kez konu açmıştım.
biz cok kalabalık bir aileyiz babam yok, annem sessiz sakin kendi halinde çok yaşlı. ablamlar yıllarca bekarken ve evliyken türlü olaylar,entrikalar,kavgalar,belalı sevgililer,etik dısi ilişkiler vs ile huzursuzluk yarattikları bir evde çocukluk ve ergenlik yasadim. panik atak ve anksiyetem olduğu icin sehir disinda okuyamadim. 2 üniversitemi de ailemle okudum. atandigim sehir de ayni yerdeyim hep aynı ev
şimdi olay şu benim hic evlenmemiş 45 yasimda ablam var epilepsi hastasi.diger ablam da 52 yasinda o da bekar ama o ablama nöbet esnasinda müdahele edemiyor gecen gün banyoda nöbet gecirdi ben mudahele ettim. ayrı eve ciksam kim ilgilencek dogrudan bir sorumluluk yüklendi bana ,bu ablamın emekliligi yok ve calisamiyor.hem de vicdan sorumlulugu yüklendi,tükenmiş gibi hissediyorum.(bu arada sorunlu olan kardesler evli olanlar,bu olaylari cekenler ise bekar olanlar
evde baska calisan yok abim calisiyor ama asla eve para vermeyip üstelik zorbalik yapan biri. bu sabah da sehir disinda yasayan ablam" kocamla kavga ettim sen ayrı eve cikmak istiyormussun beraber cikalim " demez mi. resmen halâ beynim zonkluyor.
ayrı eve çiksam bu sefer kocasiyla sorun yasayan herkes evime mi toplancak. tayin isteyip gitsem bu sefer nasil olsa yalniz yasiyor deyip yine yanima gelcekler. evli kardeslere kimse sormuyor.
yani ayrı eve ciksam bir dert kalsam başka dert. ne yapacagimi sasirdim. burda hayat tecrübesi fazla olan,bu yollardan gecmis biri belki bana akil verir.
yıllarca anksiyete icin tedavi oldum hem calistim hem okudum, hem terapilerle kendimi bir düzeye getirdim ama olmuyor yine aile olayı karsima cikiyor. ne yapmaliyim bencil gibi görünüp cikip gitmeli miyim, lütfen,akıl akıldan üstündür,kaybolmuş gibiyim. umarım hepimizi doğru yolumuzu buluruz,sevgiler