- 19 Mart 2019
- 7.883
- 33.203
- 498
- Konu Sahibi Aneksenamunnn
-
- #221
Iyiki yaninizda degilim omur torpusu gibisiniz.
Çok teşekkür ederim iyi geldi yazdıklarınızHoşgeldinnnn annelik bu işte. İstediğin kadar eşin destek olsun, istediğin kadar kıyasla çocuğun için daha fazla emek veren, daha ince düşünen hep sen olacaksın. Eşin süper destek ve anlayışlı bir koca olsa da bu böyle olacak.
Bek benim eşimde Allah’ı var yardım istediğim konularda kırmaz. Ama yine de ev idaresi, çocuklar anlamında yükün büyüğü yine bende. Çünkü ayrıntı düşünemezler kodlarına işlenmemiş.
Benim kuzular 18 ve 13 yaşında ama hala daha arkadaşlarla çıkmak gibi planlarımı yaparken çocuklarımı öncelik alırım. Okulu, kursu, hastalığı vs vs
Eşim baba olduğu ilk günden bu yana “cumartesi şu işim var’ der. Ha ailemizle ilgili bir durumdan iptal etmek zorunda kaldığı olmuştur ama planı yaparken evi, çocuğu düşünmez bir anne gibi.
Bazen çok darlandığımda erkeklerin daha large olan yaşam alanları gözüme batar ama yapacak bir şey yok. Ya düşünsene bir insan oluşurken bile annenin vücudundan faydalanıyor. Rahme düştüğü anda değişim başlıyor zaten.
Ama bak ne güzel annen, eşin sana destek oluyorlar. Nazını, kaprisini, depresyonunu anlıyorlar. Kendinden bezdirme insanları “aman sende” dedirtme. Öncelikle kafandan şu eşinle kendini kıyaslamayı bırak. Yukarıda yazdıklarımı kabullen.
Zaten biraz daha büyüdüğünde sende kendine daha fazla vakit ayıracaksın. Baba kız günleri yapacaklar vs vs
Ilk cocukta ne oluyor diyor insan bu ne ya diyorsun ben yasiyor muyum simdi o eski ozgir gunlerini ozluyorsun kuafore gitmek disari cikip saatin farkina varmadan sorumsuzca gezmek alisveris yapmak....arkadaslarinla saatlerce sohbet etmek..1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Siz son prenseslerdensiniz sanırım.1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Aylardır insanlara anlatmak istedigi yazmışsın. Sorun zaten bebege bakmak değil sorun insanın içinde bulunduğu durum ve bu durumun çözümü olmaması mecbur olman herkesin donup sana eeeee yapcak bisey yok anasi sensin diye söylenmesi yoksa tabiki evlat bu can feda. 9 gun olmus uyumamışım geçmiş karşıma eee nolcakti ne bekliyordun analık oyle kolay değil diyen bir arkadaşım beni hem hayiflandigim için suçlu hissettirdi hemde beni dahada gerdi o yüzden yazdıklarınız kelimesi kelimesine o kdr dogrukiBu arada kayınvalide de bende kaldı bir süre, eşim de gece yardımcıydı ama kayınvalide oğluma elini sürmemiştir. Gerçi isterse 10 kişi baksın anlaşılmıyor galiba sorun bu değil. Sorun senin kafana göre hadi ben kaçtım diyip çıkamıyor olman, kimse rahatsız etmeden istediğin kadar uyuyamaman, istediğin gibi yiyip içememen. Bin kişi de baksa bebeğin döneceği yer sensin ya, bu bir bağlamda rahatsız edici, pranga gibi bir his ve rahatsız edici olan bu.
AmaAneksenamunnn zamanla geçiyor, alışıyorsun, o özlediğin çoğu şeyi tek tek geri alıyorsun (bazıları olmuyor yalan yok) ve sen öyle bir güçleniyorsun ki bunu da göreceksin. Ama bu zamanlarda yaşadığınız kırgınlık ve kızgınlıklar kalıyor maalesef. O yüzden tek tavsiyem lütfen sakin adımlar at ki sen nornal hayatına döndüğünde her şey de normale dönebilsin.
Anne bebegi bırakıp markete gidemez heleki ilk 3ay jet hızıyla gidip gelmesi lazimBatar çünkü sıkıntı çekmiyor ki adam. Bakın baba "boş vakitlerinde" ve "lütfen" çocuğuyla ilgileniyor. Rica ediliyor. Koşuya falan gidebiliyor. Annenin böyle bir vakti yok olsa da uyumaya harcar muhtemelen. Anne ilgilenmeye mecbur, istese de istemese de ilgilenecek. Baba şu an istese 2 günlük iş gezisine falan gidebilir anne ise bebeği bırakıp işe başlayacak diye linç yiyor. Aşırı farklı şeyler bence.
Benim de en sinir olduğum buydu zaten, eski konumu okumanı tavsiye ederim:) her şey geçiyor geçmeyecek olsa benimki geçmezdi...Aylardır insanlara anlatmak istedigi yazmışsın. Sorun zaten bebege bakmak değil sorun insanın içinde bulunduğu durum ve bu durumun çözümü olmaması mecbur olman herkesin donup sana eeeee yapcak bisey yok anasi sensin diye söylenmesi yoksa tabiki evlat bu can feda. 9 gun olmus uyumamışım geçmiş karşıma eee nolcakti ne bekliyordun analık oyle kolay değil diyen bir arkadaşım beni hem hayiflandigim için suçlu hissettirdi hemde beni dahada gerdi o yüzden yazdıklarınız kelimesi kelimesine o kdr dogruki
Biz esimle 4 yildir ne yemek yersek yiyelim beni takip eder ben doydum mu tamam kendisi az yer mesele etmezdiKahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.
Sakin kalamazsin psikolojik biraz zamana ihtiyacin var esinle konus hergun yada 2 gune bir uyku saatleri belirle kendine esinde o sirada bebege baksin yoksa daha cok basin agrirNasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?
Bebeğin bu kadar küçükken yaşayabileceğin maksimum rahatlığı annen ve eşin sayesinde yaşıyorsun. İstediğin zaman istediğin şeyleri yapma ihtimalin zaten yok. Bebeği sürekli eşine paslamaya uğraşma, bebekler annelerini arar doğal olarak, kimsenin kucağı seninki gibi olamaz. Hayatının bir daha eskisi gibi olması çok zor.
Canım şimdi seni burada pek çok kişi taşlayacaktır ama ben çok iyi anlıyorum. Çünkü ben de öyle hissetmiştim. Ve bu kadar sinir olduğuna göre eşin de sana pek de yardımcı olmuyor.1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Allah tan evim iki oda bir mutfakBenim eşim 6.5 yildir 2 3 kez kahvalti hazirladi diye sofra da yediklerimi bogazima dizecek laf sokmalari yapti. İki iş yaparsa 10 gun laf soyler. Daha az once 2 kucuk cocukla anca 2 odayi temizledim pertim cikti. Ne yapalim? Annemde yok yanimda kayinvalidem de. En azindan 2 kisiden destek aliyosunuz. Biraz da siz toleransli olmayi deneyin. Mesela sizde tesekkur ediyormusunuz? Gorevi deyip daha cok kulp mu buluyosunuz? Tesekkur etmek karsindaki kisiyi iyi hissettirir. Size yardimci olabildiklerini gorunce onlarda mutlu olurlar. Ama sizde bunu hissettirin. Bebek kucukken emzirme ozellikle cok zor geliyor. Ama onun size ihtiyaci var suan. Baskasina değil
Konunuzu nasılsın bulabilirimBenim de en sinir olduğum buydu zaten, eski konumu okumanı tavsiye ederim:) her şey geçiyor geçmeyecek olsa benimki geçmezdi...
Konunuzu nasılsın bulabilirim
Allah eşinize sabır versin. Ne diyelim. Ne yapacağınızı söyleyim. Boşanın da eşiniz kurtulsun. O bir piremsese layık değil.1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
En sonunda adamın canına nasıl okurum diye sormuş birde. Farkında olsa ne olacak ki?erkekler de kendilerini mutsuz eden kadınlardan kurtulmalı. Dünyaya bir kere geliyoruz.Farkındaysan niye konu açıp, yorum bekliyorsun ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?