Bebekten sonra evliliğim,ruh halim..

İşte bur kadın bu kafadaysa kesinlikle maddi durum iyiyse çocuk yapılmalı.( Bakıcı tutmak için) Çünkü çocuk özellikle kadınların özgürlüğünü kısıtlayan bir şey. Kendinden önce bir başkasını düşünmek demek. Bence yaşadıklarınız çok normal bunları bebek doğmadan önce biliyor olmanız ve hazırlıklı olmanız gerekti. Ben de size hak veriyorum ve sizin kafanızı yaşıyorum o yüzden evlensem de çocuk sahibi olacağımı düşünmüyorum. Kendi mentalitenizde bu tür düşünmeniz normal am olmuş bir kere mecbur alışacaksınıx bence bunun çözümü yok.
 
En sonunda adamın canına nasıl okurum diye sormuş birde. Farkında olsa ne olacak ki?erkekler de kendilerini mutsuz eden kadınlardan kurtulmalı. Dünyaya bir kere geliyoruz.
Neyse ki doğum, ölüm, hastalık gibi ekstrem durumlar için verilmiş sözlerinden dönmeyecek, "eşim normalde böyle değil, düzelecek" diyen ve birbirine destek olan çiftler var. Çünkü evlilik böyle bir şey, kim düşüyorsa diğeri var gücüyle tutar.
 
Konu Sahibi arkadaşım
Bebeğin daha çok küçük sen de çok yeni annesin bu yaşadıkların çok normal
Benzer şeyleri burada seni çok kişi kaprisli Bulsa da birçok insan yaşamıştır emin ol
Ben 40 yaşındayım
39 yaşında anne oldum
Bebeğim bir buçuk yaşında ve hala senin yaşadıklarını yaşıyorum
Benim eşim de sabah kahvaltı hazırlar
Evi süpürür çamaşır asar yardım eder
Ama anne olunca annelerin kendisine ayırdığı gün içinde beş dakika bile olmayınca bunlar insanın gözüne az gorunebiliyor
Anladığım kadari ile kucakta ev gezmek isteyen bir bebeğin var aynen bizimki de böyle idi
Benim kuzum bir buçuk yaşında hala çayımı kahvemi sıcak içemem
Çayimi eşim getirir kahvemi eşim yapar ama bebeğim uyurken mesela kucakta uyur ve sadece beni ister
Ben bazen bir buçuk saat kucakta taşıyıp uyıtırken eşimin içeride oturuyor olması içten içe sinirimi bozar hala
Eşim alıp uyutmak ister ama bebeğim onda daha çok ağlar
Bu işler biraz böyle oluyor buna alışman gerekecek maalesef
Biz mesela şimdi dışarı çıkacağız
Eşim duşa girer üstünü giyer cıkarız
Ama anne için öyle olmuyor
Çanta hazırla bebeği doyur altını değiştir üstünü giydir sonra kendin giyin vs vs
Eve gelince de aynı sey
Eşim duşa girer
Anne olarak ben kendim soyun bebeği soy
El ayak yıka ya da bebeği yıka
Üst giydir / değiş
Bebeği doyur uyut falan derken böyle gediyor zaman
Saba tavsiyem eşine kızgınlk ile ve laf sokarak birseyler yaptırmaya çalışma ancak bebek bakımında mümkün olduğunca çok sorumluluk ver
Bebeğin daha çok küçük daha kolay olur bu durum
Sağlıkla büyüsün bebeğin
 
Niye boşanmıyorsunuz? Size yazık değil mi? Eşiniz insan değil.
 
Ben konu sahibine hak veriyorum. Sürekli hamilesin hasta değilsin ay dünyada bi sen mi doğurdun laflarına hemcinslerimiz tarafından maruz kalıyoruz hamileyim çünkü bazen hasta gıbı oluyorum ilgi bekliyorum hormonlarım tavan yapmış doğurdum lohusayım canımdan Bİr can gelmiş bunların ağırlığı duygusallığı zaten çok yoğun üstüne de ay bi ben mi doğurdum ayol çok güçlüyüm moduna niye giriyorum. Ben zaten onu karnımda taşıdım şimdi emziriyorum gecem gündüzüm o olmuş kocam sırf emziremiyor ağladığında pışpışlayamıyor dıye herşeyi kadın ele almak zorunda değil ama sen annesin söylemleri de gereksiz zaten dibine kadar yaşıyor ve hissediyorum. Erkekler bu süreçte daha anlayışlı olmalılar bu derece anlayışlısı da zor o yüzden adamları ürkütmeden sorumluluk vermek lazım. Mesela eşine canım koşuya gideceğini bana söyler misin bi dahakine lavabo ihtiyacım vardı gidemedim annemin de işi vardı çağıramadım filan diyebilirsin. Hayatım bebeğin altını alır mısın benim markete gitmem gerekiyor vs vs. Amma doluymuşım be
 
Avukat değil ama sadece kilolu insanları sevmiyor. Onları tembel buluyor. patates kızartması yedi diye kızmamasına şaşırdım ben.
 
Epey yorum yapilmis cogunu okumadim ama cogunlukla topa tutulmussunuzdur diye tahmin ediyorum. Aslinda hissettiginiz adaletsizlik duygusu cok normal.

Ancak normal olmayan hissettiklerinizi karsi tarafa agresif olarak aktarmaniz ki lohusa hormonlaridir; birsey diyemem.

Sizin hissettiklerinizi ben hala hissediyorum. Kizim 2.5, oglum 4.5 yasina geldi. Calisan anneyim. Yardimcim var ancak herseyin beyin yuku, organizasyonu bende. Esimin ev ve cocuklarla ilgili daha az kafa yormasi bile batiyor bana bazen. Ama bunu yansitma seklim yardim almami sagliyor.

Su an yasadiklarinizi hepimiz yasadik. Bazilarimiz, mesela ben, sizin hissettiklerinizi aynen hissettik. Annem bana cok guzel bir tavsiye verdi: kabullen. Hayatinizin bir sure bebek odakli gececegini kabulleneceksiniz. Yoksa daha da daralmis hissedersiniz. Bunun esiniz ya da annenizle alakasi yok. Yaninizda 20 tane yardimci da olsa yenidoganin anne muhtacligi ile alakali bu. Bunu da kabullenmeniz lazim. Bu muhtaclik anne-bebek baginin olusmasi, memede sutun devamliligi gibi inanilmaz bi surec aslinda. Bakis acisinizi bu sekilde degistirmeye calisin.

Bir de bu davranislarinizin mantiksiz oldugunun farkindasiniz. Esinizle konusun. Cok sacma biliyorum ama boyle hissediyorum deyin. Esinize bilenmek yerine rahatlarsiniz belki.
 
2.5 ve 1.5 yaşında ki iki bebegi tek başıma büyüttüm diyebilirim ikinci bebeğim doğduğunda diğer bebeğim 1 yaşına yeni girmişti esim beni 1 aylık bebek ve 1 yaşında çocukla 2 gün yalnız bıraktı şehir dışında akrabasının düğünün gitti ama ben senin kadar tavır yapmadım..annelik fedakarlık demektir babalar anneler kadar olamazlar evet ben sizin mantığınizi anladım 2 saat anne ilgileniyorsanız 2 saatte baba bakmak zorunda diye düşünüyorsunuz hamileykende bu şekilde inandirmissiniz kendinizi simdi öyle olmadığını görünce zorunuza gitmiş..kabuk etmeniz gereken şey annenin babadan daha çok sorumluluklari oldugu buna kendinize inandirirsaniz sizin ve çevreniz için daha kolay olur hersey
 
Zannediyorum ki aslinda istekli anne olmadiniz. Esinizin bu kadar kaprisli birini de anne yapmasi. Bilemedim yani. Hepinize kolay gelsin. Ek not: Babayi terbiye ediyim diye cocugu da bosuna aglatip durmayin bos yere
Ben o kadar istekli anne oldugum halde kendımı kesesım gelmıstı lohusayken,cok farklı bır duygu durum bozuklugu oluyor ya ınsanda. Sanırım uykusuz alısılan duzenın eskısı gıbı olmaması esnek gezıp tozma hatta bır bardak cay ıcmek bıle lüks oluyor ınsan bı bocalıyor. Ama kocam hızaya gelsın dıye evladımı da asla aglatmam yanı ki bebekler en cok anneye ıhtıyac duyar
 
Adam napabilirki daha heralde işe gidiyor erkeklere babalık izni bi hafta diye biliyorum başka izni yoksa kadında sağsın sütünü gitsin arkadaş bunu yapabilir işe de başlayınca annesi bakıcak şimdi de bakabilir eşine desin bir sonrakinde yürüşe beraber çıkalım ama konu sahibi daha çok eşine kızmaklq meşgul eşide yeni baba olmuş bilmeyebilr anlatsın söyylesin.Konuşmazsa daha çok kızıp söylenecek uzayacak ve eş kişisi uzaklaşacak
 
 
Yakın zamanda pedagog görüşmemde bu ağlatmama düşüncesinin çoğu zaman yanlış olduğunu öğrendim, bilginize...
 
Bebeginiz nasıl bir bebek merak ettim,kolik falan mı olsa yazardiniz sanırım. Anneniz temizlik yapiyormus ,esiniz de yemek ne guzel iste bebeginiz cok aglayan bir bebek degilse pek de zorlanmamaniz lazım. Fazla rahata alışmışsınız sanırım veya sorun psikolojik yeni duruma alisamama. Durumunuz cok kotu degil hatta şanslısınız. Benim kizim kolikti 18 saat durmadan ağlardı. Pijama üstümden cikmaz, besigi sallamaktan kolumda derman kalmazdi.Surekli aglama sesi beynimden gitmezdi surekli o ses. Esim evde yoksa yemek yemege zor zaman bulurdum. Gercekten şanslı olduğunuzu düşünün ve hayatı kimseye zehir etmeyin, kendinize de.
 
Konu sahibinin şu an duyguları inişli çıkışlı, bu tarz şeyleri hissetmesi normal bence. Ama konuşma konusunda katılıyorum kendisi de zaten öyle yapacağını yazmış
 
Yakın zamanda pedagog görüşmemde bu ağlatmama düşüncesinin çoğu zaman yanlış olduğunu öğrendim, bilginize...
Ben açlıktan mı gaz sancısından mı yoksa sevgı ve ılgı eksıklıgınden mı oldugunu cozebılmek ıcın bır mıktar aglamasına ızın verıyordum fakat banane babası alsın bıraz aglasın dıyemem
 
Şimdi bizde durum şuydu. Baba işten en erken 7de geliyor. Oğlum en geç 9 da uyuyor. Bu süre babaya ait gibi ama oğlum yine de beni istiyor hatta bazen onlar oyun oynarken gitmem için ağlıyor. Bazen de boğuşma oluyor, eşim biraz hırpalıyor oğlum beni istiyor, ağlamasın diye gidiyordum, neticede beni istiyor neden ağlatayım. Pedagog şöyle söyledi; siz kendiniz hariç herkesin tehlikeli olabileceği imajını vermişsiniz çocuğa, gerektiğinde babadan bile korumuşsunuz. Baba tutamaz, baba düzgün oynayamaz, baba ilgilenemez mesajını çocuk anlıyor tabii ki ve sizi bir kurtarıcı gibi görüyor. Babası biraz sert davransa size koşacak tabii ki çünkü siz kurtaracaksınız; durumla mücadele etmesine izin vermiyorsunuz dedi bana. Ama ağlıyor dedim. Elbette ağlayacak, sizin yapmanız gereken ağlatmamak değil üzüldüğünde, kızdığında, korktuğunda kendini nasıl telkin edeceğini göstermek dedi. "Oğlum şu an benim işlerim var, babanla oyun vakti" gibi durumu açıklayıp sarılıp sevdiğini söyleyip odadan çıkmak gibi mesela. Hatta orada bir konuda problem yaşadık ve bize uygulamalı gösterdi
 
Koltuk altlarını değil ama yatak altını silen kişi olduğum için cevap hakkımı kullanayım. Mecbur kaldım yaptım hiçte gocunmadım. Eşim hastalarla daha kaliteli ilgilenebilsin diye geceleri de uyandırmadım. Cocuk için sürekli kalkan bendim, eşimse sadece işini yaptı. Çok şükür kazandığı ile de yüksek bir standartta yaşadım. Sayesinde 2 sene misler gibi yan gelip yattım, evlat büyüttüm. Şu an kariyerime kaldığım yerden devam ediyorum, gayette iyi kazanıyorum şükür.
Bu arada siz neden bu kadar gaza geldiniz? siz bizim yaptiklarimizi yapmazsınız olur biter...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…