- 1 Ekim 2018
- 4.348
- 3.219
- 63
- Konu Sahibi Aneksenamunnn
-
- #1
1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Güncel; Gece eşim görevdeydi ve içim hiç rahat etmedi ona tavrımdan dolayı.Mesaj attım gece 3 gibi;
-Seni kırdığım için üzüldüm.Sen bana psikolojik anlamda,ilginle de cok yardımcı oluyorsun iyi hissettiriyorsun.Seninle alakalı bir durum değil.Ben yeni duruma adapte olmaya çalışıyorum.sanırım aynı evliliğimizin başlarında yaşadığım gibi.Yeni bir sorumluluk birden olunca.Sana yansıttım.Seni cok seviyorum iyi ki kocamsın
-Melegim benim bunu da beraber atlatırız.. Ben de tam yardımcı olmuyorum sana. Seni daha çok anlamalıyım ki sonuçta daha çok yorulan ve çocukla ilgilenmesi gereken sensin. Bende başka yerden kapatmayalım senin sorumluluğunu. Yani mutluluğunu sağlamalıyım
Vs vs konuştuk.Karar verdim eşime bu şekilde davranmayacagım sakin olacağım.Ve şu kadın erkek eşitliğini biraz esneteceğim.Ama yine de eşim tabi ki bebeğe elinden geldiğince bakmalı.O konuda yazanlara katılmıyorum.Herkese tşkler.Beni anlayanlar beni kendime getirenlere zamanla geçeceğine inandıranlara tekrar tşkler.Allah herkesin kalbine göre versin.
Güncel; Gece eşim görevdeydi ve içim hiç rahat etmedi ona tavrımdan dolayı.Mesaj attım gece 3 gibi;
-Seni kırdığım için üzüldüm.Sen bana psikolojik anlamda,ilginle de cok yardımcı oluyorsun iyi hissettiriyorsun.Seninle alakalı bir durum değil.Ben yeni duruma adapte olmaya çalışıyorum.sanırım aynı evliliğimizin başlarında yaşadığım gibi.Yeni bir sorumluluk birden olunca.Sana yansıttım.Seni cok seviyorum iyi ki kocamsın
-Melegim benim bunu da beraber atlatırız.. Ben de tam yardımcı olmuyorum sana. Seni daha çok anlamalıyım ki sonuçta daha çok yorulan ve çocukla ilgilenmesi gereken sensin. Bende başka yerden kapatmayalım senin sorumluluğunu. Yani mutluluğunu sağlamalıyım
Vs vs konuştuk.Karar verdim eşime bu şekilde davranmayacagım sakin olacağım.Ve şu kadın erkek eşitliğini biraz esneteceğim.Ama yine de eşim tabi ki bebeğe elinden geldiğince bakmalı.O konuda yazanlara katılmıyorum.Herkese tşkler.Beni anlayanlar beni kendime getirenlere zamanla geçeceğine inandıranlara tekrar tşkler.Allah herkesin kalbine göre versin.
Son düzenleme: