Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Yeni gördümm ben lohusa depresyonu yaşarken , burada ki bi çapsız piremses sendromu demişti bende onu vuruyorum durmadan hdhshdh
 
Hoşgeldinnn nasılsın ne yapıyorsun anlatsan keşke En son ikinci bebeği bile düşünüyorum demiştin.

Stres topu olayına gelince boşver. Herkes bol keseden her şey burada
 
Kesinlikle ben de hayatlarımız da çok benziyor
 
Ben de benzer şeyler yaşadım, yaşıyorum.. annem bile bir sen dogurdun sanki, millet iki üç taneye birden bakıyor aynı zamanda evinin işini yemeğini yapıyor, hayatımda senin gibisini görmedim dedi. Çok tatlı dillidir kendisi.
 
Merhaba bende ayni seyleri yasiyorum konusalim isterseniz
Tabii ki her zaman yazabilirsiniz
Hoşgeldinnn nasılsın ne yapıyorsun anlatsan keşke En son ikinci bebeği bile düşünüyorum demiştin.

Stres topu olayına gelince boşver. Herkes bol keseden her şey burada
Nereden başlasam bilemiyorum aslında.
İkinciyi üçüncüyü bile düşünebilrim ama hem ülke şartları hem yardımsız büyütmek beni çok zorladı.
Bir yandan da düşüncelerim hala aynı, annelik tam bir delilik

Daha bir kendime ve işime döndüm, başka alanlarla ilgilendim, bunca zamanda tek düzeltemediğim şey eşimle ilişkim oldu
Koalina
Cok sevindim gordugume seni lutfen bir daha gitme.
Teşekkür ediyorum, bazen uzak kalasım geliyor o zaman cidden iyi geldi bana
Hoşbuldummm
 
Niye gitmistiniz ve niye linclenmistiniz.Cocuk bakmak (gazlı ve uyumayan bir bebekse) korkunç birşey.Hele yardım eden yoksa ve evde bir okula giden çocuk daha varsa .Benim iki çocuğumda o kadar zordu ki zinhar asla çocuk dedim tövbe ettim.Bazi anneler şanslı bırakır 3 saat uyur .Benimkiler gündüz toplam 3:saat bile uyumazdi ..Birde yeni doğan devamlı uyur derler
 
bu benim annem, sende bir tuhaflık var, sen anormalsin, sen beceriksizsin, kadın denemez sana gibi cümleler...
Hala da devam, bizler nasıl bakmışız, nasıl büyütmüşüzler.
 
Koalina hoşgeldin. Hiç etkileşimde bulunmadık ama bildiğim tanıdığım bir üyesin. Bu konuyu ilk açtığın günden beri takipteydim. Gittiğine çok üzülmüştüm :)
 
bu benim annem, sende bir tuhaflık var, sen anormalsin, sen beceriksizsin, kadın denemez sana gibi cümleler...
Hala da devam, bizler nasıl bakmışız, nasıl büyütmüşüzler.
Ne kadar aci.. İşte insana en çok bu dokunuyor. Anlaşılmamak.. manevi destek gorememek.. ben bazen eşim diyelim yarım saatlik bir mesafede işi oluyor, beni de götürse arabayla, degisiklik olsa istiyorum, annemin dediği: sen neden bebeksiz gitmek istiyosun hep, ben seni hiç bırakmazdım bı yere giderken. Bir gram yalnız başıma hava alma isteğim bile bencillikle yaftalaniyor. Bana sürekli elalemin insanlarını örnek veriyor, filanca nasıl büyütmüş. Yemeğini de yapıyormuş evi de pırıl pirilmis. Ben niye boyleymisim. Lohusa halimleyken bile beni anlamadı. Beni çok yordu.
 
Ben mi yazdım bunları diye düşündüm okuyunca. İnanılır gibi değil gerçekten. Benim de oğlum 18 aylık oldu ama hala bu hislerin çoğunu atlatamadım. Bazı günler çok iyi hissediyorsam, iyi hissettiğim gün sayısının 2 katı berbat bir ruh halinde oluyorum. Çocuk asla bana göre birşey değilmiş, eski hayatımı çok özlüyorum. Herkes geçecek dedi bugüne kadar ama bişey geçerken başka birşey başlıyor, o yüzden bana "geçecek" diyen herkesi yalancı ilan ettim. Şimdi 2 yaş sendromuyla cebelleşiyorum, bir yandan home office çalışıyorum. Evde eşimle yalnız kaldığımız son zamanlar hamile olduğum zamanlardı. Yoruldum...
 
4 5 yaşından sonra her şey çok güzel oluyor deniyor. Benim de umudum bu açıkçası
 
Cok faydali bir konu. Ben cocuk yapmayi hic dusunmuyorum cunku cok zor oldugunu cok fazla kendi hayatindan vazgecmeyi mutlulugundan ve rahatligindan odun vermeyi gerektirdigini biliyorum. Cogu kadinin bunu bilmeden cocuk yaptigini dusunuyorum. Boyle konular acilmali ki herkes ne kadar zor oldugunu anlasin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…