- 26 Eylül 2010
- 17.480
- 32.648
- 798
Kendimizi ancak çekip çeviriyoruz. Araba ve ev kredileri devam ediyor, eşim var olan iş bağlantılarından biri kaybetti maddi anlamda daha zordayız.
Yoksa ilk düşğndüğüm şeylerden biriydi.
Kendimizi ancak çekip çeviriyoruz. Araba ve ev kredileri devam ediyor, eşim var olan iş bağlantılarından biri kaybetti maddi anlamda daha zordayız.Neden 24 saat bebeğe bakacak bir yardımcı bulmuyorsun
Anladım çünkü evlatlık ver diyenleri görüyorum şoka giriyorum o yüzden sordum sizeKendimizi ancak çekip çeviriyoruz. Araba ve ev kredileri devam ediyor, eşim var olan iş bağlantılarından biri kaybetti maddi anlamda daha zordayız.
Yoksa ilk düşğndüğüm şeylerden biriydi.
Anlamazlar ki. Neyse boşver. Olan oldu artık . Benim gibi kabullenmeye çalışacaksın. Maddi durumun duzelir duzelmez bakici ayarlamalısın. Ucretli iznin bitip ucretsize gececeksen mesela aldigin maasi gwrekiyorsa bakiciya ver ve sen ise git.Bence de bu konu ibret için herkese gösterilsin. O zaman aldırma sakın can o diyenler, şimdi evlatlık ver tavsiyeleri...belki anne sevgisi alamadan büyyecek olması vs. Ne oldu, aldırmayınca daha iyi mi oldu acaba şimdi.
Bitti mi yani o hisler? Eski hayata duyulan dehşet özlem falan.Anlamazlar ki. Neyse boşver. Olan oldu artık . Benim gibi kabullenmeye çalışacaksın. Maddi durumun duzelir duzelmez bakici ayarlamalısın. Ucretli iznin bitip ucretsize gececeksen mesela aldigin maasi gwrekiyorsa bakiciya ver ve sen ise git.
Ben 16 günlükken gittimKoalina
Bana herkes nasil biraktin nasil annesin vs vs dedi. Delirecektim kimse görmedi. Annem ve bakıcı ile isi çözdüm. Benim derdim bebek olmasiydi. Yoksa benim bir de manevi oglum var . 6 7 yildir birlikteyiz ama onun yaşı büyüktü
Inaniyorum büyüdükçe ve sen kabullendikçe düzelecek
Canım maddi olarak nasıl durumdasınız bilmiyorum ama maddi olarak ihtiyaç sahibi birini bulursanız çok daha cüzi bir ücrette anlaşabilirsinizKendimizi ancak çekip çeviriyoruz. Araba ve ev kredileri devam ediyor, eşim var olan iş bağlantılarından biri kaybetti maddi anlamda daha zordayız.
Yoksa ilk düşğndüğüm şeylerden biriydi.
Tamam evet doğru. Ama annelik çok ağır bir yük bence. Anaçlığıma rağmen söylüyorum bunu. Hiç depresyon yaşamadım ve deli gibi bağlıyım kızıma. Ama beni bile çok zaman bunalttı bu her durumda bebeği odağa koyma meselesi. Evet, bebek dünyaya tercihi doğrultusunda gelmiyor, sevilmek en doğal hakkı. Sağlıklı bi anne babayı hakediyor. Mutlu olmaya ihtiyacı var, stresten uzak olmalı. Eşi sürekli ağlayan bi kadın görmek zorunda değil. Kendini parçalıyor belkide, 1 arpa boyu yol alamıyor. Tamam ama. Ama var.Elbette ki en güzeli bir an önce düzelip eşi ve çocuğu ile güzel bir ömür geçirmesi.Bunun için de konu sahibinin bir an önce tedaviye başlaması gerekiyor.
Onu düzeltecek şeyin eşi ve çocuğu olduğunu söylüyorsunuz ama ben konu sahibi bu gidişe bir dur demezse bir süre sonra eşinin de artık dayanamayacağını düşünüyorum.
Şahsen elimden geleni yapmaya çalışsam ve eşim eve her geldiğimde çocuğumu sevemediğini söyleyip sürekli ağlasa sanırım ben de çekemem.İşte bunları yaşamak istemiyorsa bir an önce silkelenip kendine gelmesi lazım ama tabi bunu önce kendi istemeli.
Evet çok zor bir durum farkındayım ama sürekli ağlayarak düzeltemeyeceğine göre ya kabullenip dünya ya gelmesine vesile oluğu çocuğuna gereken ilgi,sevgi ve şevkati gösterecek ya da bebeğin sonuna kadar hakkı olan sevgiyi yaşayacağı bir ortam sağlayacak.
Konunun şöyle açıldığını düşünsek.
Hanımlar yeni Doğum yaptım eşim çocuğumuzu sevmiyor sürekli mutsuz.Her gün acaba bu bir rüyamı diye bacağına jilet ile bir çizgi çekiyor v.s v. s konu sahibine ne derdik acaba?
Ben kendi adıma eşinin psikolojisinin hiç iyi olmadığını bir an önce tedavi olması gerektiğini söyler eşi ile bebeğini asla yalnız bırakmaması gerektiğini vurgulardım.Eğer düzelmez ise de boşanmasını söylerdim.
Bilemiyorum ama en çok o bebeğe üzülüyorum.Şimdi anlamıyor ama aklı ermeye başlayınca annesi tarafından sevilmeyen bir evlat olduğunu anlayacaktır.Onun için ya bir an önce iyi olacak ya da bebeğin iyi olacağı bir ortam sağlayacak.
Gönlüm konu sahibinin bir an önce düzelip mutlu bir şekilde bebeği ve eşi ile yaşanmasında tabi ki.
Eski hayatima hala ozlem duyuyorum. Ama ben cocuklarimi birakip tatile gidiyorum artik.Bitti mi yani o hisler? Eski hayata duyulan dehşet özlem falan.
Kimsenin buradaki tavsiyelere bakıp bebeğini aldırdığını ya da doğurmaya karar verdiğini sanmıyorum. Keşke siz de babasına danışmadan aldırsaydınız. Bunun bin türlü yolu var. Bunu yazdığıma ben bile inanamıyorum ama dünyanın gerçekten de binbir türlü hali varmış. Ben ruhsal problemlerinize birşey diyemicem ama bunun bazı arkadaşların dediği gibi lohusalıktam kaynaklandığını sanmıyorum. Sadece lohusalık olayı tetiklemiş ya da derinleştirmiş olabilir çünkü hormonların dans ettiği bir dönem. Ama burda herkes birşeyi kabul etmiyor. Her anne çocuğunu sevmek zorunda değil, evlat sevgisi olmayan, ya da evladına herhangi bir çocuğa olabileceğinden daha fazla sevgi duyamayan insanlar vardır. Siz de onlardan birisiniz. Çocuk olmadan bunu kendiniz yazmıştınız çünkü, kimse de size saldırmadı bu yüzden. Saygı duyulması gereken birşey. Ama anlayışla karşılanmayacak bir konu var ki o da bebeğin bu şekilde düşünen bir annesi olması. En azından o bebek için üzülebiliriz, anlayıştan kastım budur yanlış anlamayın. İnş lohusalıktandır ve İnş siz ağlamak yerine harekete geçersiniz. Lütfen eşinize şimdi söyleyin beni bir uzmana götür deyn. Siz bebeğimle içtiğim çaydan zevk alamıyorum, birşey anlamıyorum demiyorsunuz, onun olması fikrini sevmiyorum anlamına gelen şeyler yazıyorsunuz. İkisi çok farklı. Yoksa ben şunu da yazabilirim. Ailenize bırakın bir hafta eşinizle bir otel tatili, ya da kültürel gezi tatili yapın derim. Ay o bebek küçük daha annesinden ayrılamaz diye düşünenleri de boşverin. Mamaya alışsın problem değil yeter ki siz iyi olun, ruhunuz iyi olsun. Ama siz şimdi buna da dersiniz oraya gidince yine zevk alamam çünkü bebeğin varlığını biliyorum. Yani çözümlere bir şekilde kendinizi kapatıyorsunuz. Eşime doyamadım diyorsunuz, boşanma aşamasına da gelmiştiniz değil mi. Yani bebeğinize olan bu kötü dönem de bitebilir. Eşinizle bittiği gibi ne güzel. Adım adım gitseniz, bir yıl sonrasını düşünmeden akışına bıraksanız ve tabi ki de terapi görseniz ve bunlara hemen yarın başlasanız ne güzel olur. İnş herşey aileniz ve sizin için iyi olurBence de bu konu ibret için herkese gösterilsin. O zaman aldırma sakın can o diyenler, şimdi evlatlık ver tavsiyeleri...belki anne sevgisi alamadan büyyecek olması vs. Ne oldu, aldırmayınca daha iyi mi oldu acaba şimdi.
Bakın harika bir anne olacak temenni midir, evet eminim yazan herkes bunu istiyor. Ama bazı cümleler 'harika bir anne olacaksın' ile geçiştirilemez. Çocuğa kötü birşey olması durumu ile şimdiki durum kıyaslanıp da öteki hal kişiye daha iyi geliyorsa bu çok vahim bir haldir. Temennilerden öte gerçeklere bi bakmak lazım.Aslında tam oyle değil
Bakamama endişesi yaşıyor. Harika bir anne olacak eminim.
Ama o "aldirma" diyenler var ya ben onlara çok kızıyorum. Insallah ders alirlar.
Resmen insana sorumluluğu zorla aldırıyorlar...
Kimse kimseye aldirma doğur demesin. Herkes işine baksın
Kaç çocuğunuz var?Eski hayatima hala ozlem duyuyorum. Ama ben cocuklarimi birakip tatile gidiyorum artik.
Sanki eskiden ne yapıyordun diye soranlar oluyor
Her hafta en az iki gece deli gibi egleniyordum
Inan bana simdide yapiyorum
Her cuma kendi arkadaslarimda ve bir gece de esimle.
Her pazar çocuklarla eglenceli organizasyonlar ayarliyorum.
Bu pazar ormanda elimizde tüfek birbirimizi boyayip durduk mesela.
O dehşet dediğin seye alışıyorsun.
Benim de esim senjn gibi çok destek oldu bana. Kendi istedi çünkü. Daha once aldırmıştım. Aldirtmadi.
Bakti ben iyi degilim.
Ise erken döndüm bakıcı tuttu. Yatılı tuttu. Kendi baktı. Ev isini aldi üstümden.
Sen benden iyisin. Ben anneme birakinca merak bile etmezdim sen ediyorsun
Ama bana bugun cocuklar senin icin ne ifade ediyorlar dersen yokluklarini düşünemiyorum derim. Onlara asik degilimKoalina
Onlari cok seviyorum.
Bebekken de askla bakmazdim yuzlerine. Kucağıma aldigim zaman hic aglamadim ben. Ben de bir sorun var dedim durdum hep .
O kadar bagimsiz ve özgür bir yapim var ki. Bunlar hep ondan kaynaklaniyor zayen ;(
Sevgili koalina hiç bir zaman istenmeyen bir gebeliğin sonlandırılmasının cinayet felan olduğunu düşünmedim hatta eşlere bile sorulmaması gerektiğini düşünüyorum.Çünkü kim ne derse desin daha fazla yıpranan hep kadın oluyor.Bence de bu konu ibret için herkese gösterilsin. O zaman aldırma sakın can o diyenler, şimdi evlatlık ver tavsiyeleri...belki anne sevgisi alamadan büyyecek olması vs. Ne oldu, aldırmayınca daha iyi mi oldu acaba şimdi.
Evet kapatmış olabilirim çünkğ bir kaç şey deneyip zevk alamadım. Diğer insanların zevk alabildiğini düşğnmek bile bana saçma geldi. Temiz hava almaya çıkıyorum ama bebek ağlıyor, mızlıyor, acıkıyor, bir ton yüküyle hamal gibi gexiyorsunuz. Kim, neden zevk alır ki bundan? Ne anladım ben o temiz havadan?Kimsenin buradaki tavsiyelere bakıp bebeğini aldırdığını ya da doğurmaya karar verdiğini sanmıyorum. Keşke siz de babasına danışmadan aldırsaydınız. Bunun bin türlü yolu var. Bunu yazdığıma ben bile inanamıyorum ama dünyanın gerçekten de binbir türlü hali varmış. Ben ruhsal problemlerinize birşey diyemicem ama bunun bazı arkadaşların dediği gibi lohusalıktam kaynaklandığını sanmıyorum. Sadece lohusalık olayı tetiklemiş ya da derinleştirmiş olabilir çünkü hormonların dans ettiği bir dönem. Ama burda herkes birşeyi kabul etmiyor. Her anne çocuğunu sevmek zorunda değil, evlat sevgisi olmayan, ya da evladına herhangi bir çocuğa olabileceğinden daha fazla sevgi duyamayan insanlar vardır. Siz de onlardan birisiniz. Çocuk olmadan bunu kendiniz yazmıştınız çünkü, kimse de size saldırmadı bu yüzden. Saygı duyulması gereken birşey. Ama anlayışla karşılanmayacak bir konu var ki o da bebeğin bu şekilde düşünen bir annesi olması. En azından o bebek için üzülebiliriz, anlayıştan kastım budur yanlış anlamayın. İnş lohusalıktandır ve İnş siz ağlamak yerine harekete geçersiniz. Lütfen eşinize şimdi söyleyin beni bir uzmana götür deyn. Siz bebeğimle içtiğim çaydan zevk alamıyorum, birşey anlamıyorum demiyorsunuz, onun olması fikrini sevmiyorum anlamına gelen şeyler yazıyorsunuz. İkisi çok farklı. Yoksa ben şunu da yazabilirim. Ailenize bırakın bir hafta eşinizle bir otel tatili, ya da kültürel gezi tatili yapın derim. Ay o bebek küçük daha annesinden ayrılamaz diye düşünenleri de boşverin. Mamaya alışsın problem değil yeter ki siz iyi olun, ruhunuz iyi olsun. Ama siz şimdi buna da dersiniz oraya gidince yine zevk alamam çünkü bebeğin varlığını biliyorum. Yani çözümlere bir şekilde kendinizi kapatıyorsunuz. Eşime doyamadım diyorsunuz, boşanma aşamasına da gelmiştiniz değil mi. Yani bebeğinize olan bu kötü dönem de bitebilir. Eşinizle bittiği gibi ne güzel. Adım adım gitseniz, bir yıl sonrasını düşünmeden akışına bıraksanız ve tabi ki de terapi görseniz ve bunlara hemen yarın başlasanız ne güzel olur. İnş herşey aileniz ve sizin için iyi olur
Benim için kırılma noktası bebeğe bir şey olması mı yoksa eski hayatına dönmek mi sorusun da gizli.Tamam evet doğru. Ama annelik çok ağır bir yük bence. Anaçlığıma rağmen söylüyorum bunu. Hiç depresyon yaşamadım ve deli gibi bağlıyım kızıma. Ama beni bile çok zaman bunalttı bu her durumda bebeği odağa koyma meselesi. Evet, bebek dünyaya tercihi doğrultusunda gelmiyor, sevilmek en doğal hakkı. Sağlıklı bi anne babayı hakediyor. Mutlu olmaya ihtiyacı var, stresten uzak olmalı. Eşi sürekli ağlayan bi kadın görmek zorunda değil. Kendini parçalıyor belkide, 1 arpa boyu yol alamıyor. Tamam ama. Ama var.
Bi insan bu kadar düşmüşken, kendini anlatmaya çalışıyorken, vicdan azabı duymasına rağmen bu halde olduğunu söylüyorken hala “ama bebeğin ama kocan” dediğinizde, kişinin vicdanınıda susturursunuz. Bunu özellikle en yakın çevre yapıyor. Annesi, babası, arkadaşları... onun şuan anlaşılmaya ihtiyacı var. Bu onun hayatı artık. Birilerini hayatından çıkartmak, çıkaramıyorsa kendi hayatından çıkmak çözüm değil. Ruhunda aniden oluşan bi çöküntü var. Ömür boyu süremez ki bu. Bununla baş edebilir. Bu bi hastalık artık onun için. E herkeste masumdu, haketmemişti falanı bırakacak, bebekte babada bu duruma katlanacak. Herkes sabırla iyileşmesini bekleyecek. Koalina bunu başarırsa, ömrü boyunca bunları telafi edebileceği çok anı olacak bebeğiyle.
Evet sevmedim, sevilecek bir yanı da yok bence. Yani annelik benim için sevgiden ziyade iç sıkıntısı durumu. Yani madem bebeği sevmiyorum, istemiyorum da emzirmeyeyim öyle değil mi? Bunu çok düşündüm hatta eşime ve çevreme bile keşke emmese, bıraksa dedim ama bırakır gibi olduğu ve sütümün azaldığı bir kaç gün hemen süt artırıcı bir şeylere başladım ve telaşa kapıldım. Yani ne olurdu ki emmese aslında benim için daha kolay, eşimle nöbetleşe kalkardık bir o mama verirdi bir ben.Sevgili koalina hiç bir zaman istenmeyen bir gebeliğin sonlandırılmasının cinayet felan olduğunu düşünmedim hatta eşlere bile sorulmaması gerektiğini düşünüyorum.Çünkü kim ne derse desin daha fazla yıpranan hep kadın oluyor.
İnan çözüm sadece sen de ve ben senin düzeleceğini zannetmiyorum.Çünkü sen anne olmayı sevmedin ve sanırım sevemeyeceksin.İnşallah yanılırım ve bebeğinle aranda muhteşem bir sevgi bağı kurarsın.
Amacım asla seni incitmek değil evlatlık olarak düşünme ozaman koruyucu aile gözüyle bak.Tedavini ol ozaman herşey çok farklı olur belki.
Görmeyince özlermisin bebeği ya da biri alıp gitse nerede acaba diye merak edermisin?
Annelik yükünğ sevmediğinizi ( ya da buna benzer bir şeyler) yazmışsınız, ikinci kez neden hamile kaldınız onu merak ettim? Bebekler ikiz mi ya da?Iki oz bir evlatlik 3 oğlum var
Şimdi bunu okuyunca kafam karıştı. Daha fazla yazıp üzmek istemiyorum. Hamal gibi çıkıp zevk alan vardır emin olun ama siz almak zorunda değilsiniz bunu bir kabul edin. Elinize bir cüzdan alıp çıktığınız da olmuştur ya da ağır bir sırt çantası alıp seyahata çıktığınız da. Ama ikincisinde yüke rağmen zevk almışsınızdır eminim. Şimdi sırt çantasıyla çıkıyorsunuz, bezler alıyorsunuz, iki yıl sonra bir montunu alıp çıkıcaksınz.hatta size bebekle bir yere gitmeyin, hep tek ya da eşinizle çıkın tavsiyesinde bulunucam. Sonra kreşe gidicek günün yarısı sizin. Bu örneği saçma bir şekilde uzattım ama önceki mesajlarınız da başına birşey gelse bundan daha kötü hissetmeyecğinizi yazdınız. O yüzden bu yazdıklarım. Hayatınız mahvolmadı, o bebek sizi eve hapsetmedi, çıkarken bebek arabasının sepetine solunum cihazını koymak zorunda değilsiniz, ya da her tarafında yaralar çıktığı için hevesle aldığınız kıyafetlerini dolaba hapsetmek zorunda da değilsiniz. Bir anlayın şu dertler insanoğluna çok uzak değil. Tüm bakımını gerekirse devredin birine, günün yarısını dışarda geçirin, bir sanat kursuna gidin, ordan çıkın terapiye girin. Ama yapın birşeyler, ölüm var Koalina, insan biraz da kendinin doktoru olmalı, dünyadan milyarlarca insan gelip geçmiş hepsinin de ortak kanaati evlat acısının üstüne acı olmadığı.yanılıyor olamazlar. Madem ki bu çocuk gelmiş dünyaya ve siz şimdi de onu sevdiğinizi ama bu sevme durumundan nefret ettiğinizi söylüyorsunuz, bu sıkıntılarınız sizin karakterinize dönüşmeden önlem alın.Evet kapatmış olabilirim çünkğ bir kaç şey deneyip zevk alamadım. Diğer insanların zevk alabildiğini düşğnmek bile bana saçma geldi. Temiz hava almaya çıkıyorum ama bebek ağlıyor, mızlıyor, acıkıyor, bir ton yüküyle hamal gibi gexiyorsunuz. Kim, neden zevk alır ki bundan? Ne anladım ben o temiz havadan?
Bebek için ben zaten herkesten önce üzğlğyorum. Durum bu derece ciddi değilken bile annem ver ben bakayım dedi, zaten bilse elimden alır muhtemelen ama ben o seçeneği en en sona saklıyorum. Zaten bağ kuramadığım bebeği alıp hepten koparmasını düşünemem. Neticede şurada bir kaç ay sonra benim ruhsal durumumu kavrayabilecek br bebek olacak ve ben bu süre gelmeden bu durumum geçmesini diliyorum.
Eşimle çok cidd kavgalar ettik evet ama sevmiyorum durumu olmadı hiç. Sevgi zaten bütün sıkıntıları katlanır kılan yoksa kim problemlerle yaşasın ki?işte bende o derece bir sevgi olmadığı için saat başı uykum bölününce geriliyorum, eskisi gibi olamayınca üzülüyorum vs. Yani anlatmak istediğim şu; Aallah korusun ama ailemden birinde bir rahatsızlık peydah olsa, yatalak olsa ve ben alsam bu kadar üzğlmem hayatım bitti diye. Seviyorum çünkü.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?