Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Koalina .!.:
Tespitler doğru ama şu an hayattan zevk almazken en fazla bu kadar yapamıyorum. Kendimi hayatta tutmak ve gerekli fiziksel bakımı sağlamak, içimden geldikçe gülerek öperek sevmek, gelmiyorsa bile kucaklamak, güzel şeyler fısıldamak, onunla konuşmak, halimi anlatmak ve beni anladığını düşünmek vs.
Sağlı sollu ataklar arasında kaldım gibi.
Kendi hislerim ve mutsuzluğum-bebeğin hissettikleri, böyle giderse onun yaşayacakları ve düşğnecekleri- vicdan azabı-pişmanlık-eşimi çaresiz görmek-eşimi ve geçirdiğimiz zamanları özlemek.
Genişletmek için tıkla...
Bence bir müddet eşini-bebeğini düşünme. Sadece kendine odaklan. Sen iyi olmadan onlar da iyi olmayacak çünkü.
Seni çok yakından tanıyor gibiyim :) aynı senin gibi bir arkadaşım var :) öğretmen, aslan burcu, mükemmeliyetçi, kendini parçalar her şey doğru olsun diye.
Gelişim ödevi diye anne oldu :) hamileliği boyunca hiç öyle aman da bebek diye sevinmedi. Ve ikizdi onun düşün. Çocukların 3. Ayında hala ben ne yaptım diyordu.
Şimdi veletler 1 yaşında. O kadar seviyor ki :) eğlenme kısmına geçmiş. 2 aylık fotosunu attı bana. Yaa ne kadar tatlılarmış dedim. O zamanların tadını çıkaramadık diye yakındı.
Psikolojik destek aldı ama o. Onun da çok faydası oldu. İstdaysan psikoloğunu önerebilirim onun sana.
 
JaneRizzoli .!.:
Bence bir müddet eşini-bebeğini düşünme. Sadece kendine odaklan. Sen iyi olmadan onlar da iyi olmayacak çünkü.
Seni çok yakından tanıyor gibiyim :) aynı senin gibi bir arkadaşım var :) öğretmen, aslan burcu, mükemmeliyetçi, kendini parçalar her şey doğru olsun diye.
Gelişim ödevi diye anne oldu :) hamileliği boyunca hiç öyle aman da bebek diye sevinmedi. Ve ikizdi onun düşün. Çocukların 3. Ayında hala ben ne yaptım diyordu.
Şimdi veletler 1 yaşında. O kadar seviyor ki :) eğlenme kısmına geçmiş. 2 aylık fotosunu attı bana. Yaa ne kadar tatlılarmış dedim. O zamanların tadını çıkaramadık diye yakındı.
Psikolojik destek aldı ama o. Onun da çok faydası oldu. İstdaysan psikoloğunu önerebilirim onun sana.
Genişletmek için tıkla...
Alabilirim onun da ismini mğmkünse.
 
Koalina .!.:
Tespitler doğru ama şu an hayattan zevk almazken en fazla bu kadar yapamıyorum. Kendimi hayatta tutmak ve gerekli fiziksel bakımı sağlamak, içimden geldikçe gülerek öperek sevmek, gelmiyorsa bile kucaklamak, güzel şeyler fısıldamak, onunla konuşmak, halimi anlatmak ve beni anladığını düşünmek vs.
Sağlı sollu ataklar arasında kaldım gibi.
Kendi hislerim ve mutsuzluğum-bebeğin hissettikleri, böyle giderse onun yaşayacakları ve düşğnecekleri- vicdan azabı-pişmanlık-eşimi çaresiz görmek-eşimi ve geçirdiğimiz zamanları özlemek.
Genişletmek için tıkla...
Haddim olmayarak seni belki biraz eleştireceğim, huyum kurusun bende mükemmelliyetçiyim!

Herşeyi kusursuz yapmak zorunda değilsin ( bu huyunu bırakmak çok zor oldu )

Senin gibiydim emin ol. Bir işi yaptığım zaman herkes beğenmesine rağmen ben beğenmediysem tekrar tekrar yapardım. Bir şey olunca aşırı derecede endişelenir o endişenin kaç milyar sonucu olabileceğini düşünürdüm
Sırf herşey tam olsun diye çoğu zaman hendimi tükettim tükettim ve tükettim...
Hiç unutmam üniversite yıllarında en en en iyi olucam diye hastalan dim gene yılmadım devam ettim aynı anda serum alıp ders çalışıp ağlayıp ve bütün bunların sonuçlarını düşünebiliyordum.
Sonra babam hastalandı hastane hastane dolaştık 7 24 herşeye koşturdum ve bir gün hastane koridorunda yeye yığılıp hıçkıra hıçkıra ağladım.
Sonra anksiyete teşhisi konuldu.
Sonra vasat hayat... içmek zorunda olduğum ilaçlar sakinleştiriciler vs. Hayattan zevk 0.
Özel hayatta yaşadığım sıkıntılar da kapak oldu.

En sonunda dibe vurdum sonra da kalktım 2 senemi aldı düzelmem üniversiteyi yine en iyi olarak btirimem :dua:

( işte burası sana bütün bunları anlatma nedenim)

sonra da tiroid hastası olduğunu öğrendim üstelemedim... ilaç kullanmaya başladım sonra öğrendim ki geçmeyecek hayatım boyunca ilaç kullanıcam. Nişanlandım kendisi çocukları çok sever... Ben abartmıyorum ama sizin gibi düşünüyordum hep... tiroidin hamilelikte ve çocukta çok büyük sıkıntılar a neden olabileceğini öğrendim ve yıkıldım. Ilaclarimi mecbur düzenli içmem lazım ( bense hep aksatıyordum)...
Yani sağlıklı bir çocuğumun olması için çok fazla dikkat etmem gerekiyor kendime fiziksel acıdan keyifsel acıdan değil....

En son olarak şunu söyleyeyim bizim ailede tiroid hastası yok dedim doktorlarıma... Bende bu tiroid nasıl oluştu diye sorduğumda aldığım cevap şuydu " nadir olmasına rağmen yaşanılan stres hali üzüntü zorlamalar ve ciddi hastalık piskolojik veya fiziksel neden oluyor dedi. Sizinki bundan dolayı" dedi.

Demem o ki bu mükemmeliyetçi takındım yüzünden hoş geldin hayatımı ciddi anlamda tehtid eden hastalığım :)

Umarım ne demek istediğimi anlamışsındır.
Lütfen kendini harap etme 3 günlük dünya da 2 gün olsa dahi mutlu olmaya bak....
 
Ccelik .!.:
Lohusa depresyonunu atlatamamış ve buna saplanmış bir kadına verdiğiniz tavsiyenizden öpeyim, maşallah. Bebeğide versin, kocayıda değiştirsin en iyisi değil mi?
Genişletmek için tıkla...
Lohusa depresyonu....evet elbette herkes anne olmayı istemek zorunda değil ama bir şekilde o çocuk dünya ya gelmiş.
Konu sahibinin yorumlarından bir tanesinde çocuğun yok olup eski hayatına kavuşmanın onun için problem olmadığını okuduğumu hatırlıyorum.
Madem ki konu sahibi düzeleceğini düşünmüyor tanıdık bir aileye evlatlık verebilir bence.Hem bebek gözünün önünde olur hem sorumluluğundan kurtulur.
Evet ciddi bir psikolojik çöküşte olduğu su götürmez bir gerçek.Ya acil olarak bir an önce toparlanmanın yollarını bulacak ya da bebeğin sorumluluğundan kurtulmanın yollarını.
 
Ccelik .!.:
Lohusa depresyonunu atlatamamış ve buna saplanmış bir kadına verdiğiniz tavsiyenizden öpeyim, maşallah. Bebeğide versin, kocayıda değiştirsin en iyisi değil mi?
Genişletmek için tıkla...
Nasıl bir öneri vermemizi tercih edersiniz, bu benim fikrim , varsa bir çözümünüz kendi şahsi fikrinizi yazabilirsiniz, yoksa da yapacak birşey Yok.
Bilmem haberleri takip ediyor musunuz, bebeğini kabullenemeyip, çoçuğunun belirli aralıklarla ağzının içinden ve belirli bölgelerinden şırıngayla çamaşır suyu yapıp devamlı hastanelik edip öldürmeye çalışan da anne.
Allah korusun bugün arkadaşa birşey olsa size bize birşey olmaz, ki ben aileden herhangi birine zarar gelmesindense ayrılmalarını tercih ederim.
Ayrılmak hayatın sonu değil ama başka başka yollar hayatın sonu olabilir Allah korusun.
Dilerim bir yol bulunur ve konu sahibi toparlanır, güzelce büyütürler yavrularını ama ama işte...
 
Koalina .!.:
Biliyorım bunların hepsini peki naaıl saklayabilirim hissettiklerimi? Bebeğin varlığı beni yoran, gelecekte sürekli onu düşğnecek olmam. Şu an da sğrekli aklımda o olması, ağladı mı acıktı mı, gazı mı var gibi düşünceler...hiç bir zaman huzurla bir şeyi yapamama şeklinde uzar gider.
Yani katı gelmiş olabilir, bilmiyorum daha nasıl ifade edebilirim. Herhangi bir anne gibi sevememiş olabilirim ama iyi bakıyorum neticede, biri baksın buna ben bakamam da demiyorum. Çocuk sahibi olmak benim en büyük kabusumdu ve gerçek oldu kısacası.
Genişletmek için tıkla...
Bırazda akısına bırakmak lazım ınan kı, bırde sen sorunun hatta ne hıssettıgının tam farkındasın ama kendını bırakma sureklı bunları dusunme yogunlasma buraya. Bak evrende bazı enerjıler var sem boyle yaptıkca daha da uzuypr durumun, sen gıt en ıyı doktorlara eger sen kendini telkin etmezsen zaten hayatını kabul edıp onune bakmayacaksın.
Bu ornek ıyı bır ornek degıl, benım kuzenımın ılkokul arkadasını annesı dogurdugunfa bunalıma gırıyor ve bır sure hastanede yatıyor dr tavsıyesı uzerıne bebege zarar verme ıhtımalıde oldugundan baska bır sehıre gıdıp yerlesmeyı, bebegı de daha sonra bırının denetımınde surec ıcınde yanına verılmesını ıstemıs. Anne ve baba baska sehıre tasınıp o bebegı hıc aramamıslar. O bebek suanda kocaman bır kadın, 12 yasına kadarda annesını babasını ve kendinden sadece 3 yas kucuk kardesınu hıc tanımadı. Aralarında o bagda hıc kurulmadı, ben hayatımda bu kadar trajik bır hıkaye daha duymadım.
O yuzden bıraz kendine gel, bıraz salmıssın kendını dusuncelerını benım oglanlar uyudu free tıme dan yazıyorum sana, sen bu degılsın sen yukarıdakı kahramanlardan bırı olamazsın lutfen.
Cocugu dogurdugunuz lutfen elınden gelenı ardına koyma bazı kısısel egıtım uzmanları harbıye cıvarında otellerde sık sık grup terapı uyguluyorlar. Lutfen baska seyler dene. Bırde bebegı bırakınca o olmayan hıs bızde de var ne onla, ne onsuz o denlı bı hıs. Ama hepımız bırakıyoruz cokta keyıf alıyorum, dıyorum ya en sevdıgım evde tek basıma kaldıgım zamanlar bazen kısa oluyor 30 dk o bıle mukemmel gelıyor.
 

eskielma .!.:
Lohusa depresyonu....evet elbette herkes anne olmayı istemek zorunda değil ama bir şekilde o çocuk dünya ya gelmiş.
Konu sahibinin yorumlarından bir tanesinde çocuğun yok olup eski hayatına kavuşmanın onun için problem olmadığını okuduğumu hatırlıyorum.
Madem ki konu sahibi düzeleceğini düşünmüyor tanıdık bir aileye evlatlık verebilir bence.Hem bebek gözünün önünde olur hem sorumluluğundan kurtulur.
Evet ciddi bir psikolojik çöküşte olduğu su götürmez bir gerçek.Ya acil olarak bir an önce toparlanmanın yollarını bulacak ya da bebeğin sorumluluğundan kurtulmanın yollarını.
Genişletmek için tıkla...

Tiryandafila .!.:
Nasıl bir öneri vermemizi tercih edersiniz, bu benim fikrim , varsa bir çözümünüz kendi şahsi fikrinizi yazabilirsiniz, yoksa da yapacak birşey Yok.
Bilmem haberleri takip ediyor musunuz, bebeğini kabullenemeyip, çoçuğunun belirli aralıklarla ağzının içinden ve belirli bölgelerinden şırıngayla çamaşır suyu yapıp devamlı hastanelik edip öldürmeye çalışan da anne.
Allah korusun bugün arkadaşa birşey olsa size bize birşey olmaz, ki ben aileden herhangi birine zarar gelmesindense ayrılmalarını tercih ederim.
Ayrılmak hayatın sonu değil ama başka başka yollar hayatın sonu olabilir Allah korusun.
Dilerim bir yol bulunur ve konu sahibi toparlanır, güzelce büyütürler yavrularını ama ama işte...
Genişletmek için tıkla...
İkinize birden yazmak istiyorum, aşağı yukarı aynı şeyi söyleyeceğim çünkü.

Koalina gayet sağlıklı bi beyin, beyindi yada. Şiddet eğilimi, öldürme arzuları, acı çektirme gibi fantezileri olduğunu sanmıyorum. Çok ciddi bi bunalımda sadece. Kanser olan hastaya vereceğimiz öğütte “ölürsen herkes üzülecek, en iyisi onları terk et” olamaz. Ruhsal hastalıklarda fizikseller kadar desteğe ihtiyaç duyar. Onu düzeltecek şey eşi ve çocuğu. Ben öyle inanıyorum. O şuan buna set çekmiş durumda. Vicdanıyla duyguları arasında sıkışmış.

Benim önerimlerinden biri; yatılı bir bakıcı. Koalinanında tedavi olması. Ciddiyetine bağlı olarak yatarak yada yüksek antidepresanlarla, artık neye ihtiycı varsa. Ama kesinlikle çocuğunu vermek yada eşinden ayrılmak değil. Zamanında çocuğu aldırmamış bir kadın, bu bunalımı atlattığında deliler gibi pişman olacak bu tercihler için.
 
derin sularda derin sularda cok guzel isimler önermiş cumartesi günü terapiye gittigim de senin durumunu terapistime sorucam cok ciddiyim çünkü artik bebeği geçtim sen cidden iyi degilsin hani lohusalik sendromunu aştı senin durumun Koalina Koalina bu başka bir sey muhakkak ciddi bir terapi süreci gerekiyor sana sanki iyi olmak istemiyor gibi bir halin var
 
Bu konuda hiçbir değişiklik olmamasına üzüldüm. DüZelmiştir diye düşünmüştüm oysa.
Eski konularını hatırlıyorum, eşinle çok ciddi sorunlarınız olmuştu, yanılıyor muyum bir ara ayrılmayı da düşünmüştün diye hatırlıyorum.
Şimdi iki lafından biri eşim ... demek ki geçiyor.
Bugünler de geçer.
Ama senin hastaneye bile yatman gerekebilir, okuduğum bazı mesajlarda dehşete düştüm. Keşke ailenden birileri burayı okusa ve durumun ciddiyetini anlayıp seni kolundan tutup bir doktora götürse.
Allah yardımcın olsun.
 
derin sularda .!.:
Üç isim yazacağım,üçü de güvenilir ve alanlarında isim yapmış psikiyatristler.

Alp Karaosmanoğlu (Psikonet Terapi merkezi ve Psikonet Yy'nın kurucusu,bilişsel terapinin Türkiye'deki temsilcisi, muayenehanesi Nişantaşı'nda,ücreti yüksektir)

Kemal Sayar (aynı zamanda şair,çok sayıda kitabı ve akademik makalesi var,hastaya yaklaşımını sevdiğim doktorlardan)

Gülcan Özer (romantik ilişkiler konusunda güzel kitapları var,instagram hesabı oldukça
aktif ve efektif, 'kadın bir doktor,beni daha iyi anlar' şeklinde düşünürseniz diye,listede kendisine de yer vermek istedim)

Bu üç isim herhangi bir sebeple size uygun gelmezse alternatif isimler yazarım.
Lütfen en kısa sürede bir doktora karar verip, randevu alın.
Genişletmek için tıkla...
Aslında dırek bu yasadıgı durumun bır adı varsa o konuda calısmıs bırıne gıtmesı gerekıyor. Belkı benımde konumu okuyan olmustur hatta 1.5 sene kadar ortalıktan kaybolma durumumda bu ruh halımden kaynaklanıyordu. Benim kuzenım psıkolog benım durumumu ve çocuğumla alakalı olan durumu onunla paylasıp bızı bu konuda uzman bırıne yonlendırmesını ıstemıstım. Bır unıvertıde ogretım uyesı olan bırının adını almıstım, kendısıne sureklı maıl yoluyla ulasmaya calıstım ama artık o danısan almıyordu ama sırf bu uvey cocuk, evlatlık cocuklarla alakalı calısan baska bırıne yonlendırdıler bızı cokta ıyı oldu. Ben daha evvel hastane psıkıyatrılerıne gıtmıstım cok yuzeysel bakmıslardı ve cokta istekli degıllerdı. Bu sekılde onada tam bu ıs ıcın calısan bırılerı lazım aslında. Sızın onerdıgınız kısılerın boyle bır durumu var mı?
Koalina Koalina bak bu durum sana, ben ilk cocugumu cok sevdım en basından en sonuna kadar, sonsuzluğa kadar ama onunla alakalı cok sıkıntılı bır donem daha dogrusu ortalama 2 sene gecırdım. Tam onu ıyı etmek ıcın yukarıda yazdıgım kısıye ulastıgımda 3 seansta hamıle oldugumu ogrendım ve gayet soyledım , ya onu ılkı gıbı sevemezsem cunku ılkı benım tam odak noktam, butun hayatımı ona gore gecırıyorum ayrıca hassas oldugum bır donemdı hassas oldugum bır konuydu mutlaka bır cok kısı okumustur.
Hem oglum, hem ben duzenlı tedavı olduk ve esımde terapı aldı cunku zavallı adam tam bır kaosun ıcınde hıcte alakası olmayacak bır konuyla, sırf benımle evlendı dıye ıster ıstemez dahıl oldu.
Neyse bız bazen her hafta bazen haftada 2 gun gıttık sureklı buraya, ve bır kac hafta sona dogum yaptım. Dogum yaparken bır kac tarıh vardı, bu tarıhı bıle kardes arasında kı yıldız uyumuna bakarak sectım. Onu ılk gordugum de esıme, sevıyormusum meger demek kı ayrı degılmıs nasıl boyle dusundum dıyerek agladım. Sırf senın ıcın yazıyorum bende bebegı istememe durumu yoktu sadece daha onemlısı vardı ve her kelımeye gunlerce takılı kalıyordum. Neyse kuzum ben o surecte destek almasaydım yaralarımı sarmasaydım hem oglumu hem kendı zıhnımı temızlemeseydım belkı bende senın gıbı dusunup cıkmaza gırecektım. Ancak benıde az cok tanırsın belkı, oyle hastane doktorlarına gıtme bıraz ugras uzmanını bul. Ayol ben bosanırken bıle hukuk hocalarına gıttım, danıstım‍keske hamıleyken destek alsaydın, almadın barı sımdı adam gıbı bıryere gıt senı arındırsınlar. Yukarılarda bır yorum okudum, mükemmeliyetçi bır yapın var esınle zıtlasmaların aılesıyle zorunlu bır arada kalıslarınızı hepsını hatırlıyorum. Eger ıstersen ben kuzenımden senın durumun ıcın bırılerı var mı dıye sorarım, ama dedıgım gıbı sana cok donanımlı bırı lazım.
 
Ccelik .!.:



İkinize birden yazmak istiyorum, aşağı yukarı aynı şeyi söyleyeceğim çünkü.

Koalina gayet sağlıklı bi beyin, beyindi yada. Şiddet eğilimi, öldürme arzuları, acı çektirme gibi fantezileri olduğunu sanmıyorum. Çok ciddi bi bunalımda sadece. Kanser olan hastaya vereceğimiz öğütte “ölürsen herkes üzülecek, en iyisi onları terk et” olamaz. Ruhsal hastalıklarda fizikseller kadar desteğe ihtiyaç duyar. Onu düzeltecek şey eşi ve çocuğu. Ben öyle inanıyorum. O şuan buna set çekmiş durumda. Vicdanıyla duyguları arasında sıkışmış.

Benim önerimlerinden biri; yatılı bir bakıcı. Koalinanında tedavi olması. Ciddiyetine bağlı olarak yatarak yada yüksek antidepresanlarla, artık neye ihtiycı varsa. Ama kesinlikle çocuğunu vermek yada eşinden ayrılmak değil. Zamanında çocuğu aldırmamış bir kadın, bu bunalımı atlattığında deliler gibi pişman olacak bu tercihler için.
Genişletmek için tıkla...
Zaten öncelikli yapılması gerekenin bunlar olduğu defalarca yazıldı, şuan vereceği hiç bir karar sağlıklı değil. Önce kendini bulmalı, gerekenler yapılmalı, çareler aranmalı, yazdığımız en son alternatifler. Çok uzak alternatifler gibi görünsede hayatın gerçeği.
Benim beynimde bir annenin evladını sevememesini anlayamıyor ama benim anlayamamam arkadaşın yaşadığı gerçekleri değiştirmiyor. Hepsi için Rabbim bir kapı açsın inş.
 
Fil Bo Riva .!.:
Bebeği sanki biri kapına bırakmış gibi konuşuyorsun. Hamile kaldın tamam, ama doğurmak senin kararındı. Bebek istemediğini sen biliyordun, bu forumda çoğu kişi eski konularından biliyordu ama sen bu sorumluluğu alıp bir canlı dünyaya getirdin. Bebekten önceye dönmek diye birşey olmadığı için bebekli hayatın "olduğu kadar"ına razı olman gerek.
Genişletmek için tıkla...
Aslında tam oyle değil
Bakamama endişesi yaşıyor. Harika bir anne olacak eminim.
Ama o "aldirma" diyenler var ya ben onlara çok kızıyorum. Insallah ders alirlar.
Resmen insana sorumluluğu zorla aldırıyorlar...
Kimse kimseye aldirma doğur demesin. Herkes işine baksın
 
CuteMom CuteMom , ben işin bu derece büyüyeceğini düşğnmedim aslında. İlk zamanlar gerçeklik algımı kaybetmiştim, ben değilmiş gibiydim, rüyada gibiydim. Herkes geçecek ditince ben de geçecek diye bekledim. Bir dönem geçiyor gibi oldu, az bir fark vardı sanki ama şimdi başa sarıyor hatta belki daha fena oluyır gibiyim.
Tavsiye alırsan sevinirim, bakalım bildiği tanıdığıvar mı? Bu tavsiyeleein hepsini bir gün değerlendirip uygunolanına giderim
 
CuteMom .!.:
Aslında dırek bu yasadıgı durumun bır adı varsa o konuda calısmıs bırıne gıtmesı gerekıyor. Belkı benımde konumu okuyan olmustur hatta 1.5 sene kadar ortalıktan kaybolma durumumda bu ruh halımden kaynaklanıyordu. Benim kuzenım psıkolog benım durumumu ve çocuğumla alakalı olan durumu onunla paylasıp bızı bu konuda uzman bırıne yonlendırmesını ıstemıstım. Bır unıvertıde ogretım uyesı olan bırının adını almıstım, kendısıne sureklı maıl yoluyla ulasmaya calıstım ama artık o danısan almıyordu ama sırf bu uvey cocuk, evlatlık cocuklarla alakalı calısan baska bırıne yonlendırdıler bızı cokta ıyı oldu. Ben daha evvel hastane psıkıyatrılerıne gıtmıstım cok yuzeysel bakmıslardı ve cokta istekli degıllerdı. Bu sekılde onada tam bu ıs ıcın calısan bırılerı lazım aslında. Sızın onerdıgınız kısılerın boyle bır durumu var mı?
Koalina Koalina bak bu durum sana, ben ilk cocugumu cok sevdım en basından en sonuna kadar, sonsuzluğa kadar ama onunla alakalı cok sıkıntılı bır donem daha dogrusu ortalama 2 sene gecırdım. Tam onu ıyı etmek ıcın yukarıda yazdıgım kısıye ulastıgımda 3 seansta hamıle oldugumu ogrendım ve gayet soyledım , ya onu ılkı gıbı sevemezsem cunku ılkı benım tam odak noktam, butun hayatımı ona gore gecırıyorum ayrıca hassas oldugum bır donemdı hassas oldugum bır konuydu mutlaka bır cok kısı okumustur.
Hem oglum, hem ben duzenlı tedavı olduk ve esımde terapı aldı cunku zavallı adam tam bır kaosun ıcınde hıcte alakası olmayacak bır konuyla, sırf benımle evlendı dıye ıster ıstemez dahıl oldu.
Neyse bız bazen her hafta bazen haftada 2 gun gıttık sureklı buraya, ve bır kac hafta sona dogum yaptım. Dogum yaparken bır kac tarıh vardı, bu tarıhı bıle kardes arasında kı yıldız uyumuna bakarak sectım. Onu ılk gordugum de esıme, sevıyormusum meger demek kı ayrı degılmıs nasıl boyle dusundum dıyerek agladım. Sırf senın ıcın yazıyorum bende bebegı istememe durumu yoktu sadece daha onemlısı vardı ve her kelımeye gunlerce takılı kalıyordum. Neyse kuzum ben o surecte destek almasaydım yaralarımı sarmasaydım hem oglumu hem kendı zıhnımı temızlemeseydım belkı bende senın gıbı dusunup cıkmaza gırecektım. Ancak benıde az cok tanırsın belkı, oyle hastane doktorlarına gıtme bıraz ugras uzmanını bul. Ayol ben bosanırken bıle hukuk hocalarına gıttım, danıstım‍keske hamıleyken destek alsaydın, almadın barı sımdı adam gıbı bıryere gıt senı arındırsınlar. Yukarılarda bır yorum okudum, mükemmeliyetçi bır yapın var esınle zıtlasmaların aılesıyle zorunlu bır arada kalıslarınızı hepsını hatırlıyorum. Eger ıstersen ben kuzenımden senın durumun ıcın bırılerı var mı dıye sorarım, ama dedıgım gıbı sana cok donanımlı bırı lazım.
Genişletmek için tıkla...
Yazdığım isimler alanda yetkin ve bu tip durumlara aşina uzmanlar özellikle Alp Hoca.
Yine de konuyla ilgili bilgisi olanlardan, farklı uzmanların ismini almak iyi olacaktır.
 
Ccelik .!.:



İkinize birden yazmak istiyorum, aşağı yukarı aynı şeyi söyleyeceğim çünkü.

Koalina gayet sağlıklı bi beyin, beyindi yada. Şiddet eğilimi, öldürme arzuları, acı çektirme gibi fantezileri olduğunu sanmıyorum. Çok ciddi bi bunalımda sadece. Kanser olan hastaya vereceğimiz öğütte “ölürsen herkes üzülecek, en iyisi onları terk et” olamaz. Ruhsal hastalıklarda fizikseller kadar desteğe ihtiyaç duyar. Onu düzeltecek şey eşi ve çocuğu. Ben öyle inanıyorum. O şuan buna set çekmiş durumda. Vicdanıyla duyguları arasında sıkışmış.

Benim önerimlerinden biri; yatılı bir bakıcı. Koalinanında tedavi olması. Ciddiyetine bağlı olarak yatarak yada yüksek antidepresanlarla, artık neye ihtiycı varsa. Ama kesinlikle çocuğunu vermek yada eşinden ayrılmak değil. Zamanında çocuğu aldırmamış bir kadın, bu bunalımı atlattığında deliler gibi pişman olacak bu tercihler için.
Genişletmek için tıkla...
Elbette ki en güzeli bir an önce düzelip eşi ve çocuğu ile güzel bir ömür geçirmesi.Bunun için de konu sahibinin bir an önce tedaviye başlaması gerekiyor.
Onu düzeltecek şeyin eşi ve çocuğu olduğunu söylüyorsunuz ama ben konu sahibi bu gidişe bir dur demezse bir süre sonra eşinin de artık dayanamayacağını düşünüyorum.
Şahsen elimden geleni yapmaya çalışsam ve eşim eve her geldiğimde çocuğumu sevemediğini söyleyip sürekli ağlasa sanırım ben de çekemem.İşte bunları yaşamak istemiyorsa bir an önce silkelenip kendine gelmesi lazım ama tabi bunu önce kendi istemeli.
Evet çok zor bir durum farkındayım ama sürekli ağlayarak düzeltemeyeceğine göre ya kabullenip dünya ya gelmesine vesile oluğu çocuğuna gereken ilgi,sevgi ve şevkati gösterecek ya da bebeğin sonuna kadar hakkı olan sevgiyi yaşayacağı bir ortam sağlayacak.
Konunun şöyle açıldığını düşünsek.
Hanımlar yeni Doğum yaptım eşim çocuğumuzu sevmiyor sürekli mutsuz.Her gün acaba bu bir rüyamı diye bacağına jilet ile bir çizgi çekiyor v.s v. s konu sahibine ne derdik acaba?
Ben kendi adıma eşinin psikolojisinin hiç iyi olmadığını bir an önce tedavi olması gerektiğini söyler eşi ile bebeğini asla yalnız bırakmaması gerektiğini vurgulardım.Eğer düzelmez ise de boşanmasını söylerdim.
Bilemiyorum ama en çok o bebeğe üzülüyorum.Şimdi anlamıyor ama aklı ermeye başlayınca annesi tarafından sevilmeyen bir evlat olduğunu anlayacaktır.Onun için ya bir an önce iyi olacak ya da bebeğin iyi olacağı bir ortam sağlayacak.
Gönlüm konu sahibinin bir an önce düzelip mutlu bir şekilde bebeği ve eşi ile yaşanmasında tabi ki.
 
Koalina .!.:
Biliyorım bunların hepsini peki naaıl saklayabilirim hissettiklerimi? Bebeğin varlığı beni yoran, gelecekte sürekli onu düşğnecek olmam. Şu an da sğrekli aklımda o olması, ağladı mı acıktı mı, gazı mı var gibi düşünceler...hiç bir zaman huzurla bir şeyi yapamama şeklinde uzar gider.
Yani katı gelmiş olabilir, bilmiyorum daha nasıl ifade edebilirim. Herhangi bir anne gibi sevememiş olabilirim ama iyi bakıyorum neticede, biri baksın buna ben bakamam da demiyorum. Çocuk sahibi olmak benim en büyük kabusumdu ve gerçek oldu kısacası.
Genişletmek için tıkla...

Koalina izin verirsen sen diye hitap etmek istiyorum. Lohusa depresyonunu bende yaşadım. Senin gibi düşünüyordum. Sorumluluklar korkutuyordu beni. İkinci çocuk istemeden oldu onda daha çok yaşadım. Bu nasıl olacak nasıl bakacağım diye ağlıyordum sürekli. Annemin bir tavsiyesi gerçekten işime yaradı. Çocuk bakarken ne olacak bunun hali diye düşünmeyeceksin. Günü kurtarmaya bakacaksın. Gün gün alacaksın olayı ele dedi. Öyle yaptım bende.

Hiç bir zaman çocuğumdan önce yaşamıyordum onun için yaşıyorum diyen bir anne olmadım. Doğduklarında onları görünce birdenbire bir sevgi dalgası içine alacak beni sanıyordum ama öyle olmadı. Evet bebek işte dedim. Zamanla annelik duygusu oluştu. Hâlâ da önceki hayatımın çok güzel olduğunu söylerim.

Ama çocuk enteresan bir his bırakır içinde. Ne onunla ne onsuz. Bu zamanla olacak. Kimse benim gibi bakamaz diye yazmıştın sanki bir ara. İşte bu senin nasıl bir anne olacağını gösteriyor. Sen de evladını seveceksin.

Kuzenimin bebeği 4 aylık filandı. Seviyor musun derdim. Eh işte bebek bu. Kimin olsa severdim derdi. Bebek yataktan düştü hepimiz korktuk ama onun yüzünü görmeliydin. Güya normal seviyordu bebeği.

Bir çocuk diye düşün. Büyüdükçe elele dolaşacaksın. Azalacak zorluklar. Okula gidecek. Yine çoğunlukla zaman sana kalacak. Hele ki çalışıyorsun sen daha da çabuk atlatırsın. Ben ikinci bebeğime hamileyken hayatım bitti diye ağlıyordum. Şimdi iki küçük canavarla uğraşıyorum. Zor ama kabullendim. Üstelik inanılmaz seviyorum. Bu zorluklar geçecek diye bekliyorum. Biliyorum geçecek.

Senin bu zor zamanlarında geçecek. Sadece zaman ve tedaviye ihtiyacın var. Oluruna bırak. Belki tedavi çok iyi gelecek ki gelecek eminim. Şu halde bile ona senin gibi kimse bakamaz. Milyarlarca kadın başarıyor bunu. Tembellikte bir dünya markası olan ben bile yapıyorum sen mi yapamayacaksın. Üstelik duygusal anlamda inanılmaz zayıf bir kadınım ben zorluklara gelemem.

Sevdiklerin sağlıklı sen sağlıklısın evladın sağlıklı. Dünyada nice büyük dertlerle uğraşanlar var. O şekilde düşün bir de.

Kk da ilk defa bu kadar uzun yazdım belki bir yardımım dokunur diye. Lütfen çok iyi bir doktor bulana kadar araştır ve tedavini tamamla. Zamanda akıp gidecek bu arada. Bir bakmışsın küçük adam sana gülümsüyor. Sende ona tabii. Bu bir süreç. Sorumluluklar zamanla azalacak.keyif başlayacak. Geçecek de. Sürekli bunu söyle. Senin ve ailen için dua edeceğim. Lütfen iyi yanlarından bakmaya çalış. Bu sıkıntıları düşünme. Oyala kendini sürekli. İnan bana geçecem
 
deniz1923 .!.:
Aslında tam oyle değil
Bakamama endişesi yaşıyor. Harika bir anne olacak eminim.
Ama o "aldirma" diyenler var ya ben onlara çok kızıyorum. Insallah ders alirlar.
Resmen insana sorumluluğu zorla aldırıyorlar...
Kimse kimseye aldirma doğur demesin. Herkes işine baksın
Genişletmek için tıkla...
Bence de bu konu ibret için herkese gösterilsin. O zaman aldırma sakın can o diyenler, şimdi evlatlık ver tavsiyeleri...belki anne sevgisi alamadan büyyecek olması vs. Ne oldu, aldırmayınca daha iyi mi oldu acaba şimdi.
 
Koalina .!.:
Bence de bu konu ibret için herkese gösterilsin. O zaman aldırma sakın can o diyenler, şimdi evlatlık ver tavsiyeleri...belki anne sevgisi alamadan büyyecek olması vs. Ne oldu, aldırmayınca daha iyi mi oldu acaba şimdi.
Genişletmek için tıkla...
Neden 24 saat bebeğe bakacak bir yardımcı bulmuyorsun
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

hanyolcuhanciyolcu
Ben mi yanlış yapıyorum?
Yorumlar
5
Görüntüleme
446
oralardamevsimyazmi
oralardamevsimyazmi
A
Eşimin ailesiyle yaşadığım son durum
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
3K
suzan3333
S
pumpkiinn
Akıl rica edeceğim..
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
Cattyhol
Cattyhol
Z
Annemle aram çok kötü
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Tardis_2718
Tardis_2718
B
Esim benimle tanisirken baskasiyla yazisiyormus
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
2K
Cicek Kiz
Cicek Kiz
X