Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Şimdi bebeğin sensiz yapamıyor ya, zaman geçtikçe sen onsuz yapamayacak hale geliyorsun. Hayatındaki en önemli şey olacak bebeğin (çocuğun). Bu zamanların hepsi geçecek. Endişelerin artacak ama iyi ki yapmışım diyeceksin hep. Sadece sabır...
Dipnot:
30 günlük lohusayım 3.çocuğuma
 
Bende hala an sık sık bunu düşünürüm. Eski hayatımı çok özlüyorum çünkü çok değiştim. Anne olunca bambaşka birisi oldum ve bu yeni halimi hiç beğenmiyorum ama yine de oğlumu ve yeni doğmuş olan kızımı cook seviyorum iyiki varlar diyorum. Onların karsiliksiz çıkarsız ve yalansız sevmeleri beni benden aliyor ve her şeye ragmen iyi ki diyorum zamanla ben gibi dusuneceksiniz. Ben çok bağımsız çılgın deli dolu aşırı özgürlükçü biriydim. Elim ayağım bağlanmış gibiyim ve ilk bebegimi öyle doğar doğmaz aşkla sevemedim zamanla bağlandım ve şimdi 6 yaşında onsuz nefes bile alamıyorum .
 
lohusalık. herkes yaşıyor kimi daha ağır kimi hafif. hiç bir şey hissetmiyorum sanıyorsun ama zarar geldiğini gördüğün an kalbin çarpacak. arkadaşım öyleydi ona da demiştim. bir gün bebeğin boğazında süt mü kalmış bir şey olmuş nefes alamamış.can havliyle bağırmış yardım edin diye. o an anladım çocuğumu çok sevdiğimi dedi. kimseye yaşatmasın böyle bir şey. büyüdükçe de anlayacaksın sevdiğini. şuan hayatında büyük bir şey değişti onun şokundasın aslında. ama geçecek hiçbir çocuk küçük kalmıyor. aile desteği varsa senin için çok iyi olur. sana tavsiyem durumu kabullenip bu günlerin geçeceğine inanman.
oğlum üç yaşında. çok zorlandım ama geçmişe gitsem yine aynı şeyi yapardım yani oğlumu doğurmak isterdim. tabi ilk zamanlar noluyo nasıl geçeçecek şoku vardı ama şimdi gülerek hatırlıyorum
 
Dogum yaptıgım da bende demiştim ben ne yaptım diye artık 7/24 size baglı bir can var ömrünün sonuna kadar bu sorumluluğun yükü ağır geliyor zaten ama buyudukçe iyiki diyorsun ara ara dışarı çıkalım tek diyorum çıktığımız her dk da keske alsaydık yanımıza burda oynardı şu yerdi diyorum annelik işte :) eşin zamanla bağlanacak oda şimdi hiçbirşeyin farkında değil baba demeye başlasın senden daha çok bağlanır :)
 
Öncelikle hayırlı olsun bebeginiz. Sizin yaşadığınız şey aslında lohusa depresyonu... hamilelikte az vitamin alımına bağlı olarak doğum sonrası görülebiliyormuş. Bol bol vitaminli şeyler yiyin. Gerekirse vitamin takviyesi alın doktor kontrolünde.
Bebeğiniz ve sizin için yepyeni bir dönem bu. Korkularınızın olması normal tabii ki. Bu dönem geçince hani demissiniz ya dizi izlemeyi ozledim diye hah işte bebeginiz yaninizda olmadan dizi izlemenin bile bir tadı olmayacak sizin için. :) ben çıksam bir rahatlasam diye yirtinirken ciktiktan 5 dk sonra onu merak edip yanidakilerden foto video canli yayin ne varsa istiyordum. Eğlenecem diye çıkıp vizdan azabindan eğlenememek de cabasi... :))
Bu arada babalık öyle annelik gibi doğumla birlikte hormonlarla yuklenmiyor babanin bünyesine. Babalar vakit gecirdikce seviyor, istiyor bebeklerini. Kendinizi babasıyla bir tutmayin yada onu baz almayin :KK66:
 
ada81 .!.:
Yanilmiyorsam konu sahibi hamile olduğunda da cok karasizdi cok isteyerek hamile kalmamistı ....
Suan lohusaligin etkisi diyemeyecem...
Diyecek cok sey varda bisey diyemiyorum..farkli yasam tarzlari olunca insan bisey diyemiyor...
5.5 yildir sinema yuzu gormuyoruz esimle istesem belki o ortami yakalardim ... ama kizimi uyurken bile ozluyorum benim dunyam kızım. ..
Genişletmek için tıkla...
Sinemaya gidemiyor olabilirsiniz, normal, benim de oğlum küçükken bırakacak kimse olmadığı için gidemiyordum. Ama biri olsa, kesin bırakırdım, giderdim.

Bütün dünyanın çocuk olması iyi bir şey değil. Büyüdükçe göreceksiniz ki çocuk sizden ayrılmak isteyecek zaten yavaş yavaş.

Ayrıca annesinin başka uğraşları olması, sosyal olması, çalışması filan gurur duyacağı bir şey olacak.

Ben çalışmıyorum şu anda, zamanımı ayırmam gereken başka işlerim var ama oğlum küçükken çalışıyordum, bir de üniversitede eğitim alıyordum. O zamanlar okuluma geldiğinde, ya da eski bir öğrencimle filan karşılaştığımızda bayılıyor oğlum. Bir ara tur rehberliği yaptım, grubun başında benim olmam, işlemlerini yaptırıp götürüp getirmem çok hoşuna gidiyor, ben sess’İn oğluyum diye tanıtıyordu kendini havaalanında filan.

Hayatın içinde olmayı istemek, çocuktan başka uğraşlar aramak, ya da kendi düzeninden mutlu bir insanın çocuk geldiğinde adapte olamaması çok normal ve sağlıklı bir şey zaten.
 
sess_s .!.:
Sinemaya gidemiyor olabilirsiniz, normal, benim de oğlum küçükken bırakacak kimse olmadığı için gidemiyordum. Ama biri olsa, kesin bırakırdım, giderdim.

Bütün dünyanın çocuk olması iyi bir şey değil. Büyüdükçe göreceksiniz ki çocuk sizden ayrılmak isteyecek zaten yavaş yavaş.

Ayrıca annesinin başka uğraşları olması, sosyal olması, çalışması filan gurur duyacağı bir şey olacak.

Ben çalışmıyorum şu anda, zamanımı ayırmam gereken başka işlerim var ama oğlum küçükken çalışıyordum, bir de üniversitede eğitim alıyordum. O zamanlar okuluma geldiğinde, ya da eski bir öğrencimle filan karşılaştığımızda bayılıyor oğlum. Bir ara tur rehberliği yaptım, grubun başında benim olmam, işlemlerini yaptırıp götürüp getirmem çok hoşuna gidiyor, ben sess’İn oğluyum diye tanıtıyordu kendini havaalanında filan.

Hayatın içinde olmayı istemek, çocuktan başka uğraşlar aramak, ya da kendi düzeninden mutlu bir insanın çocuk geldiğinde adapte olamaması çok normal ve sağlıklı bir şey zaten.
Genişletmek için tıkla...
Bende turist rehberiyim ne yazıkki suan meslegimi yapamiyorum ...cok sukur kızım cook sosyal biri krese gitti ve suan anaokulunda hic sorun yasamadik.. herkesin çocuğu aglarken benim kizim anne babayi öptü ogretmen elinden tuttu sınıfa gecti.... müdür odasinda aglayan bendim beni teselli ettiler:KK70::KK70::KK70:
 
Spizella .!.:
Koalina Koalina kendini onun bakıcısı gibi düşün bence bir süre.
Ben kendimi sorguluyorum çocuk konuşmaya başlayıp bana anne diyene kadar ben de anneyim ben diye düşünemeyeceğim sanırım.
Eve yavru kedi getirmiş gibi hissediyorum. :)

bakımını yapmak kendini yırtarcasına ağlamadığı anlarda hoşuma gidiyor
Bazen de çaresiz hissediyorum ki bence çok normal. O esnada eşim yanımdaysa ona veriyorum ve gevşemeye çalışıyorum. Senin annen ve kayınvaliden varmış şanslısın, biraz kendine zaman ayırabilirsin. Ben ne yapayım? Bende ikisi de yok :) bazı günler eşim beni dışarı çıkarıyor avm ye falan. O bebekle arabada bekliyor ben geziyorum. Arabada ikisini bırakıp arkama bile bakmıyorum :KK70: 1 saat bile o eski ben olmak öyle iyi geliyor ki. Gerçi döndüğümde bebeği çok özlemiş oluyorum. :) ama kendime alan yaratmazsam da bunalırım.
Mükemmeliyetçi olmayı bırakıp işleri biraz daha akışına bırakmanı tavsiye ederim.
Genişletmek için tıkla...
sizin dogumunuz sonbahar/kişa gelince biraz da o etkiledi canim. Hava sogumadan once cok guzel cikiliyordu bebekle de yurunuyordu 1 cay iciliyordu. Hava soguyunca eve tikildik. Ben de avmye sokmak istemiyorum. Bim var burada avm'm oldu :-)
 
Mune .!.:
Herkesin evladına sağlıklı uzun ömürler diliyorum, bebek hasretiyle yanan kadınlara da bebek sahibi olmak nasip olsun.
Yorumunuza katılıyorum, biz robot değiliz insanız, anne olunca uyku, yemek gibi ihtiyaçlarımız sona ermiyor, sosyal hayatımız bitmiyor, aslında bence çoğumuz yorgunluktan bitap düşünce birileri biraz baksa da uyusam, birileri biraz ilgilense de azıcık dışarı çıkıp soluk alsam diye içimizden geçiriyoruz ama bizde annelik öyle bir yere konulmuş ki şikayet etmek yasak, hemen anneliğiniz sorgulanıyor, kötü anne oluveriyorsunuz, kusura bakılmasın ama hepimiz kendimizi mükemmel anne olarak görüyor bir diğerinin anneliğini beğenmiyoruz, öyle ki şimdi burada bir tanemizin 5 çocuk büyütmüş kayınvalidesi çıksa evladım bebeğin sırtına yelek giydir dese vay ben anneliği beceremiyorum mu da karışıyor deyip kıyameti koparırız, o ne bilir çocuk yetiştirmeyi der kapatırız konuyu, biraz daha karışırsa olayı eşimize havale ederiz, bizim anneliğimize kimse karışamaz laf söyleyemez çünkü, ama biz herkesin anneliğine karışırız.

Açalım anne çocuk konularını, uykusuzluktan yorgun düşen, kolik bebekleriyle ne yapacağını şaşıran, uykusuzluktan perişan olan anneleri okuyalım, bebek yoruyor çünkü, kendinizi çaresiz hissettiğiniz zamanlar oluyor, bebek diye yanıp tutuşsak da, güle oynaya doğuma gitsek de o yorgunluk o uykusuzluk o yetememe duygusu var ya, insanın sinirlerini harap ediyor, bir de eşiniz yardım etmiyor, sizi yalnız bırakıyorsa daha kötü oluyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Katılıyorum, ben de 4 senedir tüp bebek tedavisindeyim. Plansız bir bebek olmayacak her halükarda :) ama bu kadar istememe rağmen biliyorum ki zorlanacağım. Özellikle ilk bir kaç ay zor alışana kadar.

Çok saçma acıları yarıştırmak, diğeri başka türlü bir sızı ama bebekle zorlanan, artık dünyası değişen bir kadına üzülmeye hakkı yokmuş, bunları hissettiği için eksik anneymiş muamelesi yapmak çok ayıp.

Ben çocuğunun olması ve olmaması durumunu da yaşadığım için iki psikolojiyi de anlıyorum.

Az önce bir komşumuzun gelininin bebek mevlidi yaptığını, bütün herkesi davet etmişken beni çağırmadığını öğrendim. O sırada başka bir komşum bilmeden konuyu açtığı için arada duymuş oldum.

Evet üzücü ama elmalarla armutları birbirime karıştırıp, acıları yarıştırmamak lazım.

Uyumayan Bebeğine bağıran komşuma, ne kadar kıymetli, ne zorluklarla oluyor bilse diye düşünürken, biraz sonra dersini yapmayan oğluma kendim bağırdığımı fark edince gülümsedim. Böyle bir şey bu :)
 
Spizella .!.:
Koalina Koalina kendini onun bakıcısı gibi düşün bence bir süre.
Ben kendimi sorguluyorum çocuk konuşmaya başlayıp bana anne diyene kadar ben de anneyim ben diye düşünemeyeceğim sanırım.
Eve yavru kedi getirmiş gibi hissediyorum. :)

bakımını yapmak kendini yırtarcasına ağlamadığı anlarda hoşuma gidiyor
Bazen de çaresiz hissediyorum ki bence çok normal. O esnada eşim yanımdaysa ona veriyorum ve gevşemeye çalışıyorum. Senin annen ve kayınvaliden varmış şanslısın, biraz kendine zaman ayırabilirsin. Ben ne yapayım? Bende ikisi de yok :) bazı günler eşim beni dışarı çıkarıyor avm ye falan. O bebekle arabada bekliyor ben geziyorum. Arabada ikisini bırakıp arkama bile bakmıyorum :KK70: 1 saat bile o eski ben olmak öyle iyi geliyor ki. Gerçi döndüğümde bebeği çok özlemiş oluyorum. :) ama kendime alan yaratmazsam da bunalırım.
Mükemmeliyetçi olmayı bırakıp işleri biraz daha akışına bırakmanı tavsiye ederim.
Genişletmek için tıkla...
Merak ettim niyeyse kızınız mı var oğlunuz mu
 
ada81 .!.:
Bende turist rehberiyim ne yazıkki suan meslegimi yapamiyorum ...cok sukur kızım cook sosyal biri krese gitti ve suan anaokulunda hic sorun yasamadik.. herkesin çocuğu aglarken benim kizim anne babayi öptü ogretmen elinden tuttu sınıfa gecti.... müdür odasinda aglayan bendim beni teselli ettiler:KK70::KK70::KK70:
Genişletmek için tıkla...

:) aynen öyle oluyor. İlk okula başladığında oğlum güle güle gitti, ben ağlaya ağlaya ağlaya :))

Bu sebeple cevap yazdım mesajınıza, bizden ayrılıyorlar zamanla zaten. Okula başlama, ilk tek başına gezilerine gitme, ya da bebekle zorlanma gibi duygular normal annelik halleri. Anlayışla karşılamak lazım, hele de günler bu kadar kısa, karanlık ve soğukken :)

Koalina da öğretmendi sanırım, eğer devlette kadroluysa, bebekle yapılabilecek en güzel mesleklerden biri.

Çalışmayı istemesi anlaşılabilir gayet. Ben hiç çocuğumu 2 sene bırakmam, ücretsiz iznimi de kullanırım diyen arkadaşım, bebeği 6 aylıkken koşarak dönmüştü okula, orada biraz kafamı dinleyip, rahatlayıp geliyorum diyerek :)
 
sess_s .!.:
Katılıyorum, ben de 4 senedir tüp bebek tedavisindeyim. Plansız bir bebek olmayacak her halükarda :) ama bu kadar istememe rağmen biliyorum ki zorlanacağım. Özellikle ilk bir kaç ay zor alışana kadar.

Çok saçma acıları yarıştırmak, diğeri başka türlü bir sızı ama bebekle zorlanan, artık dünyası değişen bir kadına üzülmeye hakkı yokmuş, bunları hissettiği için eksik anneymiş muamelesi yapmak çok ayıp.

Ben çocuğunun olması ve olmaması durumunu da yaşadığım için iki psikolojiyi de anlıyorum.

Az önce bir komşumuzun gelininin bebek mevlidi yaptığını, bütün herkesi davet etmişken beni çağırmadığını öğrendim. O sırada başka bir komşum bilmeden konuyu açtığı için arada duymuş oldum.

Evet üzücü ama elmalarla armutları birbirime karıştırıp, acıları yarıştırmamak lazım.

Uyumayan Bebeğine bağıran komşuma, ne kadar kıymetli, ne zorluklarla oluyor bilse diye düşünürken, biraz sonra dersini yapmayan oğluma kendim bağırdığımı fark edince gülümsedim. Böyle bir şey bu :)
Genişletmek için tıkla...
İnsanız sonuçta, melek değiliz, hepimizin kusurları var, sabırsız anları var, insan olmanın doğası bu çünkü, kusursuz insan var mı?
Kaldı ki ister bir çocuğunuz olsun ister 3-5 çocuğunuz olsun tüm anneler görecek ki her çocuk başka bir dünya, ilk çocuğunuz sakinse, 2. si ele avuca sığmayan bir çocuk olabiliyor, ilk hamileliğiniz çok sıkıntılı geçerken 2. hamilelik rahat geçebiliyor, her çocuğunuz için anneliğinizi farklı biçimlere sokmak zorunda kalıyorsunuz, zira oğlunuza uyguladığınız eğitim kızınızda ters tepebiliyor, aynı anne babadan doğan 10 çocuğun 10'ununda gelişimi farklı oluyor yürümesi konuşması kilosu, farklı davranmak zorunda kalıyorsunuz, biri gamsız, diğeri nazlı, biri içe kapanık olabiliyor çünkü onlar sizden dünyaya gelmiş ama başka bir karaktere sahip bireyler.

Annelik kolay değil gerçekten insan arada bir sızlanabilir, yorulabilir, eski sakin yaşamını özleyebilir, ben bunu normal buluyorum.
 
Daha önce de benzer konuya yazmışımdır mutlaka. Çocuklarımı çok seviyorum ama anneliği sevmiyorum. İki duyguyu birbirine karıştırmamak lazım.
Sevmek zorunda da değilim. Etrafımdaki çoğu anne b.k temizlemekten bile keyif aldıklarını anlatır bilmem artık yalan mı gerçek mi? Ben alamam.
0-2 yaş dönemlerini hatırlamak dahi istemiyorum. Fotoğraflara bakmak bana keyif vermiyor. Aksine tüylerim diken diken oluyor.
Bunları hissetmemin en büyük sebebi eşimin yoğun mesai saatleridir. Hiçbir şekilde yanımda olamamasıdır.
O yoğun mesailer sonrası ne oldu ne kazandık bilmiyorum. Madalya olarak ziftin kökünü verirler galiba.
Velhasıl eşinden muhakkak destek al ya da başka birinden. Kendine ne yap et zaman ayır günlük 1 saat bile olsa.
 
Loch Ness Canavari .!.:
Daha önce de benzer konuya yazmışımdır mutlaka. Çocuklarımı çok seviyorum ama anneliği sevmiyorum. İki duyguyu birbirine karıştırmamak lazım.
Sevmek zorunda da değilim. Etrafımdaki çoğu anne b.k temizlemekten bile keyif aldıklarını anlatır bilmem artık yalan mı gerçek mi? Ben alamam.
0-2 yaş dönemlerini hatırlamak dahi istemiyorum. Fotoğraflara bakmak bana keyif vermiyor. Aksine tüylerim diken diken oluyor.
Bunları hissetmemin en büyük sebebi eşimin yoğun mesai saatleridir. Hiçbir şekilde yanımda olamamasıdır.
O yoğun mesailer sonrası ne oldu ne kazandık bilmiyorum. Madalya olarak ziftin kökünü verirler galiba.
Velhasıl eşinden muhakkak destek al ya da başka birinden. Kendine ne yap et zaman ayır günlük 1 saat bile olsa.
Genişletmek için tıkla...
Yüzbin kez beğenmek istiyorum.
 
Loch Ness Canavari .!.:
Daha önce de benzer konuya yazmışımdır mutlaka. Çocuklarımı çok seviyorum ama anneliği sevmiyorum. İki duyguyu birbirine karıştırmamak lazım.
Sevmek zorunda da değilim. Etrafımdaki çoğu anne b.k temizlemekten bile keyif aldıklarını anlatır bilmem artık yalan mı gerçek mi? Ben alamam.
0-2 yaş dönemlerini hatırlamak dahi istemiyorum. Fotoğraflara bakmak bana keyif vermiyor. Aksine tüylerim diken diken oluyor.
Bunları hissetmemin en büyük sebebi eşimin yoğun mesai saatleridir. Hiçbir şekilde yanımda olamamasıdır.
O yoğun mesailer sonrası ne oldu ne kazandık bilmiyorum. Madalya olarak ziftin kökünü verirler galiba.
Velhasıl eşinden muhakkak destek al ya da başka birinden. Kendine ne yap et zaman ayır günlük 1 saat bile olsa.
Genişletmek için tıkla...
Yine en az 8 kere kalkmış oldugum bir gecenin sabahında oğlum, bezinden taşan kakasını yüzüme sürerek uyandırmıştı beni :))
Tebessüm ederek hatırlarim hep.. Yani evet sevenler gerçekten var :))
O kadar zorlandim ki bende.. Eşime beddua olarak inşallah ikinci hayatında anne olursun derdim :KK70:
Benim esimde maalesef uzun çalışır hiç destek olamazdı. .
Maddiyatimiz biraz duzelsin bunlara rağmen hiç düşünmeden ikinci yaparım..
Dediğiniz gibi anneliği sevmekle çocuğunu sevmek başka.. Ben ikisini de çok seviyorum sanırsam :)
Hepimizin evladı sağlıkla büyüsün inşallah :dua:
 
Loch Ness Canavari .!.:
Daha önce de benzer konuya yazmışımdır mutlaka. Çocuklarımı çok seviyorum ama anneliği sevmiyorum. İki duyguyu birbirine karıştırmamak lazım.
Sevmek zorunda da değilim. Etrafımdaki çoğu anne b.k temizlemekten bile keyif aldıklarını anlatır bilmem artık yalan mı gerçek mi? Ben alamam.
0-2 yaş dönemlerini hatırlamak dahi istemiyorum. Fotoğraflara bakmak bana keyif vermiyor. Aksine tüylerim diken diken oluyor.
Bunları hissetmemin en büyük sebebi eşimin yoğun mesai saatleridir. Hiçbir şekilde yanımda olamamasıdır.
O yoğun mesailer sonrası ne oldu ne kazandık bilmiyorum. Madalya olarak ziftin kökünü verirler galiba.
Velhasıl eşinden muhakkak destek al ya da başka birinden. Kendine ne yap et zaman ayır günlük 1 saat bile olsa.
Genişletmek için tıkla...
Bekarken bile çocuklarımın isimleri hazırdı,o kadar hazırdım anneliğe.
Yaşları yakın olmasına ve eşimden çok çalıştığı için (çalışmasa da ne yapardı,2 pişt pişt,sonra tv keyfi büyük ihtimalle) yardım göremememe rağmen severek büyüttüm çocuklarımı,hayatımın en kolay ve güzel yanıydı onlar.
Buna rağmen hiç ağzımın kenarından bal akarak bahsetmedim onlardan,çocuklarımdı,bana tatlıydı,bana kolaydı,fakat çişleri parfüm kokmadı yine de,kakasına kurban filan da olmadım.
Her lafı onlara da bağlamadım,herkes onları dinlemeye mecbur değildi saatlerce.
Kimine rastgeliyorum,dünyadaki bütün konular bir şekilde çocuklarına bağlanıyor,gülümsüyorum içimden:)
Yaşlı bir tanıdığım var,örnegin salatadan bahsedilse,40 yaşındaki kızı için"X salatada havucu hiç sevmez"der,dinleyenler tanımıyor bile kızını,anlatmaya doyamamış 40 yıldır:)))
 
Loch Ness Canavari .!.:
Daha önce de benzer konuya yazmışımdır mutlaka. Çocuklarımı çok seviyorum ama anneliği sevmiyorum. İki duyguyu birbirine karıştırmamak lazım.
Sevmek zorunda da değilim. Etrafımdaki çoğu anne b.k temizlemekten bile keyif aldıklarını anlatır bilmem artık yalan mı gerçek mi? Ben alamam.
0-2 yaş dönemlerini hatırlamak dahi istemiyorum. Fotoğraflara bakmak bana keyif vermiyor. Aksine tüylerim diken diken oluyor.
Bunları hissetmemin en büyük sebebi eşimin yoğun mesai saatleridir. Hiçbir şekilde yanımda olamamasıdır.
O yoğun mesailer sonrası ne oldu ne kazandık bilmiyorum. Madalya olarak ziftin kökünü verirler galiba.
Velhasıl eşinden muhakkak destek al ya da başka birinden. Kendine ne yap et zaman ayır günlük 1 saat bile olsa.
Genişletmek için tıkla...


Okuyunca bir of çektim.Aynısı başımda.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

hanyolcuhanciyolcu
Ben mi yanlış yapıyorum?
Yorumlar
5
Görüntüleme
445
oralardamevsimyazmi
oralardamevsimyazmi
A
Eşimin ailesiyle yaşadığım son durum
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
3K
suzan3333
S
pumpkiinn
Akıl rica edeceğim..
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
Cattyhol
Cattyhol
Z
Annemle aram çok kötü
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Tardis_2718
Tardis_2718
B
Esim benimle tanisirken baskasiyla yazisiyormus
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
2K
Cicek Kiz
Cicek Kiz
X