Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

demlicaykeyfi .!.:

ben size katiliyorum.
Mesela ben de babami lise 2de annemi de uni okurken kaybettim. Suan herkesin annesi yanindayken, lohusaliginda nazlarken kizina bebek gibi bakarken ben yalnizdim. Torunlarini hicbir zaman goremeyecekler. Varligini bile bilemeyecekler. 1 kere parka gidemeyecekler.

Herkes hergun bebegini ananeye birakirken benim cocugum ananeyi hic tanimayacak.

Bu benim cocugum olmuyor sukret/simarma tarzinda dusunenlerin bakis acisiyla dusunursem, her konuya girip annesiyle babasiyla ilgili konu acip sikayet edenlere, halinize sukredeceksiniz, zorluklarini anlatmayacaksiniz, anlasmak zorundasiniz vs yazmam lazim, neden cunku benim annem+babam yok

Yapmadim bunu, yapmam da cunku gercekten sacma. Olay kim daha cok çile çekti meselesiyse de onda da yarismak kolay, zira annem öldü birkac ay sonra evde yangin cikti, ayak ucumda bulunan elektrik sobasindan dolayi ölümden döndüm... Sabahina kalkip finallere girdim. Hocalara da gidip aglamadim not istemedim. O şartlarda BA aldim kendi hakkimla aldim.

Uzattim kusura bakmayin ama bu ayrimi yapmak istedim. Hayata o sekilde bakarsak yanariz yani isimiz zor...

Genişletmek için tıkla...

Yani.
Acıların en büyüğünü yaşamışsınız ve gayet sağlıklı bir düşünce tarzınız var.
Allah mekanlarını cennet etsin bu arada.

Alıntı yaptığım arkadaş da zor zamanlar geçirmiş gerçekten, ama yazdıkları rahatlatacak cinsten değil, ne derdin var demenin ötesine geçememiş bence.
Kayınvalidemin yaşadığı zorlukları dinlemekten gına geldi bize, çocuk bu gece uyutmadı diyecek ol, birinci çocuğundan beşinci çocuğuna kadar anılarını dinle.
Kolay değil uykusuzluk yavrum de, sadece bunu de, kolay mı annelik diye başlayıp ben neler çektime bağlamaya ne gerek var her seferinde.

calpol .!.:

Lohusalikta çok normal. Benim de ilk çocugumda doğduğunda öyle büyük aşk gözyaşları olmadı. Neye ugradığımı sasırdım. İnstagram da falan takip ediyorum uyurken bile özlüyorum yazıyorlar. Hiç anlamadım onları. Biraz daha uyusada ben de uyusam dedim hep.
Sebepsiz yere çok ağladım. Gerçi sebepleri vardı da şimdi düşününce boş geliyor. Ama büyüdükçe her sey düzene bindikçe değişiyor. Çok seviliyor. Az ele avuca gelsin sevilecek kıvama gelsin bu düşüncelerinizden hiç biri kalmayacak.
Şimdi anca göbek bağı emecek mi emmeyecek mi? Varsa kendi dikiş acılarınız. Uykusuzluk. Kendinize gelememişsinizdir daha. Ben bir ay popo üstü oturamamıştım nasıl depresyona girmeyeyim :)

Genişletmek için tıkla...

Bebek uyurken sen de uyuyosan ozlemiyosun tabi ki de..az daha uyusun ben de uyuyayim diyoruz..
Hee cocuk uyurda anne uyanik ve yapicak iş yoksa
o zmn ozleniyo iste

NorthCarolina .!.:

Konu sahibi sormustum ama gozunuzden kacti sanirim.
Esinizin bahsettiginiz sert ve sevgisiz tavirlari ve cocugu istememe tepkileri devam ediyor mu? Evladi benimseme ve bakimini yapmada yalniz mi birakiliyorsunuz esiniz tarafindan?
Bu denli bebege karsi olan bir esle hem logusaligin yorgunlugu ve zorlugu ile hem de yeni hayata alismak daha da zorlasir cunku. ((

Genişletmek için tıkla...

Yok o daha ılımlı. Sağlıklı çocuk şükret ağlaya ağlaya başımıza bir şey gelecek modunda. Öyle bir aşk hissetmiyormış hhenüz ama gece duyarsa kalkıp alt değiştiriyor. Ben emzirdiğim için eşimin çok bir işi yok aslında.

benyeniyimgaliba .!.:

Bir de tersten bakacak olursaak yaşlanınca torun torba etrafımda olsun diyen kadınlar şimdi geniş aileyi istemiyorlar. Bayram zamanı kayınvalide ziyareti konularından geçilmiyor buralar.

Geçen bir konu okudum, 6 ay önce boşanma aşamasından dönmüşler. 1 çocukları var, kadın çocuk istiyor erkek istemiyor diye konu açmış. Artık evde çocuk bakmak istiyormuş, işi bırakacakmış. Neresinden tutsan elde kalıyor. Çocuk çok karlı. Şimdi işten çıkmaya bahane, büyüyünce de sana saçımı süpürge ettim deyip emre amade.

Genişletmek için tıkla...

O konuya ben de sinir olmuştum. Çoook güzel söylemişsiniz, ağzınıza sağlık:)

Koalina .!.:

Beklemediğim bir hamilelikti. Bazen keşke aldırsaydım diye düşünüyorum sonra bebeğime bakıp inanılmaz üzülüyorum dünyaya gelmesini engelleyecektim diye. O kadar mutsuzum ki anlatamam...

Genişletmek için tıkla...

Merhaba. Aynı şeyleri yaşadım. Bebegimi gordugum an büyük bir aşk yasayacagimi dusunmustum ama onu gordugumde hissettigim tek şey merhametti.

Beni görünce gulmesi gibi benimle iletisim kurmaya baslamasiyla ona gerçekten bağlanmaya basladigimi hissettim. Zamanla anne olunduğunu, evladin bile zamanla sevildiğini yine zamanla anladim. Şu an 16 aylık onu günden güne büyüyen bir sevgiyle seviyorum. Onun öğrenirken ve öğrendiklerini kimseyle değil benimle paylaşırken duyduğu heyecandan çok daha yoğun bir heyecanla izliyorum onu. O dunyayi kesfederken ben her gün onu keşfediyorum. Yorucu fakat inanılmaz heyecan verici bir kesif bu.

Bir aydan sonra size gulecek. İki aydan sonra yumruklarini keşfedip onlara odaklanacak ve bir süre şaşı kalan gozlerini düzeltmek için mücadele verecek biliyor musunuz? :) Kendinize ve ona zaman verin. Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak fakat yeni siz de bir şeyleri kaybetmiş bir kadın olmayacaksınız. Kaybettiği şeylerin bir şeyler kazandırdığı, zayıf ve guclu yanlarini dahi daha net gorebilen dönüşmüş bir kadın olacaksınız. Hicbir şeyin eskisi gibi olmayacagi neden her şeyin çok kötü olacağı anlamına gelsin ki? Sadece biraz zaman. Kendini ve hayatı algılama kabiliyeti gelişmiş bir insanın böyle dönüm noktolariyla yuzlesmesi carpici ve şok edici olabilir. Siz de böyle bir dönemden geçiyorsunuz sadece. Biraz zaman.

Geçecek bu günler Allah sağlık versin alışılıyo duruma. Lohusa sendromu. Ağırlaşırsa destek almaktan çekinmeyin.

Koalina .!.:

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Genişletmek için tıkla...

İlk haftalar buna benzer duyguları hemen hemen herkes yaşıyordur sanırım. Sonrasında zaman geçtikçe bebeğiniz büyüdükçe dünyanın en değerli hazinesine sahip olduğunuzu anlayacaksiniz.

Koalina .!.:

Yok o daha ılımlı. Sağlıklı çocuk şükret ağlaya ağlaya başımıza bir şey gelecek modunda. Öyle bir aşk hissetmiyormış hhenüz ama gece duyarsa kalkıp alt değiştiriyor. Ben emzirdiğim için eşimin çok bir işi yok aslında.

Genişletmek için tıkla...

Sizinle benzer sekilde bir hamilelik (ben iki) ve lohusalik yasadim ve esim de ayni sizinki gibiydi. Bebek 1-1,5 aylikti bir gece emdikten sonra dikti gozlerini babaya bakiyor, ne yaptiysam beni takmiyor. Ben de esimi uyandirdim (zaten yari uyanikti) ve sanirim seninle iletisim kurmak istiyor, bi bakar misin bu gence dedim esim o gun kurdu o bagi buyuk oglumla. Kucukle hala tam kuramadilar, bebe 2 yasina yaklasti

SSelinn_88 .!.:

bende sen bitmedin.... 2 aylık bebek birakılmaz. Ve ben Pädagogum yurt dışında. Asla bırakılmaz....

Genişletmek için tıkla...

padagog diye meslek mi varmış heçççç duymadım da

geçecek bu günler..
her şey çok daha güzel ve keyifli olacak büyüdükçe merak etmeyin..

Ben geçecek demeyeceğim ana olmak zordur derdi hiç bitmez büyüdükçe dertleride büyür küçükken doyur altını al oyna tamam ama o aşk varya işte yapamam dediğin herşeyi yaptırır

Bebekken çocuğun karnını doyuyorsun,
Biraz daha büyüyünce ruhunu iyi şeylerle doyurman gerekir, ömür boyu mutlu olabilsin diye en zor olan da bu

ada81 .!.:

Yanilmiyorsam konu sahibi hamile olduğunda da cok karasizdi cok isteyerek hamile kalmamistı ....
Suan lohusaligin etkisi diyemeyecem...
Diyecek cok sey varda bisey diyemiyorum..farkli yasam tarzlari olunca insan bisey diyemiyor...
5.5 yildir sinema yuzu gormuyoruz esimle istesem belki o ortami yakalardim ... ama kizimi uyurken bile ozluyorum benim dunyam kızım. ..

Genişletmek için tıkla...

5.5 yildir sadece sinema yüzü bile görmemek....
Enteresan bir durum...
Istesem o ortami yakalardim yazmışsınız. Bazı kadınlar bebekten sonra sadece anne olarak kalıyor demek ki...

deniz1923 .!.:

5.5 yildir sadece sinema yüzü bile görmemek....
Enteresan bir durum...
Istesem o ortami yakalardim yazmışsınız. Bazı kadınlar bebekten sonra sadece anne olarak kalıyor demek ki...

Genişletmek için tıkla...

Ama herkesin şartları bir değil

Haftada 6 gün çalışıp çocuğu sadece akşamları bir kaç saat görünce evde bırakayım sinemaya gideyim demek de makul olmuyor

Ya da günün 11 saatini bakıcı ile geçiren çocuğu biz sinemaya gidelim diye küme bırakalım

Bunun yerine alternatifler geliştirmek evde aktivite yapmak da bir seçenek

damdan .!.:

Ama herkesin şartları bir değil

Haftada 6 gün çalışıp çocuğu sadece akşamları bir kaç saat görünce evde bırakayım sinemaya gideyim demek de makul olmuyor

Ya da günün 11 saatini bakıcı ile geçiren çocuğu biz sinemaya gidelim diye küme bırakalım

Bunun yerine alternatifler geliştirmek evde aktivite yapmak da bir seçenek

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle haklisiniz ama o üye bunu kasdetmemis
Ve bu yorumlarin bu tarz konulara yapilmasina ayrica deli oluyorum
Kadin diyor ki ben depresyondayim
Bebekli hayat bana gore degilmis
Alisamadim vsvsvs
Olumlu yazip gececek diyecegine
5.5 yildir sinema yüzü görmedim demek...
Bilemedim ;(

Bende 5 .5 aylik hamileyim. Kendime guvenmiyorum. Cocuklari nornalde cok severim kendi cocugumu dusunemiyorum ama bi yandan da acaba ne kadar surede eski halime donerim. Uyku duzenim nasil olur cocuk cok aglar mi. Kiyamam aglarsa kendimk birakir ona bakarim ama bu durum aile yasantimi etkiler kocam benden sogur mu gibi dusunceler simdiden aklima geldi. Tek guvencem annem. Iyi ki yanimda.

kahvetelvesi .!.:

Yani.
Acıların en büyüğünü yaşamışsınız ve gayet sağlıklı bir düşünce tarzınız var.
Allah mekanlarını cennet etsin bu arada.

Alıntı yaptığım arkadaş da zor zamanlar geçirmiş gerçekten, ama yazdıkları rahatlatacak cinsten değil, ne derdin var demenin ötesine geçememiş bence.
Kayınvalidemin yaşadığı zorlukları dinlemekten gına geldi bize, çocuk bu gece uyutmadı diyecek ol, birinci çocuğundan beşinci çocuğuna kadar anılarını dinle.
Kolay değil uykusuzluk yavrum de, sadece bunu de, kolay mı annelik diye başlayıp ben neler çektime bağlamaya ne gerek var her seferinde.

Genişletmek için tıkla...

cok tesekkur ederim, amin.
cocuklari buyuttukten sonra gecmisi tebessumle anmak lazim, sonucta gecmis gitmis. Ve de cogu bebek bir muddet uykusuz birakiyor, normal yani, bir onun basina gelen bir durum degil.

Koalina .!.:

Yok o daha ılımlı. Sağlıklı çocuk şükret ağlaya ağlaya başımıza bir şey gelecek modunda. Öyle bir aşk hissetmiyormış hhenüz ama gece duyarsa kalkıp alt değiştiriyor. Ben emzirdiğim için eşimin çok bir işi yok aslında.

Genişletmek için tıkla...

Allah bağışlasın. Kızım 6 aylık olmak üzere. Hiç düşünmediğim bi anda hamilr kalmıştım. Hamileliğim dert tasayla hep ağlayarak geçti diyebilirim. Kızım doğdu. Oda hep ağlıyor sadece ağlıyor. Hastanede başladı ağlamaları. Ağlayan bebek diye kaldı adı diğer hastalar ebeler doktorlar geliyor gidiyor sürekli odaya. Kolik belli bi haftadan sonra ortaya çıkarmış ama biz doktor doktor gezdik. Hiç bişeyi yok kolik dediler. Allah düşmanımın başına vermesin. Günde 5-6 saat ağlıyordu. Doğar doğmaz kolik çıktı bizimki :) 40 gün annem yanımda kaldı. Kızım ağladı ben ağladım. Hergün benim ne haddime bebek doğurmak annelik benim neyime niye doğurdum bakamıycam nasıl büyüycek diye düşündüm durdum. Annem gidince ne yapıcam diye ağladım. Geçecek dediler inanmadım. Şimdi sadece 6 ay geçmiş ama gülerek yazıyorum çünkü geçip gitmiş. Şimdi kıkır kıkır gülmesi, beni görünce heyecanlanması, sarılması, hergün yeni bişey öğrenmesi kendi kendine bıdırdanması numaradan ağlaması ilgi istediği için değişik hareketlerle kendini ifade etmesi o kadar heyecanlı ki. Çok büyük aşk. Neden doğurdumdan iyi ki doğurmuşuma çok hızlı bir geçiş oluyor. Şimdi burda herkes geçecek desede inanmıycaksın çünkü bende inanmıyordum ama 3-4 ay sonra dünyadaki en güzel şeyi yaptığını farkedeceksin. Sadece sakin ol bol bol bebeğini kokla :))

evet anne olmak zor.. rahatlık yok.. bireysellik yok.. hayatının ekseni çocuk oluyor... özerklik yok.. dışarı adımını atmadan kendini değil onu ve onun için gereklilikleri düşünüyorsun.. Ama bebek 6 ayı devirsin o gülüş her şeye bedel.. dünyada ondan daha değerlisi ve anlamlısı yok.. bu zor ama normal döneminin geçici olduğunu hatırında tut. bolca şükret ve anne/baba olmak için göz yaşı döken, yıllarını veren/paralar harcayan/bir umut bekleyen insanları düşün. Sağlıkla büyüt inşallah.

yenGEnC .!.:

Bence en gec bebek büyüyüp şirinlikler yapıp kendini sevdirmeye başlayınca, birinin dünyadaki en sevdiği kişinin tartışmasız siz olduğunu farkedince geçecektir bu durumlar.
Ama çocuklu hayattan ben de korkuyorum. Çünkü emekliliği yok, tatili yok, 'bu hayal ettiğim gibi olmadı' diyip değiştirme imkanın yok.
Mesela ben çocukluğumdan beri annemle anlaşamam, babacıyımdır. Benim annem de kendi annesine bayilmaz,o da babacıdır. Böyle bir çocuk yapma ihtimalimden korkuyorum açıkçası...
Büyük bir kumar çocuk sahibi olmak ...
Cesaret edenleri tebrik ediyorum

Genişletmek için tıkla...

R

Koalina .!.:

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Genişletmek için tıkla...

sakin sakin oyle dusunme bak benim 2 tane oglum var 1 ve 2 yasinda olmalarina ragmen dun hamile oldugumu ogrendim bi da ve esim ciddi derecede psikopat ama asla bu durum evladimi kucagima alma isteginden vazgeciremez annelik bambaska inan hele bi biraz buyusun otursun yurusun dillensin o zaman daha da kendini anne hissetceksin bu yasadigini hepimiz yasadik canm geciyo emin ol ama degismeyen tek istek o eski duzeni ozluyosun ,)