Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Bir oğlum 3,5 yaşında diğeri 6 aylık çok şükür bu günlere bende keşke kazara hamile kalsam da üçüncü olsa diyorum benim ki de nasıl bi manyaklıksa artık yardım edenim falan da yok
 
Cocuklu hayatin bir cok guzel tarafi var, ama once bu en minik ve bakima muhtac donemlerini atlatmak gerekiyor. Cocuktan once yaptiginiz bir cok seyi yine yapacaksaniz, ama suan degil. Suan ihtiyaclarinin hemen ve sevgiyle giderilmesi gereken bir bebek var. Annelik hissedemiyor olabilirsiniz, olsun zamana birakin. Bakici gibi dusunun kendinizi ve isimde en iyisi olmaliyim diye dusunun. En olumsuz tarafi esinizin size yardimci olmamasi ki Boyle hissetmenizde rolunun buyuk oldugu izlenimi edindim.

Olmusla olmuse care yok derler, bebeginiz artik sizinle ve derin bir nefes alip, Ben bu isin altindan kalkicam deyip buna kendinizi inandirin. Dusunce gucunden ilham alin. Zamanla cok seveceginize suphem yok, avrupa ekolu bebek egitimi sizin hayat tarziniza cok uygun, bir arastirin. Erkenden uyku egitimi verin, bebeginizi kendi hayatiniza gore uyarlayin. Siz mutlu olursaniz bebeginizde olur o yuzden su asamada olmasada sonraki aylarda kendinize gore uyku egitimi vs verirsiniz.
 
D vitamini takviyesi alıyorum demişsiniz. İsmini paylaşabilir misiniz acaba?
İncelemek istiyorum da.
Şimdiden teşekkürler. :)

Öyle alengirli bir şey kullanmadı. Devit-3 içmiştim devletin verdiği :) Daha sağlıklıları da vardır mutlaka. Oğluma ocean marka kullanıyoruz.
 
Maalesef çok fazla insan gelecek sigortası olarak çocuk yapıyor. Bizim isteğimizle dünyaya getirmemiz bizi o çocukların sahibi yapmıyor. Bizim onlara karşı görevimiz var ama onların bize karşı yok. Çünkü anne olmak bizim seçimimiz. Onların seçim hakkı yokken görevi de olamaz.
 

Bence de iş kabullenmekte bitiyor
Ben dedim ki kızım spizella 3 sene kadar uyuyamayabilirsin, hayatın çok kolay olmayacak inişler çıkışlar olacak. Çok zorlanacağın günler de çok mutlu olacağın anlar da olacak. Bu kabulle yola çıktım. Evet belki yemeğimi hızlı yiyeceğim, kafama esince hop diye evden çıkamayacağım, eşimle biraz daha az ilgilenebileceğim ama bu geçici ve sürekli daha iyiye gidecek.
Ayrıca bebeğimin hep çok sakin, mutlu, uyumlu bir bebek olacağını hayal ettim.
Çok şükür hayatımdan oldukça memnunum şu an. Ben ne kadar sakinsem bebek de o kadar sakin bunu fark ettim.
Özellikle geceleri rahatça uyuyorum. 2 ya da 3 kere beslenmesi için kalkıyorum uykum bölünmüyor mu? Bölünüyor. (En korktuğum şey uykusuzluktu, başa çıkamayacağımı düşünüyordum) Ama onu besleyebilmiş olmanın verdiği his bana motivasyon sağlıyor. Huzur içinde uyuyorum ben de tekrar. :)
İlk günler ben ne yaptım, hayatım hep böyle mi geçecek diye düşündüğüm zamanlar da oldu. Özellikle lohusalık zor bir şey. Tüm duygularım ayaktaydı. Bazen nedensizce ağlıyordum bana bişey söylenmez olmuştu. Ama 1,5 aylık oldu bebeğim ve ben kendimi artık çok daha iyi hissediyorum.
Koalina da alışacak. Sadece biraz daha geç alışacak belki ama zaten vicdanlı, merhametli bi insan. Kendi çocuğuna da en iyi şekilde bakım yapacak, sevgi verecektir. Kendini de daha iyi hissedeceğine eminim.
 
Koalina keske bu ruh halinle bu konuyu acmasaydin
En son ihtiyacin olan sey burda ki 'mukemmel' psikolojide ki hatunlarin annelik soylemleri
Ben seni cok iyi anlayabiliyorum,surda 2 3 ay daha bir affalama sureci yaşarsın sonra kabulleniyorsun zaten...
Hayat bir daha eskisi gibi olmayacak tabi ki,cunku sen artik eskisi gibi degilsin...belki su an farkında degilsin ama inanilmaz değişiyorsun ve bunu ilerleyen surecte idrak ediyorsun...
 
Katılıyorum.
Burdaki bazı mükemmel anneler, psikolojisi normal olan insanı depresyona sokarlar yaptıkları yorumlarla.
 

Ahhh gel de bunu anlat. Bırakın bizim anne babalarımızı, yeni nesil de aynı baksanıza yorumlara. Herkes o kadar fedakar mükemmel anne ki, bunun karşılığını da o çocuktan hayatı boyunca yanında olması gerektiği şekilde işleyerek alıyor. Çoğu kv sorununun temelinde de bu var, çocuğa bağımlılık.

Şimdi yazacaklarım tepki alacak biliyorum ama, bizim kadınlarımızda kariyer motivasyonu da az. Çalışma hayatı yorucu evet kabul ediyorum; ben de istifayı bas evde otur diyorum kendime ama sadece motivasyonum para değil; üretkenlik, sosyalleşme, insan tanıma, kendini gerçekleştirme. Gün içinde yaşlı bir müşterimden aldığım bir hayır duası bile beni oldukça motive ediyor.
 
Bir de tersten bakacak olursaak yaşlanınca torun torba etrafımda olsun diyen kadınlar şimdi geniş aileyi istemiyorlar. Bayram zamanı kayınvalide ziyareti konularından geçilmiyor buralar.

Geçen bir konu okudum, 6 ay önce boşanma aşamasından dönmüşler. 1 çocukları var, kadın çocuk istiyor erkek istemiyor diye konu açmış. Artık evde çocuk bakmak istiyormuş, işi bırakacakmış. Neresinden tutsan elde kalıyor. Çocuk çok karlı. Şimdi işten çıkmaya bahane, büyüyünce de sana saçımı süpürge ettim deyip emre amade.
 

Aahahaah aynen öyle :)

O konuyu maalesef ben de ağzım açık okudum...Yani evlenince adamların tüm hayatlarını, maaşlarını kendimize endekslemek ne kadar bencilce. Tamam evlendi artık, adamın hiç hayali yok gezme tozma neyine, çocuk yapalım büyütelim, maaşı ikisini de okutsun, ben de ev hanımı olayım...Sonra adam yeni maceralar peşine düşüyor, bu kadar özgürlük kısıtlanınca, eh karakterde de varsa yeni heyecan arayışları maalesef. Bazen kendi hemcinslerime de o kadar kızıyorum ki. Evleneyim, evim olsun, çocuklarım olsun, eşim çalışsın, böyle bir hayalleri var. Tamam olabilir, bu şekilde bir evlilik hayali olan bir çok erkek de var. Ama bu hayali niyeyse evlenip hamile kaldıktan sonra açığa çıkarıyor kimimiz, aynı erkeklerin evlendikten sonra "çok değişti, öküzleşti" diye şikayet ettiğimiz gibi, asıl niyetimiz ortaya çıkıyor.

Bunları yazıyorum, belki ben de ilerde farklı düşünebilirim, hayat ne getiriyor belli olmaz, ama cidden evlilik iki kişilik bir şey, hayal ve planlarımızı uygulama amacı olarak karşı tarafı kullanmayalım.
 
Hep derim evliliğin ve en önemlisi çocuklu hayatın fragmanı ya da simülasyonu olmalı :) Evet çok seviyoruz evet bize muhtaçlar ama hayatımızı geri dönülemez biçimde değiştirdikleri de bir gerçek. Eskisi kadar özgür olamamak istediğin an istediğini yapamamak çok can sıkıcı. Sevgileri olmasa çekilmezler :) Seni anlıyorum. Şuan hormaonların da etkisiyle sen bu duyguları dibine kadar yaşıyorsun.
 
Yanilmiyorsam konu sahibi hamile olduğunda da cok karasizdi cok isteyerek hamile kalmamistı ....
Suan lohusaligin etkisi diyemeyecem...
Diyecek cok sey varda bisey diyemiyorum..farkli yasam tarzlari olunca insan bisey diyemiyor...
5.5 yildir sinema yuzu gormuyoruz esimle istesem belki o ortami yakalardim ... ama kizimi uyurken bile ozluyorum benim dunyam kızım. ..
 
36 yaşinda 9 yillik evli ve 2 ay önce ikinci tüp bebek denemesinde çocuk sahibi olmuş yeni bir anneyim.. çok ağladim çocuğum olmucak korkusuyla çok şükür rabbim nasip etti.. bu kadar yil bekleyip zor elde edince doğduğu günden beri hayatinin merkezine zevkle koyuyorsun bebeğini.. eşim doğuma girdiği içinmi bilmem oda doğduğu andan beri sahiplendi.. diyeceğim o ki insan gerçekten isteyip doğru zamanda çocuk sahibi olmali... bu 9 yilda eşimle çok gezip tozdum o yüzden hiç eksikliğini hissetmiyorum şuanda.. o günler geçti şimdi bu günler basladi.. insanoğlunun düzeni bu.. artik olan olmuş bir çocuğunuz var ve size muhtaç.. gecmisi unutup kabullenin ve gelecek günlerin tadini çikarmaya bakin..
 
Sizin bağlanma probleminiz var.
Lohuss depreadepr değil, bunun için kitap önerebilirim. Şimdi değil ama bebek büyüdükçe büyüyecek bir problrm. Sorununuzu kabullenip
Ona göre çozum arayın
 
Yargılamak istemiyorum ama sizin ki normal mi gerçekten 5 buçuk yıldır sinema yüzü görmüyorsunuz tamam tercih meselesi ama bununla övünmek çok garip geldi bana, gitmeyince kimse madalya takmayacak size, 2 evladım var , elbette ki çok seviyorum ama kimse benim dünyamın tamamını teşkil edemez bu evladim da olsa..
 
Saygi duyarim farkli bakis acilari sadece... inanim bu benim icimden gelen duygu yani bi nevi kendimi durduramama ))
 
Kadınların 20 li yaşlarda annelik hormonları tavan yapar ama önemli olan ruhları bu anneliği hazır mı?
 
Konu sahibi sormustum ama gozunuzden kacti sanirim.
Esinizin bahsettiginiz sert ve sevgisiz tavirlari ve cocugu istememe tepkileri devam ediyor mu? Evladi benimseme ve bakimini yapmada yalniz mi birakiliyorsunuz esiniz tarafindan?
Bu denli bebege karsi olan bir esle hem logusaligin yorgunlugu ve zorlugu ile hem de yeni hayata alismak daha da zorlasir cunku. ((
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…