Hanımefendi tabi ki hadlerini bildireceksiniz. Yani insanlar hiç çekinmeden size çocuğunuz olmuyor mu diyor siz de susuyorsunuz. 7 kat uabanci emlakci bile ? Dünyadaki herkes size nispet yapıyor gibi yazmışsınız. Bana gösterdiğiniz dişi dışardaki insanlara da gösterin.Sizin başınıza gelince ev dolusu insanın içinde siz öyle yapar had bildirirsiniz. Nasıl seveceklerine karışamam evet öyleleri de insan değil zaten. Herşeyin adabı ölçüsü var sizin bundan haberiniz yok anlaşılan.Bir ben miyim burda kaç kadınla konuştuk onlara da söyleyin. Hepsi dramatize ediyor o zaman. Sınanmadığın yerden konuşmak ne kolay!
Ben size dişimi göstermedim.insanlara da olmuyor diye söylemem çünkü olduran ben değilim. Onlar neyi nerde nasıl soracaklarını öğrensin. Kimseye de söyleyip malzeme vermem soruların arkası kesilmiyor kusur arıyorlar. Elin tanımadığım emlakçısına neden olmuyor diyeyim. Sana ne demeyi bizde bilirdik eşimde bilirdi. Aylarca ev aradık bulamadık bulduğumuzda böyle saçma bir çalışanı denk geldi diye. Ama onun saçmalığını yazdım bu kadar saçma kişiler var bilinsin istedim. Cenazede acım var kimseye dişimi gösterecek halim yok göstersem "aaa ne fena şuna bak bir de cenazesi var utanmadan laf veriyor" derler. Bizde nerde ne söylenir biliriz biliyoruz. Siz adabı muaşeret edep insanlarda yok demeyi anlarsanız beni de bir nebze anlamış olursunuz. Nisbet yapıyorlar evet cenazede sonraki okumalara torunları olanlar birbirlerine fotolarını gösterip konuştu. Bana bakıp "Allah isteyene de nasip etsin dediler imalı imalı" anlamayacak kadar saf değiliz. Abartılı çocuk sevenlerde öyle. Dilerim böyle bir dertten sınanırsınız da cevap vermeyi tercih etmediğiniz ama içinizin acıdığı yerler olur da birine bir daha bu şekilde konuşmazsınız kolay.Hanımefendi tabi ki hadlerini bildireceksiniz. Yani insanlar hiç çekinmeden size çocuğunuz olmuyor mu diyor siz de susuyorsunuz. 7 kat uabanci emlakci bile ? Dünyadaki herkes size nispet yapıyor gibi yazmışsınız. Bana gösterdiğiniz dişi dışardaki insanlara da gösterin.
Amin Allah razı olsun. Rabbim sizin de üzüntülerinizi unuttursun en güzelini nasip eylesin. Malesef her ortam kişiye cevap vermek müsait olmuyor. Bazen istediğini söyle yine bildiğini okumaya devam eden laf edenler var uğraşmaya değmez bu tipler. Yaşamayan asla anlamaz. Çok teşekkür ederim.Ne desem bilemiyorum, gözlerim dolarak okudum. Ben bebeğimi kaybettim, benimle hamile olan arkadaşlarım vardı hepsinin bebeği kucağında ve emeklemeye bile başladılar. Çok zor en ufak bir ima bile insanı üzmeye , ağlatmaya yetiyor.. Hastanede bebeğimi kaybettiğimde yan odada bebek seslerini duydukça kendimi o kadar çaresiz hissettim ki, sana anlatamam. Bana o halde , Eee noldu , hiç mi hissetmedin lafları abuk subuk konuşmalar , ağlamaktan cevap veremedim biliyor musun? Şuan biri bişi desin direk lafı söylüyorum. Susma sende sakın , sustukça malesef yüz bulup devam ediyorlar...
Çok hassas bi konu ama malesef etrafımızdakiler acımasız ve anlayışsız saygı denen bir kavram yok. Yaşamayan anlayamaz gerçekten...Dilerim rabbim en kısa zamanda bir bebekle taçlandırır seni ve sağlıcakla kucağına alırsın..
Canım benim, seni o kadar iyi anlıyorum ki, inan bana yanlış degilsin, ve evet haklisin insanlar çok zalim, bende bu aralar aynı şeyleri yaşıyorum, icim o kadar aciyor ki ve elimden hiç bir şey gelmiyorMerhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu? Canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim, hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Başınız sagolsun Rabbım tez zamanda kucaginizi doldursun inşallah üzülmeyinKardeşimden yaklaşık 1.5 yıl sonra babamı da ansızın kaybettik. Görevimizi yaptık acı ve üzüntüyle ebedi aleme uğurladık. Ameliyata alınıp yoğun bakıma kaldırıldığı gecenin sabahı gözlerim kapanma derecesinde, boğazım susuzluktan yapışmış ağlaya ağlaya 2.opuya girdim.Yine hıçkırarak anesteziden uyandım.Buna mecburdum aynı ilaçları yüksek doz tekrar kullanmaya gücüm olmazdı. Ve babamı 1 gün sonra kaybettik.
Yine aynı saçma adap edep bilmez insanlar etrafımızı kuşattı. Bana ok gibi sözlerini düşünmeden attılar, iğnelediler...
"AA dışarıda bebek arabası var. Senin bebeklerin oldu mu?! ( bir de değil 2 bebeğim olmuş haberim yok.)"
"Ayy falancanın ikiz torunları olduuuuu." (tebriklercenaze evinde patlattın haberi.)
Uzaktan ilk defa gördüğün akraba : "Sende çocuk var mı? 2 tane var biliyorduk biz." (iki bebekli olmuşum haberim yok)
"Ayy torun sevgisi bir başka, ayy bizimkiler şöyle hoplayıp zıpladı bir araya gelince..."
...
...
...
Bir insan içi ancak bu kadar ezilebilirdi... Bütün üzüntüler iç içe yaşadım. Laboratuvardan embriyolog arar, insanlar bilmez konuşur Yaşadığım süreçleri eşimle kendimiz biliriz... Rabbim düşüncesiz insanları sana havale ediyorum.
Allah razı olsun. Bekleyen tüm kardeşlerle beraber İnşaAllah!Başınız sagolsun Rabbım tez zamanda kucaginizi doldursun inşallah üzülmeyin
İnşallah canim hayırlısıylaAllah razı olsun. Bekleyen tüm kardeşlerle beraber İnşaAllah!
Başınız sağolsun Rabbim yardımcınız olsun inşallah o toplanan yumurtalar sağlıklı bebekler olarak dünyaya gelir. Bende tüp bebek sürecinden geçtim hepimizin derdi ayrı durumu ayrı zor. İnşallah sonu çok hayırlı olur tedavinizin. Rabbim emek veren herkesin kucağını sağlıklı evlatla doldursun inşaallahKardeşimden yaklaşık 1.5 yıl sonra babamı da ansızın kaybettik. Görevimizi yaptık acı ve üzüntüyle ebedi aleme uğurladık. Ameliyata alınıp yoğun bakıma kaldırıldığı gecenin sabahı gözlerim kapanma derecesinde, boğazım susuzluktan yapışmış ağlaya ağlaya 2.opuya girdim.Yine hıçkırarak anesteziden uyandım.Buna mecburdum aynı ilaçları yüksek doz tekrar kullanmaya gücüm olmazdı. Ve babamı 1 gün sonra kaybettik.
Yine aynı saçma adap edep bilmez insanlar etrafımızı kuşattı. Bana ok gibi sözlerini düşünmeden attılar, iğnelediler...
"AA dışarıda bebek arabası var. Senin bebeklerin oldu mu?! ( bir de değil 2 bebeğim olmuş haberim yok.)"
"Ayy falancanın ikiz torunları olduuuuu." (tebriklercenaze evinde patlattın haberi.)
Uzaktan ilk defa gördüğün akraba : "Sende çocuk var mı? 2 tane var biliyorduk biz." (iki bebekli olmuşum haberim yok)
"Ayy torun sevgisi bir başka, ayy bizimkiler şöyle hoplayıp zıpladı bir araya gelince..."
...
...
...
Bir insan içi ancak bu kadar ezilebilirdi... Bütün üzüntüler iç içe yaşadım. Laboratuvardan embriyolog arar, insanlar bilmez konuşur Yaşadığım süreçleri eşimle kendimiz biliriz... Rabbim düşüncesiz insanları sana havale ediyorum.
Çocuk Hasreti Bir Yanda, Kemoterapi Diğer Yanda / Göz Yaşartan Büyük Sabrın Hikayesi - Akkaya Çifti
Link açılmazsa bu başlıkla YouTube dan aratıp bulabilirsiniz.
Mutlaka dinlemenizi tavsiye edeceğim ibretlik bir hikaye. Bir yıl önce gözyaşlarıyla onlar içinde dua etmiştim. 10 gün önce üçüz evlatları dünyaya gelmiş MaşaAllah! O kadar sevindim ki burada kalsın dinleyenlere ders olsun istedim... Umut her zaman var. Allah ol deyince olur...
Ağlayarak okudum her kelimeni harfi harfine yaşıyorum yüreğimi yazmışsın Rabbim bize sabır verMerhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu? Canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim, hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
NOT:
22 şubat 2024 çaresiz olduğum gün.Konumu okuyup acımasız yorum yapanlar! "Siz tüp bebeğe bile gitmemişsiniz, tüp bebekle sebepsiz infertilite de olur" diyenler!... Herşeyi Allah bilir niye demediniz?! "Siz çok istiyorsunuz ya tedaviye başlayın bir an evvel" diye başına gelmemiş kolayca konuşan insanlar "Tedavi ile %100 olacak diye nerden biliyorsun?!"
2 tüp bebek tedavisi üst üste geçirdim. Bir tedavide transfer bile olamadım. En iyi kalite embriyo yanında orta kalite de 2 tane transfer edildi. Ve sonuç kocaman bir negatifBen tükendim çok yoruldum artık. Karnım iğnelerden mosmor yüreğim delik deşik. Hani şu boş konuşanlar kalp kıranlar sizi Allah a havale ediyorum. Allah tan benim kaderime de böyle yazıldığına iman ediyorum.
Amin! Allah bir bekleyiş içinde olanlara hayırlısıyla nasip etsin.Bana da size deAğlayarak okudum her kelimeni harfi harfine yaşıyorum yüreğimi yazmışsın Rabbim bize sabır ver
Allah razı olsun.İnşallah sağlıkla kucağınıza alın. Veren de vermeyen de Allah teala ne diyebiliriz, duadan başka.Henüz yeni denemeye başlamışken amh düşüklüğü olduğunu öğrendim. Hiç beklemedik. Tüp bebek içim testlerimizi verdik. Tiroidim 1 ay düşmedi tedavi 1 ay ertelendi. Derken öbür ay hamile kalmışım. Kendi içimde 2 aylık süreçte büyük fırtınalar yaşadım. Öyle bir gel git ki kimse anlayamaz. Evet çilem kısa sürdü, ama kime göre kısa. Son olarak şuraya gelmiştim: "Cenabi Allahin bana bir evlat sözü yok. Dua et çabala. Aksi halde bu imtihan bana neden verilmedi diye hayıflanma." Bu fikre erişince biraz daha kolaylaştı herşey. Evet nihayetinde 2 ayda gebe kaldım ama imtihanım bitmedi. Önce dış gebelik dediler, sonra sağ yumurtalığın var sol yok ve sağda da kitle var kötünhuylu olabilir dediler. Gebeligi sonlandir, ameliyat ol dediler. Olmadım. Aylar sonra zayif da olsa sol yumurtalığım görüldü. Akabinde kitleyle ilgili fikirleri tam netleşmese de değişmeye başladı. Bebeğim de hamd olsun sağlıklı. Ama ben hasta mıyım değil miyim henüz bilmiyorum. Bu imtihan dünyasında hayırlı ve kamil olanı istemek gerekiyor.
Cenabi Allahtan size ve sizin gibi anne olmayı arzu eden, hakeden tüm kadınlara bu cennet meyvesini tatmasını arzu ediyorum, dua ediyorum.
Ben alerji icin hacamat denedim 3 kez henuz iyi olamadim. Farkli bir doktor yada islemi yapan ehli bir klinige de giderim onereceginiz yer varmi acabaCanım hacamatı bi dene istersen..Seni çok iyi anlıyorum..Rabbim kucağını doldursun tez zamanda..
Bir gün biri bana ben 3. Yaptım sen daha birini bile beceremedin dedi......Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu? Canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim, hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
NOT:
22 şubat 2024 çaresiz olduğum gün.Konumu okuyup acımasız yorum yapanlar! "Siz tüp bebeğe bile gitmemişsiniz, tüp bebekle sebepsiz infertilite de olur" diyenler!... Herşeyi Allah bilir niye demediniz?! "Siz çok istiyorsunuz ya tedaviye başlayın bir an evvel" diye başına gelmemiş kolayca konuşan insanlar "Tedavi ile %100 olacak diye nerden biliyorsun?!"
2 tüp bebek tedavisi üst üste geçirdim. Bir tedavide transfer bile olamadım. En iyi kalite embriyo yanında orta kalite de 2 tane transfer edildi. Ve sonuç kocaman bir negatifBen tükendim çok yoruldum artık. Karnım iğnelerden mosmor yüreğim delik deşik. Hani şu boş konuşanlar kalp kıranlar sizi Allah a havale ediyorum. Allah tan benim kaderime de böyle yazıldığına iman ediyorum.
Aminn Gönlümüze göre versin RabbimAmin! Allah bir bekleyiş içinde olanlara hayırlısıyla nasip etsin.Bana da size de
Ne çok hacamat sülük vs denedim.Nasip olmayınca olmuyor.sadece buna bağlı kalmayın tıbbi tedavilere de gidin.Ben alerji icin hacamat denedim 3 kez henuz iyi olamadim. Farkli bir doktor yada islemi yapan ehli bir klinige de giderim onereceginiz yer varmi acaba