Ben ara verdim. Embriyolarımı dondurdum. Yaklaşık 1.5 sene psikiyatrik tedavi gördüm. Antidepresan kullandım. Kürtajdan hasar görmüş bir rahmim vardı. Rahmim çok kötü değildi ama embriyolar tutunmuyordu. Psikolojik olarak kötü idim. Psikiyatrik tedaviden sonraki ilk transferimde rahmin toparlamış dediler. Bence ara verin üstüste negatif alma, tedavi görme pozitif sonuç almayı olumsuz etkiliyor. 6 transfer sonrası zaten ben çok yorgun, yıkılmış ve depresiftim. Çok kötü idim. Hayatımda başka sorunlarım da vardı.Yaaa gerçekten miiiof kalbim dayanır mı bilmiyorum masallah size bende iste 4.transfere doğru yol alıyorum ama manevi olarak çöktük eşim de bende … ara verdiniz mi sizce vermek iyi mi kafam biraz karışık .. Bazen diyorım nasılsa dondurduk beklesin belki bir sene keyfime bakayım bazen hemen olsun istiyorım doktor bize bıraktı açıkçası içim kıpır kıpır.. Ayrıca mesala 7. Transferinizde diğerlerinde yapmadığınız farklı ne vardı Anlatsanız biraz belki bana yol gösterir
Kim bu insanlar?Yeni bir bayram ve ziyaretlerde sorulan söylenen şeylerden bir kaç kuple :
Bunu sormak için özellikle yanıma oturup yaklaşarak
+ "bebek var mı?!"
Ben :(halbuki kendisine ömründe nasip olmamış beni en çok anlayabilecek kişi iken sorması bu kadınların merakı batsın dedirtti.)
85 yaşına merdiven dayamış bir yakınımız:
"sende kız gibi duruyorsun hala!" (evlendiğinin belli olması için çocuk doğurman gerekiyor heralde?!!!)
"ARTIK bir bebek alsan iyi olacak!" (artık kelimesine içimden saydım. Sanki satılan birşey de biz almıyoruz)
"Kendiniz bilirsiniz ama yine de alsan iyi olur ARTIK!" ( sana ne yahu sana ne! Kendimiz bilirsek niye yorum yapıyor soru soruyorsun! Bir ayağın çukurda niye insanlarla uğraşıyorsun!!!)
....
....
Anladım… çok üzüldüm yaşadığınız sürece ama sonu mutlu bitmişBen ara verdim. Embriyolarımı dondurdum. Yaklaşık 1.5 sene psikiyatrik tedavi gördüm. Antidepresan kullandım. Kürtajdan hasar görmüş bir rahmim vardı. Rahmim çok kötü değildi ama embriyolar tutunmuyordu. Psikolojik olarak kötü idim. Psikiyatrik tedaviden sonraki ilk transferimde rahmin toparlamış dediler. Bence ara verin üstüste negatif alma, tedavi görme pozitif sonuç almayı olumsuz etkiliyor. 6 transfer sonrası zaten ben çok yorgun, yıkılmış ve depresiftim. Çok kötü idim. Hayatımda başka sorunlarım da vardı.
Yüzgöz olacak kadar yakınlar malesef. Bu lafları eden anne yarım teyzem. Epey yaşlı tansiyonu vs hastalıkları var. Cevap versem tartışma gibi olur sonu biliyorum tansiyonu çıksa bir şey olsa sorumlu olurum.Beni suçlarlar. Çünkü anlayışsız insanlar. Kaç yıldır bayramda bile gitmem telefonla bile görüşmeyiz. (Çünkü bu lafların envai çeşidi var kendisinde ve çocuklarında. Uzak dururum.) Annemle Aynı şehirde oturuyorlar. Geldiğimi duymuş Allah rızası için sılahi rahim için ölmeden önce bayramlık yarım saat kalma şartıyla annemle gittim. Onda da bu lafları işittim. Açtığım konuda işittiklerimden akrabalar ise mecbur kardeşimin cenazesinde gördüm o vakit işittim. O acıyla onlara laf yetiştirecek halde değildim. Sonra kendime gelince içimde bir de bu sözler acı oldu. Bazılarına cevap vermeye tenezzül bile etmiyorum. elbette çabalamak bizden takdir Allah tan. Yapılması gereken herşey yapılacak. Bana iyi gelmeyen pek çok insanı da hayatımdan çıkardım. Teşekkür ederim yorumunuz için. Umarım yeteri kadar açıklayıcı olmuştur.Kim bu insanlar?
Tek cevap vermelisin sustukça tepene biniyorlar.
Neden bunu sordun? (Büyük ihtimalle merak ettim vb bir şey derler.) Bu bizim özelimiz sizi alakadar etmez.
Ne kaba olursun ne de bir daha ağzı açılır milletin. İnsanlara kızacağın kadar sen de cevap verecek kadar cesur ol. Kimseyi da takma ya yaşlılar işte çoğu tek başarıları da çocuk doğurmak. Varsa yoksa onu konuşuyorlar ondan hava atıyorlar. Bu insanlarla yüzgöz olacak kadar niye yakınsın onu da anlamadım. Biri bana kötü geliyorsa kendimi uzak tutarım. Mümkün oldukça görüşmem.
Ayrıca daha çok tedavi yöntemi var tüp bebek vb. Olmadıysa eğer evlatlık alırsın orada çocuklar sıcacık yuva bekliyorlar.
Çok teşekkür ederim desteğiniz içinBazı insanlar gerçekten belkide farkında olmadan çok acımasız ve düşüncesiz...Bekar olursunuz neden evlenmiyorsun? Evlenirsin neden çocuk yok? Çocuk olur neden iyi bi okul kazanamadı? Bu sonsuza kadar gider ...Herkesin geçtiği yol farklıdır, herkesin kaderi farklıdır insanlar nedenini bilmeden konuşur dururlar ...Tahammül edemediğim nokta budur benimde...Bunlara kulak asmayın, mutlaka içinizde bi huzursuzluk ve ümitsizlik vardır anlıyorum ama inanın herseyin bir zamanı var...kendinizi ferah tutun Allaha inanın ve sığının...Mutlaka bir çıkış kapısı açılacaktır..Dileklerinizin kabul olması dileğiyle..
Allahım isteyen emek veren herkese bir an önce nasip etsin inşallahMerhaba başlığı okudum baştan sona herkese en kısa zamanda güzel hayırlı haberler diliyorum sizin adınıza da çok sevindimBenim durumum sanırım sizinkine benziyor annem eğitimli bir kadın olmasına rağmen sanki benim kadar bu süreci yönetemez beni daha çok bunaltır diye düşünüyorum bu nednele ne anneme ne kayınvalideme söylemedim.. 3 yıldır çocuk istediğimizi biliyorlar iste vitamin vs kullanıyorum doktora gittim onları da biliyorlar ama asla tüp bebek sürecinden bahsetmedim eşim başta bana katılıyordu dün 3.tedavimizden de negatif sonuç alınca söyleyelim kurtulalım belki de olmayacak bizden beklentileri kesilir dedi ama söylemek istemiyorım … İşten ayrıldım ben de geçen sene ilk tedavim olumsuz olunca stresten uzak kalmak icin umarım benim hikayem de güzel
Ay inanamıyorum cevabınızı okuduktan sonra tekrar tekrar okudum acaba kendi yazdığım şeyi mi okuyorum diye inanamadım bu cümleler ve hisler aynı benAllahım isteyen emek veren herkese bir an önce nasip etsin inşallahbu süreç beni çok yıprattı hem evde olmak hem ilaçlar çok kilo aldırdı ailemin beni gördüğünde söylediği tek şey kiloydu arayıp kilo ver spor yap diye darlıyolardı o zamanlar çok istedim haykırayım yeter susun bakın ben neler yaşıyorum diye belki de söyleseymişim bilmiyorum. Hamilelik haberini verince her iki tarafta o kadar içten sevindi ki onları sürecin dışında tuttuğum için biraz üzüldüm açıkcası ama şimdi de neden geç söylediniz tribi yiyorum annelerden ben biraz ketum biriyim tek başımayken duygularımla daha kolay başa çıkıyorum bir de sanki az kişi bilince bu yaşadığım gerçek değilmiş gibiydi, insanlarla paylaşmak dillendirmek gerçek olduğunu kabul etmek de olacaktı. Kendinizi dinleyin sizin için en doğru kararı ancak siz verebilirsiniz benim eşim de söylesek bir şey olmaz diyordu ama ben istemedim hala istemiyorum birkaç arkadaş dışında bir aksilik olmaz ise kimseye tedaviyle olduğunu söylemicem utanmıyorum asla ama insanlara bunun açıklamasını yapmak da istemiyorum bu benim özelim ve öyle kalsın. Çok uzattım kusura bakmayın hala gerçek değilmiş gibi geliyo hala korkuyorum her kontrol öncesi anksiyete ataklarım tutuyo. Ama bu bir yolculuk belki de büyük bir mükafatın bedeli bir gün bu yaşananlar hayal gibi gelecek sizin için de eminim. Eğer söylememe kararı verir ve konuşacak birini ararsanız her zaman bana yazabilirsiniz
MaşaAllah10 yıllık evli olmama rağmen 2019 yılında iki kere dış gebelik geçirdim tek umudum şuydu hamile kalabiliyordum ama o da 7 sene sonra. Bana senin kaplan la yada aslan la 40 in karışmış diyenler oldu hiç sesimi çıkarmadım. Sürekli çalışmak istedim sadece kendimi bununla avutmak istedim eşimle aramız çok güzeldi her evlilik gibi bizimde tartışmalarının oluyor du şükür ki eşim beni ne aldatmayı seçti ne bosamayi şükür eşimde benim gibi hep yanımda olmayı seçti çok zorluk çektik halen daha çekiyoruz olucak dedim kendimce Allah bana hep nasip edicek dedim. En son artk çalışmaktan yoruldum ve kaza geçirdim iş yerinde nasip buymuş demekki o vesileyle eşim artk doktora gidelim demişti olsun artk deneyelim dedi 2020 yılında doktora gitmiştik özel e doktorumuz bize diğer çiftler düz yoldan çocuk sahibi olabilirler ama bizim yolumuz biraz engebeli olucak ama olucak çünkü iki kere dış gebelik te olsa gebelik yaşamış bir insansın dedi o benim için umut olmustu buna da şükür dedik 2 sene sonra ise maddi olarak gücümüz yetmediginden dolayı bide sürekli doktor değiştirmekten dolayı sonuç alamadık ama en son arkadasimla dertlesirken durduk yere gecenin 4 ünde bana randevu almış kadın doğumdan infertilite servisi varmış canım dedi eşin sadece bir iki kere gelse yeterli dedi o süreç bile benim için güzel olmasini diledim ve içimden sürekli Ayetel Kürsi yi okuyordum hepte okudumm o kadar faydasını gördüm ki tedavim hep yanıt verdi her zman olumlu sonuçlandı rabbim kimsenin kucağına boş birakmasin dilerim benim çektiğimi dusmanimin başına allahim nasip etmesin çünkü insanların dilinin kemiği yok onlar beni kirdikca bende onları kiriyordum yada kendimi evde geliştirmeye çalışıp kimseyle muhattap olmuyordum konusmamayi tercih ediyordum onlardan kaçarken kendimi hep bir hobi yaparken yada çalışırken buluyordum kendimi bazen yanlış tercih yapıyorum diye kendimi o yoldan almak istemiyordum biliyordum ki Allah bana nasip edicek diye hep dua ettim şükür ki miniğim benimle beraber ilk tüp bebek denememizdeRabbim bize de nasip etti miniğim benim le ve nerdeyse 5 . Ayimiza gireceğiz yakında sizler için hep zikir çekip dua edicem tespih cekicem grubumuz var orda Meryem duasını yaptırmak isterim rabbim kucağınizi boş birakmasin hayırlısıyla sağlığıyla eli ayağı düzgün birer evlat nasip etsin hepinize
"Bana senin kaplan la yada aslan la 40 in karışmış diyenler oldu hiç sesimi çıkarmadım"10 yıllık evli olmama rağmen 2019 yılında iki kere dış gebelik geçirdim tek umudum şuydu hamile kalabiliyordum ama o da 7 sene sonra. Bana senin kaplan la yada aslan la 40 in karışmış diyenler oldu hiç sesimi çıkarmadım. Sürekli çalışmak istedim sadece kendimi bununla avutmak istedim eşimle aramız çok güzeldi her evlilik gibi bizimde tartışmalarının oluyor du şükür ki eşim beni ne aldatmayı seçti ne bosamayi şükür eşimde benim gibi hep yanımda olmayı seçti çok zorluk çektik halen daha çekiyoruz olucak dedim kendimce Allah bana hep nasip edicek dedim. En son artk çalışmaktan yoruldum ve kaza geçirdim iş yerinde nasip buymuş demekki o vesileyle eşim artk doktora gidelim demişti olsun artk deneyelim dedi 2020 yılında doktora gitmiştik özel e doktorumuz bize diğer çiftler düz yoldan çocuk sahibi olabilirler ama bizim yolumuz biraz engebeli olucak ama olucak çünkü iki kere dış gebelik te olsa gebelik yaşamış bir insansın dedi o benim için umut olmustu buna da şükür dedik 2 sene sonra ise maddi olarak gücümüz yetmediginden dolayı bide sürekli doktor değiştirmekten dolayı sonuç alamadık ama en son arkadasimla dertlesirken durduk yere gecenin 4 ünde bana randevu almış kadın doğumdan infertilite servisi varmış canım dedi eşin sadece bir iki kere gelse yeterli dedi o süreç bile benim için güzel olmasini diledim ve içimden sürekli Ayetel Kürsi yi okuyordum hepte okudumm o kadar faydasını gördüm ki tedavim hep yanıt verdi her zman olumlu sonuçlandı rabbim kimsenin kucağına boş birakmasin dilerim benim çektiğimi dusmanimin başına allahim nasip etmesin çünkü insanların dilinin kemiği yok onlar beni kirdikca bende onları kiriyordum yada kendimi evde geliştirmeye çalışıp kimseyle muhattap olmuyordum konusmamayi tercih ediyordum onlardan kaçarken kendimi hep bir hobi yaparken yada çalışırken buluyordum kendimi bazen yanlış tercih yapıyorum diye kendimi o yoldan almak istemiyordum biliyordum ki Allah bana nasip edicek diye hep dua ettim şükür ki miniğim benimle beraber ilk tüp bebek denememizdeRabbim bize de nasip etti miniğim benim le ve nerdeyse 5 . Ayimiza gireceğiz yakında sizler için hep zikir çekip dua edicem tespih cekicem grubumuz var orda Meryem duasını yaptırmak isterim rabbim kucağınizi boş birakmasin hayırlısıyla sağlığıyla eli ayağı düzgün birer evlat nasip etsin hepinize
"Bana senin kaplan la yada aslan la 40 in karışmış diyenler oldu hiç sesimi çıkarmadım"
"Bana senin kaplan la yada aslan la 40 in karışmış diyenler oldu hiç sesimi çıkarmadım"
Bunu ilk defa duydum tam olarak ne demek istiyorlar anlayamadım
Boşverin hepsini bir kenara bırakın. Hiçbirşey bizim elimizde değil. Hepsi imtihan. Ne güzel mutlu bir bekleyiştesin Rabbim sağlıkla kavuştursun.Kaplan yada aslan 7 yılda bir doğum yaparlarmış oyuzden dolayı diyorlar
Ahh cnmMerhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu? Canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim, hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu? Canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim, hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Sağlıkçı bir ailedeyim beklediğim tüm süreçlerde Dr kontrolünde ne yapılması gerekiyorsa yaptık hala yapıyoruz. Çocukça direnmiyoruz hanımefendi. Hepsini okusaydınız anlardınız okumadan bu şekilde yazmanız hoş değil. İnsan sebep yoksa normal olsun bekleyebilir isteyebilir gayet tabi birşey. Kaç Yıldır Dr muayene ilaçlar en son tüp bebek harcadığımız paranın haddi hesabı yok herkesin buna maddi gücüde olmayabilir ki bizi de zorluyor. Hassas bir konu ise bazen gülüp geçemiyorsun için acıyor. Hergünümüz böyle demedik hayat devam ediyor elbette.Çok uzun o yüzden hepsini okuyamadım.
Bebek konusunda maalesef aynı durumdayız. Senelerdir benimde olmuyor.
Etrafınıza fazla yüz vermişsiniz bu konuda. Neden gülüp geçmek yerine sizi ilgilendirmez demiyorsunuz?
Biz evlendiğimizde bi kaç hadsiz sormuştu direk sizi ilgilendiren bir konu değil diyip sertçe uyardım.
Kaç sene oldu birdaha hiçkimse sormadı.
İnsanlar sınırlarını bilmiyorsa, öğretmekten çekinmeyin bence.
Gerekene gerektiği gibi cevap veriyorum sınırlarımda bellidir ama laftan anlamayan okumuş kültürlü bile olsa pek çok insan var. Yabancıların Türk halkı için sözlerine bakın genelde çok meraklılar ilk tanışmada bile özel hayatınıza ilgili çok soru soruyorlar derler.
Bazı konularda direnmekte bence biraz çocukça. Eğer doğal yollarla olmuyorsa tıptan faydalanmak gerekir.