Canim benim 1 senedir böyle belki sende haklısın ama yasadıklarımı bilseydin bana hak verirdin. Yillarca evladı olmadı bizim gelinin.ama biz her firsatta ona destek olduk elimizden geleni fazla fazla yaptik o zamanlar bekardım ama kendimi onun yerine koydum Allahtan korka korka ona hep iyi davrandik. Allaha bin şükür evladı oldu evladı ise bana düşkün yeri geliyo anne diyo bana etraftaki insanlar bu senin evladın sanki senden ayrılmiyo senle yemek yiyo senle uyuyo diyolar gelinimizde neden millet oyle diyo die çocugu her fırsatta cekip alıyo bize gelse bile.insan şöyle dermi o benim evladim senin degil o yüzden onu özlemeye hakkın yok havalara girme o benim senin degil dedi.ve kaçtır buna benzer laflar söyledi.sirf yegenim gelmesin die 2 yaşındaki kıza bağırıp saatlerce ağlatıyo elimden ise bisey gelmiyo.sadece o degil kendi görümcemde ona benzer şeyler yaptı.evlendiğim ilk günlerde kaynanam elini cabuk tut ev sahibinin kızı hamile deyip durdular.2.ayımda kist yüzünden iç kanama gecirdim ve hastaneye yattim sonra adim kısıra çıktı yılbaşında ise millet gülup eğlenirken ben bulaşıklari yıkarken bana görümcem neden çocuğun olmuyo deyip durdu eşim mutfaga gelince lafı degiştirdi eşim gidincede canimı yakti durdu. Daha sayayim mı neler yasadığımı ben kimse için kolay buyurmuyorum aslada insanlara laf söylemiyorum ama yaşadıklarimi ben biliyorum neden bu haldeyim onuda bana yaşattiranlara gelip sorman gerek bitmişligim tükenmişligimi nolur yadırgama ama ben tükenmiş bir durumdayım.