2,5 senelik evliyim,oturduğum yerde sadece karşı komşumla arkadaş olabildim..samimiyetine güvendiğim için kısa zamanda çok fazla şey paylaştık..4 senelik evliydi ve çocuğu olmuyordu...2 aşılaması da başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Ve sonrasında erken menapoz tehlikesi vardı...o günlerde en az onun kadar üzüldüm,hep yanında oldum..dertleştik,elimden geldiğince moral vermeye çalıştım....belkide insanın kendi kardeşinden göremeyeceği yakınlığı gösterdim....
Ama o yaklaşık 1 aydır her çağırdığımda bir bahane buluyordu,evine gittiğimde soğuk davrandı ve bende bir daha gitmedim...geçen gün kayınvalidem dedi senin arkadaş hamileymiş dedi,resmen şoke oldum..ertesi gün markette karşılaştık hayırlı olsun bebeğini sağlıkla doğurursun inşallah dedim.ve 'sağol canım,annem herkese söyleme nazar değer dedi,o yüzden söylemedim sana,nerden duydun ki' dedi .
O kadar samimi arkadaşım dediğim,herşeyimi paylaştığım insan nazar değer diye,bana söylememiş..çok gücüme gitti..senağlama ben onun herzaman yanındayken,kendi öze sorunlarımı dahi payleşırken neden kıskanayım,neden kem gözle bakayım..tam tersi çokk sevindim..
Onada imalı bir şekilde söyledim düşüncelerimi...vee geçen gün mevlit verdi evinde gitmedim.görümceme mevlitte hayırdır gelininiz neden gelmedi,okunmuş su felan içerdi belki onunda olurdu çocuğu demiş..