Teşekkür ederim. Gerçekten çok zor bir durum. Ben 37+4 günlükken,doğumumuza 3 gün kala karnımda hareketlerini hissedemedim ve hemen hastaneye gidince yaşamadığını öğrendim. Nst ye bağladılar ve o tıp tıp atan kalbi duyayamamak beni o an o kadar sarstı ki sanki artık bende yaşamıyordum. Oysa ki daha 4 gün önce kontrolümüzde herşeyin yolunda olduğunu söylemişti doktor. Ben hafif bi ıslaklık oldupunu bebeğin suyu mu diye de sormuştum özellikle. Alttan muayene etti ve değil dedi,cuma alırız dedi ama salı günü bu olay oldu. Kendi doktorum seminerdeymiş gelemedi,bi başka doktor yaptı ameliyatı. Hastanede ameliyatı beklerken odada 7 yaşındaki oğlum koşarak girdi odaya anne kardeşim geldi mi,nerde dedi o kadar mutluydu ki. Biz ise babasıyla ağlamaktan mahfolmuştuk anlam veremedi yavrum. Bütün yaz gün saydı benimle,bebeğin hıçkırıklarını hissederken kahkalar attı,çok istiyordu abi olmayı,olamadı. Eve geldiğimiz ilk hafta anne kardeşim ölmeseydi şimdi kucağımda olurdu hiç canım sıkılmazdı deyince,ben yine olur oğlum dediğimde o küçücük haliyle ya o da ölürse demesi içimi parçaladı. Çok planladık,çok istedik bu bebeği,kızdı da yavrumuz. Hep bi kız kardeş istiyordu o da. 8 ayda gebe kalabilmiştim ve yaşımda 35. Çok ara vermekte istemiyorum ama hep aklımda türlü düşünceler. Ameliyat eden doktorumuz demesine göre bebekte hiç bi sorun yokmuş. Kordon dolanmamış suyu azalmamış,kakasını yapmamış,eşi yaşlanmamış. Pekşii neden gitti yavrum öyle ise bilmiyoruz. Metabolik sebeblerden olabilşyormuş dediler ama ben hep bir neden arıyorum kendimce. Otopsi konusunda kararsız kaldık çok,yaptırsanızda büyük olasılıkla bşrşey çıkmaz dediler. Biz de kıyamadık yavruma ve 2. günü toprağa verdik yavrumu. Bi kerecik bile göremedim,dokunamadım kuzuma. Şimdi doktor araştırıyorum,izindeyken en azından testlerimi yaptırmak istiyorum. Ve perinatolog takip etsin istiyorum gebeliği. Benim bir rahatsızlığım yoktu bilinen. Ve doktor ne dediyse herşeyi yaptım ama kavuşamadık. Şimdi yavrumu görmediğime de ,otopsi yaptırmadığımıza da pişmanım biraz.