• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebeğinden ayrılamamak.

Benimde Allah nasip ederse Ocak ayında doğumum gerçekleşecek. Bende sizin gibi olurum gibi hissediyorum
Çünkü çocukları çok çok seviyorum
Sadece kendim için değil sokakt bile gördüğüm çocuklara gülümseyerek bakarım çok hoşuma gider
hem ilk çocuğunuz böyle olmanız çok normal
Hem de annelik iç güdüsü kötü bi şey değil ki bu.
Okuduğum çocuk gelişimi kitaplarında da bebeğin ihtiyacı olduğu an yanında olunduğunda özgüveni daha yüksek ve kendini daha güvende hissedermiş. Ne aşırı üstüne düşmek lazım ne de yüzüstü bırakmak lazım
Zaten daha 3 aylık bebek. Bu kadar üstüne düşmeniz çok normal bence :)
 
Kızlar merhaba,
Kızım 3,5 aylık, maşallah. Daha önce hiçbir bebek, çocuk sevmemiş biriydim. Yani kızlar genelde bebekleri çok sever ya, ben öyle değildim. Elime bile almadım kimsenin bebeğini ama gelin görün ki bebeğimden ayrılamıyorum. Bebeğimin uyku düzeni çok güzel akşam 9 da uyur, sabah 9 a kadar uyuruz (sadece emmek için uyanır, emer geri uyur). Bugüne kadar hep “yapmam” dediğim şeyleri yapıyorum, mesela 3 ayına kadar hep yanımda yatırdım. Nerde yatırsam kendi kendine uyur kızım, onluk bir durum değil bu ama ben kıyamıyorum, hep yanımda olsun istiyorum, biliyorum çok yanlış. 3.ayında eşimin zorlamasıyla beşiğine yatırmaya başladım, ilk gece hiç uyuyamadım. Şimdi yine gece emmeye kalktığında yanıma alıyorum bazen. Mesela gündüz pusetine koyup yemek yapıcam, bebeğimin hiç bir sorunu yok, durur pusette, sorun benim! Kıyamıyorum, vicdan yapıyorum. Sanki onu orda tek başına bırakmış gibi... Yanımda aslında, öyle bakınıyor ama ben üzülüyorum 10 dakika sonra alıyorum. Kucağımda değil sürekli, kucağa alışmadı. Yatağımıza yatıyoruz, hep oynayıp konuşuyoruz, o zaman çok rahat ediyorum. Mesela şimdi uyudu, yanından ayrılamıyorum. Biraz koklıyım diyorum, yanına uzanıyorum bi daha kalkamıyorum. Ev işleri, yemek hak getire tabi. Ne yapıcam? Bağımlılık oldu sanki
aynı durumdayım bebegım 3.5 aylık ...
 
İnşallah canım, sağ salim kavuşursun bebeğine. Hamileyken hiç böyle hissetmemiştim, hatta hemen iş aramaya başlar bulduğum gibi de çalışırım diyordum ama öyle olmuyormuş bu işler. Onunla oynamaya, onu izlemeye doyamiyorum. Onu pusetinde yada oyun halısında bıraktıktan sonra hep alıp öpüp öpüp özür diliyorum, çok komiğim ya off ne olacak halim hiç bilmiyorum :emir_bebek:
alakasız ama bebegınız ne kadar sklıkta emıyor ve kılosu kac
 
Masallah.
Bende iki oglani oyle buyuttum ama benimkiler coook aglardi
Dun dedim ayri yatayim oglandan uykularim kacti baktim saat 4 yok dexim olmuyor girdim kucugun yanina buyugu uykulu bBanin yanina anca uykuya daldim
Yani zor alistirma
 
Kızlar merhaba,
Kızım 3,5 aylık, maşallah. Daha önce hiçbir bebek, çocuk sevmemiş biriydim. Yani kızlar genelde bebekleri çok sever ya, ben öyle değildim. Elime bile almadım kimsenin bebeğini ama gelin görün ki bebeğimden ayrılamıyorum. Bebeğimin uyku düzeni çok güzel akşam 9 da uyur, sabah 9 a kadar uyuruz (sadece emmek için uyanır, emer geri uyur). Bugüne kadar hep “yapmam” dediğim şeyleri yapıyorum, mesela 3 ayına kadar hep yanımda yatırdım. Nerde yatırsam kendi kendine uyur kızım, onluk bir durum değil bu ama ben kıyamıyorum, hep yanımda olsun istiyorum, biliyorum çok yanlış. 3.ayında eşimin zorlamasıyla beşiğine yatırmaya başladım, ilk gece hiç uyuyamadım. Şimdi yine gece emmeye kalktığında yanıma alıyorum bazen. Mesela gündüz pusetine koyup yemek yapıcam, bebeğimin hiç bir sorunu yok, durur pusette, sorun benim! Kıyamıyorum, vicdan yapıyorum. Sanki onu orda tek başına bırakmış gibi... Yanımda aslında, öyle bakınıyor ama ben üzülüyorum 10 dakika sonra alıyorum. Kucağımda değil sürekli, kucağa alışmadı. Yatağımıza yatıyoruz, hep oynayıp konuşuyoruz, o zaman çok rahat ediyorum. Mesela şimdi uyudu, yanından ayrılamıyorum. Biraz koklıyım diyorum, yanına uzanıyorum bi daha kalkamıyorum. Ev işleri, yemek hak getire tabi. Ne yapıcam? Bağımlılık oldu sanki
Canım ne diyeceğim i mi bilemedim böyle kadınlar yani senin gibiler anne olmayı hakediyor kendini nasıl iyi hissediyorsan öyle yap annelik sana çok yakışıyor Canım
 
Maşallah subhanallah..
Nazar değmesin çok uslu bir bebeğin var. Bence kendini zorla biraz uzak durmaya. Gözünün önünde zaten ama kendi kendine oyalanıyorsa dokunma görünme.
Annelik manyaklık gerçekten. Ama bunun da bir sınırı olmalı. Bu kadar bağımlılık iyi değil.

Ben de bazı geceler yanımda uyutmak isterdim. Ben 14 aylık odasını ayırdım ama o zamana kadar genelde yanımda beşikteydi. 16 aylık oldu şimdi kabına sığmıyor. O yüzden gece yarısı yanımızda yatmak istediğinde sıkıntı oluyor bize. Yatırıyoruz ama uykumuz hiç oluyor.

Yani eğer tasasız bir bebekse kendi ellerinle huyunu değiştirme. Tabi ki kucağına al öp kokla oyna ama kendi kendine uyuyan çocuğa elleşme. :KK39:
Haklısınız, ben bi de 6 aylıkken odasını ayırma hayalleri kuruyorum o zamana kadar bu olayı çözmem lazım.
 
Sling kullan.
Hem işini gücünü yaparsın hem ayrılmazsın.

Ben ilk 10 ay bir dakika ayrı kalmadım. Sonra baktım deliriyorum bir gece babaannemde bıraktım eşimle kafamızı topladık, sabah geç kalkıcaz oley falan dedik. Gerçi ertesi sabah 7de kalkıp (kızım varken 8de kalkarız) gidip kızımı aldık.
Şu slingi çok duydum her derde deva nerdeyse. Kolik, gaz, uyku her soruna birebir diye ben hamileliğimde ilk aldığım şey slingdi. Sanırım bir tek ben beceremedim sling kullanmayı. Tek omuz benimki ilk başlarda taktığımda çocuk bir süre sonra altından kaymaya başlıyordu öyle bir korktum dışarda kullanmadım. Evde kullanayım işimi gücümü yapayım dedim, kesinlikle çok rahatsız bişey. Onunla asla süpürge yapamam, mesela öne doğru eğilinmiyor. Sonra yemek yapayım dedim, çocuk önümde tezgaha yaklaşamıyorum ki bişeyler doğramak için. Lavaboya yaklaşamıyorum bulaşık yıkamak için, ocağa yaklaşamıyorum çoçuğun bi yerine bişey olacak diye. Ben yapamadım slingle, nerde hata yaptım bilmiyorum ama milletten de hep duyuyorum “slinge takardım çocuğu bütün evimin işini yapardım” diye, nasıl eğilip kalkıyorsunuz ayol? Tezgaha, ocağa nasıl yanaşıyorsunuz?
 
Annem bana diyo ki kızım sen şimdiden boylesin yarın bebeğin doğduğunda uykusunda n uyandırıp durma çocuğu dedi :)

Ben hiç sanmıyorum çalışacağım i. En azından bebeğim yanımda olmadan calisamam :) annemi şimdi anlıyorum.
Ben de iyi ki işten çıktığımda hamile kalmışım derim hep, o kadar güzel ve dolu dolu geçirdim ki hamileliğimi. Bu da sanırım doğum sonrası bebeğe yansıdı. Valla ben de hep duyardım “uykusunda bile özlüyorum” diye, “yok artık” derdim. Uykusundan uyandırmazsınız da, yanından ayrılamazsınız siz de :21:
 
İlahi. :KK48:
O sling sürekli annesini isteyen, hiç başka iş yaptırmayan ve kolik bebekler için daha çok tavsiye edilir yalnız. Burada sorun annede bebekte değil. :KK48:
İşte tam benlik aslında, hem bebekten hiç ayrılmamış oluyorum hem de ev işlerimi yapmış oluyorum ama olmadı çok denedim beceremedim sling kullanmayı. Bi taktiği varsa deyiversin biri
 
Cok yanlis yapiyorsunuz ilerde cekersiniz bunun acisini. Cocuklar oyle akillilar ki alistirmayn oyle. Yoksa ilerde sizi kiziniz yonetebilir Benim oglumda ayni sizin kiziniz gibiydi. Ben bilerek fazla almazdim kucagima bile.
Kucağıma almıyorum. Tam tersi benden başka kimse kucağına almadan oyalayamıyor. Hemen “yatmak istemiyor” deyip kucaklarına alıyorlar. Oysa ben de yatırdığımda mırın kırın ediyor ama hemen dikkatini çekecek bişeyler yapıyorum ve sonra çok güzel oynuyoruz. Şimdi nasıl oğlunuz büyüdükçe değişti mi?
 
Ay benim annem hala böyle koskoca kız oldum 22 yaşındayım hala '' gelde öpeyim, bebeğim zeyingözlüm gel azcık yanımda otur vs'' diyo :KK45: Annelik zor zanat :KK49:
Ay ne tatlı. Siz de oturun öpüşün, koklaşın. Keşke benim annem de öyle olsa, ayrılmazdım koynundan. Benim annem tam tersi, hiç belli etmez sevgisini. Hiç öyle öpsün koklasın bilmem, hatta şımarıklık görür böyle şeyleri o yüzden ben de onun yanında rahat olamadım hiç. Kıymetini bilin, inşallah ben de kıZıma öyle olurum büyüdüğünde.
 
Allah bagislasin masallah
Ama pusetinden oyun halisindan cocugu alip ozur dilemek? Cok saglikli bir durum degil. Cocugunuz icin de sizin icin de bence
Amin inşallah. Özür dilemek şöyle; onunla ilgilenmediğimi düşündüğüm için üzülüp özür diliyorum onu öperek. “Özür dilerim kızım seninle ilgilenemedim, çamaşırları asmam gerekiyordu” gibi. Onu orda yalnız bıraktığımı anlıyormuş gibi geliyor.
 
Kucağıma almıyorum. Tam tersi benden başka kimse kucağına almadan oyalayamıyor. Hemen “yatmak istemiyor” deyip kucaklarına alıyorlar. Oysa ben de yatırdığımda mırın kırın ediyor ama hemen dikkatini çekecek bişeyler yapıyorum ve sonra çok güzel oynuyoruz. Şimdi nasıl oğlunuz büyüdükçe değişti mi?
22 yasinda :)) Hala daha akilli uslu saygili bir evlat. Demek istedigim kucaginiza fazla almayin. Yaninizda uyutmayin alismasin. Yoksa o sizi oynatir bu seferde rahat edemezsiniz. Ben kendim emzirme disinda kucagima almadim. Emzirirken uyurken sevdim hep. Gelene gidenede dedim fazla kucaginiza almayin alistirmak istemiyorum diye. Emzirirdim uyaniksa bile gider yatagina birakirdim kendi kendine uyurdu. Biraz buyudukten sonra kendisi uykusu geldiginde giderdi kendi yatardi. Sonunda ben rahat ettim yani. Kucaga aliskin olmayinca yemegimi isimi gucumu rahat yapabiliyordum.
 
Ahahah gelecekteki ben. Kıyamam size. Nasıl tatlıdır şimdi o bebiş. Ancak biraz duygularınıza ket vurun. Büyüdüğünde bir takım sıkıntılar olabilir, özgüven, özbenlik gibi...
İşte acaba kötü mü yapıyorum? Kendim içinse sıkıntı yok ama ona kötülük yapmak istemem.
 
Back