• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebeğinden ayrılamamak.

Sling kullan.
Hem işini gücünü yaparsın hem ayrılmazsın.

Ben ilk 10 ay bir dakika ayrı kalmadım. Sonra baktım deliriyorum bir gece babaannemde bıraktım eşimle kafamızı topladık, sabah geç kalkıcaz oley falan dedik. Gerçi ertesi sabah 7de kalkıp (kızım varken 8de kalkarız) gidip kızımı aldık.
 
İnşallah canım, sağ salim kavuşursun bebeğine. Hamileyken hiç böyle hissetmemiştim, hatta hemen iş aramaya başlar bulduğum gibi de çalışırım diyordum ama öyle olmuyormuş bu işler. Onunla oynamaya, onu izlemeye doyamiyorum. Onu pusetinde yada oyun halısında bıraktıktan sonra hep alıp öpüp öpüp özür diliyorum, çok komiğim ya off ne olacak halim hiç bilmiyorum :emir_bebek:

Annem bana diyo ki kızım sen şimdiden boylesin yarın bebeğin doğduğunda uykusunda n uyandırıp durma çocuğu dedi :)

Ben hiç sanmıyorum çalışacağım i. En azından bebeğim yanımda olmadan calisamam :) annemi şimdi anlıyorum.
 
Sling kullan.
Hem işini gücünü yaparsın hem ayrılmazsın.

Ben ilk 10 ay bir dakika ayrı kalmadım. Sonra baktım deliriyorum bir gece babaannemde bıraktım eşimle kafamızı topladık, sabah geç kalkıcaz oley falan dedik. Gerçi ertesi sabah 7de kalkıp (kızım varken 8de kalkarız) gidip kızımı aldık.

İlahi. :KK48:
O sling sürekli annesini isteyen, hiç başka iş yaptırmayan ve kolik bebekler için daha çok tavsiye edilir yalnız. Burada sorun annede bebekte değil. :KK48:
 
Kızlar merhaba,
Kızım 3,5 aylık, maşallah. Daha önce hiçbir bebek, çocuk sevmemiş biriydim. Yani kızlar genelde bebekleri çok sever ya, ben öyle değildim. Elime bile almadım kimsenin bebeğini ama gelin görün ki bebeğimden ayrılamıyorum. Bebeğimin uyku düzeni çok güzel akşam 9 da uyur, sabah 9 a kadar uyuruz (sadece emmek için uyanır, emer geri uyur). Bugüne kadar hep “yapmam” dediğim şeyleri yapıyorum, mesela 3 ayına kadar hep yanımda yatırdım. Nerde yatırsam kendi kendine uyur kızım, onluk bir durum değil bu ama ben kıyamıyorum, hep yanımda olsun istiyorum, biliyorum çok yanlış. 3.ayında eşimin zorlamasıyla beşiğine yatırmaya başladım, ilk gece hiç uyuyamadım. Şimdi yine gece emmeye kalktığında yanıma alıyorum bazen. Mesela gündüz pusetine koyup yemek yapıcam, bebeğimin hiç bir sorunu yok, durur pusette, sorun benim! Kıyamıyorum, vicdan yapıyorum. Sanki onu orda tek başına bırakmış gibi... Yanımda aslında, öyle bakınıyor ama ben üzülüyorum 10 dakika sonra alıyorum. Kucağımda değil sürekli, kucağa alışmadı. Yatağımıza yatıyoruz, hep oynayıp konuşuyoruz, o zaman çok rahat ediyorum. Mesela şimdi uyudu, yanından ayrılamıyorum. Biraz koklıyım diyorum, yanına uzanıyorum bi daha kalkamıyorum. Ev işleri, yemek hak getire tabi. Ne yapıcam? Bağımlılık oldu sanki
Cok yanlis yapiyorsunuz ilerde cekersiniz bunun acisini. Cocuklar oyle akillilar ki alistirmayn oyle. Yoksa ilerde sizi kiziniz yonetebilir Benim oglumda ayni sizin kiziniz gibiydi. Ben bilerek fazla almazdim kucagima bile.
 
Allah bagislasin masallah
Ama pusetinden oyun halisindan cocugu alip ozur dilemek? Cok saglikli bir durum degil. Cocugunuz icin de sizin icin de bence
 
:)
Hayırlı olsun.
Zamanla alışırsınız, daha çok yeni bağınız.
Bir de kitaba ona buna göre çocuk büyütülmez.
Içgüdüleriniz bebeği yanınızda istiyorsa dikkatli olabilecekseniz yanınızda kalsın, bu temasa bebeğin de sizin de ihtiyacınız var demek ki.
Ve bazı psikologlar bunu öneriyorlar zaten.
Ben ne hamileliğimde ne de şuanda hiçbir kitap, forum falan okumadım. Aynen dediğiniz gibi, en güzel ve doğru kitap içgüdülerdir mantığındayım. Hamileliğim de çok sorunsuz geçmişti. Kızım da tam 9 ay 10.gün kendi sancımla doğdu. Benim sorunum ondan kopamadığım için hiç iş yapamıyorum. Bir tek yemek, onu da eşim gelince. Millet bu kadar uslu bebeğin var nasıl iş yapamıyorsun diyor. Arkadaşımın evi pırıl pırıl her zaman bebeği de hiç durmaz. Beşiğine yatırıp dönencesini açıyor yapıyor işini, ya da oyun halısında bırakıyor ağlasa da idare ediyorum diyor. Ben onu yapamıyorum işte.
 
Ahahah gelecekteki ben. Kıyamam size. Nasıl tatlıdır şimdi o bebiş. Ancak biraz duygularınıza ket vurun. Büyüdüğünde bir takım sıkıntılar olabilir, özgüven, özbenlik gibi...
 
Maşallah ne uslu çocuk siz bozmazsanız çok uysal bir çocuk ilk olduğu için öyle hissediyor sunuz alıştırma yın bırakın dursun puset inde, iki çocuğum var ikisinde de sabaha kadar yapışık tılar gündüz 7/24 kucakta ikisinde kolik bebekti .
Kolik çok çok zor yan komşumunki kolik biz bile üzülüyoruz evde. Duvarlar ince olduğundan duyuyoruz sabah akşam, Allah yardımcısı olsun ama o bile evinin işini yapabiliyor işte. Ben bazen kendimi zorlayıp yatmıyorum yanına, bu defa da dakika başı gelip ona bakarken buluyorum kendimi böyle böyle uyanmış oluyor zaten.
 
Ay maşaAllah bebeğine. Bende bir uyusada iş yapsam, yemek yapsam, duşa girsem diye gözünün içine bakıyorum.
 
Orası kesin zaten.. Herkes düşüncesini söylüyor da kız/erkek evlat ayrımı yapmanız çok tuhaf geldi. Yapmayın bence herkesin evladı kendisi için kıymetlidir..
Bu söylediğimi evlat ayrımı olarak algılamanız çok değişik .

Her evlat değerlidir mutlaka ama ben kız çocuk sahibi olan annelerin birazcık daha hassas OLduğunu ve daha korumacı olduklarını düşünüyorum . Bu tabi ki benim fikrim .
 
ilk 2 yil size doysun sizde ona doyun, zaten sonrasinda ayrilma sureciniz baslayacak.
Bag olusturmak onemli.
Sevin opun alin kucaginiza, yaptiginiz kotuluk filan degil, iyilik.
Guvenli baglanan cocuk guvenle ayrilir.
Yuruyunce zaten bagimsizlasmaya basliyorlar,sonra bi bakmissiniz siz ikinci planda babasi arkadaslari ilk planda.
Korkmayin.
Keyfini cikarin.
Sizin sevginizi aldigi icin huzurlu zaten.
El etek cekerseniz gorun curcunayi.
Ne kadar güzel moral verdiniz bi bilseniz. Ben bu gazla gider yine yanına yatarım şimdi bızdığın. Onunla ilgilenmediğim her dakika boşa gidiyor gibi geliyor. Zaman çok hızlı çünkü
 
Back