ne olur hamileyken böyle şeyleri kafanıza takmayın.
biliyorum hormonlar devrede, biri bin ediyoruz. ben de yaşadım. şimdi sorun çıkardığım meselelere bakınca "ne kadar boşmuş" diyorum.
kesinlikle beni yanlış anlamayın asla derdinizi küçümsemiyorum. başka bir açıdan bakıyorum ben konuya.
bunlar çözülemeyecek meseleler değil, aynı zamanda kafaya takılmayacak gibi de değil çünkü işin içinde baba hassasiyeti var - Allah mekanını cennet etsin
ama hamilelikte stresin ne kadar tehlikeli bir şey olduğu apaçık ortada.
Allah bin kere korusun, kötüyü çağırmaktan imtina ederim ama ya stresten bebeğinize bir şey olsa? bir tehlike atlattığınızı kendiniz söylüyorsunuz.
onu geçtim stresin yol açtığı en iyi ihtimal bile kötü. yani stres içinde bir hamilelik, gergin bir bebek demek.
en zararsız hali uykusuz, huysuz ve gazlı bir bebek olması ki bu da yeterince kötü. hatta bazı uzmanlar hamilelik döneminin kişinin karakterinde çok etkili olduğunu söylüyor.
arkadaşça ve abla gibi tavsiye ediyorum tüm hamilelere, duygularımızı kontrol altına almaya çalışalım. inanın geri dönüşü olmuyor bazı şeylerin...
9 ay boyunca sadece 2 kere yoğun strese girdim. çocuğum gelmiş 3 yaşına inanın hala o zamanların pişmanlığını yaşıyorum. benim salgıladığım stres hormonları ona da geçti çünkü, karnımda nasıl kıvrandığını hatırlıyorum da...
gözünüzü seveyim niyetsizlik etmeyelim. bunu en çok kendim için söylüyorum. kızımın beni bunalttığı anlarda gerginleşip ona sert davrandığımda o kadar pişman oluyorum ki...
aklıma evladını kaybetmiş anneler, çocuk sahibi olabilmek için ne eziyetler çeken anne adayları geliyor.
ay çok duygusallaştım ben, içinizi kararttıysam özür dilerim
) esinizde hazir kivirmisken koyun babanizin ismini bence hiic duygusallasmayin hak verilmez alinir baba olarak hakki cok buyuk ayip olacak ama isin en keyifli.kismi ona dustu halbuki siz onun agrisini sansicisini cekiyorsunuz hassaslasiyorsun tum vucudunuz degisiyor siz haklisiniz ,guzel guzel.anlatin kavga etmeden herkesten herseyi anlamasini beklemeyin bazilari kotekten anlar
