Bebeğimi kaybettim

Oliviaa .!.:

Bende yašadım 1 yıl 7 ay önce. Sana şöyle söyleyim hiç geçmiyor ama acın zamanla hafifliyor kabulleniyorsun. Onlar bir melek çok şükür bir melek annesiyiz. Haşa nasıl isyan edebilirm onlar bize sadece emanet çektigmiz zorluklar öbür dünyada yardimcimiz olacak.

Senin ne yaşadıgını çok çok iyi anliyorum. Benim bebegim 2 gün yaşadı fotoları videoları bile var kucagıma aldım. Şimdi yeni dogmuş bebeğim var :) Allah sanada herkese de nasip etsin
Ay çok uzatmicam 2 satir yazip cümleyi bitiriyim. diye yazmaya başlamiştim :)

Genişletmek için tıkla...

bebeklinick .!.:

Cok özür dileyerek sormak ıstıyorum cevap vermeyebılırsınız elbette neden kaybettiniz ıkı gunlukken

Genişletmek için tıkla...

m3L3kin annesi .!.:

5 gün önce 37+4 de bebeğimi kaybettim. Cuma günü kontrol için hastaneye gitmiştim doktor suyumda azalma olduğu için ultrasona yönlendirdi ve ordada suyumun azaldığını söyledi doktor. nst ye girdiğimde kalp atışları 120 140 arası çıktı oradaki hemşireler uyuyor olabilir dediler çıktığımda öğlen arası girdiği için sonuçları doktora gösteremedim. Öğleden sonraya kalmıştı ve doktorumun sekreteri beni arayıp sonuçlarımı gösterip göstermediğimi sordu bende kapıda bekliyorum dedim doktor gelince hemen gel dediğinde bir terslik olduğunu düşündüm ve doktorun gelmesini bekledim doktor geldiğinde hemen yatış verdiğini doğumu gerçeklestirecegini söyledi. Doğumhaneye geldiğimde açılmam olup olmadığıni kontrol edeceklerdi ve nst ye bağladılar fakat bir terslik vardı bebeğimin hareketlerini de tam olarak hissedemiyordum. Doktorların biri geliyor biri gidiyor hiç bisey söylemiyorlardi beni iyice strese soktular ve bebeğimin kalbinin atmadığını söylediler o an dünyam başıma yıkıldı ne yaptığımı ne diyeceğimi bilemedim eşimin gelmesini bekledim bir yandan doktorlara yalvariyorum nolur gerçek olmasın diye ama kimse bisey yapmıyorum hepsi başımda sakinleşmemi söylüyorlar.. eşim ve annem geldiğinde onların yikilislarini görmek ve feryatlarini duymak beni daha çok etkiledi ve yapabilecek hiç biseyin olmaması o çaresizlik hiç gözümün önünden gitmiyor... normal doğum esnasında eşim elimi hiç bırakmadı ve normal doğum yapar gibi doğum yaptım çok acı çektim ve onun yüzünü bir kere görebildim kokusunu içime çektim kalbim çok acıyor bu acı ile nasıl yaşanır bilmiyorum şuan lohusayim eşim ve ailem çok büyük destekçim Allah onlardan bin kere razı olsun fakat ben kendimi toparlayamiyorum. Bu süreci nasıl atlatabilirim.

Genişletmek için tıkla...

m3L3kin annesi .!.:

5 gün önce 37+4 de bebeğimi kaybettim. Cuma günü kontrol için hastaneye gitmiştim doktor suyumda azalma olduğu için ultrasona yönlendirdi ve ordada suyumun azaldığını söyledi doktor. nst ye girdiğimde kalp atışları 120 140 arası çıktı oradaki hemşireler uyuyor olabilir dediler çıktığımda öğlen arası girdiği için sonuçları doktora gösteremedim. Öğleden sonraya kalmıştı ve doktorumun sekreteri beni arayıp sonuçlarımı gösterip göstermediğimi sordu bende kapıda bekliyorum dedim doktor gelince hemen gel dediğinde bir terslik olduğunu düşündüm ve doktorun gelmesini bekledim doktor geldiğinde hemen yatış verdiğini doğumu gerçeklestirecegini söyledi. Doğumhaneye geldiğimde açılmam olup olmadığıni kontrol edeceklerdi ve nst ye bağladılar fakat bir terslik vardı bebeğimin hareketlerini de tam olarak hissedemiyordum. Doktorların biri geliyor biri gidiyor hiç bisey söylemiyorlardi beni iyice strese soktular ve bebeğimin kalbinin atmadığını söylediler o an dünyam başıma yıkıldı ne yaptığımı ne diyeceğimi bilemedim eşimin gelmesini bekledim bir yandan doktorlara yalvariyorum nolur gerçek olmasın diye ama kimse bisey yapmıyorum hepsi başımda sakinleşmemi söylüyorlar.. eşim ve annem geldiğinde onların yikilislarini görmek ve feryatlarini duymak beni daha çok etkiledi ve yapabilecek hiç biseyin olmaması o çaresizlik hiç gözümün önünden gitmiyor... normal doğum esnasında eşim elimi hiç bırakmadı ve normal doğum yapar gibi doğum yaptım çok acı çektim ve onun yüzünü bir kere görebildim kokusunu içime çektim kalbim çok acıyor bu acı ile nasıl yaşanır bilmiyorum şuan lohusayim eşim ve ailem çok büyük destekçim Allah onlardan bin kere razı olsun fakat ben kendimi toparlayamiyorum. Bu süreci nasıl atlatabilirim.

Genişletmek için tıkla...

Oliviaa .!.:

41+5 de normal dogum yaptim 3.900 gr ilk dogum oldugu için çok çok zorlandim. Bebekte zorlandi oksijensiz kalmiş normal dogum benim için bir travma oldu. Bu bebegimi sezeryan oldum. Çok iyi geçti

Genişletmek için tıkla...

m3L3kin annesi .!.:

5 gün önce 37+4 de bebeğimi kaybettim. Cuma günü kontrol için hastaneye gitmiştim doktor suyumda azalma olduğu için ultrasona yönlendirdi ve ordada suyumun azaldığını söyledi doktor. nst ye girdiğimde kalp atışları 120 140 arası çıktı oradaki hemşireler uyuyor olabilir dediler çıktığımda öğlen arası girdiği için sonuçları doktora gösteremedim. Öğleden sonraya kalmıştı ve doktorumun sekreteri beni arayıp sonuçlarımı gösterip göstermediğimi sordu bende kapıda bekliyorum dedim doktor gelince hemen gel dediğinde bir terslik olduğunu düşündüm ve doktorun gelmesini bekledim doktor geldiğinde hemen yatış verdiğini doğumu gerçeklestirecegini söyledi. Doğumhaneye geldiğimde açılmam olup olmadığıni kontrol edeceklerdi ve nst ye bağladılar fakat bir terslik vardı bebeğimin hareketlerini de tam olarak hissedemiyordum. Doktorların biri geliyor biri gidiyor hiç bisey söylemiyorlardi beni iyice strese soktular ve bebeğimin kalbinin atmadığını söylediler o an dünyam başıma yıkıldı ne yaptığımı ne diyeceğimi bilemedim eşimin gelmesini bekledim bir yandan doktorlara yalvariyorum nolur gerçek olmasın diye ama kimse bisey yapmıyorum hepsi başımda sakinleşmemi söylüyorlar.. eşim ve annem geldiğinde onların yikilislarini görmek ve feryatlarini duymak beni daha çok etkiledi ve yapabilecek hiç biseyin olmaması o çaresizlik hiç gözümün önünden gitmiyor... normal doğum esnasında eşim elimi hiç bırakmadı ve normal doğum yapar gibi doğum yaptım çok acı çektim ve onun yüzünü bir kere görebildim kokusunu içime çektim kalbim çok acıyor bu acı ile nasıl yaşanır bilmiyorum şuan lohusayim eşim ve ailem çok büyük destekçim Allah onlardan bin kere razı olsun fakat ben kendimi toparlayamiyorum. Bu süreci nasıl atlatabilirim.

Genişletmek için tıkla...

m3L3kin annesi .!.:

5 gün önce 37+4 de bebeğimi kaybettim. Cuma günü kontrol için hastaneye gitmiştim doktor suyumda azalma olduğu için ultrasona yönlendirdi ve ordada suyumun azaldığını söyledi doktor. nst ye girdiğimde kalp atışları 120 140 arası çıktı oradaki hemşireler uyuyor olabilir dediler çıktığımda öğlen arası girdiği için sonuçları doktora gösteremedim. Öğleden sonraya kalmıştı ve doktorumun sekreteri beni arayıp sonuçlarımı gösterip göstermediğimi sordu bende kapıda bekliyorum dedim doktor gelince hemen gel dediğinde bir terslik olduğunu düşündüm ve doktorun gelmesini bekledim doktor geldiğinde hemen yatış verdiğini doğumu gerçeklestirecegini söyledi. Doğumhaneye geldiğimde açılmam olup olmadığıni kontrol edeceklerdi ve nst ye bağladılar fakat bir terslik vardı bebeğimin hareketlerini de tam olarak hissedemiyordum. Doktorların biri geliyor biri gidiyor hiç bisey söylemiyorlardi beni iyice strese soktular ve bebeğimin kalbinin atmadığını söylediler o an dünyam başıma yıkıldı ne yaptığımı ne diyeceğimi bilemedim eşimin gelmesini bekledim bir yandan doktorlara yalvariyorum nolur gerçek olmasın diye ama kimse bisey yapmıyorum hepsi başımda sakinleşmemi söylüyorlar.. eşim ve annem geldiğinde onların yikilislarini görmek ve feryatlarini duymak beni daha çok etkiledi ve yapabilecek hiç biseyin olmaması o çaresizlik hiç gözümün önünden gitmiyor... normal doğum esnasında eşim elimi hiç bırakmadı ve normal doğum yapar gibi doğum yaptım çok acı çektim ve onun yüzünü bir kere görebildim kokusunu içime çektim kalbim çok acıyor bu acı ile nasıl yaşanır bilmiyorum şuan lohusayim eşim ve ailem çok büyük destekçim Allah onlardan bin kere razı olsun fakat ben kendimi toparlayamiyorum. Bu süreci nasıl atlatabilirim.

Genişletmek için tıkla...

m3L3kin annesi .!.:

5 gün önce 37+4 de bebeğimi kaybettim. Cuma günü kontrol için hastaneye gitmiştim doktor suyumda azalma olduğu için ultrasona yönlendirdi ve ordada suyumun azaldığını söyledi doktor. nst ye girdiğimde kalp atışları 120 140 arası çıktı oradaki hemşireler uyuyor olabilir dediler çıktığımda öğlen arası girdiği için sonuçları doktora gösteremedim. Öğleden sonraya kalmıştı ve doktorumun sekreteri beni arayıp sonuçlarımı gösterip göstermediğimi sordu bende kapıda bekliyorum dedim doktor gelince hemen gel dediğinde bir terslik olduğunu düşündüm ve doktorun gelmesini bekledim doktor geldiğinde hemen yatış verdiğini doğumu gerçeklestirecegini söyledi. Doğumhaneye geldiğimde açılmam olup olmadığıni kontrol edeceklerdi ve nst ye bağladılar fakat bir terslik vardı bebeğimin hareketlerini de tam olarak hissedemiyordum. Doktorların biri geliyor biri gidiyor hiç bisey söylemiyorlardi beni iyice strese soktular ve bebeğimin kalbinin atmadığını söylediler o an dünyam başıma yıkıldı ne yaptığımı ne diyeceğimi bilemedim eşimin gelmesini bekledim bir yandan doktorlara yalvariyorum nolur gerçek olmasın diye ama kimse bisey yapmıyorum hepsi başımda sakinleşmemi söylüyorlar.. eşim ve annem geldiğinde onların yikilislarini görmek ve feryatlarini duymak beni daha çok etkiledi ve yapabilecek hiç biseyin olmaması o çaresizlik hiç gözümün önünden gitmiyor... normal doğum esnasında eşim elimi hiç bırakmadı ve normal doğum yapar gibi doğum yaptım çok acı çektim ve onun yüzünü bir kere görebildim kokusunu içime çektim kalbim çok acıyor bu acı ile nasıl yaşanır bilmiyorum şuan lohusayim eşim ve ailem çok büyük destekçim Allah onlardan bin kere razı olsun fakat ben kendimi toparlayamiyorum. Bu süreci nasıl atlatabilirim.

Genişletmek için tıkla...

PambukPrensess .!.:

Başınız sağ olsun, çok üzüldüm.
Şuan acınız çok taze. Canınız çok yanıyor, ama unutmayın ki her şey geride kalan hatıraları ile hatırlanır. Önünüzde daha nice güzel günler olacak. Bebeğiniz size yardım etmek için sizi bekliyor olacak. Ferahlıklar dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Oliviaa .!.:

Bende yašadım 1 yıl 7 ay önce. Sana şöyle söyleyim hiç geçmiyor ama acın zamanla hafifliyor kabulleniyorsun. Onlar bir melek çok şükür bir melek annesiyiz. Haşa nasıl isyan edebilirm onlar bize sadece emanet çektigmiz zorluklar öbür dünyada yardimcimiz olacak.

Senin ne yaşadıgını çok çok iyi anliyorum. Benim bebegim 2 gün yaşadı fotoları videoları bile var kucagıma aldım. Şimdi yeni dogmuş bebeğim var :) Allah sanada herkese de nasip etsin
Ay çok uzatmicam 2 satir yazip cümleyi bitiriyim. diye yazmaya başlamiştim :)

Genişletmek için tıkla...

kisgunesim1101 .!.:

bende bebegimi 8 aylikken kaybettim

Genişletmek için tıkla...

Bahar64 .!.:

Kasimda 36 haftalık bebegimi kordon dolanmasiyla kaybettim kaybetmeden 3 gün önce hareketleri yavasladi ben bunu hissetmeyince devlette acile gittim nstye yönlendirdiler kendim alete bastirarak hareket ediyordu uyuyormus diyip gönderdiler 2 gün sonra özele gittim tekrar nstye bagladilar bu sefer hic yoktu hareketlilik bebegim karnimda sismis acisi hala var eskisi gibi degilim hep anlatirken gözüm dolardi ama simdi öyle degilim benim öbür dünyada şefaatcim oglum olacak bu dünyada yiyecek ekmegi yokmus bunda da bi hayir varmis bol bol dua edicez namaz kilacz ki kendimize gelelim ben böyle atlattim hala bazen zorlaniyrm ama elimden bisey gelmedi gelmiyor
Insanlar cok acimasiz acilarimizi düsünemiyorlar gecende hamile arkadasimla karsilastim napiyon falan derken aaa büyüyoruz dedi elini göbegine koydu daha bide 2 bucuk 3 aylik o kadar cok kalbim acidi ki orda aglayasim geldi insanlara iyilikle yaklasiyorum ama onlar bana kötülükle yaklasiyo takmamaya calisiyorum bazen

Genişletmek için tıkla...