cnm geçmiş olsun ama açıkcası yazını okuyunca gülmedim desem yalan olur yanlış anlama lütfen aynı olaylar benim başımdanda çok geçtride kendi yaşadıklarım geldi biran gözüme ona güldüm büyük oğlum 3 yaşında küçük oğlum 9 aylık.ilk oğlum seninki gibi 6,5 aylık yataktan düştü aynen döşemenin üstüne.sabaha doğru yatakta yanıma yatırmış ve emziriyodum öle uyuya kalmışım bebeğim daha önce hiç dönme çabasında bile bulunmamıştı ve oğün ilk denemesinde yerde buldu bebeğim kendini aynen bir ağlamayla uyandık eşimin korkudan dili tutuldu ben o kadar panik oldumki bebeğimlemi uğraşayım eşimlemi çok sinirlendim ve eşime bağırdım ama doktora götürmedik bi süre snr eşim kendine geldi ve senin eşin gibi sölemediğini bırakmadı bu bebek için ilk kavgamızdı ama daha snr ne kadar dikkat etsemde iki kez daha düştü ama zamanla gördümkü erkeklşer zaten kendilerini süper babalar bizse ksrlu sakar insanlarmışız gibi görüyolar bikaç sefer sinirlenip bebeğe bakmayı reddedip eşime bıraktım hiçbişekildede müdahale etmedim en fazla yarım saat dayanabildi az daha kucağından yere düşürüyodu son anda yakaladı susturamadı besleyemeddi vwe sinirlenip küçücük bebeğe bağırmaya başladı sanki susucakmış gibi.bidahada o kadar büyük laflar edemedi bana.gerçi benim eşim panik atak çovcuk öksürse ölüyomuş gibi sinirlenip kızar bana ama bende ona kızıp bebeği al sen bak büyüt diye kucağına verdiğimde başedemez ve hemen özür dileyip kucağıma verir.bu daha ilk kavganız bebek için daha neler göreceksin belki ne laflar işiteceksin böle ilk kavgada terketmek olurmu bunlar bütün erkeklerin klasik hareketleri işte sen ne kadar kızsanda duymazdan gel hele çocuk büyüyüp yaramazlık yaptığında ve babası ona bağırıp seni hiçe saydığında daha büyük öfke nöbetleri geçiricen herşeye hazır olman lazım sen annesin annelik büyük bi sabır ve hoşgörü gerektiriyo arkasdaşım allah yardımcın olsun ama ilerde sende benim gibi geçmişte yaşadıklarını hatırladığında gülüp geçeceksin
l
