cok iyi anlıyorum sıkıntını yaklasık 1 ay once benim kızım da dustu yataktan,hemde onlemimi aldıgım halde.İnan su an bile nasıl dustugune aklım ermiyor.kızımı yerden aldım kendi yatagına koydum ve hungur hungur aglamaya basladım,yavrum yazık kendı aglaması kesildi saskın saskın bana bakıyor,ben odada dolana dolana aglıyorum.Esimi aradım hemen isteydi,geldi 5 dkda,once bebegimize baktı,sonra bana sarıldı sakin ol dedı Allah razı olsun tek kotu laf soylemedi ama onun soylemediklerini ben kendime soyledim zaten.Cok cok kotu bir duygu biliyorum,esin sana haksizlik etmis,sana destek olması lazım.<ne bosanmak ne de intihar,sıkı sıkı sarıl yavruna Allaha sukur et,hic bir seyi yokmus yavrunun.Biz hemen doktora goturduk cunku kafasında kırmızı bir sislik olustu,film cekildi temiz cıktı ama ben yine rahatlayamadım.Allhım kızımı korudu,bana da bir ders oldu.Oluyor boyle kazalar,keske olmamıs olsa ama oldu iste,o ana gerı donmek ve kızımı dusmeden kollarıma almak isterdim ama ne mumkun,ya da unutmak o gunu,o da mumkun degil ne yazık kı.Uzme kendini,anneliginden de suphe etme.Allahım beterınden korusun.