aynen, fazla taviz veriliyorKapina gelip aldiklarinda itirazsiz binip gidersen daha cok karisirlar.
haddinden fazla taviz veriyorsun. Korkuyor musun onlar kalabalik sen tek kisisin diye acaba? Bu yapilanlara musamaha gosterilmez. 4 aylik bebek ziplatilmaz hele ki kusturulacak kadar!!!Cevaplariniz için sağolun hanımlar. Tek tek cevap veremiyorum şuan ama mesajlarınızı okuyorum ve nerde yanlış yaptığımı bulmaya çalışıyorum. Herhafta gitmiyoruz. Hatta bebekten önce, üç dört ayda bir giderdik ama bu ara böyle oldu nedense.
Burada anlatmıştım, bebeğim henüz dört gunlukken güya yanımda duracağını söyleyen kayınvalidem tartışma çıkarıp evine döndü. Ki zaten bebeğime kendim bakıyordum ve ilk günden ayaktaydım. Tartışma esnasında iki lafından biri, sana hiçbir şey söyleyemiyorumdu. Halbuki aklına ne eserse söyler, yumuşak huylu olduğumu ve kırıcı olmak istemediğimi iyi biliyor. Ama söyledikleri kocakarı lafları, bebekle ilgisi olmayan şeyler. Kendisi hiç emzirmemis, bana su içme, çay süt yapar diyordu mesela. Kansızim ve bunun için ilaç içtiğimi biliyor halbuki. Su içmeme bile karışmaya çalışan bir insan düşünün.
Yine tartışma çıkmasın diye birçok seyi güzel güzel söylüyorum ama pek anladıkları söylenemez. Bebeğimin beslenme vakti diyorum, kayınvalidem yok uykusu var diyip uyutuyor mesela. Kalkıyor bebek emziricem bı bakıyorum tek tek hoplata hoplata sevme merasimi başlamış. Biraz sevelim öyle götür diyorlar. Yani anlamıyorlar.
Onlarda kaldık geçen gün üç gun. Sabah uyaniyoruz bebeğin altını değiştirip, ellerini yüzünü yıkayacağım. Lavaboya bir geliyorum, kucakta kucağa dolaşıyor yavrum. Aç diyorum bı bakıyorum kahvaltı sofrası kuruluyor, yedikten sonra emzir diyorlar. Kayınvalidem bebeğimi ikide bir sallayıp, uyutuyor amacı ev işlerine yardım ettirmek. Bİr şey dediğimde bebek bir şey yapmıyor, duruyor. Sen bak işine gibisinden konusuyor. Yılbaşında yine gelecekler. Yine aynı şeyler olacak ve ben çok sıkıldım. Bu ayda ki bir bebeğin ağzına minik yemek koymaları da çabası. Neymiş, dort aylikmis. Süt içen bebeğin ihtiyacı varmış gibi. Ya hangi birini anlatayım ki. En çok emzirdikten sonra kucağımdan bir hısımla alip ziplatmalari ve yavrumun olduğu gibi bütün sütü kusmasi üzüyor. Aldiniz bari dik tutun bir süre, kusuyor diyorum. Kayınvalidem curutup kusuyor birşey olmaz diyor. Yahu daha şimdi içti, ne çürümesi diyemiyorum işte.
Bebeğin yanında olumsuz cümle duymak istemiyorum ne demek bugün hiç sevimli değil oyuncak bebek bulun kendinize o zaman diyip kestirip atın.Merhaba hanımlar.
Dört aylık bir bebeğim var. kayinvalidem, kayınpederim, kaynım ve iki görümcem bebeği her fırsatta gormek istiyor. Aramızda arabayla yarım saatlik bir yol var. Önceleri üç ayda bir belki giden bir insandim bebek olunca onlar gelip gitmeye başladılar. Dun akşam oturuyoruz pat diye kaynım arabasıyla bizi almaya geldi. Şok oldum. Bebegimi emzirecek, üstünü degistirecektim fırsat olmadı. Bu aceleye ne gerek vardı, önceden söyleyebilirlerdi diye eşimle tartışma çıktı aramızda. Zaten ailesi ne zaman hayatımıza dokunsa, eşimle tartışmaya başlıyoruz, neyse ki hallettik.
Benim derdim su, ne zaman gitsek küçücuk bebeği baştan aşağı suzüyorlar. Bir ton tavsiye veriyorlar. Gorumcelerim bekarlar bu arada ve yaşları yirmi civarlarında (küçükler bana göre aslında) Dün de konuları bebeğimin diğer gelisine göre zayıflamış olmasıydı. Tabii bunu onlar söylüyor, bebeğim kilo bile aldı. Bunu da şu lafimdan sonra söylemeye başladılar, gittiğimde akşamdı ve yemek yemistim. Çayın yanında börekler, sarmalar vardı ve ben sadece bir bardak çay içtim
Neden birşey yemedigimi sorduklarında artık çok dikkat ediyorum, emziriyorum diye önüme geleni yemeyeceğim dedim gülerek. Ki gerçekten bu dikkat sonucunda bir haftada bir buçuk kilo vermişim.
Bebeğim aniden sessiz evimizden o kalabalığa girince ve gaz problemide olunca huysuzlandi arada doğal olarak. Kayınvalidem yanıma gelip, bu huysuzluk açlıktan demeye başladı. Güya ben diyet yaptığım için sütum olmuyor, bebeğimde açlıktan huysuzlaniyormus zaten kilo da vermiş gibiymis. Anlatıyorum, sütum bol, zaten ekmeği ve yağı azalttım sadece diyorum anlamıyorlar.
Bir de bebeğin onlara devamlı gülme, kendini sevdirmek zorunluluğu varmış gibi davranmaları beni çok geriyor. Bebek aç mı, uykusuz mu, gazı mi var, başka bir derdi var mı diye bakmadan bebeği yüksek sesle korkutarak sevip, güldürmeye çalışıyorlar. Haliyle şaşıran bebekte gülmek bir yana, şaşkın şaşkın yüzlerine bakıyor. Ondan sonrada söylenmeye başlıyorlar, bugün hiç sevimli değil, hiç pas vermiyor, niye gülmüyor diye. Emzirmeye gidiyorum, daha bitmeden, emmiyor diyip çekip götürüyorlar kucagimdan, sonra da kusuyor yavrum. gitsem dert gitmesem dert, bıktım.
kapiyi kilitleyeceksin kilit de yoksa banyoda emzir oranin kapisi kilitleniyodur buyuk ihtimalle... Girmeyin odaya demek de zor degil ama...Emzirmek için ayrı odaya gidiyorum, sırf karışmasinlar diye. Yine de gidip gelip emiyor mu, ne zaman bitecek, babam sevecek hadi diyip duruyorlar. Umursamiyorum, bir bakıyorum arkama geçip emen bebeğin dikkatini çekmeye çalışıyorlar. Bebek emmeyi bırakıp, onlara bakıyor. On kere yapıyorlar aynı şeyi. Emzirirken durup gitmelerini bekliyorum. Bin kere söyledim emerken dikkatini dağıtmayın diye ama kime diyorum ki.
Gorumceler, bize bakmıyor, kıtlıktan mi çıkmış diyip duruyor. Ne tür saçmalıklar yaşadığımı, şuan yazarken daha iyi anladım.
Gitme sevdirme al ellerinden zor bişey değil annesi sensin onun herkes kapatsin cenesini.Merhaba hanımlar.
Dört aylık bir bebeğim var. kayinvalidem, kayınpederim, kaynım ve iki görümcem bebeği her fırsatta gormek istiyor. Aramızda arabayla yarım saatlik bir yol var. Önceleri üç ayda bir belki giden bir insandim bebek olunca onlar gelip gitmeye başladılar. Dun akşam oturuyoruz pat diye kaynım arabasıyla bizi almaya geldi. Şok oldum. Bebegimi emzirecek, üstünü degistirecektim fırsat olmadı. Bu aceleye ne gerek vardı, önceden söyleyebilirlerdi diye eşimle tartışma çıktı aramızda. Zaten ailesi ne zaman hayatımıza dokunsa, eşimle tartışmaya başlıyoruz, neyse ki hallettik.
Benim derdim su, ne zaman gitsek küçücuk bebeği baştan aşağı suzüyorlar. Bir ton tavsiye veriyorlar. Gorumcelerim bekarlar bu arada ve yaşları yirmi civarlarında (küçükler bana göre aslında) Dün de konuları bebeğimin diğer gelisine göre zayıflamış olmasıydı. Tabii bunu onlar söylüyor, bebeğim kilo bile aldı. Bunu da şu lafimdan sonra söylemeye başladılar, gittiğimde akşamdı ve yemek yemistim. Çayın yanında börekler, sarmalar vardı ve ben sadece bir bardak çay içtim
Neden birşey yemedigimi sorduklarında artık çok dikkat ediyorum, emziriyorum diye önüme geleni yemeyeceğim dedim gülerek. Ki gerçekten bu dikkat sonucunda bir haftada bir buçuk kilo vermişim.
Bebeğim aniden sessiz evimizden o kalabalığa girince ve gaz problemide olunca huysuzlandi arada doğal olarak. Kayınvalidem yanıma gelip, bu huysuzluk açlıktan demeye başladı. Güya ben diyet yaptığım için sütum olmuyor, bebeğimde açlıktan huysuzlaniyormus zaten kilo da vermiş gibiymis. Anlatıyorum, sütum bol, zaten ekmeği ve yağı azalttım sadece diyorum anlamıyorlar.
Bir de bebeğin onlara devamlı gülme, kendini sevdirmek zorunluluğu varmış gibi davranmaları beni çok geriyor. Bebek aç mı, uykusuz mu, gazı mi var, başka bir derdi var mı diye bakmadan bebeği yüksek sesle korkutarak sevip, güldürmeye çalışıyorlar. Haliyle şaşıran bebekte gülmek bir yana, şaşkın şaşkın yüzlerine bakıyor. Ondan sonrada söylenmeye başlıyorlar, bugün hiç sevimli değil, hiç pas vermiyor, niye gülmüyor diye. Emzirmeye gidiyorum, daha bitmeden, emmiyor diyip çekip götürüyorlar kucagimdan, sonra da kusuyor yavrum. gitsem dert gitmesem dert, bıktım.
Cevaplariniz için sağolun hanımlar. Tek tek cevap veremiyorum şuan ama mesajlarınızı okuyorum ve nerde yanlış yaptığımı bulmaya çalışıyorum. Herhafta gitmiyoruz. Hatta bebekten önce, üç dört ayda bir giderdik ama bu ara böyle oldu nedense.
Burada anlatmıştım, bebeğim henüz dört gunlukken güya yanımda duracağını söyleyen kayınvalidem tartışma çıkarıp evine döndü. Ki zaten bebeğime kendim bakıyordum ve ilk günden ayaktaydım. Tartışma esnasında iki lafından biri, sana hiçbir şey söyleyemiyorumdu. Halbuki aklına ne eserse söyler, yumuşak huylu olduğumu ve kırıcı olmak istemediğimi iyi biliyor. Ama söyledikleri kocakarı lafları, bebekle ilgisi olmayan şeyler. Kendisi hiç emzirmemis, bana su içme, çay süt yapar diyordu mesela. Kansızim ve bunun için ilaç içtiğimi biliyor halbuki. Su içmeme bile karışmaya çalışan bir insan düşünün.
Yine tartışma çıkmasın diye birçok seyi güzel güzel söylüyorum ama pek anladıkları söylenemez. Bebeğimin beslenme vakti diyorum, kayınvalidem yok uykusu var diyip uyutuyor mesela. Kalkıyor bebek emziricem bı bakıyorum tek tek hoplata hoplata sevme merasimi başlamış. Biraz sevelim öyle götür diyorlar. Yani anlamıyorlar.
Onlarda kaldık geçen gün üç gun. Sabah uyaniyoruz bebeğin altını değiştirip, ellerini yüzünü yıkayacağım. Lavaboya bir geliyorum, kucakta kucağa dolaşıyor yavrum. Aç diyorum bı bakıyorum kahvaltı sofrası kuruluyor, yedikten sonra emzir diyorlar. Kayınvalidem bebeğimi ikide bir sallayıp, uyutuyor amacı ev işlerine yardım ettirmek. Bİr şey dediğimde bebek bir şey yapmıyor, duruyor. Sen bak işine gibisinden konusuyor. Yılbaşında yine gelecekler. Yine aynı şeyler olacak ve ben çok sıkıldım. Bu ayda ki bir bebeğin ağzına minik yemek koymaları da çabası. Neymiş, dort aylikmis. Süt içen bebeğin ihtiyacı varmış gibi. Ya hangi birini anlatayım ki. En çok emzirdikten sonra kucağımdan bir hısımla alip ziplatmalari ve yavrumun olduğu gibi bütün sütü kusmasi üzüyor. Aldiniz bari dik tutun bir süre, kusuyor diyorum. Kayınvalidem curutup kusuyor birşey olmaz diyor. Yahu daha şimdi içti, ne çürümesi diyemiyorum işte.
Kusura bakma sen annesisin izin vermiyceksin. Ne demek kucagindan almak bağır verme. Sen dur demedikce her seyi yaparlar.Emzirmeye gidiyorum, daha bitmeden, emmiyor diyip çekip götürüyorlar kucagimdan
Merhaba hanımlar.
Dört aylık bir bebeğim var. kayinvalidem, kayınpederim, kaynım ve iki görümcem bebeği her fırsatta gormek istiyor. Aramızda arabayla yarım saatlik bir yol var. Önceleri üç ayda bir belki giden bir insandim bebek olunca onlar gelip gitmeye başladılar. Dun akşam oturuyoruz pat diye kaynım arabasıyla bizi almaya geldi. Şok oldum. Bebegimi emzirecek, üstünü degistirecektim fırsat olmadı. Bu aceleye ne gerek vardı, önceden söyleyebilirlerdi diye eşimle tartışma çıktı aramızda. Zaten ailesi ne zaman hayatımıza dokunsa, eşimle tartışmaya başlıyoruz, neyse ki hallettik.
Benim derdim su, ne zaman gitsek küçücuk bebeği baştan aşağı suzüyorlar. Bir ton tavsiye veriyorlar. Gorumcelerim bekarlar bu arada ve yaşları yirmi civarlarında (küçükler bana göre aslında) Dün de konuları bebeğimin diğer gelisine göre zayıflamış olmasıydı. Tabii bunu onlar söylüyor, bebeğim kilo bile aldı. Bunu da şu lafimdan sonra söylemeye başladılar, gittiğimde akşamdı ve yemek yemistim. Çayın yanında börekler, sarmalar vardı ve ben sadece bir bardak çay içtim
Neden birşey yemedigimi sorduklarında artık çok dikkat ediyorum, emziriyorum diye önüme geleni yemeyeceğim dedim gülerek. Ki gerçekten bu dikkat sonucunda bir haftada bir buçuk kilo vermişim.
Bebeğim aniden sessiz evimizden o kalabalığa girince ve gaz problemide olunca huysuzlandi arada doğal olarak. Kayınvalidem yanıma gelip, bu huysuzluk açlıktan demeye başladı. Güya ben diyet yaptığım için sütum olmuyor, bebeğimde açlıktan huysuzlaniyormus zaten kilo da vermiş gibiymis. Anlatıyorum, sütum bol, zaten ekmeği ve yağı azalttım sadece diyorum anlamıyorlar.
Bir de bebeğin onlara devamlı gülme, kendini sevdirmek zorunluluğu varmış gibi davranmaları beni çok geriyor. Bebek aç mı, uykusuz mu, gazı mi var, başka bir derdi var mı diye bakmadan bebeği yüksek sesle korkutarak sevip, güldürmeye çalışıyorlar. Haliyle şaşıran bebekte gülmek bir yana, şaşkın şaşkın yüzlerine bakıyor. Ondan sonrada söylenmeye başlıyorlar, bugün hiç sevimli değil, hiç pas vermiyor, niye gülmüyor diye. Emzirmeye gidiyorum, daha bitmeden, emmiyor diyip çekip götürüyorlar kucagimdan, sonra da kusuyor yavrum. gitsem dert gitmesem dert, bıktım.
Ayy ayne beni anlattiniz benim de eltimle kayinvalidem ayni valla. 3 cocuk dogurdum 3 unde de ayni seyleri yasadim onlar geldikleri zaman o kadar huzursuz oluyordum ki anlatamam. Mesela 3. Bebegim 6 aylikken gecirdigi cis yapamama durumundan ameliyat oldu bu surec 1 ay kadar surdu ve ebebgim emmemeye basladi ne kadar ugrassamda olmadi birakti oglum emmeyi. Tabii bende madem emmiyor artik eskisi gibi yememe gerek yok dikkat edeyim dedim kayinvalidem bana sirf zayiflamak icin bebegini emzirmedin dedi o kadar uzuldum kizdim ki cevabini da verdim artik ne derlerae cevaplarini veriyorum raharim sende susma izin verme derim taviz tavizi getiriyor cunkuMerhaba hanımlar.
Dört aylık bir bebeğim var. kayinvalidem, kayınpederim, kaynım ve iki görümcem bebeği her fırsatta gormek istiyor. Aramızda arabayla yarım saatlik bir yol var. Önceleri üç ayda bir belki giden bir insandim bebek olunca onlar gelip gitmeye başladılar. Dun akşam oturuyoruz pat diye kaynım arabasıyla bizi almaya geldi. Şok oldum. Bebegimi emzirecek, üstünü degistirecektim fırsat olmadı. Bu aceleye ne gerek vardı, önceden söyleyebilirlerdi diye eşimle tartışma çıktı aramızda. Zaten ailesi ne zaman hayatımıza dokunsa, eşimle tartışmaya başlıyoruz, neyse ki hallettik.
Benim derdim su, ne zaman gitsek küçücuk bebeği baştan aşağı suzüyorlar. Bir ton tavsiye veriyorlar. Gorumcelerim bekarlar bu arada ve yaşları yirmi civarlarında (küçükler bana göre aslında) Dün de konuları bebeğimin diğer gelisine göre zayıflamış olmasıydı. Tabii bunu onlar söylüyor, bebeğim kilo bile aldı. Bunu da şu lafimdan sonra söylemeye başladılar, gittiğimde akşamdı ve yemek yemistim. Çayın yanında börekler, sarmalar vardı ve ben sadece bir bardak çay içtim
Neden birşey yemedigimi sorduklarında artık çok dikkat ediyorum, emziriyorum diye önüme geleni yemeyeceğim dedim gülerek. Ki gerçekten bu dikkat sonucunda bir haftada bir buçuk kilo vermişim.
Bebeğim aniden sessiz evimizden o kalabalığa girince ve gaz problemide olunca huysuzlandi arada doğal olarak. Kayınvalidem yanıma gelip, bu huysuzluk açlıktan demeye başladı. Güya ben diyet yaptığım için sütum olmuyor, bebeğimde açlıktan huysuzlaniyormus zaten kilo da vermiş gibiymis. Anlatıyorum, sütum bol, zaten ekmeği ve yağı azalttım sadece diyorum anlamıyorlar.
Bir de bebeğin onlara devamlı gülme, kendini sevdirmek zorunluluğu varmış gibi davranmaları beni çok geriyor. Bebek aç mı, uykusuz mu, gazı mi var, başka bir derdi var mı diye bakmadan bebeği yüksek sesle korkutarak sevip, güldürmeye çalışıyorlar. Haliyle şaşıran bebekte gülmek bir yana, şaşkın şaşkın yüzlerine bakıyor. Ondan sonrada söylenmeye başlıyorlar, bugün hiç sevimli değil, hiç pas vermiyor, niye gülmüyor diye. Emzirmeye gidiyorum, daha bitmeden, emmiyor diyip çekip götürüyorlar kucagimdan, sonra da kusuyor yavrum. gitsem dert gitmesem dert, bıktım.
+1Olay sizde bitiyor. Bu şekilde davranılmasına izin vermeyin
Allah korusun öyle hastalıkları aklınızdan geçirmeyinEşim sert misacli bir insan normalde. Bebeğimize de çok düşkün. Çocuğu için ne gerekiyorsa fazlasıyla yapar, yapıyor. Ama konu ailesi olunca, çok taviz veriyor. Mesela kaynim o akşam bizi almaya geldiğinde, bebeğimi emziricem, sonrada uyuması gerekiyor, bu ne dedim çok sinirlendim. Bana, sana telefon etmiş bir şey dememişsin bana bakıyorsun ben de gidelim dedim diyor. Sen hayır deseydin diyor. İyi tamam da, bir kerede sen düşün, bebeğin emmesi uyuması gerekiyor de. Akşam akşam yolculuk yaptırmayalim simdi de. Ama nerde, ailesiyle ilgili herseyde beni öne atıyor ben de kırıcı olmamaya çalışan biriyim tamam diyorum daha sonra da olan bana ve bebeğime oluyor. Yolda arıyor, nasıl geri dön diyecektim ki?
Şimdi bu insanlar alışık ya, onları onemsememe, yumuşak olmama, bir şey olduğu zaman gulerek, kırmadan, uyarma çalışmama, sizin dediklerinizi yapsam çok büyük tepki alırım gibime geliyor. Zaten kayınvalidem tüm aileyi yöneten biri. Ben emzirme vaktinde odanın kapısını kilitlesem, bir gelirler, iki gelirler, üçüncüsünde niye kilitliyorsun diye bir sürü soru sorarlar. Gelmeyin diye desem bir sürü sürat ve gerginlik olur. Zaten evin içinde bir oraya bir buraya gidip gelen, hareketli insanlar. Odadan mutlaka birşey almaları gerekiyor, ikide bir kalkamayacagima göre kilitlemiyorum ben de.
Dediğim gibi herşey kayınvalidem de bitiyor. Ona ters bir cevap versem herkes bana anında düşman olur ve esimle de tartisirim eminim. Eşim ailesine laf söyletmez her ne kadar sen bildiğini oku, karıştırma, cevabını ver dese de durum bu.
Mesela dört gunlukken tartıştık kayinvalidemle, kadın kızlarını da aldı gitti. Eşim onları ikna etmek için gitti ve geldiğinde bana bir sürü ağır cümle kullandı. Nasıl annesine bağırırmisim, o onun annesiymis, yazık kovulur gibi gitmiş. O gün boşanma noktasına geldik, ailemi çağırdım, gitmek istemediğimde beni zorladığıdan
bahsettim. O esnada biraz daha esnek davranicam falan demişti ama yok. O ailesi gel dese hemen gitmek ve beni götürmek istemede hala çok kararlı. Dün konuşurken, havalar soğudu birkaç ay gidemeyiz dedi ama zaten onlar gelecek. Bilmiyorum ya, tepki çekmeyeyim, gerginlik olmasın diye diye kanser olacağım sanırım. Ama her halükarda bebeğim konu olunca daha daha dikkatli olacağım, taviz vermemeye çalışacağım bundan sonra.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?