Bebeğimle ilgilenemiyorum,çok huzursuzum.Anne sütü mü,anne şevkati mi daha gerekli?

Canım şu an zaten yine bütün hormonal dengen değişdiği için kendini kötü hissetmen normal lohusasın henüz hamilelik boyunca dayanmışsın ilaçsız yaşamaya bence biraz daha sık dişini hormonların dengeye kavuştuğunda daha iyi hissedeceksin bir bakacaksınki 6 ay emzireyim sonra ilaça başlarım derken süreyi uzatacaksın ilaçsız yaşayabildiğini üstesinden geldiğini gördükden sonra bekle biraz lohusalık depresyonun geçsin.Birde aslına bakarsan evde birelirinin olması insana iyi gelmiyor aslında özellikle kayınvalden iyi birisi bile olsa eğer şu süreçde gözüne batıyorsa yolu varsa gönder bebeğin bakımını üstlen biraz kendi kendinize kalın daha iyi hissedeceksin ona bakabildiğini göreceksin inan insanın yapamayacağı şey yok o gücü veriyor allah.Birde yazdığını okuyunca düşündümki insanı çok sinir edecek bir cümle al sende sev okşa bebeğini insana gerçekden batacak bir cümle iyi niyetle bile söylenmiş olsada ruh halin heleki iyi değilken insana faydadan nasihattan çok zararı dokunacak bir cümle kimsenin senin kötü hissettiğini fark etmesine izin verme insanı iyice tetikleyecek cümleler çünkü bunlar tam tersi bu tip cümlelerle iyi hissedemezsin birde kötü anneymişsin duygusu aşılanır insana hiç gerek yokken.İnsan zaten anne olunca hep kendini sorguluyor iyi bakabiliyormuyum bakamıyorum bakabilecekmiyim becerecekmiyim hepimizin içinden geçen şeylerdi bunlar sonra yoluna giriyor herşey sen emin ol bebeğine hem anne sütünü hem anne şefkatini verebilecek güçtesin ikisinden birini tercih etmek zorunda değilsin ikisinide yapabilirsin

burdaki yazılanlarıda okuyunca o günleerimi hatırladım gözlerim doldu gerçekten çok kötüydü şimdi benim bebeğim 5 aylık herşey geçti bitti çok şükür şimdi ne kadar mutlıyuz
seninkide öyle olacak hiç üzülme biraz daha büyüsün bebeğin emzirmesen bile ilaç kullanmaya gerek duymayacaksın bebeğin sana bakıp konuşmaya gülmeye başlayınca sana terapi gibi gelicek..

insanın hayatını tamamen değiştiren bir süreç bu,ama zamanla insan adapte oluyor...
benim ikinci çocuğum olmasına rağmen ,lohusalığımda asla başedemeyeceğimi düşünrdüm...
destek alın.ev işlerini başkası yapabiliyorsa yaptırın...zamana ihtiyacınız var unutmayın.

Canım çok geçmiş olsun.bende 5 ay önce doğum yaptım ve senin yaşadıklarının aynısını yaşadım.herkesin dediği batıyordu özellikle kayın validemin.hergün ağlıyodum.bunları yaşaman hastalığından dolayı değil doğal şeyler.annelik duygusu bile yavaş yavaş oturuyo bebeğin bi 3 ayını doldursun bak o zaman herşey daha güzel olacak.birazcık daha sabret.hem bebeğinin seni emerken alacağı güven duygusunu hiçbir şey veremez.buda şefkatin bir parçası.sütünde varsa hiç vazgeçme. eşin ev işi yemek konusunda anlayışlıysa büyükleride gönderebilirsin evden.ama kalplerini kırmadan.bu önemli.
ne yapacaksın gelişmeleri merak ediyoruz

yani bide ilaçları kullanınca mucize olup da annelik duygusunun hemen geleceğini herşeyin bir anda düzeleceğini zannetmiyorum. bu sıkıntıları aşağı yukarı herkes yaşıyo.ne olur biraz daha sabret bi kaç ay daha.daha çok yenisiniz. Allah'tan güç kuvvet iste.