- 8 Ağustos 2014
- 1.894
- 3.443
- 158
- Konu Sahibi Sylvia Plath
-
- #1
Merhaba hanımlar.
Dört aylık bir bebeğim var. kayinvalidem, kayınpederim, kaynım ve iki görümcem bebeği her fırsatta gormek istiyor. Aramızda arabayla yarım saatlik bir yol var. Önceleri üç ayda bir belki giden bir insandim bebek olunca onlar gelip gitmeye başladılar. Dun akşam oturuyoruz pat diye kaynım arabasıyla bizi almaya geldi. Şok oldum. Bebegimi emzirecek, üstünü degistirecektim fırsat olmadı. Bu aceleye ne gerek vardı, önceden söyleyebilirlerdi diye eşimle tartışma çıktı aramızda. Zaten ailesi ne zaman hayatımıza dokunsa, eşimle tartışmaya başlıyoruz, neyse ki hallettik.
Benim derdim su, ne zaman gitsek küçücuk bebeği baştan aşağı suzüyorlar. Bir ton tavsiye veriyorlar. Gorumcelerim bekarlar bu arada ve yaşları yirmi civarlarında (küçükler bana göre aslında) Dün de konuları bebeğimin diğer gelisine göre zayıflamış olmasıydı. Tabii bunu onlar söylüyor, bebeğim kilo bile aldı. Bunu da şu lafimdan sonra söylemeye başladılar, gittiğimde akşamdı ve yemek yemistim. Çayın yanında börekler, sarmalar vardı ve ben sadece bir bardak çay içtim
Neden birşey yemedigimi sorduklarında artık çok dikkat ediyorum, emziriyorum diye önüme geleni yemeyeceğim dedim gülerek. Ki gerçekten bu dikkat sonucunda bir haftada bir buçuk kilo vermişim.
Bebeğim aniden sessiz evimizden o kalabalığa girince ve gaz problemide olunca huysuzlandi arada doğal olarak. Kayınvalidem yanıma gelip, bu huysuzluk açlıktan demeye başladı. Güya ben diyet yaptığım için sütum olmuyor, bebeğimde açlıktan huysuzlaniyormus zaten kilo da vermiş gibiymis. Anlatıyorum, sütum bol, zaten ekmeği ve yağı azalttım sadece diyorum anlamıyorlar.
Bir de bebeğin onlara devamlı gülme, kendini sevdirmek zorunluluğu varmış gibi davranmaları beni çok geriyor. Bebek aç mı, uykusuz mu, gazı mi var, başka bir derdi var mı diye bakmadan bebeği yüksek sesle korkutarak sevip, güldürmeye çalışıyorlar. Haliyle şaşıran bebekte gülmek bir yana, şaşkın şaşkın yüzlerine bakıyor. Ondan sonrada söylenmeye başlıyorlar, bugün hiç sevimli değil, hiç pas vermiyor, niye gülmüyor diye. Emzirmeye gidiyorum, daha bitmeden, emmiyor diyip çekip götürüyorlar kucagimdan, sonra da kusuyor yavrum. gitsem dert gitmesem dert, bıktım.
Dört aylık bir bebeğim var. kayinvalidem, kayınpederim, kaynım ve iki görümcem bebeği her fırsatta gormek istiyor. Aramızda arabayla yarım saatlik bir yol var. Önceleri üç ayda bir belki giden bir insandim bebek olunca onlar gelip gitmeye başladılar. Dun akşam oturuyoruz pat diye kaynım arabasıyla bizi almaya geldi. Şok oldum. Bebegimi emzirecek, üstünü degistirecektim fırsat olmadı. Bu aceleye ne gerek vardı, önceden söyleyebilirlerdi diye eşimle tartışma çıktı aramızda. Zaten ailesi ne zaman hayatımıza dokunsa, eşimle tartışmaya başlıyoruz, neyse ki hallettik.
Benim derdim su, ne zaman gitsek küçücuk bebeği baştan aşağı suzüyorlar. Bir ton tavsiye veriyorlar. Gorumcelerim bekarlar bu arada ve yaşları yirmi civarlarında (küçükler bana göre aslında) Dün de konuları bebeğimin diğer gelisine göre zayıflamış olmasıydı. Tabii bunu onlar söylüyor, bebeğim kilo bile aldı. Bunu da şu lafimdan sonra söylemeye başladılar, gittiğimde akşamdı ve yemek yemistim. Çayın yanında börekler, sarmalar vardı ve ben sadece bir bardak çay içtim
Neden birşey yemedigimi sorduklarında artık çok dikkat ediyorum, emziriyorum diye önüme geleni yemeyeceğim dedim gülerek. Ki gerçekten bu dikkat sonucunda bir haftada bir buçuk kilo vermişim.
Bebeğim aniden sessiz evimizden o kalabalığa girince ve gaz problemide olunca huysuzlandi arada doğal olarak. Kayınvalidem yanıma gelip, bu huysuzluk açlıktan demeye başladı. Güya ben diyet yaptığım için sütum olmuyor, bebeğimde açlıktan huysuzlaniyormus zaten kilo da vermiş gibiymis. Anlatıyorum, sütum bol, zaten ekmeği ve yağı azalttım sadece diyorum anlamıyorlar.
Bir de bebeğin onlara devamlı gülme, kendini sevdirmek zorunluluğu varmış gibi davranmaları beni çok geriyor. Bebek aç mı, uykusuz mu, gazı mi var, başka bir derdi var mı diye bakmadan bebeği yüksek sesle korkutarak sevip, güldürmeye çalışıyorlar. Haliyle şaşıran bebekte gülmek bir yana, şaşkın şaşkın yüzlerine bakıyor. Ondan sonrada söylenmeye başlıyorlar, bugün hiç sevimli değil, hiç pas vermiyor, niye gülmüyor diye. Emzirmeye gidiyorum, daha bitmeden, emmiyor diyip çekip götürüyorlar kucagimdan, sonra da kusuyor yavrum. gitsem dert gitmesem dert, bıktım.