- 15 Mayıs 2021
- 7.455
- 24.753
- 263
- Konu Sahibi bubendegilim
-
- #41
Kendinize zaman taniyin daha kaç gün olmuş evinize geleli, herşey geçecek inanin. Ben bebek bakmayı bırakın tutmasini bilen biri değildim.annem geldi kaldi, ben sadece emziriyordum.gibi bişeydi, annem gidecekken ayni duygulari yaşadım üstünü değişmesini vs bilmiyordum anneme dedim sen gidince kalacam sen bak bana doğru mu dedim, benim cocugumda cok kusardi boğulacak diye korkardım. Ama yalniz kaldıkça daha iyi oldu şuanda henüz erken bir haftaya kalmaz bu his yavaş yavaş gider
Böyle güzel mesajlar yazıyorsunuz ya Allah bin kere razı olsunannem 13 gün kaldı sonra gitti gittiğin gün oturup ağladım nasıl bakıcam diye kimi varkende sadece yemek ve temizlik yapıyordu bebeğin 1 kere altını bile almamıştı , 2-3 gün içinde alıştım kendinize süre verin alışacaksınız . Bebeğinize en iyi gelcekmolan şey sizsiniz ve ona yetersiniz
Merhabalar;
Konuya nasıl nereden başlasam bilemiyorum. Doğum yapalı 3 ay olmak üzere. Çok zor bir doğum ve iyileşme süreci geçirdim. Pandemi falan da derken annem baktı hep sağ olsun. Annemden artık dönmemiz gerekti ve ben ne yapacağımı şaşırmış haldeyim. Sürekli ağlamaklıyım, sürekli içimde bir hissiyat var. Annem varken hiç böyle değildim, şimdi kendimi çok yalnız hissediyorum. Eşim çok destek olmasına rağmen bu halimi görünce acaba yeniden annene mi dönsen diyor. Ama ben istemiyorum. Artık bir başıma bebeğime bakmak istiyorum. Lohusalık üzerime yapıştı resmen. Bazen çok güçlüyüm bazen ise berbat durumdayım. Evime geleli bugün 3. Gün oldu. Lütfen bana destek olun. Yazacağınız her şey çok çok önemli b
Yazdıklarınızı okurken çok duygulandım. Evet anne ve eş konusunda gerçekten şanslıyım. Ama bakın siz de ne kadar güçlüsünüz.Arkada nazlanacağın, destek alacağın annen olmayınca her şeye çok daha kolay alışıyorsun sanırım. İki çocuğumda da en baştan yalnızdım, hiç bu duyguları hissedemedim, çünkü başka nasıl seçenek olacak bilemedim.
Anladığıma göre bebeğiniz zorlu bir bebek değil, sizinki yeni duruma alışma psikolojisi, zaman içerisinde, bebeğinizle başbaşa vakit geçirince normale döneceksinizdir. Biraz kendinize zaman verin. Bebeğinizi sağlıcakla büyütmeniz dileğiyle.
Maşallah sizeİkizlerime tek baktım gece gündüz. O yüzden sirkelen kendine gel bakarsın bugünler geri gelmeyecek
Benimde 1 aylık bi bebeğim var eve geldiğim günden beri kendim baktım annem yakın olmasına ragmen tektik gündüzleri geldi 1-2 saat duş aldım bi nefes aldım sonra tekrar yalnız kaldık insan yaşayınca öğreniyor biliyorum bu bebeğe bakamama endişesi değil düzeniniz değişti farklılaştınız ve alışmanız zaman mesela benim en sevdiğim şey kahve keyfi yapmaktır bunu asla bırakmadım bebeğim uyuyunca doğru keyif yapmaya modundaydım alışkanlıklarınızı keyifleriniz ertelemeyin bu da sizi bunalıma sokar bebeğinizi alın bi dolaşıp gelin biz bu kapanmada bebeğimi arabasına koyup balkona çıktık o masumca durdu ben bi bardak çay içtim enerji doluyor insan kendinizi ihmal etmeyinMerhabalar;
Konuya nasıl nereden başlasam bilemiyorum. Doğum yapalı 3 ay olmak üzere. Çok zor bir doğum ve iyileşme süreci geçirdim. Pandemi falan da derken annem baktı hep sağ olsun. Annemden artık dönmemiz gerekti ve ben ne yapacağımı şaşırmış haldeyim. Sürekli ağlamaklıyım, sürekli içimde bir hissiyat var. Annem varken hiç böyle değildim, şimdi kendimi çok yalnız hissediyorum. Eşim çok destek olmasına rağmen bu halimi görünce acaba yeniden annene mi dönsen diyor. Ama ben istemiyorum. Artık bir başıma bebeğime bakmak istiyorum. Lohusalık üzerime yapıştı resmen. Bazen çok güçlüyüm bazen ise berbat durumdayım. Evime geleli bugün 3. Gün oldu. Lütfen bana destek olun. Yazacağınız her şey çok çok önemli.
Aslında iş bakımından sorunum pek yok eşim yardımcı tuttu. Haftada 2 gün geliyor ve anneler gününde de robot süpürge aldı. Zorlanmayayım diye. Geçecek biliyorum... çok teşekkür ederim. Yavrunuzu sağlıkla büyütün inşallahAslında bu zor zamanları kolaylaştırmanın iki yolu var.
1) Olduğu kadar yaşamak.. Oldugu kadar yemek, olduğu kadar temizlik..
2) Bebeğinin büyümesine dair her anın tadını çıkarmak. Ağlamasının bile :)
Bol bol video, fotoğraf çekerek efektle, oyna. Eşinle paylaş. Keyfini çıkarın.
O kadar çabuk büyüyorlarki...
Dün gibiydi burada konu açtım. Erken doğum yaptım bebeğim kuvozde diye dertleneli..14 gün sonra 1 yil olacak doğalı..
Sağlıkla, hayırla büyüsün minnakınız..
Bence kimse ile kendinizi kıyaslamayın 4 yaşında oglum suan 31 yaşımda anne oldum.cevvaldim bakarım yaparım herkes yapiyor vsvsv annem kayinvalidem baska sehirdeydi 40 çıkmadan egzama başlangıcı oldugumu öğrendim 4 yıldır bu illet ile uğraşıyorum o dönem evet tek başına baktim başardım ama stresten egzama ve durum kaygi bozukluğu hatırası kaldı..keşke diyorum bir yardim alsaydım anne olur eve bir avla olur..Maşallah size. Ben 31 yaşındayım. Hani artık çocuk sayılacak yaşta da değilim. Umarım bende sizin yarınız kadar okurum.
Eşim çok düşkün. Her gün gelip görüyordu. O sadece ben çok kötü olduğum için git diyor. Psikolojin bozulacak temelli diye korkuyorum diyor. Tabi o böyle deyince ben daha çok ağlıyorum. Erkekler bizim gibi düşünemiyor sanırım.Aslinda 3 ay annenizde kalarak hatayı baştan yaptığınızı düşünüyorum. Eşiniz baba olmaya nasıl adapte oldu? Tekrar gidebilirsin demesi de bana biraz itici geldi açıkçası, kendi bebeğini daha kaç ay gönderebilecek evden. Siz bir annesiniz, potansiyelinizi farkedin..
Aslında iş bakımından sorunum pek yok eşim yardımcı tuttu. Haftada 2 gün geliyor ve anneler gününde de robot süpürge aldı. Zorlanmayayım diye. Geçecek biliyorum... çok teşekkür ederim. Yavrunuzu sağlıkla büyütün inşallah
Evet eşim , annem , babam hatta kardeşlerim hepsi bana çok destek oldular. Hala da arayıp soruyorlar. Ben asla pes etmeyi düşünmüyorum. Böyle şeyleri okumak emin olun çok destek oluyor. Çünkü annem hiç böyle bir süreçten geçmemiş, eşim anlam veremiyor. Ama aynı şeyleri yaşayan kadınları okumak beni iyi hissettirdi.Başa gelen öyle bir çekiliyor ki
Benim gibi yalnız bakanlar çoktur eminim.
Silkenip kendinize gelin.
Ağlayıp sızlanmak anlamsız. Eşinizin vermeye çalışıp başaramadığı desteği bizden hic alamazsınız, o yuzden artık lohusalık denilen depresyondan çıkın.
Benim zamanım yoktu depresyona girmeye
Annenizdeki rahatlığa iyi alışmışsınız.
Hem gaz döneminin yarısını atlatmışsınız anne evinde. Artık basbasasınız bebeğinizle
Düzeninizi kurun ve o düzenden devam edin. Bir müddet sonra her sey yoluna gırıyor. Siz hiç yalnız kalmamışsınız ki, doğal olarak basa döndünüz alışmadığınız icin.
Ahhh o günler. En son elektrikli otomatik sallanan beşik almıştım da kendime gelmiştim. İşimi gücünü yapıyor, hatta tuvalete gitmeye bile zamanım oluyordu.
Allah yardımcınız olsun
evet bunu hiç yapmıyorum. Belki bu yüzden de çok kötü hissediyorum.Benimde 1 aylık bi bebeğim var eve geldiğim günden beri kendim baktım annem yakın olmasına ragmen tektik gündüzleri geldi 1-2 saat duş aldım bi nefes aldım sonra tekrar yalnız kaldık insan yaşayınca öğreniyor biliyorum bu bebeğe bakamama endişesi değil düzeniniz değişti farklılaştınız ve alışmanız zaman mesela benim en sevdiğim şey kahve keyfi yapmaktır bunu asla bırakmadım bebeğim uyuyunca doğru keyif yapmaya modundaydım alışkanlıklarınızı keyifleriniz ertelemeyin bu da sizi bunalıma sokar bebeğinizi alın bi dolaşıp gelin biz bu kapanmada bebeğimi arabasına koyup balkona çıktık o masumca durdu ben bi bardak çay içtim enerji doluyor insan kendinizi ihmal etmeyin
Başa gelen öyle bir çekiliyor ki
Benim gibi yalnız bakanlar çoktur eminim.
Silkenip kendinize gelin.
Ağlayıp sızlanmak anlamsız. Eşinizin vermeye çalışıp başaramadığı desteği bizden hic alamazsınız, o yuzden artık lohusalık denilen depresyondan çıkın.
Benim zamanım yoktu depresyona girmeye
Annenizdeki rahatlığa iyi alışmışsınız.
Hem gaz döneminin yarısını atlatmışsınız anne evinde. Artık basbasasınız bebeğinizle
Düzeninizi kurun ve o düzenden devam edin. Bir müddet sonra her sey yoluna gırıyor. Siz hiç yalnız kalmamışsınız ki, doğal olarak basa döndünüz alışmadığınız icin.
Ahhh o günler. En son elektrikli otomatik sallanan beşik almıştım da kendime gelmiştim. İşimi gücünü yapıyor, hatta tuvalete gitmeye bile zamanım oluyordu.
Allah yardımcınız
Mutlaka yapın çok iyi gelicekevet bunu hiç yapmıyorum. Belki bu yüzden de çok kötü hissediyorum.
Canım bence lohusalık emzirme bitene kadar bitmiyor. 2 yaşına gelip de memeyi bırakınca bitiyor uykusuz geceler ve hüzünler. Hele 3 yaşına gelip de anneannede falan kalmaya başlayınca insan ancak eski hâline dönüyor. Her annenin süreci yaşamadı farklıdır. Mümkün olduğu kadar kendine zaman ayırmaya, keyif aldığın şeyler yapmaya çalışMerhabalar;
Konuya nasıl nereden başlasam bilemiyorum. Doğum yapalı 3 ay olmak üzere. Çok zor bir doğum ve iyileşme süreci geçirdim. Pandemi falan da derken annem baktı hep sağ olsun. Annemden artık dönmemiz gerekti ve ben ne yapacağımı şaşırmış haldeyim. Sürekli ağlamaklıyım, sürekli içimde bir hissiyat var. Annem varken hiç böyle değildim, şimdi kendimi çok yalnız hissediyorum. Eşim çok destek olmasına rağmen bu halimi görünce acaba yeniden annene mi dönsen diyor. Ama ben istemiyorum. Artık bir başıma bebeğime bakmak istiyorum. Lohusalık üzerime yapıştı resmen. Bazen çok güçlüyüm bazen ise berbat durumdayım. Evime geleli bugün 3. Gün oldu. Lütfen bana destek olun. Yazacağınız her şey çok çok önemli.
Kısaca lohusalık geçmemiş. Kendine biraz zaman tanı her şey düzelecek. Bebekten öncesi kadar rahatlık yok bu bir gerçek ama bu dramatik hisler geçecek inşallah.Eşim yemek konusunda gık demez , eve yardımcım geliyor haftada 2 gün. O konularda rahatım çok şükür. Tek derdim kendimle ...
Anladım, inşallah bir an önce alışırsınızEşim çok düşkün. Her gün gelip görüyordu. O sadece ben çok kötü olduğum için git diyor. Psikolojin bozulacak temelli diye korkuyorum diyor. Tabi o böyle deyince ben daha çok ağlıyorum. Erkekler bizim gibi düşünemiyor sanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?