canlarım sizlere güzel haber vermek isterdim ama maalesef güzel haberlerim yok..
miniğim tam bir saat doktorlar tarafından ekosu yapıldı..tam 3 doktor başındaydı..bense onları izliyordum..
kendi aralarında tıp dilinde konuştukları için hiç bir şey anlayamıyordum..
daha sonra başlarında beklediğimi farkettiler ve kim olduğumu sordular bende bu bebeğin annesiyim dedim..
o zaman doktor bey çok üzgün olduğunu söyleyerek cümlelerine başladı..
tıp dilinde birşey söylüyor du ki ben lütfen anlıyabileceğim bir şekilde anlatın dedim...
yani görüp görebileceğin en ağır kalp hastası olduğunu söyledi..
donup kalmıştım..bana asd demişlerdi dedim..
keşke öyle olsaydı ama maalesef çok ciddi bir kalp hastası olduğunu söyledi..
yani üzülerek söylüyorumki kalbinin yarısı yok..bu cümle beni o anda öldürdü...
yani hiç şansı yok mu?
en az iki üç ameliyat geçirmesi gerektiği..en fazla 4 aya kadar bu şekilde gidebileceğini daha sonra mecbur ameliyat olması gerektiğini ve bununda garantisi olmadığını söyledi..
eğer burdan taburcu olursa mutlaka siyami hersek hastanesine götürmemiz ve tedaviye orada devam etmemiz gerektiğini söyledi...
ameliyatları başarılı olsa bile çok zor normal bir hayat sürmesi dediler..
resmen hastane başıma yıkıldı..ağlamakdan artık doktoru dinleyemedim...
başka bir doktor ise başka bir çocuğumun olup olmadığını söyledi...iyi dedi..hiç olmazsa teselli bulursun dedi...
herşey allahtannn...
evet herşey rabbimden ama o daha minicik..o kadar küçük ki...
dün gece bebeğin morarmaya başladığını acil yoğun bakıma aldıklarını söylediler..
doktor cahide hanım inan bende seninle beraber ağlıyorum dedi...ve teselli etmeye çalıştı...
herşey o kadar anlamsızlaştı ki...
ben inanın kolu veya bacağı olmamasına kalbindeki deliğe bile razıydım ki bu kadar ciddi olacagını hiç aklıma getirmemiştim...
ağlamakdan artık gözlerim şiş herkes teselli veriyor ama gel bunu benim yanan kalbime anlatın..
rabbim kimseyi bu şekilde sınamasın..çok zor...
