Kalp Anomalisi nedeniyle bebeğini kaybedenler...

Yazinin tamamini okuyamadim, cunku icim el vermedi, daha cok taze ilk goz agrisini cinsiyetini ogrenecegi sandigi gun kaybeden bir anneyim bende. Rabbim hepimize sabirlar versin, ve kucaklarimizi saglikli bebislerle doldursun diye yatip kalkip dua ediyorum.

Allah tekrar yasatmasin, kimselere...


aminnn.. canım ya bende bebeğimin cinsiyetini öğrenmeye gittiğim gün kalbinin durmuş olduğunu öğrenince o an neler hissettim beni çok iyi anlarsın. bir tane kızım var 3 yaşında. kaybettiğim bebeğimde erkekmiş ama nasip olmadı. bende yatıp kalkıp evladıma sağlıklı sıhhatli bi kardeş nasip etsin diye dualar ediyorum..
 
Merhaba melek anneleri

Ben de melek annesiyim.Hamileligim boyunca farkedilmeyen kalp rahatsizligi doğumdan hemen sonra anlaşıldı.12 Ekimde doğum yaptım.Bulut olcakti oglumun adi.Kapı susu,hediyelikler hersey hazirdi.Ama bir defa bile yanima gelemeden yogun bakima alindi.Canım oğlum 8 gunlukken ameliyat oldu ve 12 kasımda tam bir aylikken doğduğu saatlerde melek oldu.Buarada doktorlar ameliyattan sonra hic umut yok dedikleri halde 30 gun dayandi benim oglum. adı bile degisti.Yiğit efe koyduk adını direniyodu oglum.Ağlayarak kimlik cikardik maalesef nolcagini tahmin ediyoduk.Yaşananları anlatmak imkansız.Sadece yaşayan bilir.Kabul olan duam derdim ben ogluma.Rabbimden erkek bebek istemiştim babasına benzesin demiştim oldu ama yarım kaldı duam.Ben 30 günlük süreç boyunca hergün yogun bakımda oğlumun yanındaydim.Onla konuştum.Aslında hergün içimden veda ettim.Ama dillendiremedim.Beni duyuyodur belki diye hep iyi olcağından bahsettim.Hatta söz verdim evimize gitcez.diye. Ama tanışamadım.Aldığım hic birseyi giydiremedim ki bi tulum alirken bile kirk kere dusunmustum.9 ayliga kadar tum kiyafetleri hazirdi.Hatta babasinin dogum gunude giycegi kiyafet bile.ama bir cift corap bile giydirmek nasip olmadi ogluma.Birini giydiyse diger cifti kablolardan giyemedi.Benim oğlum hiç gözlerini açamadı çünkü hep uyutuldu.Öpmek istediğimde öpücek yerim bile yoktu minicik bedenindeki kablolardan dolayı.Ben oğlumun gidişini yoğun bakım kapısında bekledim çünkü kalp atışları yok denicek kadar azdı. Vedalastim onla son anında bile yanındaydım.ilk bebeğimdi.Gözleri ne renkti kime benziycekti asla bilemiycem.Kısmet olmadı yavrumla kavuşmak.Tabiki bunu yaşamak söylemek kadar kolay olmuyor maalesef.Doğum sonrası öğrenilen rahatsızlık, travma,doktorların söylediği acı gerçekler.,hastanenin defalarca başıma yıkılması. .Kayıp, yaşanan sorumluluk hissi.Defalarca ben annesiydim koruyamadım onu diye düşünmekten çıldırma noktasına gelmek.Evet yeni yeni anlıyorum Takdiri ilahi.Ama bu acıyı ne azaltır bilmiyorum.Şuan psikoloğa gidiyorum bilmiyorum belki faydası olur sağlıklı düşünmek için.Allah hepimizin yardımcısı olsun.İnşallah hayirli zamanda sağlikli evlatlar versin Rabbim.
 
Sizi anlıyorum aynı acıları 30 agustos da yaşadım şu gün olmuş bazen hala ruyada gibiyim unutulmuyor ama alisiyorsun yine ağlıyorsun burnunun ucu sizliyor ama Rabbimin bize öbür dünya için hediyesi isyan etmemek lazım bol bol et ben buna borçluyum sabrimi Allah yardimcin olsun
 
Allah razı olsun.Çok zor bi imtihan.Ama asla isyan etmedim.Allah seçilmiş kullarına verirmiş böyle bir acı.Size de Allah sabır versin.Zaten zaman asla unutturmiycak evlatlarımızı sadece bu acıyla yaşamayı öğrenicez.Siz genetik test yaptırdınız mi bizden istemediler.Bebegin kromozom lari normal sorun yok diye.
 
Ben bebegime otopsi yaptirmadim bize de genetik test yaptırın demediler benim daha önce 8 haftalikken bir de kurtajim oldu kalbi durduğu için o yüzden biz kendimiz genetik test yaptirdik çok şükür bir şey çıkmadı
 
Bizimde araştırma hastanesine doğum yaptığım için bebegimden kan alıp incelemisler sendrom var mı diye.Çıkmadı sadece kalp işte.İnşallah sağlıklı bebeklerimiz olucak ve bizde bu dünyada anneliği yasiycaz inşallah
 
Yok geçirmedim.Ama ben 6.haftada elimi civi çizdi.Tetanoz iğnesi vurulmak gerekti.Olu aşı olduğu için sorun olmaz dedi doktorum. Sonra bu çıkınca buna bağlayıp bunalıma soktum kendimi.Ama kardiyolaglar gezdiğim bütün perinatolaglar tetanoz bunu yapmaz dediler.Genelde anneler böyle durumlarda sorumluluk hisseder ama alakası yok dediler bana sorulan ilk soru sigara kullandın mi ben bırakın kullanmayı içilen yerde durmadim.Cam şişelerden su içtim.ilk zamnlar kullandığım dış macunu şampuan fln soruyorum doktora kullanabilirmiyim die gülüyordu bana.Bu kadar dikkat ettim ama olmadı. Bi de akraba evliliği ve dogustan kalp hastaligi olan var mı dediler onlarda yok bizde.Ve benim bebeğim için dünyada 5 yada 10 tane bu tarz bebek vardır dediler.sonra dedim ki bu kadar zararı ben vermiş olamam.Takdiri ilahi
 
Sizde sanırım soğuk algınlığı geçirdiniz. Bence takılmayın kendimizi yıpratıyoruz acımızın üstüne acı ekliyoruz.Bi sebep bulamiycaz.Doktor ben çok diretince neden konusunda bana soludugun havadan yedigin bi gidaya kadar hersey olabilir dedi ki ne kadar dikkat ettigimi anlattim.Doktor bile kader dedi en sonunda bana.Tetanoz diyodum gülüyordu.Ama ben hep sorumlu aradım. Kendimi çok yıprattım.Bazıları ilk aylarda ne ilaçlar kullanıyor sigara içiyor ama olmayinca olmuyor.Sadece bundan sonra hamilelik düşünmeden önce test yaptircam kismetse.Kizamikcik geçirildi mi toxoplaz ma var mı bunlara bakılıyo.
 
Oyle bu bizim imtihanimiz sebep aramamak gerek aslında Rabbim bir daha yastamasin böyle acılar yerine doldurmak ama daha güzel daha hayırlı evlatlar nasip etsin bize sezeryanla yerime her dokundukca içim acıyor ama buna da şükür deyip Rabbime siginiyorum
 
Amin canım bugün cuma inşallah dualarımız kabul olur imtihanimizi başarıyla verip sağlıklı hayırlı evlat sahibi oluruz. Benim de sezeryan.Dikişlerim yakın zamana kadar aciyodu ama benim içim acıyordu dikişler acirken.Ben bi de hep süt sağıp götürdüm çok da gelmişti. Allahtan kesildi.Yoksa daha çok üzülürdüm.Sizin ilk cocugunuzmuydu.Annelik çok başka biseymis.Gerçekten oğlumun yerinde defalarca ben olmak istedim.Gözümu kırpmadan da yapardım o yaşayabilcek olsaydı.Ama Rabbim daha çok sevdi meleklerimizi
 
Tekrar düşünüyor musun.Ben hem çok korkuyorum hemde çok istiyorum evladın yerini anca başka bir evlat doldurabilir.Ama tabi hazır hissetmek lazım düşünmek için
 
bugun melegimin doğum gunuydu yasaydı bır yasında dıslerı cıkmıs yuzume sırıtıp yavasca yuruyen kızım olacaktı.................sabah uyanınca gozlerimi acar acmaz bugun dedım bugun 1 yaşında cok ozledım melegım.......gecen yıl bu vakıtlerde gülerek doğuma gıdıyordum bugun ağlayarak işee geldım bıtanem doğum gunun kutlu olsun anneciğim......... Rabbim senin acını unutturacak baska acılar vermesin bekle benıı........................
 
Merhaba melek anneleri

Ben de melek annesiyim.Hamileligim boyunca farkedilmeyen kalp rahatsizligi doğumdan hemen sonra anlaşıldı.12 Ekimde doğum yaptım.Bulut olcakti oglumun adi.Kapı susu,hediyelikler hersey hazirdi.Ama bir defa bile yanima gelemeden yogun bakima alindi.Canım oğlum 8 gunlukken ameliyat oldu ve 12 kasımda tam bir aylikken doğduğu saatlerde melek oldu.Buarada doktorlar ameliyattan sonra hic umut yok dedikleri halde 30 gun dayandi benim oglum. adı bile degisti.Yiğit efe koyduk adını direniyodu oglum.Ağlayarak kimlik cikardik maalesef nolcagini tahmin ediyoduk.Yaşananları anlatmak imkansız.Sadece yaşayan bilir.Kabul olan duam derdim ben ogluma.Rabbimden erkek bebek istemiştim babasına benzesin demiştim oldu ama yarım kaldı duam.Ben 30 günlük süreç boyunca hergün yogun bakımda oğlumun yanındaydim.Onla konuştum.Aslında hergün içimden veda ettim.Ama dillendiremedim.Beni duyuyodur belki diye hep iyi olcağından bahsettim.Hatta söz verdim evimize gitcez.diye. Ama tanışamadım.Aldığım hic birseyi giydiremedim ki bi tulum alirken bile kirk kere dusunmustum.9 ayliga kadar tum kiyafetleri hazirdi.Hatta babasinin dogum gunude giycegi kiyafet bile.ama bir cift corap bile giydirmek nasip olmadi ogluma.Birini giydiyse diger cifti kablolardan giyemedi.Benim oğlum hiç gözlerini açamadı çünkü hep uyutuldu.Öpmek istediğimde öpücek yerim bile yoktu minicik bedenindeki kablolardan dolayı.Ben oğlumun gidişini yoğun bakım kapısında bekledim çünkü kalp atışları yok denicek kadar azdı. Vedalastim onla son anında bile yanındaydım.ilk bebeğimdi.Gözleri ne renkti kime benziycekti asla bilemiycem.Kısmet olmadı yavrumla kavuşmak.Tabiki bunu yaşamak söylemek kadar kolay olmuyor maalesef.Doğum sonrası öğrenilen rahatsızlık, travma,doktorların söylediği acı gerçekler.,hastanenin defalarca başıma yıkılması. .Kayıp, yaşanan sorumluluk hissi.Defalarca ben annesiydim koruyamadım onu diye düşünmekten çıldırma noktasına gelmek.Evet yeni yeni anlıyorum Takdiri ilahi.Ama bu acıyı ne azaltır bilmiyorum.Şuan psikoloğa gidiyorum bilmiyorum belki faydası olur sağlıklı düşünmek için.Allah hepimizin yardımcısı olsun.İnşallah hayirli zamanda sağlikli evlatlar versin Rabbim.
 
Merhabalar,Bu postun üzerinden çok zaman geçse de, melek annelerinin sayısı her geçen gün malesef artıyor. Onlardan biri de benim.

5 ekimde 16.hafta kontrolüne gittim ve bebegimin kalp atışı 82 çok düşük bulundu. Sonra farkli farklı doktorlardan pes peşe gelen muayeneler.. hepsi ayni cümleleri kurdu. Sözleşmiş gibi. Derhal gebeliği sonlandırın..Cinsiyetini öğrenmeye gitmişken gebeligi sonlandirmak buyuk şok etkisi yaratmıştı.

Oğlumun kalbi delikti, kalp olması gerektiğinden büyüktü, etrafında su vardı ve gun gectikce su alıp sisecekmis.. sol atrial izomerizm varmış. Yanı sağ ve sol kulakçık birbirinin aynısı. Doğal olarak kalp ritmi ayarlayamıyor . Aort ve Pulmoner arter aynı taraftan sağ dan çıkıyor..üstelik mide sağda... daha aklıma gelmeyen pek çok kalp anomalisi..
Amniyosentez Yapıldı sonucu beklemeden gebeliğim sonlandırıldı. En son kalp atışı 30 larda idi..

Bugün tam 2 hafta oldu benden gideli. Özlüyorum ağlıyorum ama günler öyle böyle geçiyor ...

Ne deyim. Verende Allah alanda. Dilerim sağlıkla ben ve benim gibi tüm melek anneleri yavrusuna kavuşur 🙏💜🍀
 
X