Bebeğim beni sevmiyor galiba

Sİze şöyle açıklayayım:
19 aylık oğlum. Baba dışında bakan biri olmadığı için sadece onunla ilgili kısmı anlatabileceğim.

Eşim daha kısa sürede uyutur çünkü ben sıkmam, darlamam, gözünü kapat falan demem. Kendi kendine uyumasını beklerim. Yeri gelir kudurur ama kural bellidir, uyku vakti konuşmuyoruz, yataktan çıkmıyoruz. Baba ise gözünü kapat, hareket etme, uyu...

Eşimde veya başkasında daha kolay yer çünkü ben yemek istemiyorsa ısrarcı olmam, oyunlarla kandırmam. Yani istemiyorsa yedirmeyeceğimi bilir ama babada "bu yemek bitecek" davranışı hakim. Eninde sonunda yiyecek ve çaresiz bir kabulleniş.

Bana mızıklanır çünkü onunla konuşur, alternatif sunar ve fikirlerine önem veririm, dinlerim, anlamaya çalışırım. Babada ise sağa gidelim dediyse sağa gitmek durumunda, yürüyelim dediysek yürümek durumunda.

Çok anlamaz baba benim kadar çünkü benim kadar vakit geçirmiş değil. Bakışından ne istediğini anlar, sabah kalkışından o günün nasıl geçeceğini bilirim. Her anne böyledir ve evlatları onlarırn yanında en rahattır. Ben şu yaşımda teyzeme gitsem yaptığı yemeğe bunu yemem diyemem, sevmesem de yerim. Çok beğendiysem ikinciyi isteyemem. Sevmediğim bir diziyi izliyorsa değişelim kanalı demem. Ama anneme hepsini derim çünkü beni anlar ve külfet gelmez bilirim. Çocuklar için de böyle. Bilirler ki anneler anlar, sever, dinler
 
Üzülme dönem dönem olabilir. Tüm gün senle olduğu için akşam baba gelince özlediğinden ona atılıyorda olabilir. Şuan konuşamadığı için anlamlandıramıyorsun, her anne yaşamıştır acaba beni çok sevmiyor mu duygusunu. Konuşmaya başlasın o zman anlıycaksın anneciğimm seni çok seviyorum diye koşup koşup gelecek kucağına.
 
cansutemiz .!.:
İlk benim kokumu alamadı genel anesteziye doğdu direk yoğun bakımda kaldı baya süre bana dokundurmadılar emziremedim ten teması kuramadık belkide tanımıyor beni
Genişletmek için tıkla...
Böyle düşünüp kendinizi yıpratmayın.
Evet emzirmek şahane, keşke emzirebilseymişsniz. Ama olmamış.Emzirmek anneliğin çok ufak bir bölümünde var, annelik eşittir emzirmek, vajinal doğum yapmak demek değildir. Emzirseniz de emzirmeseniz de siz onun annesisiniz. Önemli olan hep yanında olmak, koşulsuz sevdiğinizi söylemek, hissettirmek. Size ağlayıp gelmesi bile aslında sakinleşmek ve teselli edilmek için sizi tercih ettiğini gösteriyor. Benim oğlum o yaşlarda kafasını vurdu bana gelir ağlardı. Kafasını öpeyim diye. Ama oyuna geldi mi sen git babam gelsin derdi az kovulmadım odasından. Anneannesini teyzesini görünce asla yanıma gelmez kapıda ağlardı gitmesinler diye. Ama geceleri mesela anne diye uyanır beni çağırırdı. Çok farklı bir ilişki anne çocuk ilişkisi. Siz ona şefkatle, sevgiyle yaklaşın sevildiğini hissettirin yeter. Anne sevgisini başka kimsede aramaz merak etmeyin
 
cansutemiz .!.:
İlk benim kokumu alamadı genel anesteziye doğdu direk yoğun bakımda kaldı baya süre bana dokundurmadılar emziremedim ten teması kuramadık belkide tanımıyor beni
Genişletmek için tıkla...
Bağ böyle bir şey değil ki, sizin aranızdaki güçlü bağın yanında bunlar ufak detaylar.
 
Olurmu oyle sey cocuklar en cok annesını sever oda sızı cok sevdıgınden oyle yapıyordur cunku bılıuorkı en cok anne naz ceker en cok o ılgılenır. Helede erkek cocukları anneye daha duskun olur. Soyle ornek verıyım erkek kardesım koca adam oldu hale anneme canı sıkılınca annemı arayımda bır ıkı trıp yapayım der nıye kadını uzuyorsun dıyprum o benım annem bana ondan baska kımse boyle davranmıyor trıpte yapsam kavgada etsem hıc sınırlenmıyor nazımı cekıyor dıyor canım sıkılıyor dese cunku annem hemen cozum uretmeye calısır kazık kadar adama cocuklarda tabıkı bunu dusunemez ama ıcgudusel olarak boyle bence butun cocuklar aynı. Benımkılerde bende kucagımda durmazdı baskasının kucagında oylece otururdu gıcık olurdum az buyusun bak sana nasıl sevgısını hıssettırecek. Kızlar babaya erkekler anneye asırı baglanıyorlar
 
Teşekkür ederim evet bende sizin gibiyim bende herşeyin alternatifi var babada yok itiraz etmiyor bile artık ama benim kaşık on kere ağzından geri döner kendi yese eline vereyim aöa mıncıklayıp atar sonrada açlıktan ağlar beni tuhaf bir döngünün içine soktu küçücük boyuyla. Belkide benimde kurallarım olmalıydı sevmedi diye aman kaç kalmasın diye herşeyi yapmamalıyım bilemiyorum umarım gerçekten naz yapıyordur. Oğlunuza da Allah sağlık sıhhat versin
 
cansutemiz .!.:
İlk benim kokumu alamadı genel anesteziye doğdu direk yoğun bakımda kaldı baya süre bana dokundurmadılar emziremedim ten teması kuramadık belkide tanımıyor beni
Genişletmek için tıkla...
Benim cocuklarim da yogun bakimda kaldi 2 ay son 1 ayinda gunde bir kez emzirdim eve geldim evde de cok az emdiler.. ilk baslarda bana da öyle geliyordu simdi 4 yasini gectiler bensiz hic durmuyorlar kapidan adimimi atsam ev dolu olsa da agliyorlar yani tam tersi de iyi bir sey değil.. guvenli baglanmada ben de sorun yasadigimi dusunuyorum kaygi var bizimkilerde de .. gecici bir süreç stresi uzuntuyu hissediyor bebekler unutmayin babasiyla iken bi kahve yapin ne bilim kitap okuyup biraz rahatlayin
 
İnşallah Allah nasip eder o günleride Çok sağolun desteğiniz için
 
Senin konularına baktım da sen hem burda bebeğim beni sevmiyor diyorsun hemde baska bir konuda hamile kalamamak çok yıprattı diye konu açıyosun gerçek hesapmısın diye şüphelendirici Mune ablaya bırakıyorum
 
Tabii ki her şeyi yapmamalısınız. Çocuklar kuralları ve düzeni seviyormuş. Bugün uykusu yarım saat gecikti diye bana 3 günlük stres yaşattı mesela
Kendisi yemeyi siz teşvik etmedikçe bilemez, benimki de çok kendi yiyor sayılmaz henüz çorba içemez ama diğer şeyleri yer. Bu sabah mesela bir kaç parça domates ve bir çatal omlet harici bir şey yemek istemedi. İyi dedim yeme, oynadı gezindi biraz sonra önüne başka bir tabak yapıp koydum. Onları yedi çünkü aç, belki o zaman acıkmamıştı veya onları canı istememişti. Bilemiyoruz ki konuşmadıkları için ama yemek istemyen çocuğa zorlyınca en fazla 2-3 kaşık yedirebiliyorum ben. O 3 kaşık da ne onun karnını doyurur ne beni tatmin eder, boşa sinir harbi yaratmaya gerek yok. Sonraki öğünde tamamlar eksiğini.
 
Bu yaştaki çocuklar annesine güvensizlik besler onu terketmenizden korkar ama sizi cevresinde gordukce ilerde bu durum düzelir yani tek sizlik bir durum yok .
 
Hep öyle dayatırlar ya doğum zamanı neler yaşadım hatta çevremdekiler kız çocuk istiyordu zor dönemlerden geçtim şimdi büyüyor derken yine zorlu süreç ama tabiki anne olarak sabretmekten başka çarem yok ona kıyamadığımdan işe bile dönemedim daha
 
Eşime bırakıp az kafa dinlemesem hepten sıyırırım kesin çünkü benimleyken inanın sürekli ağlıyor hiçbirşeyi beğenmiyor oyuncaklarını fırlatıp atıyor
 
Kaç yıl yaşlanıyoruz analığın ilk yıllarında :) hepimize sabır diliyorum o zaman biraz daha dikkat etmeye çalışayım
 
Normal doğum yaptım, yeterince emzirdim.
Yaşına kadar evdeydim.
Okuldan eve giderdim, beni görünce kapıyı yüzüme kapatır sen niye geldin x gelecekti diye ağlar.
O x yerine babadan tut sokaktan geçen adama kadar herkesi koy.
4 yaşında, hala bir yere gidip dönsem sallamaz, özlemek diye bir şey yok veya dışa vurmuyor, kendi çocuğum ama inanın bilmiyorum.

Siz üzüldüğünüz şeyleri birleştirmişsiniz, aralarında kesin ilişki var sanıyorsunuz (emzirme-sevgi).
Bakın emen de yapıyor onları.
İlk benim kokumu aldı ama bir daha beni kokladı mı hayır, sarılır mı hayır, dışardan bakan annesini sevmiyor der.
Ama ben işin aslını biliyorum.
Doğum şekliyle şu anki bağınızın bir ilgisi yok gerçekten.
Sizi sevmemesi mümkün değil, size nazlanıyor ve sizi çok seviyor.
 
Oğlum 1 yaşında. Ve aynı böylre. Acaba değiştir mi huyları? Beni niye istemiyor bilmiyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…