- 8 Temmuz 2022
- 305
- 347
- 18
- Konu Sahibi moonslight
-
- #1
Kızlar selam;
gecen yıllardan beri devam ettiğim kurumdaydım(mesleğimi söylemeyeyim çünkü deşifre olsun istemiyorum), yıllık izne çıktık bayramdı vs derken kurumum benle önümüzdeki yıl içim görüşme yaptı 2 kere.
birincisi gayet uygundu ve benim kalmam için ısrarcılardı hatta imzayı atalım desem atacaklardı ( ben gelmeden yeni sözleşmenin çıktısını almışlar onu gördüm.) sonra ben olumsuz bir şey demedim sadece önümüzdeki yıllarda akademik hedefimin olduğu bir doktora planını söyledim(daha başvurular bile yapmadım sadece ilerde dedim), daha önce de akademik çalışmalarımı bir işte çalışıyorken yaptım ve bunu çalıştığım kurumlar bilirler, hatta en başında da derler izin veremeyiz diye ben de işimi etkilemeyecek şekilde sürdürdüm bu zamana kadar.
sonraki görüşme de maaş konusuldu iyyidi, yani insan problem olsa anlar değil mi? sözleşme yenilemeyeceğin insanı çağırmazsın 1.görüşemeye değil mi?
son görüşme de bana yolları ayıracaklarını söylediler, sebebini de üstü kapalı zaten böyle olması gerekiyordu tarzında söylediler, madem böyle olması gerekiyordu ne diye ilk görüşmede her şey hazırdı sözleşmeyi imzalamamı beklediler?
kızlar nasıl şok oldum. yani ben burada devam edicem diye gelen teklifleri reddettmiştim.
ben buraya çok emek verdim uykusuz hasta annem hastanede olduğunda bile işimi aksatmadan geldim, izin alamadım çünkü aşırı yoğun tempo var ve insanlar bunu yüzüme vurmasınlar diye izin almadım, tuvaletlerde ağladım yine de kimseye bir şey demedim, gece sinir-stresssten uyuyamadım yine de bir şey demedim ama onların bana bu dediği beni çok üzdü. bir de diyorlar ki siz çok iyisiniz illaki bir yer bulursunuz.
Kızlar hak adalet mi? ben bana iş geldiği zaman ayrılamadım tazminat öderim yoksa diye onların bunu yapmasına çok üzüldüm. arkadaşlarım sağolsun çok destek oluyorlar yeni başvurular elbette yapıyorum ama ailemle daha konuşamadım yaşlı başlı insnlara böyle dertleri açıklamak ben den daha çok üzülüp takıyorlar onlar üzülüp panik olunca ben daha ruhsal olarak yıpranıyorum.
üzüntüden nasıl yazdığımı bilmiyorum,affedin
gecen yıllardan beri devam ettiğim kurumdaydım(mesleğimi söylemeyeyim çünkü deşifre olsun istemiyorum), yıllık izne çıktık bayramdı vs derken kurumum benle önümüzdeki yıl içim görüşme yaptı 2 kere.
birincisi gayet uygundu ve benim kalmam için ısrarcılardı hatta imzayı atalım desem atacaklardı ( ben gelmeden yeni sözleşmenin çıktısını almışlar onu gördüm.) sonra ben olumsuz bir şey demedim sadece önümüzdeki yıllarda akademik hedefimin olduğu bir doktora planını söyledim(daha başvurular bile yapmadım sadece ilerde dedim), daha önce de akademik çalışmalarımı bir işte çalışıyorken yaptım ve bunu çalıştığım kurumlar bilirler, hatta en başında da derler izin veremeyiz diye ben de işimi etkilemeyecek şekilde sürdürdüm bu zamana kadar.
sonraki görüşme de maaş konusuldu iyyidi, yani insan problem olsa anlar değil mi? sözleşme yenilemeyeceğin insanı çağırmazsın 1.görüşemeye değil mi?
son görüşme de bana yolları ayıracaklarını söylediler, sebebini de üstü kapalı zaten böyle olması gerekiyordu tarzında söylediler, madem böyle olması gerekiyordu ne diye ilk görüşmede her şey hazırdı sözleşmeyi imzalamamı beklediler?
kızlar nasıl şok oldum. yani ben burada devam edicem diye gelen teklifleri reddettmiştim.
ben buraya çok emek verdim uykusuz hasta annem hastanede olduğunda bile işimi aksatmadan geldim, izin alamadım çünkü aşırı yoğun tempo var ve insanlar bunu yüzüme vurmasınlar diye izin almadım, tuvaletlerde ağladım yine de kimseye bir şey demedim, gece sinir-stresssten uyuyamadım yine de bir şey demedim ama onların bana bu dediği beni çok üzdü. bir de diyorlar ki siz çok iyisiniz illaki bir yer bulursunuz.
Kızlar hak adalet mi? ben bana iş geldiği zaman ayrılamadım tazminat öderim yoksa diye onların bunu yapmasına çok üzüldüm. arkadaşlarım sağolsun çok destek oluyorlar yeni başvurular elbette yapıyorum ama ailemle daha konuşamadım yaşlı başlı insnlara böyle dertleri açıklamak ben den daha çok üzülüp takıyorlar onlar üzülüp panik olunca ben daha ruhsal olarak yıpranıyorum.
üzüntüden nasıl yazdığımı bilmiyorum,affedin
Son düzenleme: