Haklısınız kendimi ona ve işine mecbur hissediyorum. Ama değilim en azından biryerlerden başlamam gerekiyor. Ben bana yaptıklarını kabullenmiş buldum kendimi.( Daha önce yapmadığıma inanmadığı için yalan söylediğimi düşündüğü için zorlamış bahanesi bu. Ama psikolojim okadar berbatki bunu kabullendim.
Neden mecbur olasın hemen hemen çık o işten bi saniye bile bekleme..ne münasebet ya kendine bu eziyeti neden ediyorsun insan müsveddesine seni zorlarsa da videoya çek ses kaydı al kanıt olarak kullanırsın yapma daha fazla sonra kendine yeni bi hayat kurHaklısınız kendimi ona ve işine mecbur hissediyorum. Ama değilim en azından biryerlerden başlamam gerekiyor. Ben bana yaptıklarını kabullenmiş buldum kendimi.
Daha önce yaptın ya da yapmadın. İnce hadi su borusu soktun kan geldi. Sen niye kendini suçluyorsun bu hayatın sonu değil. Belki sevgiye ihtiyacın vardı ilk başlarda sana sevgi şevkat gösterdi aklını çeldi ama belliki amacı farklıymış. Daha fazla kendini bunalıma sokma. Kirlenmiş bir pislik gibi davranma kendine. Sanki şuan yüz fırça darbesindeki kitaptaki kız gibisin. Topla kendini lütfen.Haklısınız kendimi ona ve işine mecbur hissediyorum. Ama değilim en azından biryerlerden başlamam gerekiyor. Ben bana yaptıklarını kabullenmiş buldum kendimi.
Acilen bu adamla ilişiğini kes, işten ayrıl, sonucu ne olursa olsun yap bunlarıMerhaba. 25 yaşındayım ve 11 senedir burayı takip ediyorum. Ergenliğimde çok konu açmıştım eski üyeliğimden. Ailevi problemlerim ile alakalı...
Ta ergenliğimden gelen bitmeyen sorunlarım var. Normal bir aile ile büyümedim. Travmatik aile içi olaylar yaşadım. Babamın şizofreni sebebiyle bize yaşattıkları okulu bırakmam, tekrar başlamam, çocuk esirgeme kurumuna başvurmam vs.
Üniversiteye başlayınca ailemden tamamen koptum hep hayalini kurduğum gibi. Düşünün ailenizi istemiyorsunuz yapayalnızsınız. Kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek için çok çalıştım arkamda kimse yoktu. Okul bitince ailemin yanına dönmedim ve ipler tamamen koptu. Ama hep bi sevgi boşluğu ilgi boşluğu yaşadım. Beni ben olduğum için seven hiç olmadı. Hep farklı niyetlerle. Okul bitince biriyle tanıştım gerçekten ilk defa birinin beni sevdiğini düşündüm ama aldatıldım o beni aldatınca kaldıramadım pişman olacağım şeyler yaptım sürekli yüzyüze olduğum biriydi. Tedavi gördüm ona rağmen atlatamadım. Kendimce manevi yaralar aldım ve hep bi ilgi ihtiyacım var demiştim ya. Çalıştığım iş yerinde benim üstümde olan kişi benimle çok ilgileniyordu en başından. Belki yanlış biliyorum ama zayıf noktam oldu hep. Kimse beni sevmedi biri ilgilenince ilk defa yaşıyormuşum gibi hissettim hep. Bu kişi iş anlamında bana çok yardımcı olacağını söyledi ki olduda. Duygusal anlamda boş olmadığını benden çok hoşlandığını söyledi. Zorla olmadı ama istemedim çok ısrar ederek bekaretimi aldı. Patronum olduğu için ve işsiz kalmak istemediğim için direnemedim. Benim hatam en başından yüz vermekti. Sonra istemesemde bırakamadım. Bir yandanda sevmeye çalışıyorum ama yapamıyorum bana kendimi o* gibi hissettiriyor. İnsanların içinde aşağılıyor ve daha önceden yaptığını düşünmüştüm diyor. Bu duruma kendimi ben soktum ve benim hatam biliyorum. Ama canı istediğinde gelip 5-10 dk işini görüp yüzüne bakmadan gitmesine dayanamıyorum. İşte bulamıyorum. Psikolojik olarak iyi değilim ama nereden başlayayım bilmiyorum. Zaten kirlendim dua bile etmeye yüzüm yok. Nereden başlayayım ne yapayım? Zihnim okadar doluki hiç birşeye tepki bile veremiyorum
İşveren olarak sizi kullanıyor. Kovmaya kalkarsa kanıt biriktirin mahkemelerde süründürünMerhaba. 25 yaşındayım ve 11 senedir burayı takip ediyorum. Ergenliğimde çok konu açmıştım eski üyeliğimden. Ailevi problemlerim ile alakalı...
Ta ergenliğimden gelen bitmeyen sorunlarım var. Normal bir aile ile büyümedim. Travmatik aile içi olaylar yaşadım. Babamın şizofreni sebebiyle bize yaşattıkları okulu bırakmam, tekrar başlamam, çocuk esirgeme kurumuna başvurmam vs.
Üniversiteye başlayınca ailemden tamamen koptum hep hayalini kurduğum gibi. Düşünün ailenizi istemiyorsunuz yapayalnızsınız. Kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek için çok çalıştım arkamda kimse yoktu. Okul bitince ailemin yanına dönmedim ve ipler tamamen koptu. Ama hep bi sevgi boşluğu ilgi boşluğu yaşadım. Beni ben olduğum için seven hiç olmadı. Hep farklı niyetlerle. Okul bitince biriyle tanıştım gerçekten ilk defa birinin beni sevdiğini düşündüm ama aldatıldım o beni aldatınca kaldıramadım pişman olacağım şeyler yaptım sürekli yüzyüze olduğum biriydi. Tedavi gördüm ona rağmen atlatamadım. Kendimce manevi yaralar aldım ve hep bi ilgi ihtiyacım var demiştim ya. Çalıştığım iş yerinde benim üstümde olan kişi benimle çok ilgileniyordu en başından. Belki yanlış biliyorum ama zayıf noktam oldu hep. Kimse beni sevmedi biri ilgilenince ilk defa yaşıyormuşum gibi hissettim hep. Bu kişi iş anlamında bana çok yardımcı olacağını söyledi ki olduda. Duygusal anlamda boş olmadığını benden çok hoşlandığını söyledi. Zorla olmadı ama istemedim çok ısrar ederek bekaretimi aldı. Patronum olduğu için ve işsiz kalmak istemediğim için direnemedim. Benim hatam en başından yüz vermekti. Sonra istemesemde bırakamadım. Bir yandanda sevmeye çalışıyorum ama yapamıyorum bana kendimi o* gibi hissettiriyor. İnsanların içinde aşağılıyor ve daha önceden yaptığını düşünmüştüm diyor. Bu duruma kendimi ben soktum ve benim hatam biliyorum. Ama canı istediğinde gelip 5-10 dk işini görüp yüzüne bakmadan gitmesine dayanamıyorum. İşte bulamıyorum. Psikolojik olarak iyi değilim ama nereden başlayayım bilmiyorum. Zaten kirlendim dua bile etmeye yüzüm yok. Nereden başlayayım ne yapayım? Zihnim okadar doluki hiç birşeye tepki bile veremiyorum
Annesine söylediğimde de sen düzgün bir kız olsan evime gelmezdin. Benim oğlum su döker arınır sen pis kalırsın demişti. Böyle anneler erkek çocuğu yetiştirdiği sürece bizi daha çok uzerler konu sahibi. Bazen bizim tek suçumuz güvenmeye çalışmak ve inanmak oluyor
