- 14 Eylül 2017
- 2.705
- 9.771
-
- Konu Sahibi sivastrabzon
- #1
Amin, teşekkürler..bence siz değişen bu durumdan dolayı bunalmışssınız..
Yeni düzene alışmak çok zor ama yine eskisi gibi olmakta sizin elinzde kv üzüldüm
allah yardımcınız olsun hep sizde mi kalacak peki başka evlatları yok mu?
Bakıcı olayı imkansız. Görümceler geliyorlar arada sağolsunlar, eşim de gerektiği zaman kalıyor. Ama öyle takıntılı ki bir akşam komşuya çaya gitmiştim, defalarca beni sorup onu istemediğim fikrine kapılmış. Yanındaki kişi bir yere gittiğinde ona takıyor kafayı, biraz gecikince kuruntu ya da telaş yapıyor..Bazen eve bakıcı bırakıp dışarı çıkmalısınız.
Bakıcı tutamayız. Maaşı var ama biz de kendimizi maddi olarak toparlayamadık henüz. Hem yabancı birini de istemez, misafir bile geleceği zaman rahatsız oluyor. Görümcemler bir haftalığına aldıklarında, kızlarının yanında olduğu halde beni başlarından attılar düşüncesine kapılmış. Zaten en büyük sorun (ve sanırım psikolojik rahatsızlığının temeli de) aşırı ve gereksiz takıntıları..Bakıcı tutamıyor musunuz kadının maaşı yok mu? Neden böyle bir frdakarlık yapıyorsunuz kızınız da var? Onunla ilgilenmek yerine bütün ilgiyi kv ye vermişsiniz. Ve evet hiç birşey yapmadığınız için depresyona giriyorsunuz bu bir depresyon başlangıcıdır. Çünkü tek yaptığınız evde olmak kv ye bakmak yanlız kalmasın bişey olur diye korkmak. Bence eşinizle konuşun bir bakıcı tutulsun. Kendi annen değil bilmiyorum ben olsam bakmam. Sevabını da geçtim huzur kaçıyor düzen bozuluyor.
Bakıcı olayı imkansız. Görümceler geliyorlar arada sağolsunlar, eşim de gerektiği zaman kalıyor. Ama öyle takıntılı ki bir akşam komşuya çaya gitmiştim, defalarca beni sorup onu istemediğim fikrine kapılmış. Yanındaki kişi bir yere gittiğinde ona takıyor kafayı, biraz gecikince kuruntu ya da telaş yapıyor..
Bakıcı tutamayız. Maaşı var ama biz de kendimizi maddi olarak toparlayamadık henüz. Hem yabancı birini de istemez, misafir bile geleceği zaman rahatsız oluyor. Görümcemler bir haftalığına aldıklarında, kızlarının yanında olduğu halde beni başlarından attılar düşüncesine kapılmış. Zaten en büyük sorun (ve sanırım psikolojik rahatsızlığının temeli de) aşırı ve gereksiz takıntıları..
ev işi ve sosyallik konusunda bende benzer durumdayim, insana rehavet çökuyor resmen... ev işi dert değil, olduğu kadar olur da ama sizin psikolojiniz cok önemli. bence kayinvalidenizin maşı ile hic olmazsa haftada iki gün gelip bakacak birini bulun, o iki günü en azindan kendinize ayırınBundan birkaç ay öncesine kadar her gün kahve muhabbetimiz vardı komşularımla, kızımı okula ben götürüp getirirdim okul zamanı, bir yere gitmem gerektiğinde giderdim. takıntılı derece titiz değilim, ama evim temizdir. Okul sonrası kızıma vakit ayırmak istediğimden o okuldayken işlerimi yapardım.
Ama kayınpeder vefat ettiğinden ve kayınvalidem rahatsız olduğundan bize aldık. Kendisinde alzemhıer ,demans ve bir psikolojik rahatsızlığı olduğundan yalnız kalmaması gerekiyor. Bu nedenle artık kızımı okula komşuyla gönderiyorum, bakkala veya herhangi bir yere gitmem gerektiğinde yanında duracak birisi varsa gidemiyorum. Ama derdim bu değil, bizde kalmasını sorun etmiyorum ya da bir yere çıkamamayı.. Ama artık bir şey yapasım gelmiyor evde, yapmam gerekiyorsa da erteliyorum. Bir keyifsizlik, bir tembellik hali çöktü üzerime. Yemeği bile isteksizce yapıyorum. Saçma sapan diziler izliyorum vakit geçirmek için, sürekli sıkılıyorum. Aslında evişi yapsam sıkılmayacağım biliyorum ama elim kalkmıyor. Yapsam da kendimi çok zorlayarak yapıyorum..
Değişen düzene adapte olamadığımdan mı, benden mi kaynaklanan bir durum mu bilmiyorum..zzamanla yoluna girer mi onu da bilmiyorum..
Bu bir depresyon başlangıcı mı yoksa?Bir fikriniz ya da öneriniz var mı?
4 tane kızı varken geline bırakmaları da tuhaf açıkçası. İstediği kadar oğluna düşkün olsun oğlu değil eşi bakıyor ona sonuç itibari ile.
Bence psikolojik destek al daha kötü olmadan ilerde daha kötü bir hale gelebilir en azından şimdi tedaviye başlarsan hafif ilaçlar verir.[/QUOTE=
Aslında geçtiğimiz Pazar görümcemler eşimle konuşmaya çalıştılar. Tüm bu yorumlarınızın birçoğunu onlar da söyledi. İleride yatalak kalabileceğini, benim için daha zor olacağını, benim psikoljimin bozulabileceğini vs... Bunun için onlara yakın bir yerde oturmamız halinde (onlar birbirine yakın ama bize uzak bir muhitteler) bana her türlü yarımcı olabileceklerini de önerdiler. Ama eşim işe uzaklığını öne sürüp biraz da dikkafalılığından kabul etmedi. Bu hafta onunla oturup bu konuyu konuşup ikna etmeye çalışacağım.
alıntı yaparken gene yanlışlıkla alıntıyla birleştirdim ve düzeltemedim, burdan bakabilir misiniz yanıtıma, üstteki yanıttan