Bana neler oluyor?

sivastrabzon

hem şiirsin sen, hem şair..
Kayıtlı Üye
14 Eylül 2017
2.705
9.771
Bundan birkaç ay öncesine kadar her gün kahve muhabbetimiz vardı komşularımla, kızımı okula ben götürüp getirirdim okul zamanı, bir yere gitmem gerektiğinde giderdim. takıntılı derece titiz değilim, ama evim temizdir. Okul sonrası kızıma vakit ayırmak istediğimden o okuldayken işlerimi yapardım.
Ama kayınpeder vefat ettiğinden ve kayınvalidem rahatsız olduğundan bize aldık. Kendisinde alzemhıer ,demans ve bir psikolojik rahatsızlığı olduğundan yalnız kalmaması gerekiyor. Bu nedenle artık kızımı okula komşuyla gönderiyorum, bakkala veya herhangi bir yere gitmem gerektiğinde yanında duracak birisi varsa gidemiyorum. Ama derdim bu değil, bizde kalmasını sorun etmiyorum ya da bir yere çıkamamayı.. Ama artık bir şey yapasım gelmiyor evde, yapmam gerekiyorsa da erteliyorum. Bir keyifsizlik, bir tembellik hali çöktü üzerime. Yemeği bile isteksizce yapıyorum. Saçma sapan diziler izliyorum vakit geçirmek için, sürekli sıkılıyorum. Aslında evişi yapsam sıkılmayacağım biliyorum ama elim kalkmıyor. Yapsam da kendimi çok zorlayarak yapıyorum..
Değişen düzene adapte olamadığımdan mı, benden mi kaynaklanan bir durum mu bilmiyorum..zzamanla yoluna girer mi onu da bilmiyorum..
Bu bir depresyon başlangıcı mı yoksa?Bir fikriniz ya da öneriniz var mı?
 
bence siz değişen bu durumdan dolayı bunalmışssınız..
Yeni düzene alışmak çok zor ama yine eskisi gibi olmakta sizin elinzde kv üzüldüm
allah yardımcınız olsun hep sizde mi kalacak peki başka evlatları yok mu?
 
Amin, teşekkürler..
dört tane görümcem var, eşim tek erkek. Kayınvalidemin tek gözdesi diyebilirim. Hem görümcemlerde küçük çocukların koşturmalarından rahatsız oluyor, hem de oğlunun yanında onunla kalmak istiyor. Görümcemler bayram üstü biz rahatlayalım diye bir haftalığına zorla ikna edip aldılar da, daha gittiği günden dönene kadar oğlunu tutturmuş beni götürsün diye...
 
işleyen demir paslanmaz..yani önceden çok aktiftiniz hareketliydiniz..şimdi hareket etmedikçe üşengeçlik ortaya çıkıyor..
Allah yardımcınız olsun hasta bakmak zordur..gerçi yatana da zor bakana da zor..insan eti ağır derler..
 
Bazen eve bakıcı bırakıp dışarı çıkmalısınız.
Bakıcı olayı imkansız. Görümceler geliyorlar arada sağolsunlar, eşim de gerektiği zaman kalıyor. Ama öyle takıntılı ki bir akşam komşuya çaya gitmiştim, defalarca beni sorup onu istemediğim fikrine kapılmış. Yanındaki kişi bir yere gittiğinde ona takıyor kafayı, biraz gecikince kuruntu ya da telaş yapıyor..
 
Bakıcı tutamıyor musunuz kadının maaşı yok mu? Neden böyle bir frdakarlık yapıyorsunuz kızınız da var? Onunla ilgilenmek yerine bütün ilgiyi kv ye vermişsiniz. Ve evet hiç birşey yapmadığınız için depresyona giriyorsunuz bu bir depresyon başlangıcıdır. Çünkü tek yaptığınız evde olmak kv ye bakmak yanlız kalmasın bişey olur diye korkmak. Bence eşinizle konuşun bir bakıcı tutulsun. Kendi annen değil bilmiyorum ben olsam bakmam. Sevabını da geçtim huzur kaçıyor düzen bozuluyor.
 
Bakıcı tutamayız. Maaşı var ama biz de kendimizi maddi olarak toparlayamadık henüz. Hem yabancı birini de istemez, misafir bile geleceği zaman rahatsız oluyor. Görümcemler bir haftalığına aldıklarında, kızlarının yanında olduğu halde beni başlarından attılar düşüncesine kapılmış. Zaten en büyük sorun (ve sanırım psikolojik rahatsızlığının temeli de) aşırı ve gereksiz takıntıları..
 

Gitseniz de gitmeseniz de o kuruntuyu yapar zaten. Boyle giderse sizin psikolojiniz bozulacak.
 

4 tane kızı varken geline bırakmaları da tuhaf açıkçası. İstediği kadar oğluna düşkün olsun oğlu değil eşi bakıyor ona sonuç itibari ile.
Bence psikolojik destek al daha kötü olmadan ilerde daha kötü bir hale gelebilir en azından şimdi tedaviye başlarsan hafif ilaçlar verir.
 
Benim babaannemde böyleydi.Halam da kalmak istemezdi.Ölürsem oğlumun evinde öleyim damadın evinde değil derdi.

Alışılmış rutininiz bozulmuş.Zevk aldığınız şeyleri istemediğinizden değil dış etkenlerden dolayı bıraktığınız için depresyonun kapısına gelmişsiniz.

Uzman yardımı alın lütfen
 
o bakıcı istemiyor diye siz hayatınızı kendinize zindan etmeyin. oğlunun karısısınız diye onunla 7/24 ilgilenmek zorunda değilsiniz. istediği kadar kuruntu yapsın çağırın kızları gelsin baksın, zorla da olsa götürsünler. üzücü bi durum geçmiş olsun, nihayetinde hastalık ama siz bu sıkıntılara mecbur değilsiniz. o kuruntu yapıyor diye kendinizi eve kapatacak haliniz yok.
 
ev işi ve sosyallik konusunda bende benzer durumdayim, insana rehavet çökuyor resmen... ev işi dert değil, olduğu kadar olur da ama sizin psikolojiniz cok önemli. bence kayinvalidenizin maşı ile hic olmazsa haftada iki gün gelip bakacak birini bulun, o iki günü en azindan kendinize ayırın
 
 
alıntı yaparken gene yanlışlıkla alıntıyla birleştirdim ve düzeltemedim, burdan bakabilir misiniz yanıtıma, üstteki yanıttan
 
alıntı yaparken gene yanlışlıkla alıntıyla birleştirdim ve düzeltemedim, burdan bakabilir misiniz yanıtıma, üstteki yanıttan

Okudum sorun değil. Bana samimi gelmiyor açıkçası söyledikleri. Yakın otırmak yerine herkes 1 ay baksa sorun çözülür. 4 ay zaten kızları bakmış olacak size gelene kadar. Yakın oturmak için bide yine siz fedakarlık yapacaksınız masraf yapacaksınız. Yapmayın bence alın hepsini bu şeklde olması için ikna edin. Kadın da zamanla bu duruma alışacaktır. Kadının durumu şuan iyi olabilir ama sonrası çok kötü olucak. Ve bu hızla ilerleyecek. Altına kaçıracak,siz temizlemek zorunda kalacaksınız bilmiyorum şuan yapıyor musunuz? Sürekli huzursuzluk çıkaracak,yemekleri fırlatacak daha neler neler. Başedemezsiniz size de yazık!
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…