Bundan birkaç ay öncesine kadar her gün kahve muhabbetimiz vardı komşularımla, kızımı okula ben götürüp getirirdim okul zamanı, bir yere gitmem gerektiğinde giderdim. takıntılı derece titiz değilim, ama evim temizdir. Okul sonrası kızıma vakit ayırmak istediğimden o okuldayken işlerimi yapardım.
Ama kayınpeder vefat ettiğinden ve kayınvalidem rahatsız olduğundan bize aldık. Kendisinde alzemhıer ,demans ve bir psikolojik rahatsızlığı olduğundan yalnız kalmaması gerekiyor. Bu nedenle artık kızımı okula komşuyla gönderiyorum, bakkala veya herhangi bir yere gitmem gerektiğinde yanında duracak birisi varsa gidemiyorum. Ama derdim bu değil, bizde kalmasını sorun etmiyorum ya da bir yere çıkamamayı.. Ama artık bir şey yapasım gelmiyor evde, yapmam gerekiyorsa da erteliyorum. Bir keyifsizlik, bir tembellik hali çöktü üzerime. Yemeği bile isteksizce yapıyorum. Saçma sapan diziler izliyorum vakit geçirmek için, sürekli sıkılıyorum. Aslında evişi yapsam sıkılmayacağım biliyorum ama elim kalkmıyor. Yapsam da kendimi çok zorlayarak yapıyorum..
Değişen düzene adapte olamadığımdan mı, benden mi kaynaklanan bir durum mu bilmiyorum..zzamanla yoluna girer mi onu da bilmiyorum..
Bu bir depresyon başlangıcı mı yoksa?Bir fikriniz ya da öneriniz var mı?