Bağırmadan annelik mümkün mü? Nasıl?

Peş peşe iki çocuk çok zor kendimden biliyorum. Büyük olana büyümüş muamelesi yapıyoruz ama o da daha bebek. Ben artık doğruca odalarına yolluyorum. Seninkilerden büyük oldukları için Düşünme Fırsatı veriyorum onlara. Sonra onlar benden ben onlardan özür diliyorum sarılıyoruz. Yine de hiç bağırmıyorum diyemem
 
Ben de bağırıyorum arada, öyle yer gök inlemiyo ama kızdığım oluyo sonra öpüşüp koklaşıyoruz telafi etmeye çalışıyorum senin bide 2 tane, yaşları yakın, destek olan yok, zor
 
Off anne olmak hep kaygili olmak demek. Benim oglum 3;5 yasinda ve hep pna yetememe kaygisi var icimde. Dogmadan 3 gun once kakasini yemisti. Ben dogduktan 2 gin donra ancsk gprebildim kuzumu. Kuvezin icinde yatiyordu ve tek basina nefes bile alamiyordu. O kadar kucuktuki 20 gun hastanede yogunbakimda kaldi. Cok sukur simdi cok iyi ve cook hareketli. Ben her sinirlendigomde aklima o caresiz yatisi geliyor.
Daha ses tonumu bile degistirmedim kuzuma ben. Dusunsene simdi bile biraksam tek basina 2 gun yasayamaz.
 
İki kardeş arasında çıkan sıkıntıda buyuğe bağırmanız kotu uyarın ama bağırmayın
Öfke bence öğrenilen bir davranış biçimi kızınızın bunu öğrenmesine önderlik etmeyin

Kızınızın kardeşinin bakımına tabiki sizin kontrolünüzde yardım etmesine izin verin onunla bir tık daha fazla ilgilenin sorunlarınızın büyük kısmı çözüm bulur böylece

Eşinize annenize kızıp hırsınızı çoçuklardan çıkarıyorsunuz gibi
Mutlu ve sakin anne mutlu ve sakin çocuklar

Gece yatmadan melisa çayı için ertesi gün daha rahat etmenizi sağlar
 
Kızım boynumu bir yakalıyor tırnaklarıyla aklım çıkıyor. Dün sırf ona bağırmamak için güya kendimi tuttum nasıl tuttuysam ben ağladım...zor ama napalım sabır lazım..
 
Niye vicdan azabı yaşıyorsun ki, anne dediğin bağırır.
Benimki de hep bağırırdı, hep cırlardı yani aşağı mahalleden duyulurdu. Bağırmayan anne var mıdır şu dünyada bilmiyorum, bağırmanın bi zararı varsa da biz görmedik, hepimiz gayet normal, zeki çocuklardık yani. Benimki terlik atmazdı da bi bağırması zaten 10 terlik gücündeydi.
 
Insanlık hali, herkesin zor zamanları olur. Hiç bağırmamak bence mümkün değil. Iyi anne olmak da hiç bagirmamak da gizli değil zaten.

Ama şunu unutmayın sakin bir tutumla büyüyen çocuk sakin olmayı öğrenir.
Bagirmalarla büyüyen çocuk bağırmayı öğrenir.

Elinizden geldiğince sakin kalmaya çalışın. Güzellikten anlamayan çocuğa bağırmak yerine hatasını anlayacağı cezalar verin.. istediği bir şeyden mahrum etmek gibi..
 
Evet yeri gelir bağırırsınız ..
ama eğitim başka şey. .
Yaşları yakın hakikaten kolaylık versin. .
 
Bizim ust komsumuzda boyle buyuk cocugu onun 3 4 yasinda ufaklikta orumcekte daha.Orumcekten atiyor cocugu ayagiyla ittiriyor kadinda bagiriyor cunku cocuk anlamiyor yani kiskandigi icin ama o komsumuzda sonra opuyor seviyor hepsini :) Ufaklikta bas bas agliyor sonra buyuk tam bi canavarlar

Bence icinizden ya sabir ya sabir cekin :)
 
Benim ikizlerim var .. 1 yasindalar o kadar yaramazlarki bazen bende kendimi tutamiyorum bagriyorum.. hemde cok bunaliyorum sicak bi taraftan onlar bi taraftan.. deli oluyorum bazen barirken annem ablam falan yanimda oluyor onlarda bana bagriyo niye kiziyomusum cocuklara.. ayy anlatirken bile deli oluyorum yemin ederim..
 
Cocuklarla bu yasta sakin konusmak cok önemli , kizini karsina alip sakince defalarca gerekirse günlerce yaptiginin yanlis oldugunu anlatmalisin ..
Bagirarak cocuga bisey anlatamazsin..
 
Bağırdıkça çocukların arsızlaştığını düşünürüm, düşünsenize siz bağırıyorsunuz ama ardından vicdan azabıyla öpüp kokluyorsunuz ne yanlış ne doğru çocuk anlayamaz durumu.
Çocuğum yok ama okul öncesi öğretmeniyim şöyle örneklendireyim; çocuklar neler yapmıyorlar ki ;bende içimden 10 à kadar sayıp sonra sakince gel konuşalım diyorum gözlerine bakıp anlatıyorum bir süre sonra aynı uyarılarla o davranış tekrarlanmıyor ve sınıfımızın kurallarını sık sık beraber hatırlıyoruz hatta kendileri kural oluşturuyorlar daha etkili.
Sizin kızınızda aslında daha bebek sayılır yavrum ama yinede anlar sizi.
 
Bagirmadan annelik munkun olmaz..hic sesimi yukseltmedim diyene inanmam bir anne olarak.Sonucta annelerde insan ve ofkelenebilmeleri gayet normal..
Ofkenizi kontrol etmenin yollarina bakin.Onlarin zor olsada en tatli zamanlari ve geri donusu yok.Ev isi ve yemege daha az zaman ayirin mumkun olursa ve esinizden hic olmazsa hafta sonlari coxuklarla ilgilenmesini talep edin..
1 saat dahi olsa kendinize ayiracaginiz cocuklariniza olan sabrinizi yeterince artiracaktir.
 
Esinizden kesinlikle daha cok destek talep etmelisiniz ... Iki cocukla coook zzor cook ... Benim ablaminda iki kücük cocugu var ama einstem yatdimci oldugu icin fazla büyük sorunlar yasamadilse cok sükür.
Acaba söyle ayda bir veya iki piskologa gitseniz? Sadece konusmak, dertlesmek ve objektif birinden fikir edinmek icin. Allah kolaylik versin
 
Bu duyguyu çok iyi bilirim ilk kızım 33 aylıkken 2. kızım oldu ve büyüğü kardeşini hep hirpaliyordu ne yalan söyleyeyim hem çok bagiriyordum hemde poposuna yapistiriyodum bi gun kucugu emzirirken buyuk kizimin oyle bi bakisini yakaladimki o bakis bana ders oldu inanin nefretle bakiyodu bize ve aramizda cok acilmisti benim kizim degildi sanki birbirimize cok soguktuk cok sukur duzeldi aramiz kardeşi doğduktan 1 ay sonra ana okuluna yolladım çok faydası oldu o dönem tavsiye ederim simdi kucugu 3 yasinda inanin hala durmuyolar ve ben kendimi yiyip duruyorum..sabır yapacak bişey yok bende ev temizligiyle kafayı yemek üzereyim istiyorum ki hiç birşey dagilmasin kirlenmesin
 
Ay annem bana misafirlige gittimizde hic görmemis gibi yedigimde bi bakis atardi ...
Yada kuzenlerle cok bagristigimizda bi kafa sallardi dudaklarindan okurdum:" evde görüsürüz" diye
O günleri hatirladim
 
Peygamberimizin kendisini taşlayan toplumlar için bile duyduğu sonsuz merhamet sonrası söylediği şey gelsin aklına" allahım onlar bilmiyorlar, bilselerdi yapmazlardı, sen onları affet" insan merhametle yetiştirilir canım benim. Hepimiz bağırıyoruz. Kendini paralama. Haklısın bu kadar bunalmakta. Yeterki durman gereken noktaları bil. O anda bu söz gelsin aklına. Bilmiyor ki. Çocuk işte...
 
oğluma her bağırdığımda bir köşeye bir lira atsaydım şimdi zengindim size öyle söyleyim. çünkü şöyle oluyor; "bebeğim tırmanma oraya. oğlum düşeceksin yapma. hayır diyorum! X HEMEN İN ORDAN!!!!" o kadar dert stres içinde her zaman sabırlı olamıyoruz. bazen kendimi sakin kalacağım diye zorlayıp farklı stratejiler deniyorum ama olmuyor...
 
Anne olmadigim için henüz size ne desem bilemedim ama tek verebılecegım tavsiye lütfen kimse cocuguna yolun ortasinda bagirmasin veya siddet uygulamasin. Tabi hiçbi yerde yapmasın o ayrı da. Yolda falan bazen öyle bayanlar görüyorum kadın öyle bagiriyor ki ben korkuyorum sonra da bu cocuk çok huysuz mutsuz diye şikayet ediyorlar. Vallahi öyle kadınları görünce Allahım sen böyle insanları bir daha anne etme djye dua ediyorum ne yalan söyliyim sırf çocuklara üzüldügümden. Sizin için yazmadım bunu genel olarak yazdım lütfen ustunuze alinmayin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…