zorla veriyorum eline ama bir elinde cep telefonu, diğer elinde kumanda sürekli haber okuyor. sonra da bana elinden telefon pc düşmüyor diye laf sokuyor aklınca.offf off bunun cozumu yok malesef bızde boyleydık en sonunda cocuk buyudu ve konu kapandı
ben esıme '' sevgı babası'' dıyorum hala
hazır karnı doyurulmus gazı cıkarılmıs uyutulmus altı degıstırılmıs cocugu '' ooyyy canım yavrum '' dıye sevıyordu sadece ama cocuktan en ufak bı ''ııgggh'' sesı cıktı mı '' bende durmuyor '' dıyerek elıme tutusturuyordu
bızde cok kavga ettık ama dıyorum ya cocuk buyudu kavga ancak ole bıttı
sorumsuz adamlara cozum yok malsef
uzulmeyınzorla veriyorum eline ama bir elinde cep telefonu, diğer elinde kumanda sürekli haber okuyor. sonra da bana elinden telefon pc düşmüyor diye laf sokuyor aklınca.
umurumda değil de çocuklarıma bağırınca vicdanımın sızısı yakıyor beni
aynen. iki bebekle milletin evine gitmeye çekinir oldum. annem bile çocuklarına sahip çık, evimi dağıtma dedikten sonra cesaretim kalmıyor.Aynen öyle sabirim kalmadı bu yüzden öfke mi bagrarak atıyorum ne yazikki iki çocuk baş edemiyorum ne kendime ne eşime ne evime vakit kalmıyor kendimi insanlardan soyutladim akrabalık ilişkim kalmadı
biliyorum. tam da bu yüzden vicdanım sızlıyor ya. iki ilgiye muhtaç bebeğe bağırmamın hiçbir savunması olamaz. bunu aşmam lazım. onların hiçbir suçu yok. kabahat benimYavrularina bak ne kadar kucuk ve acizler bagirman hicbir seyi degistirmez canim. Kizinin kardisina otur ve goz temasi kurarak kararli bi sekilde yaptiginin yanlis oldugunu anlat canim. Cocuklarin cok kucuk daha bunalman gayet normal.
sürpriz oldu. sakin olmayı istiyorum ah başarabilsem. sakinliğim kısa sürüyor.İkinci çocuk için erken davranmışsınız. İkiside çok küçük ve ilgiye ihtiyaçları olduğu yaştalar. Biraz sakin olun.
.İnsansınız, mümkün değil.
Yeter ki benim olmaz olasıca komşum gibi çocuğunuza "Allah belanı versin" diye haykırmayın, elindekini bırak derken bile apartmanı, sokağı inletmeyin.
İçinizden sayı saymak gerçekten işe yarıyor. Olmadı yastığa gömün başınızı ve çığlık atın.
sorsan babasından dert yanar ilgisiz dayakla büyüdük diye. sen nesin diyorum farkın yok benim için. ama umursamıyor.uzulmeyın
anneler olur ole bazen
ama esınızle de kavga etmeyın bunlar bole ıste yapacak bıse yok
kendılerın de o gorevı gomuyorlar bastan kafa yapısı bozuk zaten
Ya hangimizin annesi kızmadı? Gözleriyle bir bakarlardı, mum olurduk; demek ki baya disiplinli büyütülmüşüz. Şimdi ne öyle anneler var ne de öyle bakıştan anlayan çocuklar. Bize bir şey olmadıysa bu yeni nesil hayli hayli iyi olur.
bela okumak mı, Allah korusun ama yapma artık derken ev inliyor. sonra da öpüp kokluyorum ama kırılan kalpleri tamir oluyor mu, bu his çok kötü
hep diyorum annelik zor, kendi başına altından kalkacaksın başka yolu yok ama bir bakıyorum bağırmaya başlamışım bile. nefret ediyorum kendimden böyle anlarda.Öyle cnm gerçekten zor benim de eylül de ucu dolduracak bi kızım var çoook yaramaz daha doğrusu çok hareketli ve bebekligin sen beri geçmeyen uyku sorunumuz vardır bende öyle bagiriyorum kızıyorum bu sefer vicdan azabı çekiyorum.annelik cok zor eşinde yardimci ama.ne kadar olabilir kii hele bi de ben yorgunum dediğim de ne yaptın demesi daha dq çıldırtiyo ama çocuğa baktımi da beni mahvetti sana bişi yapmıyo dedimi allah başımdan kaynar sular dökülüyor
hepsini düşünüyorum inanın, bağırana misliyle cevabını veririm ama evladım bana cevap veremez, daha süt kuzusu o.Gözlerinizi kapatıp düşünün..
Yemek tuzlu olduğu için eşiniz size bağırsa
Kazayla elinizden bardağı düşürüp kırınca anneniz size bağırsa
Apartman kapısını biraz sert kapattınız diye yönetici size bağırsa
Balkonda telefonla konuşup gürültü yaptığınızı söyleyen komşu size bağırsa
Ona surat yapmadığınız halde surat astığınızı iddia eden kayınvalideniz size bağırsa
Sizden su isteyen eşiniz suyu 15 saniye geç getirdiniz diye size bağırsa
NE HİSSEDERDİNİZ bir düşünün.
Bir çocuk eline tabanca alıp birini vursa hapse mi atılıyor? Neden atılmıyor sizce? Çünkü cezai ehliyeti yok. Bu ne demek? Yaptıklarını isteyerek, bilinçli ve sonucunu düşünerek yapmıyor. 28 aylık kızınız kardeşini itecek ve düşürecek, çünkü sonucunu bilmiyor. Onun canı yanar diye düşünemiyor.
Lütfen olaylara bu açıdan bakın.
Büyük kızınızın dikkatini başka yönlere çekmeye çalışın. Onunla zaman geçirin. Ev işlerini, yemek işini biraz ikinci plana atın. Kimse size madalya vermiyor ev tertemiz diye. Bırakın biraz dağınık kalsın. Çocuklarınızla top oynayın evde. Balon şişirin, onunla oynayın. Siz de eğlenin ve eğlendiğinizi çocuklarınıza hissettirin.
Anneniz konusunda diyebileceğim bir şey yok. Mümkünse ondan yardım almadan yaşamaya çalışın. Tek çeşit yemek yiyin. Kendi başınıza kalınca kendi düzeninizi de kuracaksınız eminim.
Kolay gelsin.
hep diyorum annelik zor, kendi başına altından kalkacaksın başka yolu yok ama bir bakıyorum bağırmaya başlamışım bile. nefret ediyorum kendimden böyle anlarda.
hepsini düşünüyorum inanın, bağırana misliyle cevabını veririm ama evladım bana cevap veremez, daha süt kuzusu o.
offf yavrularım benim. o kadar mahcubum ki onlara karşı.
farkındayım ve ben bu sinirli halimi yenmeliyim.Küçük kiziniz için büyük kiziniza bağirmaya devam ederseniz kardeşinden ve sizden soğuyacak sevilmediğini düşünecek ilgi çekmek için 10 yaşina gelse bile saçma sapan hareketler yapacak. Yeğenimden biliyorum.
benim de kastettiğim buydu esasında. ha dayak ha bağırmak. farkı yok. vicdan azabımın kaynağı bu.Benim anlatmak istediğim şey bağırma karşısında kendimizi kötü hissettiğimizdi. Size bağırılması sonucu siz de bağırabilirsiniz demek değildi.
Bağırmak insanca bir şey değil.
Bağırmak da sesli şiddettir. Dayak nasıl fiziksel bir şiddetse bağırmak da şiddettir.
eşime öfkem de bu yüzden. hadi ben zıvanadan çıktım. al çocukları sakinleşmeme fırsat tanı değil mi? yok o da bağırıyor ya da izliyor sadece.Durun ve gulumseyin, durum ne olursa olsun derin bir nefes alin 5 saniye tutun ve birakin, bu esnada yalandan da olsa gulumseyin, goreceksiniz cocuklariniz da gulumseyecek ve butun ofkeniz gidecek.
Onlar cocuk, o kadar aciz, gucsuz ve bize muhtaclar ki, bizim anlik ofke krizlerimiz onlarin kucuk dunyasinda derin izler birakiyor. Ustelik daha da hircinlasmalarina (genel degimle arsizlasmalarina) neden oluyor.
Ben yapi olarak sakin biraz da kucuk seyleri ciddiye almayan bir tipim, kizima 3.5 senede 5 kere bagirmamisimdir. Esim de aslinda sakindir ama bazen zivanadan cikip sertce kızıyor. Sonuc ne biliyor musunuz, kizim benimleyken hep sakin, kedi gibi, esimleyken ise simarik ve agresif bir cocuk. Bizim davranislarimiz onlara direk yansiyor cunku, hem kendi huzurunuz hem onlarin huzuru icin biraz ofke kontrol yontemleri uzerine calisin, mutlaka size en uygun yontemi bulacaksiniz.
Bir de "mahallenin en mutlu yumurcagi" ni mutlaka okuyun. Benim cocuklara bakis acimi degistirdi.