umarım yarın iyi haberlerle dönerim. Aslına bakarsanız, hem günah işliyor olduğumu düşünerek, hem de korkarak gidiyorum. Bir de ameliyat sırasında çok olumsuz birşey olması durumunda kimseye haber vermediğim için insanları şaşırtmaktan, "amma da salakmış" demelerinden çok korkuyorum. Ama herşeyi gözealdım galiba. Bu akşam iş yemeği var ve tüm kızlar eteklerini giyinmiş makyajlarını yapmış durumdalar. Bense sefil gibi gidiyorum :) uzun zamandır kendime kıyafet bile alamadım. Nasıl olsa hep aynı tars şeyler alıp giyinmek zorundayım diye düşünerek.. Hatta olayı çok daha fazla abarttım, makyaj bile yapmıyorum, kaşlarım bile rezalet durumda.. İnsanlar çok çok fakir olduğumu düşünüyorlar. "Senin yemek paranı biz karşılayalım diyenler bile oldu :) Tek istediğim yaptığım işe yakışır giyinebilmek o kadar. umarım Allah bunu çok görmez ve beni affeder. İşyerinde birisi de sürekli (sanki bu durumumu biliyormuşçasına) "dünyevi arzularımızdan uzak durmalıyız, Bedenimiz, Allahın bize hediyesidir" şeklinde konuşuyor hergün, sanki bu durumu biliyormuşçasına.. Çok tereddütlüyüm ve çok bunalımdayım. Bunu bir Allah bir de sizler biliyosunuz.. Sanki sınanıyorum, Allah beni affetsin..