Babamın Vefatı

betul0123

Nirvana
Kayıtlı Üye
17 Haziran 2009
73
9
Merhabalar,
2 hafta önce ani bir şekilde canım babamı kaybettik,henüz 60 yaşındaydı.Gidene mi yanayım, kalan canım anneme mi bilemiyorum.
Babamın gidişine zaten alışamadım, her baktığım yerde o var onu çok seviyor, özlüyorum. Gerçekten baba gibi babaydı. Allah babamdan razı olsun.
Annem yalnız kaldı. Ben ve abim evliyiz. Evlerimiz birbirimize yakın. Ama annem evde yalnız kalmaya korktugunu söylüyor, zaten babam vefat ettiğinden beri de hiç yalnız kalmadı.
Gündüz kendi evine gidiyor orası benim evim diye, gece bizlere kalmaya geliyor...
Tek kalsa gönlümüzde razı olmaz ama herkes evine küsmesin, bir daha alışamaz diyor.
Annem saf,cocuksu,pasif bir kadın. Kendi başına bir şey yapamaz. Ürkek, korkar
Yani anlayacağınız annecigimin hayatı daha da zorlaştı.
Biz elimizden geldiğince yardımcı oluyoruz evlatları olarak görevimiz zaten ama sizin düşüncelerinizden de yararlanmak isterim
Var mı aranızda böyle bir durum ile karşılaşan?
Annenize ne oldu? Nasıl davrandiniz? Evine girebildi mi?Yoksa gerçekten evinden soğudu mu?
Teşekkürler,
 
Başınız sağ olsun mekanı cennet olsun inşAllah


Dedikleri doğru bence. Şimdi alışırsa sonradan hiç yapamaz. Bi süreliğine gece de siz mi kalsanız yanında?
Benim de babam vefat etti. Annem evinde kalmak istiyor hep .
 
Mekanı cennet olsun, peygamberlere komşu olsun. Yani akşamları annen size geleceğine belli bir süre siz bir kaç gün kalın sonra saatleri ileri alarak kalkın. Mesela 11 de uyuyorsa 10.30 da kalkın, sonraki hafta 10 da kalkın sonra 9.30 gibi bir süre annenize destek olun. İmkan varsa abin ve senin olduğunuz mahalleye tasinsin içi rahat eder belki.
 
Başınız sağolsun. Babanızdan ne güzel bahsetmişsiniz ne mutlu size de babanızada. Gündüzleri evde tek kalabiliyorsa o şekilde kalsın geceleri de yatmaya başka yere gitmesin bir süreliğine yanına birileri gelsin, bazen gece siz gidin bazen abiniz, bazen bir akraba ama kendi evinde dursun başka yere gitmesin sonra zamanla alışacaktir
 
Amin Allah razı olsun. Sağ olun, var olun. Sizinde babanızın mekanı cennet olsun.
Bilmiyorum annem çok dirayetli bir kadın değil. Akşam işten çıkınca yanına gidiyorum bir başına sessiz sessiz oturuyor ev çok sessiz ben duramam burada heralde diyor, korkuyor. Size gidelim diyor.
İlk bir hafta hep birlikte annemlerde kaldık. Ama artık işe başlamak zorunda kaldık.
Bazı kişiler daha erken şimdi yalnız kalamaz diyor, bazı kişilerde alışsın şimdiden diyor.
 
Benim ananem de 70 yaşlarındaydı dedem vefat ettiğinde. Ani bir vefat olmuştu. Ve vefatından hemen önce Malatya’dan Ankara’ya taşınmışlardı hepimiz buradayız diye. Daha ananem yeni şehire alışmadan rahmetli oldu dedeciğim.
Tüm çocukları evde kalmasının onun için daha iyi olacağını düşündü. İlk zaman epey zorlandı ama iyi ki diyoruz şimdi biz de o da. 12 yıl oldu. Daha da sağlıklı Allah uzun ömürler versin. Bu kadar yıl çocuklarının evinde bir orada bir burada nasıl geçecekti ?
Hatta 5 yıl önce eniştem vefat etti teyzem yalnız kaldı. Beraber mi yaşasanız birbirinize destek olursunuz dedik. Ananem kabul etmedi :) ben alıştım yalnızlığa evde tek olmaya bana misafir olun gelin bir iki saat oturun gidin diyor hiç düşünmezdik bu kadar kendi idare edebileceğini kiii senin annen daha da genç. Belki bi kaç gece sen onda kalabilirsin. Korkuyorsa kapı güvenliğini artırabilirsiniz kilitleri falan. Ya da içi rahat edecekse alarm taktırın. Ama evinden başka yerde olmaz
 
Sağolun Allah razı olsun. Çok akrabamız yok, maalesef ki keşke olsaydı. En azından anneme destek olurlardı.
2 haftadır abim ve benim evim arasında kadıncağız, ürküyor belli. Yaşanmışlıkların olduğu ev. Aklı dağılsın diye bizlere getirdik ama hata yaptık sanırım.
 
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun babanızın.
Ben annemi kaybettim 3.5 sene oldu.
İlk zamanlar hep gel dedik gelmedi ne ablamda ne de bende kaldı.
Çok zorlandı tabii başlarda ablamla yakın otuyorlar gidip geliyor ablam hep bende haftasonları görüşüyorum çok şükür iyi alıştı yalnızlığa gündüzleri çalışıyor hala evde değil belki onunda etkisi oluyordur.
 
Sağolun amin

Birden bire yalnız kalması zor olur elbette. Yavaş yavaş alıştırabilirsiniz. Evleriniz de yakınmış , birer gün dönüşümlü onda kalsanız. Hem yalnız kalmamış olur hem de evine alışır.
 
Başınız sağ olsun.
Benim ananemle benzer bir süreç yaşadık. Evinin içini kendi istediği gibi yeniledi, evim de evim diyor artık ve başka hiç kimsede kalmak istemiyor, siz gelin diyor. Evimi çok seviyorum diyor. Siz de sorun belki eşyaları değiştirmek ona da iyi gelir.
 
Siz evine gidin öylece alışması kolay olur bir süre sonra da kendisi der zaten artık gelmeyin diye evleriniz de yakınsa daha iyi olur. Ama eğer ki evde anıları vs. Onu üzüyorsa belki taşınması da iyi gelebilir, yine bir süre sizin yardımınızla eve alışacaktır.
 
Bir sene kadar once yengemi kaybettik, dayim cok sarsildi.Sonrasinda dayim "kalamam bu evde onun anisiyla onsuz yaşayamam" dedi. Annem diretti evden çikmasina musade etmedi.6 oglu var dayimin uzerine titreyen... gelinleride hep iyi insanlar çok şükür... hepsi kendi evine istedi ama annem musade etmedi tek kizkardes olarak "evini dağitma pişman olursun" dedi.... ilk 3 ay kadar dayim hic yalniz kalmadi.Her aksam bir kuzenim gitti kalmaya... Sabirla alismasini beklediler.Şimdi dayim "iyi ki bacimi dinlemisim, evimi dagitmamisim" diyor... ilk 3 ay destek olun kademe kademe alissin ama muhakkak evinde kalsin. Yasi genc sonra daha cok zorlanir.Allah babaniza rahmet eylesin size de sabir versin insAllah...
 
Başınız sağolsun. Alisiyorlar hayat alistiriyor. Dede iki sene önce vefat etti babannem hayatta yalnız kalacak bir insan değil öncesinden de anlatırlar korkardı diye. Sadece vefat ettiği odada uyumak istemedi yatağını salona taşıdılar iki senedir de kalıyor. Canı sıkılıyor fazlasıyla da çok gezmeyi seven biri sürekli birilerini arıyor evi boş kalmiyor
 
Bir şey diyemiyorum sanırım benimde en büyük korkum bu.Gece yanlız kalmaktan çok korkuyorum.Annenizin daha önce yanlız kaldığı olmusmuydu?Önemli olan bu gecicic bir durummu yoksa hiç mi kalamayacak onu bilmeniz lazım. Emin olun kendide huzursuzdur.Ama kalamayan insan kalamiyor işte.
 
Babam iki yıl önce vefat etti annemle kardeşim beraber yaşıyorlardi kardeşim iki ay önce evlendi ve annem yalnız kaldı bana ve ablama uzak kardeşime yakın oturuyor .kardeşim daha sık uğruyor yanına ama geceleri annem yalnız bazen bende çok üzülüyorum geceleri tek kalıyor diye ama yapacak bişey yok annem bizlerde kalacak yapıda değil en fazla bir iki gün kalır geçen telefonda geceleri bazen vesvese geliyor dedi ben bilerek çok üstünde durmadım onu motive etmeye çalıştım bak teyzem kaç yıldır yalnız benim komşum var ondan örnek verdim kendi iki komşusu yalnız onları söyledim.Evinin güvenli olduğunu vurduladim çünkü evinden sogursa iyi olmaz.sizin durumunuz çok yeni şimdilik müdahale etmeyin ama sonra evine alışmasını sağlayın yuvasından sogumasin
 
Kadının düzenini bozmayın, şu an yas dönemi alışma süreci. Her şeyi yaşasın ama evi dursun.
Bu kadın siz evlendikten sonra kocası ile yalnız yaşıyordu zaten. Adapte süreci illaki geçecek ama şu an elden ayaktan düşmüş yaşını başını almış bir kadından bahsetmiyoruz. Sağlık sıhhati de yerinde ise kendi evinde kalmalı. Sizler yavaş yavaş kendi evinize çekilirsiniz herkesin düzeni kendine güzeldir. Tek başına idare edemeyeceğini düşündüğünüz şeylerde örneğin diyelim ki temizlik gönderin kardeşiniz ile temizlikçi. Fatura takip edemez diyorsanız verin otomatik ödemeye. Market taşımaya zorlanır diyorsanız arabası olan hanginiz iseniz ayda bir markete götürün toptan alsın. Tek kişiye pazar zaten çok uzun gider yeter de artar. Hatta telefonla sipariş verilen bir yer varsa öğretin gitmeden bile alır, ama bence dolaşsın gezsin açılır. Kadının özgürlüğünü sosyal hayatımı yaşam için çabasını elinden alırsanız işte o zaman tükenir ve kafasında hep ölüp gitsem de kurtulsam fikri olur. Kadının bireyselliğe özgürlüğe sosyalliğe vücudu için harekete düşünmek için sebebe ihtiyacı var. İyilik yapayım derken kötülük yapmayın. Ve en önemlisi annenizin hayatı anıları eşyaları o ev, anılarını almayın elinden
 
Babacığınızın mekanı cennet olsun. Allah sizlere de sabırlar versin. Benim dedem de babanıza yakın yaşta vefat etti. Anneannem, okuma yazma bilmiyordu. Bizim de evlerimiz yakın. Ancak annemle dayım, anneannemi hayata tutundurmak için haline üzüldüklerini belli etmediler. Anneannemin evine bile kamera takıldı ama sürekli yanında olup hayatını kolaylaştırmadık. Dayım hep biz de kalıcı değiliz bize bişey olursa asıl o zaman üzülecek hale düşer annemiz diye anneannemi geliştirmek için teşvik etti hepimizi. Dedem öleli 14 yıl olacak. Anneannem okuma yazmayı öğrendi, Kuran okumayı öğrendi. Kendi kendine şehirler arası yolculuk yapabiliyor. Umreye bile gitti. Tabi orada dini kurallar gereği yanında dayım vardı ama dayım olmasa da giderdi eminim. Akıllı telefon kullanmayı öğrendi. İnanın dedem hayattayken bu kadar aktif ve eğlenceli bir yaşamı yoktu. Şimdi gittiği kurslardan edindiği arkadaşlarıyla günleri var. Bazen diğer eşi ölen arkadaşlarıyla birbirlerine kalmaya gidiyorlar. Bide kendilerine Şen dullar falan diyorlar. Uzun lafın kısası lütfen annenize iyilik ettiğinizi düşünüp iyice kabuğuna çekilmesine izin vermeyin. Yas sürecini atlattıktan sonra hayatını yeniden inşa etmesine vesile olun. İnanın şu an tanıdığım anneannemi dedem varken bu kadar sevmiyordum. Anneannem kendisi de her zaman ben daha hayata yeni başladım der. Umarım anneniz için de nasip olur bu enerji.
 
Amin, sizin de kayıplarınıza Allahtan rahmet diliyorum. Anneanneniz ne güzel bir örnek olmuş, Allah sağlıkla uzun ömürler versin. Umarım annemde bu durumu kolayca atlatır. İlla ki kendi evini ister, sanırım daha sıcağı sıcağına böyle bir şey beklemek için erken.
 
Amin, sizin de kayıplarınıza Allahtan rahmet diliyorum. Anneanneniz ne güzel bir örnek olmuş, Allah sağlıkla uzun ömürler versin. Umarım annemde bu durumu kolayca atlatır. İlla ki kendi evini ister, sanırım daha sıcağı sıcağına böyle bir şey beklemek için erken.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…