Zaten kendisi de söylüyor biz şöyle ortamda büyüdük böyle ortamda biyüdük kızım diye.. şu anda mesela çocuk ağlamasına falan pek tahammülü olan bir adam değildir ama torunlarını sarılır, öper. Çocuk sevmeme devri geçti çünkü artık.Bu arada dedem de Doğu Anadolulu bir babave de yoksuluktan geliyor, aynen bu model tek fark fakirlikten kurtulamamış ama çok çalışmış çok yorullmuş, derdi aiesini kimseye muhtaç etmemekmiş. Hem 1 kuşak ötesi diyorsak, hem Doğu diyorsak tek baba tipi var sanırsam o da ailesinin başında duran baba tipi. Onun dışında eskiden zaten öyle bilinçli babalık, çocuğunla vakit geçirme, iletşişim kurma vb zaten yoktu. Benim babam da doktor mesela okumuş biri, ama iletişim kurmayı pek billmezdi, o da eski model bir babaydı öyle çocuğumla kaliteli vakit geçireyim falan yoktu. Ama sevdiğini söyerdi, ailesini arkaladığını da hissettirirdi. Benim için gayet yeterli bu kadarı, babam da ailesinden böyle görmüş çünkü. Bir noktada aşırı beklentide olmamak gerek diye düşünüyorum, senin babanın da kültürü bu, o şekilde görmüş, bir de Doğunun gerçeği olan yoksulluk ve onunla savaşırken yıpranmak var .. bizlerin gerçekliği ve hayatı o adamınkinden çok farklı, o adamı bizim gerçekliğimizle yargılayamayız. Anne babalar da insan doğru yaptığı yerler var yanlış yaptığı yerler var, yetersiz kaldıkları yerler var derken baban canavar değil asla. Dediğim gibi git sor baba ben çocukken niye sevgi göstermedin diye. Muhtemelen cevabı ben aillemden öyle görmedim ya da hayatla cebeleşmekle meşguldum düşünemedim tarzı bir şeyler olur.
Öfkelendiği zamanlar gözü görmezdi dövmese bile diliyle beni de çok incitmişliği vardır ama bu canavar meselesi bence annemden kaynaklı. Babam işkolik bir adam, işçileriyle ya da işiyle ilgili bir sorun olduğunda sinirini bizden çıkarırdı. Varlığımız bile rahatsız ederdi ama özellikle anneme çatar onla kavga ederdi. Annemle iyi olsaydı muhtemelen bu tarz rüyalar da görmeyecektim..Yani 0 sevgi gostermis de degil bence, bir seyler yapmis iste, guzel vakit gecirmeye de calismis. Oyle canavar turu bir insan degil ki. Canavar turu dedigin evle ilgilenmeyen, hic sevgi hissetmeyen, ailesini umursamayan, tek kurus para birakmayan surunduren, basip gidip baska kadinin pesine takilan, kumardan eve gelmeyen, colugu cocugu karisini doven tipler onlar oluyor iste.
Şu o kadar doğru kisende değerini korusaydı idolündü belki baban
Anneniz o kadar çok şey yaşamış herhalde babanızın huyuna suyuna gidecek değildi ya...Şimdiki karısı geldikten kısa süre sonra babaannem vefat etti. Onun sıkıntısını bu kadın görmedi yani. Ve kendisi anneme nazaran babamın daha çok suyuna gidebilen bi kadın. Neşeli güler yüzlü. Tam babamın istediği gibi. Ama ona da çok kızdığı çok laf ettiği olur, o da çok üzülür ama anneme nazaran daha iyi durumdalar çünkü annem gibi yıllarca kahrını çekmedi.
Karakter olarak da babamla zıt karakterdelerdi annem. Görücü usulü evlenmişler. Normalde zaten hiç anlaşamayacak iki insan mecburi bir evlilik yapmış işte.. ama gençken annem babamı çok severmiş anlatırdı. Babaannemi de çok severmiş. Sonra neler olmuşsa olmuş ve haliyle de tahammülü kalmamıştı.Anneniz o kadar çok şey yaşamış herhalde babanızın huyuna suyuna gidecek değildi ya...
Ben olsam affetmezdim babamı. Bana iyi olabilir ama annemi üzeni ben sevemem.
Kadınlar zamanla sevebiliyorlar. Daha babanız zulmetmeye başlamadan önce babanızı sevmiştir anneniz. Ama erkekler bence öyle değiller işte. O kadar zulümden sonra tahammül mü kalır ?Karakter olarak da babamla zıt karakterdelerdi annem. Görücü usulü evlenmişler. Normalde zaten hiç anlaşamayacak iki insan mecburi bir evlilik yapmış işte.. ama gençken annem babamı çok severmiş anlatırdı. Babaannemi de çok severmiş. Sonra neler olmuşsa olmuş ve haliyle de tahammülü kalmamıştı.
Şu o kadar doğru kibabamın takdir ettiğim çok beğendiğim de çok huyu vardır. Mesela kendisinin birçok kiracısı var, bazen olur bir yıl kira almaz. Zamanında durumu iyi olmayan bir adam oturuyormuş babamın evlerinden birinde. Kira ödemediği için babam evine gitmiş karısını görünce bir yıl kira almamış o aileden. Kadın kansermiş çok üzülmüş. "Sen benim evime temiz bakmışsın ben kira almayacağım sizden" demiş. Ve bu anlattıklarımı da babamın kendisi anlatmaz hep ben başkalarından duyarım. Başkalarından duyduğum o kadar iyi yönleri vardır ki. Öfke problemi olmasaydı, anneme iyi davransaydı muhtemelen insanların kıskanacağı bir baba kız ilişkimiz olurdu
benimde anne babam görücü usulü evlilikleri olmuş hep kavgayla geçerdi günler bizde çok etkilenirdik..babam daha sakin ama inatçı annem daha baskın sinirli migrenli bir anne sakin duygusal bir baba..Karakter olarak da babamla zıt karakterdelerdi annem. Görücü usulü evlenmişler. Normalde zaten hiç anlaşamayacak iki insan mecburi bir evlilik yapmış işte.. ama gençken annem babamı çok severmiş anlatırdı. Babaannemi de çok severmiş. Sonra neler olmuşsa olmuş ve haliyle de tahammülü kalmamıştı.
Zaten kendisi de söylüyor biz şöyle ortamda büyüdük böyle ortamda biyüdük kızım diye.. şu anda mesela çocuk ağlamasına falan pek tahammülü olan bir adam değildir ama torunlarını sarılır, öper. Çocuk sevmeme devri geçti çünkü artık.
Beni en iyi sen anladın diye düşünüyorum çünkü babamı en iyi sen çözdün yazdıklarınla. Kendin de bu tarz insanları görüp bildiğinden belki de
benimde tam tersiydi babam daha sakin ama annem sevmez daha sinirli agresiftiKadınlar zamanla sevebiliyorlar. Daha babanız zulmetmeye başlamadan önce babanızı sevmiştir anneniz. Ama erkekler bence öyle değiller işte. O kadar zulümden sonra tahammül mü kalır ?Offf bu topraklarda doğan kadınlar çoğunun bahtı ne kadar kara. Üzüldüm anneniciğinize... Mekanı cennet olsun inşAllah.
Bir öğretmenim vardı babamla yolculuk yapmışlar bir gün. O da çok sıkıntılar çekmiş çektiklerini anlatınca hüngür hüngür ağlamış babam, o kadar ki yoksulluğa dayanamıyor..Aynısını yazacaktım kedi, babanı anlamak için geldiği yeri bilmek gerekiyor. Başımızda durmayı para vermeyi babalık yapmak sanıyor demişsin eee Doğu tarafında aynen öyle, babalık yapmayan adamların ailelerin hali perişan oluyor.
Annemin amcası kahvede kumar oynayıp eve gelmiyormuş, 6 çocuk evde aç perişan, kadının ailesi erzak gönderiyormuş açllıktan öleceklermiş yoksam. Amcanın işi de varmış ama hepsini kumarda yiyormuş. Sonunda ne oldu dersen en büyük oğlu 15 yaşında en ağır işlerde inşaatlarda fabrikaarda çalışmaya başlamış, 18 yaşında da tır şoförlüğüne başlamış. O sırada da çalıştığı fabrika çıkan bir kazayı bu dayımızın üstüne yıkmış, adam koca 1 yıl suçsuz yere hapis yatmış sonunda yöneticilerden biri Allahtan korkup doğruyu söylemiş öye çıkmış yoksam o suç üstüne kalacakmış. Korkunç bir durum 18 yaşındasın ailen fakir, cahi, mahkemeye çıkıyorsun para yok pul yok avukat yok... Bu amcanın 2 kızı da fakirlikten kaçmak için berbat evlilikler yaptı, 2si de boşandı şimdi geldiler 60 yaşlarına ama hala geçim derdindeler. Doguda baba başta durup babalık yapmayınca ziyan oluyorsun yani, babanın verdiği örnekler de tahminimce böyle örneklerdir. Baban da aynen böyle fakir bir ailedne geiyor, fakir olunca akraba horluyor, toplum horluyor, herkes horluyor muhtemelen baban da çok çile çekmiş biri. Doğu böyle bir yer, bu gerçeği görmezden gelip TVdeki Avruaplı babanın yaptığı babalığı istersen olmaz Kedi, o zaman elmayla armutu karşılaştırırsın mutsuz olursun. Haline şükret adam seni okutmuş, evlendirmiş kimseye muhtaç etmemiş, aç bilaç 5 parasız gariban olsan daha mı iyiydi?
Beni en çok üzen şey bu. Üniversite ikinci sınıftaydım, işe başladığımı göremedi. En ufak bir can sıkıntısında annemi yanıma aldırırdım maddi manevi her şeyiyle ilgilenirdim gidebileceği bir kapısı olurdu ama nasip olmadı.Annenizin erken yaşta gün görmeden vefat etmesi de cabası.
Bir öğretmenim vardı babamla yolculuk yapmışlar bir gün. O da çok sıkıntılar çekmiş çektiklerini anlatınca hüngür hüngür ağlamış babam, o kadar ki yoksulluğa dayanamıyor..
sosyal medyada yemek paylaşmaya çoook karşıdır mesela. Zamanında bi tanıdığının marketine girmiş, adam iskender yiyor. Canı o kadar çekmiş ki. Onun üstüne kilolarca et yedim yine de o kokuyu unutamıyorum diyor. O yüzden bize canımız ne çektiyse yedirdi sık sık dışardan yemek söylerdim tek kelime etmezdi. Kendi çektiklerini çektirmek istemedi bize.
Şimdi de gerçekten çok iyi bir baba, beni çok seviyor davranışlarıyla da gösteriyor hep. Eğer annemi bu kadar üzmeseydi şu anda babama olan sevgimin en az yirmi katı daha fazla severdim onu. Çocukluğumda yaşadığım üzüntüler peşimi bırakmadığından durup durup kötü rüya görüyorum sonra da çok üzülüyorum babamdan nefret mi ediyorum diye düşünüyorum
İlk evlendiklerinde seviyormuş babamı. Zaten babam yaşlandıkça huysuzlaştı, ben küçükken fazla kavgaları olmazdı mesela. Ama ergenliğimde evde kıyametler kopuyordu.Kadınlar zamanla sevebiliyorlar. Daha babanız zulmetmeye başlamadan önce babanızı sevmiştir anneniz. Ama erkekler bence öyle değiller işte. O kadar zulümden sonra tahammül mü kalır ?Offf bu topraklarda doğan kadınlar çoğunun bahtı ne kadar kara. Üzüldüm anneniciğinize... Mekanı cennet olsun inşAllah.
Anneniz gibi kadınların sayısı az değil ne yazık ki.Beni en çok üzen şey bu. Üniversite ikinci sınıftaydım, işe başladığımı göremedi. En ufak bir can sıkıntısında annemi yanıma aldırırdım maddi manevi her şeyiyle ilgilenirdim gidebileceği bir kapısı olurdu ama nasip olmadı.
Kusura bakmayın ama babanız el iyisi.Ergenliğim özellikle babam keşke ölse diye dua ederek ondan nefret ederek geçti. Çünkü annem (ben 20 yaşındayken vefat etti) babamdan çok eziyet gördü. Gelip de bana babamı şikayet etmezdi, buna gerek de yoktu. Çünkü gözümün önünde olurdu her şey. Annem çok gariban bir kadındı. Ne annesi vardı ne babası. Akrabaları hep yoksuldu. Babamsa eskiden yoksul olsa da artık zengin olduğu için -ki annemle yoksulken evlendi- annemi ezmekte bir sorun görmedi. Ağzı çok bozuktu, en ufak bir şeyde annemin ölmüş anne babasına ağza alınmayacak küfürler ederdi, yaşayan akrabalarını hep eziklerdi. Üstelik babaannemin de anneme çok şey çektirmesine fırsat verdi. Başka kardeşleri de olmasına rağmen "anne sen burda kalacaksın sadece" der anneme hiç sormazdı. Annemin gidecek yeri olmadığını bildiği için "annem burda kalacak, istemiyorsan sen çıkıp gideceksin" derdi. Babaannem de dedem de en çok bizim evde kaldılar. Kavga, dövüş hiç eksik olmadı. Hem tansiyon hem şeker hastası oldu annem. Sonra da henüz 52 yaşındayken birden bire kalp krizinden vefat etti.
Bence bilinç altiniz size mesaj veriyor. Yani şuan iyisiniz ama aslında bilinç altında birikmiş öfke var. Bu öfkeyi dışarı çıkartmak zorundasınız l. Gidip babanıza kin kusun demiyorum yani içinizden geçiyorsa yapın ama geçmiyorsa da bir terapi ile bu duygularla yuzlesip açığa çıkarın. Böyle çok canınız yanarBabam çok yoksulluk çekmiş, çok küçük yaştan itibaren sürekli çalışmak zorunda kalmış ve bunun sonucunda varlıklı biri konumuna gelmiş bir adam. Ben doğduğumda durumumuz iyiydi, ben hiç yokluk görmedim.
Kendisi maddi zorluklar çektiği için iyi bir baba olmayı hep maddiyatta gördü.
Babam çocukları pek sevmez, çocukken bana sarıldığını hatırladığım tek bir anım bile yok.
Çocukluğumdan itibaren hiçbir şeyden geri kalmadım istediğimi yedim istediğimi giydim. Devlet üniversitesinde okudum ama isteseydim özelde okutacaktı. Özel yurtta tek kişilik odada kaldım. Yaşıtlarımın sahip olamadığı çok şeye sahip oldum maddi anlamda.
Ama hiç mutlu olamadım çocukluğumdan itibaren. Ergenliğim özellikle babam keşke ölse diye dua ederek ondan nefret ederek geçti. Çünkü annem (ben 20 yaşındayken vefat etti) babamdan çok eziyet gördü. Gelip de bana babamı şikayet etmezdi, buna gerek de yoktu. Çünkü gözümün önünde olurdu her şey. Annem çok gariban bir kadındı. Ne annesi vardı ne babası. Akrabaları hep yoksuldu. Babamsa eskiden yoksul olsa da artık zengin olduğu için -ki annemle yoksulken evlendi- annemi ezmekte bir sorun görmedi. Ağzı çok bozuktu, en ufak bir şeyde annemin ölmüş anne babasına ağza alınmayacak küfürler ederdi, yaşayan akrabalarını hep eziklerdi. Üstelik babaannemin de anneme çok şey çektirmesine fırsat verdi. Başka kardeşleri de olmasına rağmen "anne sen burda kalacaksın sadece" der anneme hiç sormazdı. Annemin gidecek yeri olmadığını bildiği için "annem burda kalacak, istemiyorsan sen çıkıp gideceksin" derdi. Babaannem de dedem de en çok bizim evde kaldılar. Kavga, dövüş hiç eksik olmadı. Hem tansiyon hem şeker hastası oldu annem. Sonra da henüz 52 yaşındayken birden bire kalp krizinden vefat etti.
Şimdi babam başkasıyla evli. Çok iyi bir kadın ondan yana hiçbir sorunum yok birbirimizi sever sayarız.
Ve babam çocukluğumda görmediğim manevi ilgiyi ben büyüdükçe bana gösterdi. Eskiden kalbimin kırılmasını hiç umursamazdı, ama şimdi kalbimi kırmaya çok çekinir, hep beni mutlu etmek ister. Bana karşı da eşime karşı da çok iyidir çok sever bizi. Şu anda babamla hiçbir problemimiz yok.
Ama ben sık sık rüyalar görüyorum ve babamı hep canavarmış gibi görüyorum. Gerçekte çok iyiyiz, ama bilinçaltım demek ki unutmuyor bazı şeyleri. Zaten ne kadar iyi evlat olmaya çalışsam da aramızda hep bir mesafe vardır benden kaynaklı. Çok yakın baba kızlardan değiliz ama o hep benimle yakın olmaya çalışır olamayınca üzülür. Zaten başka şehirde yaşıyorum ben, sadece bayramda yaz tatilinde görebiliyoruz birbirimizi, onda da bu geçmiş travmalarım ve rüyalarım kaynaklı ister istemez bir çekincem oluyor ona karşı.
Geçmiş nasıl unutulur, nasıl güzel bir ilişkiye sahip olunur tekrar bilmiyorum. Bu rüyalardan nasıl kurtulabilirim yoksa kurtulmaya çalışmamalı üstüne sünger çekip böyle geldi böyle gider diye mi davranmalıyım bilmiyorum. Siz yerimde olsanız iyi bir baba kız ilişkisi kurabilir miydiniz?
Babamla çok yüzleştim de hiçbir şeyi kabul etmiyor ki. Ona kalsa dünyanın en iyi babası çünkü bizi kimseye muhtaç etmemiş cebimiz parasız kalmamış.Bence bilinç altiniz size mesaj veriyor. Yani şuan iyisiniz ama aslında bilinç altında birikmiş öfke var. Bu öfkeyi dışarı çıkartmak zorundasınız l. Gidip babanıza kin kusun demiyorum yani içinizden geçiyorsa yapın ama geçmiyorsa da bir terapi ile bu duygularla yuzlesip açığa çıkarın. Böyle çok canınız yanar
Babanızın sıkıntısı aileden sevgiyi görememe olabilir. Belki geleneklerden dolayı babaanne hayattayken sizle temas etmekten kaçınıyordu. Belki de yeni eş ile teması öğrendi.Çok konuştum hem de babamla, çok yüzleştim ama hiç kabul etmedi.. hep kendini çok iyi bir baba olarak gördü, her seferinde çocuklarına iyi imkanlar veremeyen insanları örnek verdi. Kendisi esnaf, küçük bir ilçedeyiz babam en zengin ilk on kişinin içinde vardır muhtemelen. O yüzden de örnek verebileceği çooook insan olurdu. Bak şu böyle fakir, bak bu adamın çocukları zor durumda ama adam gece gündüz çalışacağına kahvelerde oturuyor, bak diğeri böyle.. kendisi de anne babasından ilgi görmemiş birisi bu arada. Yoksulluk çekmesinin yanında iyi ebeveyn nedir bilmiyor. kendisi bu kadar sıkıntılar yaşamasaydı acaba farklı olur muydu mesela babadan zengin olsaydı, bilmiyorum