- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Babamı kaybettim:(((((
- Konu Sahibi BenIpek
- Başlangıç Tarihi
- 21 Aralık 2009
- 33.534
- 18.227
Babam makine yardımıyla nefes alıyordu ama uyutulmuştu. Canlı olarak vedalaşamadım.
Bu noktaya gelenler bilir. Uyuyor olması demek artık uyanmayacak anlamında. Zaten annemlere demiş doktor sabaha karşı 4 te. Böyle acı çekiyor uyutalım diye. Annem olmaz demiş ama sanki her şekilde veda edecek en azından acı çekmesin demek istemiş. Zaten kalp krizi geçirmiş belki korkudan. O an uyutmak zorunda kalmışlar..
- 2 Temmuz 2013
- 16.468
- 12.868
- 20 Mart 2009
- 30.804
- 91.860
Başınız sağolsun,mekanı cennet olsun babanızın...Size de büyük sabır diliyorum...
Zamanla acı hafifliyor ama bunun bir süresi yok anne baba yokluğu her zaman hissediliyor...Her zaman canını acıtıyor insanın..
ben annemi de babamı da erken yaşta kaybettim kocaman kızım var ama hala annemi de babamıda çok özlüyorum
- 8 Aralık 2012
- 10.611
- 6.977
- 11 Şubat 2010
- 1.328
- 1.607
- 3 Eylül 2012
- 21.830
- 57.371
Aralığın son günü.
2010 yılına gireceğimiz yılbaşı gecesi son kez şakalaştık, arkadaşıma gidiyordum kalmaya.
Kız kıza eğlenecektik planıyla. Ohh yine köpeklik peşindesin diyerek gülümsedi. :)
Gördüğüm son gülümsemesi olduğunu bilemedim..
Niye kaldım arkadaşlarımla diye bile suçladım kendimi..
Ertesi gün tutturmuş babam gideceğim memlekete diye. ( Annemsiz hiç gitmezdi.)
Annem kızmış, kavga etmiş buna rağmen gitmiş.
Sanki bir şey olacakmış gibi annemin kalbini kırdı ya hani hakkını helal et demiş.
Annem de o sinirle etmiyorum demiş. Bunlar bana anlatılanlar..
Bir hafta evvel anjiyo olmuştu. Zaten yıllar evvel çok ciddi bir kalp ameliyatı geçirmişti.
Bu yüzden annem gezme derdine mi düştün diye kızdı.
Meğer toprak çekmiş öyle diyorlar..Kendi kendisini taşımış mezarına.
Ertesi sabah eve geldim bir şey olmamış gibi pc de takılıyorum.
Bir telefon.. Acı bir çığlık..
Odaya koştum ki annem, babaannem ağlıyor bağıra çağıra..
O çığlıkları asla unutamam
Şaka gibi geliyor, inanması güç sapasağlam yolladığın adamın ölüm haberi.
Hep başkalarının ölümünü duyup Allah rahmet eylesin dersin, yakınına yakıştıramaz insan ölümü.
Evin kalabalığı, feryatlar hiç bir şey hatırlamıyorum.
Yola çıktık hep beraber. Yol boyu ya anneme bir şey olursa, onu da kaybedersem diye düşünerek iki kat ağladım.
2 yaşımda ayrıldığım yere 24 ümde babamın cenazesi için gelmek nasip oldu..
Ölüsünü öptüm, sarıldım.
Hayattayken öpmediklerime, sarılmadıklarıma öyle yandım ki..
Soğuk bir yapım vardı benim durduk yere sarılıp öpmezdim.
Babamdan sonra ders oldu annemi yerli,yersiz öpmelere başladım.
Şımarttım çocuk gibi sıktım yanaklarını.
Hep hediyelerle mutlu etmek istedim.
Babamın ölümü tokat oldu bana, kıymetini bilemediğimi evlenip de babalığı kimlikte kalan insanları görünce daha çok anladım..
Öylesine baba derken babacığıma haksızlık ettiğimi hissediyorum mesela.
Benim babam evlendiğimi, atandığımı bile göremedi.
6 kızından bir tanesinin mutlu evliliğini görüp, masasında keyifle bir çorba içemedi.
Beni üzdüklerinde '' Babam olsaydı, böyle olmazdı.'' diye hüngür hüngür ağladığımı biliyorum..
Baba ya hani..
Küçükken de babama söylerim seni derdik ya.. Ordan kalmış olsa gerek..
56 yaşında gitti.. Yaşamayı, yemeyi pek severdi. Paraya hiç değer vermezdi.
Rahatına pek düşkündü.. O zamanlar kızdıklarıma, öldükten sonra iyi yapmış.
Ne oldu bak gitti dedim..
Ve daha yaşlı insanların ölüm haberlerine içim cız etmez oldu..
Benim babam o kadar bile yaşamadı diye düşündüğümden..
Allah rahmet eylesin canım..
Acını anlıyorum..
Dolu dolu 4 yıl bitti..
Aklıma daha az geliyor, canım daha az yanıyor. Hayat devam ediyor..
Davetiyeye isimleri yazılırken Merhum kelimesi yakmıştı benim canımı..
Düğün fotoğraflarında onun olmayışı..
Daha pek çok zaman eksikliğine canım yanacak biliyorum..
Ama ölüm de doğum gibi bir gerçek işte..
2010 yılına gireceğimiz yılbaşı gecesi son kez şakalaştık, arkadaşıma gidiyordum kalmaya.
Kız kıza eğlenecektik planıyla. Ohh yine köpeklik peşindesin diyerek gülümsedi. :)
Gördüğüm son gülümsemesi olduğunu bilemedim..
Niye kaldım arkadaşlarımla diye bile suçladım kendimi..
Ertesi gün tutturmuş babam gideceğim memlekete diye. ( Annemsiz hiç gitmezdi.)
Annem kızmış, kavga etmiş buna rağmen gitmiş.
Sanki bir şey olacakmış gibi annemin kalbini kırdı ya hani hakkını helal et demiş.
Annem de o sinirle etmiyorum demiş. Bunlar bana anlatılanlar..
Bir hafta evvel anjiyo olmuştu. Zaten yıllar evvel çok ciddi bir kalp ameliyatı geçirmişti.
Bu yüzden annem gezme derdine mi düştün diye kızdı.
Meğer toprak çekmiş öyle diyorlar..Kendi kendisini taşımış mezarına.
Ertesi sabah eve geldim bir şey olmamış gibi pc de takılıyorum.
Bir telefon.. Acı bir çığlık..
Odaya koştum ki annem, babaannem ağlıyor bağıra çağıra..
O çığlıkları asla unutamam
Şaka gibi geliyor, inanması güç sapasağlam yolladığın adamın ölüm haberi.
Hep başkalarının ölümünü duyup Allah rahmet eylesin dersin, yakınına yakıştıramaz insan ölümü.
Evin kalabalığı, feryatlar hiç bir şey hatırlamıyorum.
Yola çıktık hep beraber. Yol boyu ya anneme bir şey olursa, onu da kaybedersem diye düşünerek iki kat ağladım.
2 yaşımda ayrıldığım yere 24 ümde babamın cenazesi için gelmek nasip oldu..
Ölüsünü öptüm, sarıldım.
Hayattayken öpmediklerime, sarılmadıklarıma öyle yandım ki..
Soğuk bir yapım vardı benim durduk yere sarılıp öpmezdim.
Babamdan sonra ders oldu annemi yerli,yersiz öpmelere başladım.
Şımarttım çocuk gibi sıktım yanaklarını.
Hep hediyelerle mutlu etmek istedim.
Babamın ölümü tokat oldu bana, kıymetini bilemediğimi evlenip de babalığı kimlikte kalan insanları görünce daha çok anladım..
Öylesine baba derken babacığıma haksızlık ettiğimi hissediyorum mesela.
Benim babam evlendiğimi, atandığımı bile göremedi.
6 kızından bir tanesinin mutlu evliliğini görüp, masasında keyifle bir çorba içemedi.
Beni üzdüklerinde '' Babam olsaydı, böyle olmazdı.'' diye hüngür hüngür ağladığımı biliyorum..
Baba ya hani..
Küçükken de babama söylerim seni derdik ya.. Ordan kalmış olsa gerek..
56 yaşında gitti.. Yaşamayı, yemeyi pek severdi. Paraya hiç değer vermezdi.
Rahatına pek düşkündü.. O zamanlar kızdıklarıma, öldükten sonra iyi yapmış.
Ne oldu bak gitti dedim..
Ve daha yaşlı insanların ölüm haberlerine içim cız etmez oldu..
Benim babam o kadar bile yaşamadı diye düşündüğümden..
Allah rahmet eylesin canım..
Acını anlıyorum..
Dolu dolu 4 yıl bitti..
Aklıma daha az geliyor, canım daha az yanıyor. Hayat devam ediyor..
Davetiyeye isimleri yazılırken Merhum kelimesi yakmıştı benim canımı..
Düğün fotoğraflarında onun olmayışı..
Daha pek çok zaman eksikliğine canım yanacak biliyorum..
Ama ölüm de doğum gibi bir gerçek işte..
- 22 Mayıs 2014
- 2.585
- 1.738
- 16 Mart 2014
- 3.543
- 2.431
Ah İpek yazdıklarınla ağlattın beni. Ben de saçma sapan şeylerii dert sanıyormuşum. İşte insan böyle, yaşadığı şeyi hep hayatının en büyük acısı sanıyor ama senin acının yanında ne ki... Tam olarak anlayamasam da tahmin edebiliyorum yaşadığın şeyi. Bu sene babamı hastaneye yatırmıştık 20 gün kadar. Ki ben babamla öyle samimi olmadım hiçbir zaman. Kızgınlıklarım da vardı. Ama o "ölecek" düşüncesi ayrı bir şey. Ne kadar çok ağlamıştım...Neyse ki iyileşti babam. Ama ben anladım yanii ölüm nasıl korkutucu bir şey. Allah sana sabır versin. Ki veriyor. Annem üniversitede kaybetmiş babasını. Hala aklına gelince ağlar. Ama çok da neşeli bir kadındır sürekli güldürür bizi, arkadaşları bayılır yani:) Ama babasını unutmuş değil. Unutmayacaksın ama mutlu olmaya devam etmeyi öğreneceksin diyebilirim.
- 5 Mayıs 2014
- 878
- 120
- 40
Allah sabır versin,çok geçmiş olsun,Allah hiçbirimize yaşatmasın çok zor birşey ama..Dayan canım Allah'tan güç iste.
- 5 Mayıs 2014
- 878
- 120
- 40
Babanın mekanı cennet olsun...
- 23 Mayıs 2014
- 244
- 41
- 23 Mayıs 2014
- 244
- 41
Benzer Konular
