Babamı kaybettim:(((((

Ben babamı 17 yaşımda kaybettim şu an 20 yaşımdayım asla unutulmuyor o boşluk hiç dolmuyor ama alışılıyor Allah sabır versin mekanı cennet olsun inşallah

17 yaş çok erken. Çok etkilenmişsindir. Yaş ilerledikçe dayanıklılık artıyor. Sen daha bir zorlanmışsındır.
Ben de en çok benden küçük kardeşlerim için üzülüyorum. Biri 24 yaşında daha.
 
foruma aktif oalrak devam etmiyorum bir süredir
konunu okudum gözlerim doldu
Allah sabır versin
bir gün mutlaka hepimiz yaşayacağız bunları biliyorum
fakat inan çok korkuyorum
ben en yakınımdan olarak 5 sene once yengemı 3 sene once annanemı kaybettım ama ıkısıde fızıksel ve ruhsal oalrak bana uzaklardı anlayamadım
ama annem annemı cok ozluyorum dıyor ananem senelerce hastaydı konusamıyordu dogru duzgun
bır kere geldı annem bakıyordu benım 1.tüp bebek denemem oldu kendı sorunumla annemıde hırpladıgım ıcın annem bakamadı teyzeme yolladı ananemı(baska ulkedeydı ) , sonra yıne geldıler bu sefer ben ayrılıyordum gene annem bakamadı teyzeme yolaldı , gecen senede dedem geldı annem gene hıc ılgılenemedı teyzeme yolaldı dedemı
hanı benım ıcıme kor dusmedı baska ulkelerde oldugumuz ıcın bızım ıcın kı 10 sene gormedıgım bır donem var ananeydı sadece ama annem annesını cok ozledıgını soyluyor ve buna ragmen bız yanımızdakıleırn hıc kıymetını bılmıyoruz hıc
 
Meğer ne çok gereksiz şey varmış mevzu yaptığımız..
Meğer ne kadar çok keşkeler oluyormuş..
Meğer ne çok acıyormuş insanın iliklerine kadar her yeri.
ben de her çocuk gibi babamın kahraman olduğunu düşünerek büyüdüm. ben de tam aksi annemden çok babama yakın oldum hep. babam işe giderken atkısını yastığımın üstüne koyardı kokusunu alayım diye. yine de uyanınca ağlardım babaaa diye...

aaaayy ağlamaktan mahvoldum suan..

benım babamda 56 yasındaydı..

ben babamı sevdıgımı evlendıgım gun,gelınlıkle evden ayrılırken onu gızlı gızlı pencerede ağlarken gördüğümde anladım..

dugunum ağlamakla gectı,onu oyle görünce ıcım parçalandı..

keşke hep boynunda sarılı kalan bı kız olsaydım..

mezarına gıderım ama hala konuşamam onunla..

halbukı ne cok sevıyorum onu..
 
Aynen dolma. İnsan kendi babasından korkmuyor. Bir sürü erkek akrabamız bakmadı. Bakmasını da istemedim zaten bana özel o an..
Benim kızım olduğu için cenaze arabasına binemedim arkasından izlemek çok acıydı..
Hele yıkanacağı vakit. Her yeri kap katıydı ve buz gibi..
Ayaklarını öptüm hakkını helal etmesini istedim. Canım babam benim…
Allah senin babanı da rahmet eylesin canım.
offff ya yalan dünya derler ya gerçekten yalan dünya ve biz bu ölümlerde aklımız başımıza geliyor farkına varıyoruz 2 günlük dünya olduğunu ama sonra yine başlyorum hengame...
diğer şeyleriyle abim ilgilendi ben attım kendini o anlardada yanınada olmak istedim ama nafile...
aminnnnnn çok saolasın..
hep aklımda fikrimde babam dilimde babam..
babamda hayattayken hep anne ve babsını çok dillendirirdi şimdi aynen ben babam gibi oldum sürekli dilimde..
ve şu an annemin gözünün içine bakıyorum allah başımdan eksik etmesin..
ne mutluki böyle bir annem varr..
allah sizlerinden başından eksik etmesin anneni..
 
Başınız sağ olsun.Ne denir nasıl teselli edilir bilmiyorum.Tek bildiğim zamanın acıyı dayanılır kıldığı.Allah sabır versin size,mekanı cennet olsun..
 
Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Başınız sağolsun, şükredin ki arkasından kahrolabileceğiniz bir babanız olmuş.
Mekanı cennet olsun, nurlar içinde yatsın.
Rabbim sizlere de sabırlar versin. Okurken acınızı yüreğimde hissettim
 
Başın sağolsun :KK5: ağlamamak için kendimi zor tuttum ama hepimiz bu duyguyu zamanı gelince yaşıycaz ne yazık ki :KK25:
 
nasılda içten yazmışsın..resmen içim parçalandı..sanki kendim yaşadım...bende babamın hasretiyle yanıp tutuşuyorum...annemden daha kıymetliydi...cenazesine yetişemedim...benimde yaram deşildi...çok iyi anlıyorum sen,...yattığı yer nur olsun....:KK43:
 
İpekcim başın sağolsun Allah sabır versin sana ve ailene .. Çok üzüldüm gerçekten mekanı cennet toprağı bol olsun :KK43:
 
Ah ipeğim mahfoldum suan. Icim paramparça oldu. Allah rahmet eylesin sizlere de sabırlar versin.

Şükürler olsun ki hep iyi hatırlayacaksin babanı, guzel evlatlar yetiştirdi, torununu sevdi.

Daha fazla yazamayacagim cok kötü oldum :KK43:


iPhone 'den Tapatalk aracılığı ile gönderildi
 
Şu anda şok evresini yaşıyorsunuz ilerleyen dönemde kabullenme başlayacak, bende ilk günler öyle olmuştum hatta ilk 1 hafta hiç uyku uyuyamamıştım gözlerimi kapadığımda gözümün önüne babamın yüzü geliyordu. Boğazıma bir yumru oturmuştu ve konuşamıyordum. Hatta ev ahalisi ve gelen eş, dost, akraba benim akli melekelerimi yitirdiğimi bile düşünmeye başlamış, çünkü ben anne yarın hastaneye gidicem bakalım doktor ne diyecek diyormuşum, belli bir süre sonra anne herkes geldi babam neden gelmiyor hala demeye başlamışım tabii bunlar yaşadığım o şokun etkisiyle olan şeyler.

Benim de kızım bana diyor. “anne bugün hastaneye gidecek miyiz?” “ooff çıldırcam dedem ne zaman çıkacak hastaneden?” gibi şeyler söylüyor. Daha bir kanıyor yaram. 4 yaşında ve tam anlatmadım ona bu gerçeği. Ama bir şeylerin ters gittiğinin farkında.
 
Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her ÅŸey iyiye giderken, biz artık iyileÅŸti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her ÅŸey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla baÅŸlayan bir süreç sonrasında akciÄŸer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluÄŸa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Canım başın sağolsun. Ben de küçük yaşta annesini kaybetmiş biri olarak, yazdıklarını okurken içim titredi. Maalesef bilemiyoruz, son konuşmamız,son görüşümüz olduğunu ki. Dilerim mekanı cennet olsun. Annem öldüğünde bizi demişlerdi ki, Allah bu acıyı unutturmasın. O zamanki çocuk aklımla anlamamıştım hatta kızmıştım insanlara. Şimdi ben sana aynı dileği diliyorum. Anneciğine de uzun ömürler versin, başından eksik etmesin Rabbim.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi.
 
foruma aktif oalrak devam etmiyorum bir süredir
konunu okudum gözlerim doldu
Allah sabır versin
bir gün mutlaka hepimiz yaşayacağız bunları biliyorum
fakat inan çok korkuyorum
ben en yakınımdan olarak 5 sene once yengemı 3 sene once annanemı kaybettım ama ıkısıde fızıksel ve ruhsal oalrak bana uzaklardı anlayamadım
ama annem annemı cok ozluyorum dıyor ananem senelerce hastaydı konusamıyordu dogru duzgun
bır kere geldı annem bakıyordu benım 1.tüp bebek denemem oldu kendı sorunumla annemıde hırpladıgım ıcın annem bakamadı teyzeme yolladı ananemı(baska ulkedeydı ) , sonra yıne geldıler bu sefer ben ayrılıyordum gene annem bakamadı teyzeme yolaldı , gecen senede dedem geldı annem gene hıc ılgılenemedı teyzeme yolaldı dedemı
hanı benım ıcıme kor dusmedı baska ulkelerde oldugumuz ıcın bızım ıcın kı 10 sene gormedıgım bır donem var ananeydı sadece ama annem annesını cok ozledıgını soyluyor ve buna ragmen bız yanımızdakıleırn hıc kıymetını bılmıyoruz hıc

Ah cute öyle işte yanından gittiğinde ya da o ihtimal göz önüne geldiğinde anlıyorsun. Bir kere babam gelse telefonu açsa “aloooooo” dese…neler vermezdim bir bilsen..
Annem artık onun emaneti bize..daha bir sarılmam lazım.
Sizler de aynı şekilde kıymetlerini bilin..
 
Ah ipeğim mahfoldum suan. Icim paramparça oldu. Allah rahmet eylesin sizlere de sabırlar versin.

Şükürler olsun ki hep iyi hatırlayacaksin babanı, guzel evlatlar yetiştirdi, torununu sevdi.

Daha fazla yazamayacagim cok kötü oldum :KK43:


iPhone 'den Tapatalk aracılığı ile gönderildi

Ahh elmy geberiyorum. Tutuyorum kendimi.. bir bırakırsam eğer.
Biliyorsun anlatıyordum iyileşecekti. Sonra yapılacak bir sürü şey vardı. Ama o yarım bıraktı..
Var ya ilk kez ölümden korkmuyorum babam oradaysa eğer..
Ne acıymış hayat ve de ne sahte..
 
Benim de kızım bana diyor. “anne bugün hastaneye gidecek miyiz?” “ooff çıldırcam dedem ne zaman çıkacak hastaneden?” gibi şeyler söylüyor. Daha bir kanıyor yaram. 4 yaşında ve tam anlatmadım ona bu gerçeği. Ama bir şeylerin ters gittiğinin farkında.

Böyle durumlarla insanın canı daha bir acıyor. Benim kızımda 2,5 yaşındaydı, hatta babam hastalanmadan birkaç gün önce gitmiştik ziyaretlerine babam kızıma (malum olmuş gibi) gel dedeciğim seni şöyle doya doya öpeyim belki bir daha öpemem demişti hatta bende amann baba niye öpemeyesin gurbete mi gideceksin bizden habersiz diye takılmıştım. Belli olmaz kızım ölüm var kalım var demişti en yakın arkadaşı vefat etmişti sıra bana geldi galiba dedi garip bir şekilde zaten o konuşmadan 2-3 gün sonra da beyin kanaması geçirdi. Öldükten sonra kızım tabii ölümün ne olduğunu anlayamayacak yaştaydı ama o kendini suçluyordu. Anne dedem ben çok öptürmedim diye mi bıraktı gitti beni uzaklara diye sordu bir zaman.
 
Annemle telefon görğşmemde hep babama selam söyle öpüyorum derdim..
Cenazeden sonra buraya döndüğümde,telefonda annemle görüştük tam kapatacağım ağzımdan ba çıkıverdi..
Hani babama selam söyle dşyecektim ibir anda durdum kaldım..
 

rabbim sabır versin... başınız sagolsun. mekanı cennet olsun.
annenizle birbirinize sarılıp birbirinize destek olarak bu durumu aşarsınız inşallah en kısa zamanda


 
Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Canım Allah rahmet eylesin babacığına.

Tek teselli veren şey ben şahsen babamı kaybettiğimi düşünmüyorum. Bu bir yolculuk, onlar sadece bizden önce gidenler. Önce vardılar. Vardıkları yerde bizi bekliyorlar.

.
 
Canım başın sağolsun. Ben de küçük yaşta annesini kaybetmiş biri olarak, yazdıklarını okurken içim titredi. Maalesef bilemiyoruz, son konuşmamız,son görüşümüz olduğunu ki. Dilerim mekanı cennet olsun. Annem öldüğünde bizi demişlerdi ki, Allah bu acıyı unutturmasın. O zamanki çocuk aklımla anlamamıştım hatta kızmıştım insanlara. Şimdi ben sana aynı dileği diliyorum. Anneciğine de uzun ömürler versin, başından eksik etmesin Rabbim.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi.

Amin canım saol. Hayatın gerçeği. Kabul edilmesi zor dahi olsa. Diyorum bazen keşke sorumsuz olsaydı ilişkilerimiz iyi olmasaydı başka biriyle evlenip bizi arayıp sormasaydı, üzülmeseydim..
Diyorum kendi kendime Soma’da babasını kaybeden çocuklar ne yapsın. Maalesef ateş düştüğü yeri yakıyor işte. Geçecek inşallah ama boşluğu hep yanımda kalacak orası kesin. Yoksa ben kime baba deyip onun yerine koyabilirim ki?? Bu mümkün mü?
Son gece aradı beni.. napıyorsunuz dedi.. dedim dondurma yiyoruz. Kapatırken eşime selam söyledi. Tmm dedim söyle hadi dedi. Mutfakta dedim. Söyle ama söylemiyorsun sen ben biliyorum dedi. Sonra kardeşimi falan aramış içine doğmuş gibi.
 
Başın sağolsun canım.Allah sana ve ailene dayanma gücü versin.
Ezan okunuyor şu an,Allah mekanını cennet etsin inşallah.
 
X