Babamı kaybettim:(((((

BenIpek .!.:

Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Genişletmek için tıkla...

HanimKelesimiGetir .!.:

İpekcim başın sağolsun ,rabbim sizlere uzun versin sağlıklı yaşam nasip etsin inşallah..
Biliyorsun bende babamı kaybettim 3,5 ay oldu,nasıl geçti inan anlamıyorsun bile..
Hep düşünürdüm,kişi annesi babasını kaybedince nasıl bir ruh halinde olurlar diye,ilk zamanlar atlatmak zor oluyor,boşlukta gibi oluyorsun zamanla biraz daha alışmaya ve kabullenmeye başlıyorsun..
Hanş derler ya hayat devam ediyor diye,yiyorsun içiyorsun yeri geliyor ruh halin değişken olduğu için gülüyorsun bile..
Zaman herşeyi ilacı,acın geçmeyecek elbette ama yüce rabbim sabrını veriyor ..

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Allah herkesten razı olsun.
Kanıyor durmuyor. Sadece nasıl baş edebilirsin onu öğreniyorsun kısmen. Ama bir anda boğanıza düğümleniyor..
İşin en buruk tarafı 10 gün sonra kardeşimin kızı olacak ve babam kardeşim evlendiğinden beri bu bebeği bekliyordu.
Nasip olmadı görmek.
Şimdi nasıl sevineceğiz doğumuna?
Babam daha 59 yaşındaydı.

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Aynen öyle hanım abla. Derdim hep yaşayanlar nasıl sabrediyor diye. Demek böyleymiş..
Ben şimdi bu yazı onsuz nasıl geçirecem abla?
Arardı beni gün içinde. “neyin var “ derdi. Yok bir şey derdim.
“var ben bilirim telefonu açışından, ses tonundan anlarım” derdi. Anlatırdım rahatlardım.
Gece kızım ateşlenirdi babamı arardım annemi aramazdım.ben şimdi yarım kaldım abla.

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Uyuyamıyorum geceleri. Geçen hafta tam bugün 19,45 te doktor kaybettik dedi.
Ondan önce değerleri kaybetmekle kaybetmemek arasında dedi. Her an her şey olabilir dedi.
Hazırlayamıyorsun kendini. Ben umudumu yitirmedim dedim. Yüzüme bakamadı doktor.
Böyle tam göğsünde bir acı oluyormuş hiç ağırlığı kalkmayan.

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Genişletmek için tıkla...

okurkennn agladeimmm..bendee senin gibi acilar icindeyim...cunku bende 2 sene once annemi kaybettimm...bobrek hastasiydi ve tedavi icin gittii...tum tahliller iyiydi araya haftasonu gectigi icin pazartsiye biraktilar son bir tahlili kalmisti...cumartesi annemle son konusmmamiz oldu gecesi icimde bir skinti uyuyamadim...kardeslerimin yanindaydimm...Sabah 8 de kaynimin gelisi sonradayim halam ve herkes siyah esarp takmis bizim eve gelmislerdi ne oluyor dedimmm...neden herkes esarp takmiss..ve ciglik attimmm herkes agliyordu...suan bile o ani yasadim agliyorum...ciglik ustune ciglik attim artik sesim gitmisti...herseyim gitmisti...bizi birakip gitti...melek olup uctu...acisi gecer mi ASLAAA!!!..sadece zaman senin sakin olmani saglar..ben suana kadar bir cocugun anne demesine agliyorum...allah sabir versinn...mekani cennet olsun babanin nur icinde uyusunlar...

BenIpek .!.:

Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Genişletmek için tıkla...

quarta .!.:

ipekcim ne kadar zor ve acı olsa da ,babamın dediği gibi:
Allahtan 2 dileğim var,elden ayaktan düşürmeden kimseye muhtaç etmeden alsın canımı,bir de sıralı ölüm versin...diye...
Allah sana ve kızına uzun ömürler versin...

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre….bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm “bırakma bizi dayan baba” dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?

Genişletmek için tıkla...