Babamı kaybettim, eşim üzerinden 1 hafta geçmeden beni ağlattı, boşanma aşamasına geldim. Siz olsanız ne yapardınız?

Nenickibe .!.:

Dehsetler içinde okudum. Rabbim sana ferahlik versin, mutluluk, huzur versin insallah. Ismini bilmiyorum ama bol bol dua ettim senin icin. Insallah en kisa zamanda yaralarini sarar, eski nesene kavusursun arkadasim.

Genişletmek için tıkla...

bendenizefenim .!.:

boşanmanıza sevindim. hepsi geçecek

Genişletmek için tıkla...

05ekin06 .!.:

Bence de adam zaten fırsat kokluyorum.

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Umarim gecer

Genişletmek için tıkla...

Vatkenaydusamtayms .!.:

Merhameti olmayan bir insandan hiç bir şey olmaz. Bugün annenize acımayan, yarın size, olsaydı çocuklarınıza acımazdı. Siz doğru olanı yapmışsınız. Allah bir an evvel gönlünüze ferahlık verir. Bir psikolog desteği alın. İçinizi acıtan yaşadığınız şeyler anılar. Ama geçmişi arkanıza bırakıp önünüze bakmalısınız.
Evlat o kadar zor büyütülüyor ki, ben anne olunca anladım. 2 küçük bebeğim var. Şu an yatakta bayılacak kadar yorgunum. Biz evlatlarımızı bu denli zor büyütürken, yaşlılıklarımızda onların bize sahip çıkmaması ölüm gibi bir şey olur zaten.
Ben de babamı 3 sene evvel kaybettim. Eşimle beraber gittik 1 ay annemin evinde kaldık ona destek olmaya. Sonra iş başı yapmak zorunda kaldığımız için yaşadığımız şehre geri döndük. Babanın kaybında en çok anne etkileniyor. Benim annem çok zor toparladı.
Biz kendi anne-babamızdan da böyle gördük. Ben hatırlıyorum. Babaannem, dedem kışın köy soğuk oluyor diye sırayla çocuklarında kalırlardı. Babaannem annemi kendi kızlarından ayırt etmezdi. Annemde ona saygıda kusur etmezdi. Aile demek örfüne, geleneğine, büyüğüne saygı demek.
Sizin eski eşiniz gibi bencil bir erkek zaten aile birliğini idrak edemez. Bence hayırlısı olmuş. Allah yolunuzu açık etsin.

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Aslında evet gucsuzlugumun farkında suanda hic insan icine cikmadim kaybetme korkusu hic yasatmadim ben hep cepte gördü dava suresince bile yüzük takip gezen biriydim hala da kimseye bosandigimi söylemedim bunlrin hepsinu biliyor ve cok rahat aksini yapmayi denemem en basta bana iyi gelir belkide 26 yasindayim alese girdim unv sınavına girdim hatta bu süreçte bir unv yi de aciktan bitirerek mezun oldum gectigimiz subat ayında sadece duygusal olarak bosluktayim hic destek alamadim sanırım tek basima ayaga kalkmaya calisiyorum bu yuzden ihtiyac duyuyorum surekli o adamin varlığına aslinda babam ondan daha cok yanimda suanda bile hep hissediyorum benimle olduğunu bir ölü bir diriden daha cok varolabiliyormus insanin yanında

Genişletmek için tıkla...

SpinoZa87 .!.:

Halk arasinda civi civiyi soker diye bir laf var. Bosandiginizi gizlerseniz, kimseyle gorusmezseniz unutamazsiniz. Baska bir erkek olmasa da arkadaslariniz olmali etrafinizda. Onun yerini doldurmazsaniz sonsuza kadar boyle aci cekersiniz. Adam zaten evli olmak istemiyormus, belki baskalariyla da gorusmek istiyor. Bu bosanmanin sizinle ilgisi yok, firsat ariyormus. Kendinizi suclamayin ve o yuzugu cikarin artik.

Genişletmek için tıkla...

hpsss .!.:

başın sağolsun ..

bende babamı kaybettiğimde çok çok zor zamanlar geçirdim sizin gibi.. şuanki duygularınızı çok çok iyi anlıyorum.
bir süre kendimi kapattım ve bu beni daha da kötü yaptı. yeni bir iş buldum ilk zamanlar o kadar çok çalışıyordum ki yapmam gerekenden daha da fazlasını yapıyordum. hatta cumartesi günleri uyanıp işe gidip yapmam gerekenlerin dışında da bütün işleri bitiriyordum bana inanılmaz iyi geliyordu çalışmak . büyük bir firmaydı, güzel bi arkadaş çevresi edindim yavaş yavaş dışarı çıkmaya başladım bu arada o lanet adamdan kurtulma sürecim tamamlandı aradan bir süre geçti ve hayatıma ,hem yöneticim hemde dışardaki arkadaş ortamında samimi olduğum arkadaşım hayatıma girdi. aradan 5 yıl geçti ve şimdi ağustosta nikahım var.

hiç geçmez zannediyordum o zaman.. hiç bitmez ben bunu atlatamam ... o ne der bu ne der vs vs .
şimdi sizin yazınızı okuyunca içim bir tuhaf oldu unuttuklarımı hatırladım .

geçecek sevgili arkadaşım , babanı hiç unutmayacaksın zaman geçtikçe onunla olan anılarını daha da çok anlatacaksın ama bu yaşadığın çirkin süreç geçecek ve iyi ki boşandım diyeceksin.

ben bir de şunu yaptım. gözlerimi kapatıp şimdi ki günlerin hayalini kurdum.. ve hepsi gerçek oldu .

uzun yazdım ama çok benzer bir süreç geçirdim geçeceğine emin ol istiyorum. o adamla iletişimini kes lütfen senin ayağa kalkıp toparlamaya başladığın an yalvarmaya başlayacak ...

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

O kadar tuhaf geldiki banada bunu yasayab birinin burda karsima çıkması cok tesekkur ederim paylaştığın için evet cok zor geciyor suan hic bitmeyecekmis gibi geliyor ama anlıyorum ki bir an önce evden çıkıp bir yerlerden baslamam gerekiyor korksamda tek yol bu aylardir aksini yaptim hicbir sey degismedi ben iyi olacagima dair umudumu kaybettim babam iyilessin diye cok yalvardim umut ettim inandim kabullenmedim ama hicbir sey yapamadım sonra aylarca o anlasin diye umut ettim oda olmadı artik degismez gibi geliyor bugun is basvurusu yapmaya başlayacağım

Genişletmek için tıkla...

hpsss .!.:

her şey değişir... yeter ki başla. şimdi böyle konuşuyorum ama biliyorum ki o dönem bu lafların hepsi bomboş ..
lütfen bana inan ve çalışmaya başla yeni bir çevre edin , kafanı oyalayacak her şeyi yap bir süre sonra farkında bile olmuyorsun unutulup gidiyor.

ara ara yaz :) mutluluğunu da okumak istiyorum

Genişletmek için tıkla...

ydgns .!.:

Bizim ikinci yilimizda babannesi karaciger kanseri oldu nakil ile kurtuldu yaninda oldum ben baya önem veriyordu aileye zor zamanlara babama ilk teshis koyuldugunda onu aramıştım ben ağlayarak benimle aglamis paylasmisti acımı boyle biri değildi yani evlendikten sonra değişti evet gaddarlaştı sorumlulukların agirligindan hic gençlik bekarlık yasamadan evlenmis olmaktan bahsetti hep annesi de cok mudahele ederdi korkardı benim aileme yakın olmasından yinede bunları yapmasina ihtimal vermezdim işte belkide hala şaşkınlık tir yaşadığım

Genişletmek için tıkla...