arkadaslar mrb. su günlerde moralim çok ama çok bozuk.(3 aylık hamileyim-belki de azıcık onun da etkisi var ) eşimle şehir değişikliği yaşadık onun işi sebebiyle ve tasındığımız yer de ailesine cok yakın.tasındıktan sonra ailesi yemeğe davet etti,o akşam da görümcem ve eşi de vardı.kayın pederim zaten lafına hiç dikkat etmeyen biridir ama artık hamileyim biraz hassas davranır diye düşünmüştüm yanılmışım.yemekte hiç hoşuma gitmeyen konuya parmağını bastı en sonunda!!! babam tabiki mesele.!
annemle babam ayrı(ikisi de evlenmedi bir daha), düğünde felan bir araya gelindi, babamla kayınpederim görüştüler düğünden sonra da ev ziyaretleri felan oldu iyiydik yani.ama işte annemle babamın arası bir konu nedeniyle açıldı ve her zamanki gibi bu bana da yansıdı.annem beni bir güzel doldurdu ki zaten hep annemin yanında büyüdüğüm için otomatikman onun yanında oldum.o zamandan beri(3 yıl oldu) onu aramadım o da beni aramadı.gerci arayan zaten hep bendim ya neyse.neyse durum böyle arkadaslar yemekte de kayın pederim bu konuları actı babamdan bahsetti,napıyorlar acaba felan dedi ama böyle rencide edercesine.benim konusmadığımı da bilmesine ragmen sofrada sanki kendimi hayırsız ve de istenmeyen bir evlat gibi hissettim (( bir şey demedim ama çok üzüldüm.sonra kaynanama söyledim bu durumu''kızım onu duymamazlıktan gel,değişmez kaç kez dikkat et dedim ama etmiyor' dedi.ama kaç gündür ağlıyorum sanki yaram deşilmiş gibi şuanda da hamileyim çalışamıyorum para da kazanamıyorum kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki...eşimin tavırlarını bile yargılar oldum hassaslaştım.bu arada babam da bizim oldugumuz sehirde.napmalıyım kızlar nolur akıl verin!:18: aramalı mıyım babamı??ama 3 yıldır o da beni aramıyo- umrunda olsam herhalde arardı diyorum.annem de aramamı istemiyor , gör bak soğuk davrancak bebeği de söylesen bile ''Allah analı babalı büyütsün'' der sadece bu kadar diyor.
durum böyle arkadaşlar tavsiyeleriniz neler?başım ağrıdı düşünmekten?telefonla aramaya cesaretim yok ama msj mı ceksem acaba en azından diyorum.şimdi ters bişi de söylerse biliyorum ki üzülücem .
annemle babam ayrı(ikisi de evlenmedi bir daha), düğünde felan bir araya gelindi, babamla kayınpederim görüştüler düğünden sonra da ev ziyaretleri felan oldu iyiydik yani.ama işte annemle babamın arası bir konu nedeniyle açıldı ve her zamanki gibi bu bana da yansıdı.annem beni bir güzel doldurdu ki zaten hep annemin yanında büyüdüğüm için otomatikman onun yanında oldum.o zamandan beri(3 yıl oldu) onu aramadım o da beni aramadı.gerci arayan zaten hep bendim ya neyse.neyse durum böyle arkadaslar yemekte de kayın pederim bu konuları actı babamdan bahsetti,napıyorlar acaba felan dedi ama böyle rencide edercesine.benim konusmadığımı da bilmesine ragmen sofrada sanki kendimi hayırsız ve de istenmeyen bir evlat gibi hissettim (( bir şey demedim ama çok üzüldüm.sonra kaynanama söyledim bu durumu''kızım onu duymamazlıktan gel,değişmez kaç kez dikkat et dedim ama etmiyor' dedi.ama kaç gündür ağlıyorum sanki yaram deşilmiş gibi şuanda da hamileyim çalışamıyorum para da kazanamıyorum kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki...eşimin tavırlarını bile yargılar oldum hassaslaştım.bu arada babam da bizim oldugumuz sehirde.napmalıyım kızlar nolur akıl verin!:18: aramalı mıyım babamı??ama 3 yıldır o da beni aramıyo- umrunda olsam herhalde arardı diyorum.annem de aramamı istemiyor , gör bak soğuk davrancak bebeği de söylesen bile ''Allah analı babalı büyütsün'' der sadece bu kadar diyor.
durum böyle arkadaşlar tavsiyeleriniz neler?başım ağrıdı düşünmekten?telefonla aramaya cesaretim yok ama msj mı ceksem acaba en azından diyorum.şimdi ters bişi de söylerse biliyorum ki üzülücem .
Son düzenleme: